Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zondag 29 maart 2015

Mirjam mijmert..

Zo, wat een weer! Een beetje regen vind ik nooit zo erg, maar de hoeveelheden van vandaag en gisteren zijn wel wat overdreven. Een beetje minder mag best weergoden! Gelukkig had ik dit weekend geen buitenactiviteiten gepland. Bovendien zijn die regenbuien een heel goede reden om me nog een keer om te draaien en de krant nog uitgebreider in bed te lezen. Zeker als je consequent om voor zessen wakker bent, mag dat best. Anders ook wel, maar goed.

De afgelopen twee weekenden waren zo leuk! Eerst had ik Miss Creatuurtje (echt even op haar blog kijken, ze heeft een prachtige impressie gemaakt) op bezoek, ze ging op tournee bij haar Noorderburen. :) Ik blijf het opvallend vinden, hoe sociaal de social media kunnen zijn. Mooi! Hoewel we doodgewone dingen (ook een tof project in blogland) deden, was het toch heel bijzonder. De gesprekken waren goed, het eten was lekker, de kringloopgelukjes leuk. En wat ook zo leuk is, is om je eigen wereldje door de ogen van een ander te zien. Voor herhaling vatbaar!

Het weekend erop was mijn moeder jarig. Ik ben niet zo'n fan van familieverjaardagen, maar ja, dit was een kroonjaar, dan kan zelfs het zwarte schaap van de familie niet wegblijven. Zo'n dag maakt weer heel duidelijk waarom ik weggegaan ben. En niet meer terug wil. De kleindorpse mentaliteit is de mijne niet. Maar goed, ik heb mijn mams blij gemaakt met mijn aanwezigheid en op mijn verbazing over bepaalde meningen en de stelligheid waarmee deze uitgesproken werden na, was het ook heel leuk om mensen uit mijn verleden weer te treffen. Ook heel bijzonder: er was iemand bang voor Miss Anne, ha! Best wel tevreden met mezelf zat ik weer in de auto naar huis.

De dag daarna ging ik met Zusje naar de Feelgood Beurs in Veghel. Eindelijk eens iets leuks in de buurt! Nou ben ik niet van de beurzen en al helemaal niet van het gegraai naar alle freebies. Een keer eerder ben ik op een beurs geweest en daarna heb ik besloten: nooit meer. Wat ik dan wel leuk vind? Op de bank, met een boek. :) Waarschijnlijk heb ik in mijn jeugd op de markt in Nijmegen een trauma opgelopen. De lappenkraam, verschrikkelijk! Daar mocht je je beoogde aankopen geen seconde loslaten, anders was je ze kwijt. Voorgoed. Maar goed, de Feelgood Beurs dus. Die was me toch leuk! Niet heel groot, dus geen zere voeten. Maar liefst een goodiebag gescoord. Met jaja, een leren voetbal. Hmm.... Zo schattig, we wilden die goodiebag ergens dumpen. Geen zin om een sleutelhanger en brochures over een Franse auto die ik toch niet win, mee naar huis te nemen. De bal was al aan Zusje gegeven. Ben tenslotte aan het minimaliseren. Heel subtiel lieten we de tas dus onder een tafel staan. "Mevrouw, mevrouw!" Een lieve dame die vlak bij ons zat, had gezien dat we onze tas vergeten waren. Ondankbare schepsels dat we waren, probeerden we haar te negeren. Tevergeefs, ze kwam ons zelfs achterna. Superlief, toch? Ik bedoel maar. Ik heb me zo goed vermaakt dat ik me daar de hele dag over verbaasd heb. Nog steeds, eigenlijk. Ik krijg niet betaald voor dit stukje (mag best lieve mensen van de organisatie, ik doe daar niet moeilijk over), maar U snapt dat als deze beurshater met angst voor graaiende mensenmassa's met harde ellebogen en zere voeten het leuk heeft gehad... Dan was het echt leuk.

Verder gaat het hier goed, er wordt volop gemediteerd, gedeclutterd en gegeven. Waarover binnenkort meer! Voor nu wens ik jullie een veilige zondagavond. Niet wegwaaien!

vrijdag 20 maart 2015

Mirjam's Minimalisme :)

Een tijd terug vertelde een collega dat ze naar de ijzerboer was geweest, om oude computeronderdelen e.d. te dumpen. Daarna liep ik door mijn huis en viel mijn oog op een ijzeren trapje. Verroest, best wel zwaar. En ik heb nog een hoger trapje en zo'n Zweeds opstapje. Ben maar 165 centimetertjes he? :) Kortom: ik zou ook gaan. Gisteren was het eindelijk zover, best een ervaring. Van te voren nog even gebeld, ik kon gewoon komen. Okay dan. Van Tom kreeg ik eerst een tour over het industrieterrein, altijd fijn. IJzerboer was dus verhuisd. Goed... Naar binnen, of ik daar m'n trappie mocht afleveren. Jazeker! Voor het plaatje: ik stond daar in m'n fiftiesjas, rode laarsjes met hakkies. Trappie uitgeladen, overhandigd aan de weegmeneer. Trappie werd gewogen, briefje werd ingevuld. Meneer was zo vriendelijk om met mij mee te lopen naar het kantoortje. Voor mij stond iemand die bijna 500 Euro overhandigd kreeg. Wow! Een aardig zakcentje, grapten we met z'n allen. Mijn briefje werd bekeken, de calculator werd erbij gepakt. Ze wilden m'n adres weten voor de administratie. En even rekende ik mezelf rijk, want voor mijn trapje werd maar liefst 65...... cent geteld! Jullie snappen dat we daar met z'n allen hartelijk om hebben gelachen. Goed, een illusie armer (zal ik daar ook een punt voor tellen? ;)), maar wel een feelgood moment rijker. En een startkapitaaltje, natuurlijk. :) Groetjes, fijne vrijdag allemaal!

PS Startkapitaal is overigens alweer uitgegeven, want de kringloop zit vlakbij de ijzerboer en ik vrees dat ik ook weer een verslaving rijker ben... Waarover meer later! X

zaterdag 14 maart 2015

Mirjam geeft in 2015

Hallo allemaal! Lekker aan het genieten van het weekend? Hierbij een update van Mirjam Geeft. Het was mijn bedoeling om iedere week iets te geven. Nou, dat bevalt dus helemaal niet. Mij, althans. ;) Ik merk dat het spontane er helemaal af is. Als ik de ene week iets geef, 'mag' ik de week daarop pas weer iets doen. Dat was niet de bedoeling! Kortom, de focus is er af, het komt zoals het komt. En dan komt het altijd wel. :)

Zo heb ik mezelf een nieuwe foon gegeven. Nou ja, mijn abonnement liep af en mijn batterij had z'n beste dagen wel achter zich liggen. Nou heb ik een gloeiende hekel aan dit soort dingen regelen. Ik heb daar geen verstand van, ik wil daar ook geen verstand van hebben, zo'n ding moet het gewoon doen. Maar ja.. En dan sta je tegenover een verkoper die natuurlijk graag geld verdient. Z'n goed recht, maar ik wens ook niet afgezet te worden. U begrijpt: spanningsveld. Maar, goed gegaan, een nieuwe foon, niet het nieuwste model, waardoor ik een bedrag bespaar ter waarde van een leuk etentje. En dat is alleen ten opzichte van het nieuwere model, ten opzichte van m'n oude foon bespaar ik nog veel meer! Heb ik mezelf toch mooi gegeven. :)

Zo kreeg Mim de attributen voor een girlz night in. Oftewel, chocolade, een maskertje en een boek. En een theedoek. Maar dan wel met een geweldige slogan! Een Oekrainse collega die me altijd helpt met Excel (ik ben best goed met Excel, maar we hebben een file.... Verschrikkelijk!) krijgt zijn favoriete snack van me: stroopwafels. En omdat ik weet hoe dat gaat als je 1 verpakking krijgt. Die deel je natuurlijk braaf met je collega's. Dus heb ik 2 pakjes gestuurd :)

Verder heb ik me aangemeld als beenmergdonor. Ik moet alleen nog even twee wattenstaafjes in m'n mond doen, dertig seconden lang ronddraaien en dan laten drogen. En terugsturen. De manier waarop beenmerg afgenomen wordt, is gewijzigd. Het kan tegenwoordig ook uit je bloed gehaald worden. Dat is natuurlijk veel minder pijnlijk dan als er naar beenmerg geboord wordt. Dat was bij mij ook wel een hele grote pre, of ik me anders aangemeld zou hebben.... Via Facebook kun je delen dat je donor bent geworden, uiteraard in de hoop dat nog meer donoren zich aanmelden. Dat is bij mij niet gebeurd, althans niet dat ik weet. Maar ik hoorde wel dat een neef van me (ik heb er veel, ik kom uit een grote Katholieke familie, dus ik heb met lang niet allemaal contact) een chronische vorm van leukemie heeft. De vorm waarbij je uiteindelijk een beenmergtransplantatie nodig hebt. Heftig..

Mezelf gaf ik een leger huis (jaja, het blijft rommelen hier) en de Little Free Library kreeg weer een pens boeken te verstouwen. Heerlijk! Normaal heb ik behoorlijk veel rommeltjes in de gang staan en liggen. Die zijn dan op weg naar een beter leven elders en als ik er bijna over struikel, dan vergeet ik ze zeker niet. Nu zijn ze opgeruimd en dat voelt zo goed. Ook zo fijn dat de boeken die ik jaren geleden kocht en echt nog wel een keer ging lezen, maar waar het alsmaar niet van kwam, nu weg zijn en me zielig in kast aanstaarden, nu weg zijn. Op naar iemand die ze vast wel wil lezen!

Dan wens ik jullie nog een heel fijn weekend, hopelijk met een beetje meer zon. Zou fijn zijn! Geniet ervan, tot snel. x

zaterdag 7 maart 2015

Broertje in Udenhout

Laatst had ik een brainwave. Natuurlijk in het midden van de nacht, altijd fijn. Hoewel ik ze ook nog wel eens onder de douche heb. :) Ik realiseerde me dat ik Broertje's naam nog niet opgezocht had op internet. Wel de achternaam, Nillesen, gecombineerd met Groesbeek, de plaatsnaam. Dan komt er een sepiakleurige foto tevoorschijn die gemaakt is ter ere van de thuiskomst van een soldaat in1950. Broertje zelf staat er niet op, maar wel "Knil van Jenje Nillesen", een andere broer van oma! En nu dat ik de tekst bij de foto beter lees, zie ik dat zijn vrouw er ook op staat en hun kinderen. Neefjes en een nichtje van mijn moeder.

Maar als ik Broertje's volledige naam ingeef, dan kom ik op een site voor genealogie terecht. En daar staat hij gewoon. Met naam, geboortedatum en sterfdatum. En waar hij overleden is en wanneer hij begraven is. En dat wilde de GGZ niet prijsgeven. Hmm.. Niet alleen Broertje staat erop, maar ook oma en al hun broers en zussen. Nog een verrassing: een zusje dat maar een jaar oud werd. Ze overleed in 1908, haar naamgenootje werd in hetzelfde jaar geboren. Heel normaal in die tijd, ik weet het. Maar toch, het doet wat luguber aan. Mijn overgrootouders waren zowiezo niet heel origineel in hun naamgeving, zo heette mijn oma Anna Maria, zij werd Marie genoemd. Het zusje dat onder haar kwam, heette Maria Anna en zij werd Antje genoemd. :)

Er staat zelfs een copie van de overlijdensacte op de site. Daarop staat dat Broertje in 1944 is komen te overlijden in Udenhout en daar ook begraven is. Dat betekent dat hij met de evacuatie van Huize Padua in Boekel naar Huize Assisie is gegaan. Op de site van de Heemkundekring van Boekel stond dat er nog wat patiƫnten terug zijn gegaan, de 'goeden'. Omdat Broertje toen rond de dertig was, dacht ik dat hij daar misschien bij hoorde, maar nee.

Hoera, gevonden dus! Een rare gewaarwording, iemand die al zo lang kwijt is, staat zomaar op het wereldwijde web. Heel fijn dat iemand de moeite genomen heeft om dit allemaal uit te zoeken. Degene die dit gedaan heeft, woont in Twente en is dus heel ver weg familie. Bijzonder.. En triest. Oma heeft zich haar hele verdere leven afgevraagd wat er met haar jongere broertje gebeurd is.

Nu dat ik deze informatie heb, wil ik meer weten. Zou het graf er nog zijn? Waarschijnlijk niet, het is al zo lang geleden. Maar van de andere kant, ik heb al zo veel meer informatie gevonden dan ik verwachtte, ik ga het gewoon proberen. Natuurlijk bestaan er ook sites waarop je kunt kijken waar iemand begraven is. Geen hits. Daar denken we nog even over na.

Mochten jullie het leuk vinden, dit is de foto van de thuiskomst van Martien Zillesen, waar mijn oudoom en zijn gezin op staat: klik En hier staat de overlijdensacte van Broertje: klik.

Dan wens ik jullie een heel fijn weekend, geniet van het zonnetje! En volgende keer meer over Broertje. :)