Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zondag 28 september 2014

Vakantie!

Zo.... Twee weken van mijn vakantie zijn alweer voorbij. Wat gaat het snel! Tja, best logisch als je de boel zo vol hebt zitten. En dat terwijl ik heel bewust afspraken afgehouden heb. Toch heb ik bijna iedere dag wel iets gehad dat 'moest'. Zo begon een week voor mijn vakantie mijn mindfulnesstraining. Daar wilde ik heel graag aan meedoen, maar dan wel overdag. Niet 's avonds, bovenop een meer dan volle werkweek. Tot een week voor aanvang was het onduidelijk of er wel genoeg deelnemers waren. Blijkbaar geven veel mensen zich op het laatste moment pas op. Goh, zo niet mij! :)

Heel fijn, die training, maar ben nu dus erg druk met body scans, yoga-oefeningen, oefeningen met aandachtig ademen en meditatie! Van een kant best prettig dat ik nu aan deze oefenstof kan wennen voordat mijn 9 to 5 weer lifestyle begint. Aan de andere kant ligt m'n yogamat me nu verwijtend aan te kijken: "Denk eraan, je moet je bodyscan nog doen vandaag!" Fijn joh....

Wat ik allemaal gedaan heb? Met Din Anja ben ik naar het Loo geweest, daar was ik cultuurbarbaar nog nooit geweest. Nu was er een tentoonstelling over Grace Kelly en daar wilde ik erg graag naartoe. Met Mams ben ik naar het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek geweest, waar ooit, lang geleden mijn wiegje stond. Niet in het museum, hoor. :) Want ook daar was ik nog nooit geweest. De stoet van honderden tanks, motors en andere oorlogsvoertuigen ter herdenking van zeventig jaar Market Garden heb ik ook nog even meegepikt. Hoewel ik niets meer wapengekletter en oorlogstuig heb, was dit heel erg indrukwekkend. Net als de parachutisten die spontaan uit de lucht kwamen vallen. Geweldig!

Afgelopen week ben ik good old Nijmegen maar weer eens in geweest, daar was ik zo lang niet meer geweest. Na een paar uur heb ik dan wel weer genoeg gehad, maar even is het altijd wel leuk. Lunchen bij de Pater, lekkur! De wondere wereld die Primark heet, maar eens bezocht.. Tja. Ik heb heel leuk inpakpapier en koffiehouders (van die grote Amerikaanse) met bulletjes erop gekocht, maar verder is het echt niet m'n ding. Maar goed! Verder ben ik het oude deel van Nijmegen doorgestiefeld, het deel dat niet door de bommen is verwoest en dus nog prachtig authentiek is. Even bij Het Goed binnengewandeld... Kortom: van alles is er aan mijn handen blijven plakken, en het zal U niet verbazen; ik had het niet bepaald nodig.

O ja! Naar de Ikea ben ik ook nog geweest. In de catalogus had ik een heel leuk retro-like bijzettafeltje gezien en aangezien ik mijn oude, oostblokachtige tafel al heel lang beu was en ik al jaaaaaren niet meer bij Ikea was geweest, vond ik dat de tijd nu gekomen waswas. Dankzij deze twee (op een been kun je tenslotte niet staan) tafeltjes en een hele leuke ronde retroton heb ik m'n interieur in een keer omgeturnd tot een vintage salon. Ha!

Goed, de aankomende week ga ik dus echt Relaxen. Even helemaal afschakelen, lekker wandelen met Miss Anne en met een goed boek (en iets lekkers :)) op de bank. O, daar heb ik zo'n zin in! Fijne zondag nog allemaal en tot gauw! XXX

maandag 22 september 2014

De succesnummers van de #Biokokkin

Ben ik weer! Leuk hoor, vakantie, maar men, wat heb ik het druk. En dat terwijl ik van het Grote Niets wilde gaan genieten. Eigen schuld natuurlijk, had ik maar niet net voor m'n vakantie aan een cursus moeten beginnen. En van alles afspreken. Maar goed!

Voor de vakantie was het natuurlijk ontzettend druk op het werk en vond ik van mezelf dat ik niet hoefde te koken. Oftewel, dat ik alleen een pizza in de oven hoefde te schuiven. Enzo. Was op zich best lekker en makkelijk, maar al mijn biogroentjes lagen daardoor wel in de koelkast te verpieteren. Kan echt niet, de Biokokkin is nu dus weer tegen de klippen op aan het koken. Waarover later meer.

Maar nu ga ik eerst een schuld inlossen. Ik had namelijk beloofd het recept te geven van mijn succesnummers. Al even geleden... Maar bij dezen dus!

Dit is het recept van de ratatouille met mozzarella (foto hierboven):
Ingredienten voor 4 personen:
  • 2 uien
  • 2 teentjes knoflook
  • 8 eetlepels olijfolie
  • 1/2 theelepel chilivlokken
  • 1 eetlepel tomatenpuree
  • zout en peper
  • 4 tomaten
  • 2 courgettes (bv geel en groen)
  • 1 aubergine
  • 125 g (buffel)mozzarella
  • aluminiumfolie
Pel de uien en snijd ze in dunne partjes. Pel en snipper de knoflook. Verhit 2 eetlepels olijfolie en fruit er de ui en de knoflook in. Roer de chilivlokken en de tomatenpuree erdoorheen en bak ze kort mee. Breng op smaak met zout en peper. Verdeel het geheel over de bodem van een ovenschaal.

Verwarm de oven voor (elektrisch: 200 graden Celsius/hetelucht: 175 graden Celsius). Was de tomaten. Maak de courgettes en de aubergine schoon. Snijd de tomaten, de courgettes en de aubergine in gelijkmatige dunne plakken (2-3 mm). Schik de plakjes afgewisseld en dicht op elkaar dakpansgewijs in de ovenschaal. Breng goed op smaak met zout en peper in bedruppel met 6 eetlepels olijfolie. Dek de ovenschaal af met aluminiumfolie en bak het geheel ca. 45 minuten in de oven.

Pluk de mozzarella in kleine stukken. Verwijder het aluminiumfolie en verdeel de mozzarella over de ratatouille. Bak ca. 15 minuten verder in de oven. Lekker met geroosterd stokbrood.

Noot van de Biokokkin: Ik houd niet van aubergine, dus die heb ik er uitgelaten. En die hoeveelheden.... Het tomatensausje onder de tomaten en courgettes is het lekkerste van het hele recept, dus: hoe meer hoe beter! En lekker met geroosterd stokbrood? Heeeeeeeel lekker, echt erbij serveren dus!

En recept nummer twee, Indische boontjes:

Ingredienten:
  • boontjes
  • uitje
  • knoflook
  • theelepel sambal
  • ketoembar
  • kokosmelk
Boontjes afhalen en wassen. Koken. Voor het sausje, alle ingrediënten hierboven bij elkaar mikken, roeren en klaar! Kind kan de was doen. Dit is lekker met nasi. Op de foto staan ook nog vleesvervangers, maar dat is niet echt nodig. Voor mij was het de vorige keer zelfs teveel. Dus..... Smakelijk! 


zondag 14 september 2014

Retraite

 De afgelopen dagen was het eindelijk zover: Maria ging op retraite! Als ik de afgelopen maanden vertelde dat ik op retraite zou gaan, kreeg ik vaak de vraag wat dat nou inhield, zo'n retraite. Tja, bezinning, rust, stilte. Met meer kwam ik ook niet. Maar nu weet ik het! Althans, ik weet wat het voor mij betekent.

 Voor mij was het een zoektocht. Letterlijk, want het klooster in Velp (bij Grave, om de hoek dus) is in een vierkant opgesteld. Hartstikke handig, want je bent nooit de weg kwijt. Je loopt een rondje en uiteindelijk kom je op je bestemming. Maar omdat alles zoveel op elkaar lijkt, ben je juist voortdurend de weg kwijt! Bijzonder, vanmorgen, een paar uur voor vertrek, wist ik precies waar ik was. Symbolisch?

 Daarbij was het ook een zoektocht naar Franciscus. De heilige wiens verjaardag we op vier oktober, dierendag, vieren. Daarvan kende ik hem wel, maar verder? Er is ontzettend veel over hem bewaard gebleven en over Clara, zijn eerste vrouwelijke volgeling. Hij was een leider, zonder dat overigens te ambiëren. Een doorzetter. Radicaal! Hij wist heel goed wat hij wilde en hij ging ervoor. Zijn weg, zijn manier. Mooi, niet altijd makkelijk... Voor hem en voor de mensen in zijn omgeving.

 En natuurlijk was het ook een zoektocht naar onszelf. Althans, naar onze waarden. "Wat vind ik belangrijk? Wat wil ik?" Een weekend van dialoog en delen. Ontmoetingen. Samen zijn, maar met genoeg tijd voor jezelf. Op een prachtige locatie!

 Voor wie dit soort weekenden geschikt is? Voor wie niet? In onze groep zaten deelnemers die al vaker een retraite hadden gedaan, maar ook mensen voor wie het de eerste keer was. Een mantelzorger, wiens vrouw onlangs in een verpleeghuis opgenomen was. Een dame van 1933, een pensionado en een veertiger (Maria herself of course). Een dame die er eigenlijk helemaal niet wilde zijn, maar toch tot het einde gebleven is. Heel gemêleerd dus. Wat ik bijzonder vond: bij het voorstelrondje werd niemand gevraagd wat hij of zij voor de kost deed en wat de reden was voor het komen. Nee! "Waar houd je van? Wat zul je nooit doen?" Dat waren vragen die gesteld werden. Stof om na te denken.....

 Wat ik mee naar huis neem? Een heerlijk gevoel, in mijn hoofd en mijn hart. Dankbaarheid voor de afgelopen dagen en de enorm goede zorgen. Want echt... Zorgen, dat kunnen ze Bij de Kapucijnen. Ik had me al aangemeld voor Tafeltje Dekje, alleen staat dat nog niet op het programma. Heel jammer! En als je dan ook nog als afsluiter een persoonlijke zegen van de begeleiders krijgt... Dan voel je je bijzonder gezegend! Denk je nu, dat is allemaal leuk en aardig Kaza Maria, maar wat heb je nu concreet en precies gedaan, de afgelopen dagen? Tja... Dat kan ik dus niet uitleggen. Kijk eens op de site en als het je aanspreekt, meld je aan. Je zult geen spijt krijgen, beloofd. Er is nog plek. :) O ja, een ding wil ik nog wel zeggen: net als Franciscus ga ik meer mijn eigen weg volgen. Wat dat ook moge betekenen. :) Maar ik ga het doen!

In mijn vorige blog beloofde ik jullie een logje over mijn kookavonturen. Door al het gedoe met muis en haard en de lange dagen op het werk (want bijna vakantie!) is dat er nog niet van gekomen. Komt nog, echt! De aankomende drie weken heb ik vakantie, dan heb ik vast meer tijd om te bloggen. :)

En dan sluit ik nu af met het uitzicht vanuit mijn slaapkamerraam de afgelopen dagen. Ah...... Hemels!