Mijn hutje op de hei

Kennen jullie het fenomeen ‘Tiny House’? Ieniemiehuisje, met een minimum aan spullen en weinig tot geen kosten. Mooi streven, het leek me alleen nooit haalbaar. Voor mij dan, he? Met mijn 4 boekenkasten, 2 kledingkasten en best een hoop andere spullen.

Een huisje in het bos

Totdat ik op bezoek ging bij een vriendin, in een chalet in het bos. Ah… Wat een verademing! Je hoorde er helemaal niets, behalve de wind in de bomen en de vogels. Het meubilair was basic, maar wel van alle gemakken voorzien. Hello Clair en Frank Underwood!* Okay, de gaskachel en het enkelvoudig glas spraken me wat minder aan, maar goed.

Hondsitter aan huis

En nu had ze toch een oppas nodig! Voor haar hond. Even gecheckt en ja hoor, een oppas aan huis was best een goed idee. Dus togen Anne en ik voor een weekend naar het huisje in het bos. Na een paar drukke werkweken achter de rug en minimaal nog 1 voor de boeg, waren we er hard aan toe, een beetje relaxen.

Nou ja, relaxen… Anne nam haar taak heel serieus. Voorbijgangers, vogels en eekhoorns werden ernstig toegeblaft. Zodat ze niet zouden denken dat het huisje leegstond. Uiteraard werden alle manden getest, of ze wel Anne-proof waren. Gelukkig waren die allemaal in orde.

En ik? Ik las wat, deed wat dutjes en gluurde bij de buren. Wat een tof park! Voor ieder wat wils, van Dynasty mansions, tot tenten tot huisjes met een heel hoog kitschgehalte. Geweldig! Alleen daarvan genoot ik al. Maar natuurlijk genoot ik ook immens van de vogels die boven mijn hoofd aan het zingen waren, van de dagen die opeens zoveel langer leken dan thuis. En van de boeken die ik las.

Mijn to be read stapel

Om ervoor te zorgen dat ik niet zonder leesvoer kwam te zitten (stel je voor tenslotte), nam ik deze stapel mee. Over Jos twijfelde ik nog of hij wel mee mocht, maar we als tussendoortje was hij aangenaam gezelschap. Zo grappig, Jos schreef precies zoals hij praatte. Tijdens het lezen hoorde ik hem dan ook de hele tijd in mijn hoofd. Nostalgie, heerlijk!

Beetje jammer dat het mooie weer niet aanhield. Op de een of andere manier belandde ik daardoor toch weer op de bank met Clair en Frank Underwood. Op zich niet erg natuurlijk, maar ik ging eigenlijk voor een uitgebreid leesweekend. Binnenkort maar weer eens een nieuwe poging doen, ergens in Drenthe. In een TB-huisje.

En nu?

Of het ‘Tiny House’ iets voor mij is? Het is een beetje kamperen met je eigen douche en toilet. Best aangenaam! Hoewel ik mijn vaatwasser wel miste. Toch maar weer eens een poging doen al mijn spullen te minimaliseren. Jos en een ander boek van deze stapel liggen al in de Little Free Library, dus ik ga goed.

*Mijn huidige Netflixfix: House of Cards.