Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zaterdag 10 september 2016

Een leven lang liefde


Keuzestress
Sommige dagen lopen zo anders dan je van te voren verwacht. Zo zat ik gisteren zomaar aan bij een Limburgse koffietafel. Met vlaai. Van iemand bij wie ik al ruim tien jaar in de straat woon, maar misschien maar drie keer gezien heb. Waarvan we elkaar maar een keer gesproken hebben. Je zou kunnen zeggen dat ik haar pas op haar crematie heb leren kennen.

De buurtjes

Ik woon in een fijne straat, we kunnen bij elkaar terecht. Voor een kletspraatje, advies, hulp. Laatst stond de buurvrouw op de stoep met een flinke bak druiven uit eigen tuin, de buurman vult twee keer per jaar het water van mijn ketel bij en weer een andere buurman fungeert als postkantoor. Daar worden de pakketjes voor de hele straat afgeleverd. Tegen een kleine vergoeding: een kletspraatje. Over het weer, de hond, maar meestal over zijn verleden bij de marine.

Postkantoor

Inmiddels is buurman al lang gepensioneerd, maar nog steeds erg actief als mantelzorger voor zijn vrouw. Geen polonaise, thuiszorg of aanverwante artikelen aan het lijf, alleen hij mocht haar verzorgen. Door haar ziekte kwam ze het huis niet meer uit en hij dus ook niet. Vandaar dat de postbode de pakketjes altijd op nummer vijf bezorgde. Heel fijn voor ons allemaal. Ik zorgde er op een gegeven moment wel voor dat ik gegeten had als ik mijn pakketjes ging ophalen. Om met een lage bloedsuikerspiegel bij de buurman langs te gaan, was niet handig. 'Ik moet nu echt gaan...', hoorde buurman meestal niet. Beetje doof. ;)

Crematie

Afgelopen week overleed zijn vrouw. In zijn armen, na een huwelijk van zestig jaar en vele jaren van zorg. Gisteren was de crematie. Nu dacht ik dat de crematie me niet zoveel zou doen. Ik ging uit respect, ik kende de buurvrouw tenslotte amper en als iemand zo lang ziek is, dan heb je er meestal wel vrede mee. Maar ja, als een stoere tiener snotterend vertelt dat oma zo'n belangrijke rol in haar leven heeft gespeeld... Ja hoor, daar kwamen de zakdoeken. En dan de muziek... Guus Meeuwis kwam voorbij met Geef mij nu je hand, Claudia de Breij met Mag ik dan bij jou. Slik.

Koffietafel

En toen zat ik opeens aan die koffietafel. Was helemaal niet de bedoeling, mijn plan was om iedereen gedag te zeggen en er dan tussenuit te sneaken. Nog even bijpraten met de buurvrouw met wie ik meereed en dan de rest van de middag in de tuin te zitten, met een boek ofzo. Maar nee, de buurman zag ons en we moesten mee. Maakte niet uit dat we niet uitgenodigd waren, foutje van de kinderen, geen probleem, gewoon mee. Okay.

Verwerking

Voor het gemak vergat ik maar even dat ik minder suiker wil eten, men, wat zijn die Limburgse vlaaien lekker! Goed voor het verwerkingsproces, zullen we maar zeggen. ;) Fijn om zo met de flow mee te kunnen gaan. De rest van de dag heb ik natuurlijk niets meer gedaan. Bijkomen!


4 opmerkingen:

  1. Altijd heftig zo'n begrafenis, zeker als de muziek start :( fijn dat jullie er voor buurman konden zijn! En ja,,..... Limburgse vlaai is de beste!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad.. En dan helemaal als er muziek voorbijkomt die ook bij bekenden is gedraaid. Wij hadden 'Papa' van Stef Bos bij mijn vader, hmm... Nu kwamen er 2 liedjes voorbij die bij de crematie van de buurman een paar jaar geleden is gedraaid. Zijn weduwe zat naast me, daar gingen de waterlanders.. Helemaal niet erg allemaal, alleen behoorlijk uitputtend. De avond heb ik dus op de bank doorgebracht, met de Gilmore Girls. En idd, ze zijn goed, die Limburgse vlaaien!!

      Verwijderen
  2. P.s. Maar goed dat je zusje er niet bij was in korte jumpsuit :)

    BeantwoordenVerwijderen