Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










dinsdag 18 oktober 2016

Oude en nieuwe herinneringen



Overal pompoenen!

Herfst 2015

Afgelopen jaar reed ik in mijn Kaatje over de ring van Antwerpen. Het was oktober, koud en grijs. Al bonkend over het geweldige wegdek van onze zuiderburen, keek ik naar het miezerweer en het vele vrachtverkeer en vroeg ik me af waarom ik mijn zomervakantie ook alweer in BelgiĆ« wilde doorbrengen. Iedereen (nou ja, mijn manager en de collega van de verkoopster in de winkel waar ik een warm vest voor de vakantie kocht) vierde vakantie op de ABC-eilanden en poor little me ging weliswaar ook naar een zandstrand, maar wel van een beduidend minder allooi. Sorry lieve zuiderburen, maar op dat moment verkoos ik toch echt een bikini boven m'n winterlaarzen. Ik nam me op dat moment dan ook ferm voor het helemaal anders te doen in 2016.

Retraite

Waarom ik mijn vakantie in oktober vierde? Ik zou op retraite gaan en ik wilde daarna niet meteen weer terug aan het werk. Beetje jammer dat de retraite een paar weken voor de afgesproken datum geannuleerd werd. Uiteindelijk bleek dat gelukkig helemaal niet erg te zijn. Ik werd door de abdis van het klooster uitgenodigd om een weekend zonder programma daar door te brengen en dat was heerlijk. Waarschijnlijk veel fijner dan met programma, omdat ik nu heel veel tijd voor mezelf had, zo heb ik uren in de tuin gezeten met een boek. En ik had bracht tijd door met de nonnen, hoe bijzonder is dat?

Welkom in Gent!

Herfst 2016

Wil iemand raden waar ik afgelopen weekend was? Juist, in BelgiĆ«. Aan de kust. :) Op vakantie. Ik zat vrijdag weer op die zelfde ring, gezellig tussen allemaal Belgische, Poolse en Hollandse truckers. En opeens bedacht ik me dat ik me een jaar daarvoor toch iets voorgenomen had... Ondanks het weer was het weekend vorig jaar heerlijk hoor, ik heb enorm genoten. Alleen die kou. Het is toch wel erg fijn om de zon op je gezicht te voelen. Afgelopen weekend werden we op onze wenken bediend, zalig!

Op weg in Belgie

Hoewel de locatie bijna hetzelfde was, werd het toch een heel ander weekend. Mede mogelijk gemaakt door de Belgische infrastructuur, Google Maps, onze netwerkverbinding en laten we de hand in eigen boezem steken, onze blik op de zaken. Ik zal jullie niet met alle details lastig vallen, houd het er maar op dat we onderweg flink wat onverwachte sight-seeing gedaan hebben. Een hoogtepunt en tegelijkertijd dieptepunt was toch wel het ziekenhuis van Gent. Waar we zomaar opeens over de parking reden. Terwijl we toch echt naar Brugge wilden. Tja, een paar keer de verkeerde afslag nemen en je staat zomaar in een andere stad. En als de navigatie je dan allerlei achterafsteegjes in stuurt en de snelweg in geen velden of wegen te bekennen is, dan is het zo een uur later.

Welkom in het hotel


De reis is niet de bestemming of zoiets

Het lukte ons best goed om ons voor te houden dat de vakantie niet pas op de plaats van bestemming begon enzo en ach, wat is een uur.. Toch waren we wel erg blij om in ons hotel aan te komen. Met een echte pint werden we verwelkomd en toen we die op hadden, liepen we in dronkemanspas naar onze kamer, waar het leek alsof we de honeymoonsuite hadden. We hadden gewoon een hemelbed! En het bad was zo groot dat de buren er ook nog bij hadden gekund. Nee lieve mensen, ik vertel niet waar het hotel is en hoe het heet, dadelijk is er voor ons de volgende keer geen plek meer. ;)

Weer op pad

De volgende dag gingen we naar het Zwin, een prachtig natuurreservaat aan de kust. Zegt men. Want we hebben het niet gezien. Weer verkeerd gereden. Een omleiding, een wegversperring en een navigatie die het allemaal niet in de gaten had.. Niet echt handig. Met de frustratie van alle eenrichtingsstraatjes in Gent nog vers in het geheugen besloten we door te tuffen naar Blankenberge. Want daar bleken we opeens naar op weg. Best bijzonder, want dat was precies de plek waar ik niet naartoe wilde.

Verwenkoffie, geweldige naam, toch?

Blankenberge

Lang, lang geleden was ik daar namelijk. Met mijn allereerste vriendje. Zo leuk eindigde die relatie niet, dus om daar nu weer in een hotel te gaan zitten? Nee, bedankt. Blijkbaar had Blankenberge nog een appeltje met mij te schillen, dus daar gingen we! En het was heel erg fijn. Blankenberge is veel mooier dan ik me kon herinneren. We hebben heerlijk relaxed in een koffietentje vlak bij het strand gezeten, van de zon genoten en wat door het centrum geslenterd. Veel was nog hetzelfde, veel was natuurlijk heel anders. En daar kwamen de herinneringen. Niet eens zozeer aan het ex-vriendje, maar meer aan zijn ouders.

Paradijsvogels

Een bijzonder paar, zeker in het dorp waar ik opgroeide. Nogal een gesloten gemeenschap, ons kent ons en doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Waar het in mijn tijd (oma vertelt, ha!) nog vrij bijzonder was om te gaan studeren, de meeste meisjes gingen achter in de supermarkt werken en de jongens gingen de bouw in. Zeker in de wijk waar mijn ex-schoonouders woonden. Deze twee paradijsvogels waren 'import' maar werden, in tegenstelling tot veel andere buitenstaanders, wel geaccepteerd. Het hele dorp roddelde wel over hen en de innige vriendschap die ze met een ander stel onderhielden (need I say more?), maar dat was voor hen niet interessant. Ze gingen gewoon hun eigen gang. Dat was ik niet gewend.


Mr & Mrs Down Under

Buiten de box

Voor mij, opgevoed door ouders die behoorlijk behoudend en bepaald niet genegen tot het verkennen van grenzen waren, die het wel erg belangrijk vonden hoe de buurt en de familie over hen dachten, is dit paar erg belangrijk geweest. Zij lieten me zien hoe het ook kan. Dat de wereld groter is dan mijn geboortedorp. Dat het okay is om grenzen op te zoeken en te overschrijden. Dat iedereen zijn dingen op eigen wijze doet en dat dat prima is. Ze hebben me een groot geschenk gegeven. Zo zittend op dat bankje in Blankenberge, in het oktoberzonnetje realiseerde ik me dat opeens. Wat was ik blij dat Blankenberge zo op mijn pad kwam!

Brugge

Na Blankenberge gingen we naar Brugge. In een keer goed gereden! Ook daar liggen veel herinneringen. De laatste keer dat ik daar was, was met het werk. Het koffietentje waar ik met mijn collega's een bakkie deed tussen het winkelen werk door, zat er nog. Hup, fotootje getrokken en naar de oud-collega's gestuurd! Ook alle boekhandels zaten er nog. Jammer dat we tegen sluitingstijd aan kwamen, we moeten dus echt een keer terug. Gelukkig waren er genoeg biertentjes en restaurantjes open om ons te vermaken. En de sight-seeing was ook nice, Brugge blijft een heerlijke stad. Heel bijzonder, zo goed ben ik niet in navigeren, maar in Brugge liep ik rond alsof ik vorige week nog was geweest.

Hij woont gewoon in Brugge!

Op bezoek

Zondag gingen we op bezoek bij mijn vriendin Trui, en jaja, zomaar, zonder haperen, in een keer de weg gevonden! We gingen het nieuwe huis bewonderen, bijkletsen, de omgeving bekijken. En ook dat was heerlijk. Je hoeft elkaar niet heel vaak te zien om het goed te hebben. En toen was het alweer voorbij.. En reden we, onder het toeziend oog van een gigantisch grote maan, weer naar huis. En weer in een keer goed! En we komen beslist een keer terug, we hebben zoveel moois gezien en nog zoveel niet. Jaja, zoals het Zwin. ;) Maar ook de art deco wandeling in Blankenberge willen we nog doen en de wandeling over de Eerste Wereldoorlog. Tot snel weer mooi Belgie! X

2 opmerkingen:

  1. Klinkt als een heerlijk weekendje weg! Brugge is mooi he, en inderdaad niet in 1 dag te doen! Dus volgend jaar oktober maar weer dan..?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. We hebben nog geen datum geprikt, maar het zou wel heel erg leuk zijn! En ja, het was heel erg fijn. :)

      Verwijderen