Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zondag 29 november 2015

Kerst in November


Er was weer Kitsch in de Keet! Afgelopen zomer deed Lien al* haar kringloopaankopen in de verkoop in haar befaamde Keet / Pipowagen. En dat was ontzettend gezellig. Uit het hele land en zelfs van over de grenzen kwamen de bezoekers naar haar evenement. Dat smaakte naar meer. En naar warme chocolademelk, glühwein en marshmallows. Oftewel, Kerst in de Keet!

Dus stapten Mirjam & Mirjam gisteren weer in de Ka en zakten af naar het diepe Zuiden. Hoewel deze Mirjam principieel tegen White Christmas, kerstbomen en mistletoe is voordat onze Goedheiligman weer naar zijn Spaanse villa vertrekt. Maar goed, tradities zijn er om verbroken te worden. Of zoiets. En, er werd geld opgehaald voor een goed doel, de zielige hondjes in Griekenland. Tijdens de Geefmaand nog wel!

Aan zo'n lokroep moest natuurlijk wel gehoor worden gegeven. Dus, zakken voer, cadeautjes voor in de grabbelton en bakspul mee. Alles voor de Griekse adonissen op vier pootjes! Die grabbelton (voor volwassenen overigens) was trouwens een gigantisch succes. Echt, wat een aantrekkingskracht heeft zo'n ton met cadeautjes. Voor slechts 50 cent kon men in de ton duiken en er de meest waanzinnige cadeaus uit opvissen. Ik had 'm wel helemaal willen leegtrekken! Mocht niet. Ik heb dus maar staan meegenieten met de andere enthousiastelingen. Of die daar nu blij mee waren of niet. ;)

Mocht iemand zich nu afvragen waar deze omslag opeens vandaan komt, want als er iemand is die niet van dit soort evenementen houdt... Klopt! Althans; ik houd niet van mensenmassa's, schermutselingen om de beste vondsten en ellenbogen die overal in gedouwd worden. In andermans tempo langs allerlei troep schuifelen die je helemaal niet nodig hebt, veel te duur vreten waarvan mijn bloedsuikerspiegel (en daarmee mijn humeur) allerlei kanten op gaat en ander gezellig samenzijn met allemaal huiswijven. En dan heb ik het nog niet over de pijn in m'n rug. Maar zo'n evenement was het dus niet! Dit was gezellig, met oude en nieuwe bekenden. De wereld (en jurkjes) doornemen bij het kampvuur, onder het genot van een hap en een drank.

En dan nog een reden voor deze gezelligheid. Laten we wel wezen, wij, Nederlanders van onder de grote rivieren zijn gewoon gezellig. Met ons kun je lachen, ook al versta je ons soms niet. Ook dan zijn we de beroerdsten niet, we doen gewoon aan ondertiteling. CD van Bert en Ernie in de speler en swingen maar! En ook zo tof: binnenkort komt er weer zo'n gezellig evenement. Deze keer niet in het sjoene Limburg, maar in ons keimooie Brabant. Nieuwsgierig? Kijk hier maar eens: http://www.feelgoodshopevent.nl/ Maar vandaag gaan we eerst nagenieten, heerlijk, met een flinke bak thee op de bank!

*Gelooft U het? Ik niet, hoor.

zaterdag 14 november 2015

Goodbye, geven en ontvangen


Afgelopen anderhalve week was nogal roerig in de Kaza. Eigenlijk meer op het werk van Maria. Ik ben per 1 januari aanstaande namelijk boventallig verklaard, samen met mijn manager. Wij zijn verantwoordelijk voor de sales in de voormalige Sovjet-Unie. Hij is 50% in Boxmeer en 50% in Rusland, ik 100% in Boxmeer. Het nieuwe management wilde dat hij fulltime naar Moskou ging. Dat zag hij niet zitten, dus is men overeengekomen dat hij weggaat. Dat betekent dat mijn functie ook naar Moskou gaat. Ik zelf niet.

Je zou dus kunnen zeggen dat ik flink wat ontvangen heb. En zo zie ik dat ook. Ik hoef niet meteen weer aan de slag, ik krijg tijd om na te denken over wat ik wil. En in welke hoedanigheid ik weer de arbeidsmarkt opga. In loondienst of als zelfstandige. Daarin zal ik ook worden begeleid. Mocht iemand tips of advies hebben, altijd welkom! Ik weet wel wat ik wil, hoor.. Ik wil me heel graag op mijn schrijven richten. Als professional, niet alleen als blogger. Dat lijkt me geweldig!

Afgelopen week was ik in Kiev. We hebben daar producten op voorraad liggen en die dienen een keer per jaar geteld te worden. Dat gebeurt door het jaar heen natuurlijk ook, maar een keer moet de telling geauditeerd te worden. Door iemand die onafhankelijk is. Ik dus. Totdat ik naar Kiev ging, had ik mijn emoties netjes onder controle. Nix mis met emoties, hoor. Het enige wat ik voelde was opluchting. Sinds de overname zo'n zeven jaar geleden zijn er zoveel afdelingen en collega's onder de loep genomen, ik heb me niet vaak echt gerust gevoeld. Ja, als er weer een wave voorbij was en ik er niet bij zat.

Maar goed, Kiev dus. Dinsdag vloog ik, die dag zou de notificatie van ons vertrek uitgestuurd worden. Tot die tijd mocht ik niets zeggen. Op het werk althans, ik heb uiteraard wel meteen mijn familie en vrienden op de hoogte gebracht. Ik had een collega gevraagd of hij me van het vliegveld wilde ophalen, ik wilde graag een friendly face zien. Heel fijn, dat deed hij. Sterker nog, ze stonden met z'n tweeën me op te wachten. En toen brak ik. Werd ook wel tijd natuurlijk, de donderdag daarvoor was ik op de hoogte gebracht.

Er volgde een emotionele avond met tranen, eten en wodka. Heel veel wodka. Gedurende de avond drong het nieuws binnen bij de collega's en beetje bij beetje kwamen bij mij de apps en de mailtjes binnen. Heel erg lief! Ook fijn voor de emoties. :) Van te horen riep ik dat ik prima tegen wodka kon, doe maar gerust een grotere fles, hoor!

Voor alles is een eerste keer.. Ik zal jullie de details besparen, maar het toilet en ik waren dikke vrienden. En men, wat had ik een hoofdpijn de volgende dag. En wat was ik misselijk. Maar; als je ergens een kater wil hebben, doe het dan in Oekraine. Wat hebben ze daar goed spul, zeg! Pilletjes tegen de hoofdpijn, een of ander bruisspul tegen de misselijkheid.. In de loop van de dag voelde ik me weer kiplekker. Alleen alcohol en vis... Dat hoef ik voorlopig niet meer. :)

Het geven is altijd erg makkelijk in Oekraine. Bij vertrek is mijn koffer gevuld met stroopwafels, drop en ander lekkers. Andersom gaat er altijd chocolade en champagne mee terug. Deze keer ging mijn hart ook warm en dankbaar terug. Voor alle goede zorgen, de dikke knuffels en de lieve woorden.

Op naar week drie van de Geefmaand! X

zondag 8 november 2015

Geven & Ontvangen


Nu had ik graag meer foto's geplaatst op dit logje, maar m'n e-mailaccount heeft kuren. Jullie moeten het hier dus mee doen. :)

Afgelopen week was de eerste week van de Geefmaand. Ik had dit jaar wel zin, maar niet zoveel puf. Het is voor mij dus een laidback Geefmaand en dat bevalt prima! Het heilige moeten is er dit jaar niet bij en daar zou ik zomaar aan kunnen wennen. Ook na de Geefmaand, vermoed ik zo..

Iedere dag deed ik een kaartje op de bus, hartstikke leuk! Een naar de mams, een paar hart-onder-de-riem-kaartjes en paar zomaarvoordeleukkaartjes. En een toitoitoikaartje. Nog 22 te gaan. :)

Een medeGeefmaanddeelnemer zamelt kleertjes en knuffels in voor een organisatie die zorgt dat ze echt, echt goed terecht komen, bij kindjes die er echt behoefte aan hebben. Zo'n mooi initiatief! Nu had ik niets liggen, maar geld is natuurlijk altijd welkm. Dus maakte ik wat euro's over, daar worden benodigdheden van gekocht.

Samen met Zusje en Neefjes maakte ik gisteren appelkaneelhangers. Om op te hangen, je huis gaat er heerlijk door ruiken. Ze zijn voor de verkoop eind november, bij het Kerst in de Keet evenement van Lien. De opbrengsten gaan naar een goed doel. Ik had mazzel, Zusje en Neefje hadden de taak om het toch best vieze deeg te mengen en te kneden. Appelmoes, kaneel en lijm zijn namelijk niet echt smakelijk samen. Ik had de verantwoordelijke taak om de vormpjes op de juiste plek in het deeg te steken. Iemand moet het ten slotte doen.

In het kader van: jammer, maar helaas stond ik van de week voor een dichte deur. Samen met twee zakken kleding en schoenen. Dat krijg je als je je vergist in de openingstijden.. Binnenkort volgt poging nummer twee.

Vandaag had ik het helemaal makkelijk: ik kocht deze boeken op de boekenmarkt in Gemert. Daar worden de boeken per kilo verkocht, jippie! Voor een luttel bedrag vulde ik mijn boekenkast (niet dat die leeg was, he?) en dat bedrag gaat linea recta naar diverse goede doelen. Top!

En verder lijkt deze maand dit jaar veel om ontvangen te gaan. Ik heb diverse mooie gesprekken gevoerd en heb veel warmte mogen ontvangen. Heel fijn. Waarover meer later. Geheimzinnig, he? ;) Groetjes, fijne week! X