I'm in the garden

De laatste tijd zit ik nogal eens in een moestuin. Niet om te tuinieren, de groene vingers hebben zich nog steeds niet aangediend. Maar om te genieten. Van de zon, het zalige eten, en het prachtige uitzicht. Deze keer was ik bij Wereldtuin Verdeliet, in Cuijk. Daar werd een “Poëtisch Ontbijt” georganiseerd, er werd uit eigen werk voorgedragen, gemusiceerd en ontbeten. In een kas.

Ontbijt

Afgelopen lente was ik voor het eerst bij zo’n poëtisch ontbijt, onder het mom van: doe eens iets anders. Was de poëzie niets, dan had ik in ieder geval gegeten. Kon niet mis, vond ik. En het was geweldig! De sfeer, de poëzie en ja, ook het eten was goed. En dus ging ik deze keer weer.

Poëzie moeilijk?

Lezen jullie wel eens poëzie? Ik nooit, ik grijp veel makkelijker naar proza en non-fictie. Ik heb ook altijd het idee dat poëzie moeilijk is. Geen idee waar de goede man of vrouw het over heeft. Laat maar. Mocht je dat nou ook menen, dan heb ik goed nieuws. Het valt reuze mee! Vooral als een gedicht voorgedragen wordt, je de stem van de dichter hoort en het gevoel erbij meekrijgt. Poëzie laat je mijmeren, denken, voelen. En heel erg genieten.

Rise and shine

En dus ging ik deze keer weer. Best vroeg, om acht uur opstaan op een zondag, maar het was het zo waard! Deze keer werd er iets heel bijzonders voorgedragen. Herman Verweij en May Rooijakkers droegen voor uit de bundel ‘Zolderbrieven’. Herman schreef de gedichten in deze bundel naar aanleiding van de correspondentie tussen zijn ouders tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Dwangarbeid

Herman’s vader verrichte dwangarbeid in Duitsland en moeder, acht maanden zwanger, bleef alleen achter. Uiteindelijk verbleef vader zo’n acht maanden in Duitsland en in deze periode schreef het stel elkaar meer dan honderd brieven. Na het overlijden van vader, in 1996, vonden de kinderen de correspondentie van hun ouders. Herman’s bundel verscheen afgelopen jaar en je voelt in zijn gedichten de afstand en tegelijkertijd het nabij zijn tussen het paar. Heel bijzonder.

Sprookjes

Ook Marion Steur droeg voor uit haar werk. Prachtig! Ze heeft een sprookjesachtige wereld gecreëerd, met kasteelheren, zondebloemen en eenhoorns. Waarin begrippen opeens een heel andere betekenis krijgen. Of misschien hadden ze die betekenis al lang en zag ik ze ze nu opeens. Die wereld schetst ze niet alleen met haar woorden, ze schildert ze ook. Alweer, heel bijzonder.

Verdeliet op Facebook

Ook een keer een van deze mooie evenementen meemaken? Like dan de pagina van Wereldtuin Verdeliet op Facebook en je wordt op de hoogte gehouden. Dit jaar is er geen ‘Poëzie in de Kas’ meer, maar in 2017 beslist wel weer. En als je dan toch in de buurt bent, kun je ook een bezoekje brengen aan die ene bijzondere, (not so) Little Free Library in Gassel, de Prins!