Helweek - Done

Done? Helweek duurt toch tot zondag 22.00 uur? Klopt, maar ik ben er klaar mee! En aangezien ik deze uitdaging voor mezelf aangegaan ben, verklaar ik hem hierbij tot gesloten.

De benaming Helweek is natuurlijk rijkelijk overdreven. Wat mij betreft zou hij veel beter “Wees je beste zelf” of “Live Life to the Max” kunnen heten. Maar dat bekt natuurlijk een stuk minder. Life changing? Welnee. Goed bevallen, dat wel. En ook zeker voor herhaling vatbaar. Alleen nu nog even niet. ;)

Waar ik het meeste tegen op zag, het opstaan om vijf uur ’s ochtends, viel reuze mee. Normaal gaat mijn wekker om tien over zes. Niet dat ik dan opsta… Meestal snooze ik nog een paar keer. Daarna mediteer ik zo’n tien minuten. Ik wilde schrijven dat ik daarna echt opsta, maar in werkelijkheid kijk ik nog minimaal een kwartier op mijn mobiel voor de recente updates op Instagram en Facebook. Daarna kom ik echt op gang.

Daar is natuurlijk wel wat tijd en efficiëntie te winnen. Deze week ging mijn wekker om vijf uur, daarna mediteerde ik en daarna begon de dag echt. Met een klein half uur rennen. En wandelen, want de laatste keer dat ik mijn renschoenen aanhad, is al lang geleden. Geen idee hoe lang precies. Een half uur rennen was dus niet haalbaar. J Of je nu om tien over zes opstaat, of om vijf uur, zoveel maakt dat niet uit. Het is allebei vroeg. Als je maar op tijd naar bed gaat, dan gaat dat prima. Tenzij het tropisch warm is en je meerdere malen ’s nachts wakker wordt. Dan wordt het lastiger. Gisteren en vandaag ben ik dus een uur langer blijven liggen. Heerlijk! Om zes uur opstaan in het weekend vind ik nog steeds heel netjes.

Maandag tot en met donderdag werkte ik deels op kantoor, deels thuis. Het gebouw waar ik normaal werk, wordt verbouwd en voorlopig werk ik in een gebouw dat uit containers samengesteld is. En dat is heel erg heet… Mijn kant van het ‘gebouw’ heeft verrijdbare airconditioning gekregen en dat scheelt wel wat. Maar als het ’s ochtends om acht uur al bijna dertig graden is… Dan wordt het lastig.

Maandag tot en met woensdag ging het werken perfect. Normaal gezien plan ik mijn werkzaamheden ook in, maar daar heb ik nu meer aandacht aan besteed en dat werkte super. Wat er gepland stond, deed ik. Simpel. Het scheelde dat het wat minder druk was dan anders (of werkte ik zoveel efficiënter? J), maar ik kreeg zoveel gedaan. Lekker! Ik had trouwens wel verwacht dat ik enorm vroeg op kantoor zou zijn. Dat viel wat tegen, ik was er zo rond kwart voor acht. Niet slecht natuurlijk, normaal ben ik er ergens tussen half negen en negen uur. Maar als je toch om vijf uur opstaat… Ik was even vergeten dat ik om half zes al door de buurt rende en dat Miss Anne langer dan anders uitgelaten diende te worden. Miss Kortsnoet kan niet tegen de hitte, daarom laat ik haar nu alleen ’s ochtends uit. Maar wel langer dan anders.  

Vrijdag had ik mijn part-time dag en bracht ik in een boek door: het dagboek van Pastoor Hoek. Pastoor Hoek was tijdens de Tweede Wereldoorlog pastor van de Breedeweg, een kerkdorp van Groesbeek. Hij schijnt een bijzondere persoonlijkheid te zijn geweest, een echte herder van zijn Katholieke kudde. Ik wilde het boek graag lezen voor mijn research over de evacuatie van mijn familie. Door de wat gedateerde schrijfstijl is het niet zo toegankelijk. Ik had bedacht dat ik het wel binnen een dag uit zou hebben… Niet dus. Gisteren maakte ik wasmiddel en deed ik de was. Ook poetste ik de keuken en de badkamer. Niet dat je het nu nog kunt zien en niet zo grondig als ik van te voren had bedacht, maar voor een dag met bijna veertig graden vond ik het wel prima.

En vandaag… tijd om bij te tanken en te reflecteren. En dit blog te schrijven. Wat ging er goed? Ik vond het heerlijk om even niet connected te zijn met alles en iedereen. Oftewel, om niet de hele tijd op mijn mobiel te gluren of er al iemand op een foto of post gereageerd had. Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar ik krijg echt een ‘rush’ als ik zie dat er iemand bij mij gereageerd heeft. Dan moet er natuurlijk ook meteen gekeken worden wat die persoon geschreven heeft. Wat een onzin…  Door het ontbreken van die ‘rushes’ was het makkelijker om me op mijn werk te concentreren. Of dat het werk bij mijn werkgever was of het stuk dat ik voor mijn eigen blog wilde schrijven. Het is zo simpel, gewoon de telefoon aan de kant leggen en niet kijken. Geen uitstelgedrag, die klus nu doen. Hetzelfde gold voor het koken. Vorige week had ik alle boodschappen al gedaan, waardoor ik deze week maar een keer extra hoefde te gaan. Voor de dingen die ik was vergeten. Niet erg, met tien minuten was ik weer thuis en hoefde ik de rest van de week niet meer aan de boodschappen te denken. Vorig weekend kookte ik wat meer, zodat ik maandagavond en dinsdagmiddag m’n prakkie alleen maar hoefde op te warmen. Ideaal! Als het maar lekker is, dan vind ik niet erg om een paar dagen achter elkaar hetzelfde te eten. De rest van de week wist ik precies wat ik wilde maken, nog meer rust.

Wat ging er mis? Niks. Vanaf donderdagavond heb ik niet meer gesport, dat was door de warmte niet meer te doen. Jammer, maar helaas. En vrijdag, de dag dat ik thuis was, heb ik toch wat vaker op m’n mobiel gespiekt. Het boek van Pastoor Hoek is bij vlagen best taai en door de warmte is m’n concentratie minder. Ach, als dat het ergste is. Kortom, ik ben heel erg tevreden over mezelf! Ik heb nu al zin in het wijntje dat ik me straks ga inschenken om de geslaagde Helweek te vieren en naar het uitslapen morgen.. Tien over zes, wat een luxe! Alleen die naam.. Daar moeten ze toch echt iets aan doen. J

Fijne zondag allemaal, ik wens jullie verkoeling! Liefs, Mirjam