Klaagvrije maandag

Stel, het is Klaagvrije maandag en uitgerekend op die dag word je om vier uur ofzo wakker. Geen idee hoe laat precies, omdat je je je stinkende best doet nergens aan te denken en als een roosje weer in slaap te vallen. Het lukt niet erg en na een tijdje merk je dat je naar het toilet moet. Dat is maar een paar stappen van je warme bed verwijderd, maar toch. Je doet weer heel erg hard je best om ook dat te negeren.

Hoge nood

Maar ja, 'wat moet dat moet' en je moet naar het toilet. Je rolt dus onder dat zalige flannellen dekbed uit en sprint op je blote voeten naar de badkamer. Je doet je business, installeert je voor een verkwikkend restant van je nachtrust van zeker honderdtwintig minuten (positief benaderen!). Totdat je merkt dat je weer moet toiletteren. En dat terwijl de vorige keer toch echt maar een paar minuten geleden was.

Negeren werkt niet, je gaat weer naar je Badezimmer en komt tot de conclusie dat je een blaasontsteking hebt. De symptomen kunnen jullie vast zelf wel verzinnen en anders is good old Google er ook nog. Het werden dus hele lange honderdtwintig minuten. Gelukkig viel ik net voor de wekker in slaap en kon ik nog een paar keer snoozen.

Bij de huisarts

Niet fris en niet fruitig stond ik met m'n potje urine bij de huisarts. Of het ochtendurine was: "Ja, van half vijf." Ik kreeg geen schouderklopje. En of ik het gekoeld bewaard had: "Jazeker, tussen de kaas en de spruiten." De doktersassistente had er beeld bij. "Weet u dat we een nieuw protocol hebben? U hoeft alleen nog maar te bellen, dan leggen we de antibiotica voor u klaar. U hoeft geen urine meer te brengen."

Klopt, alleen werd de vorige keer het protocol genegeerd. Want ik had net iets te vaak een blaasontsteking gehad en de dokter maakte zich zorgen. Hartstikke lief, alleen gingen we wel het weekend in en zag ik mezelf al het hele weekend op de pot zitten.

Mijn vorige blaasontsteking

Dus liet ik de dames weten dat ik het heus waardeerde dat ze meedachten. Alleen was een ochtendplas niet meer mogelijk omdat het al later op de ochtend was. Inmiddels had ik het kleine kamertje al meerdere keren bezocht. O ja. Vooruit dan maar. Maar toch alsnog een monster komen brengen. Heel verrassend had ik toen... een blaasontsteking.

"Wanneer zijn de klachten begonnen?" "Vannacht." "Aha! Dan is er misschien nog niets te zien in de urine. En meestal geven we het advies om het nog een dag of twee aan te kijken. En veel te drinken."

Een onschuldige keelontsteking?

Ik moest aan de keelontsteking denken die ik een paar maanden daarvoor had. Die ik toen ook een paar dagen moest aankijken. Waarbij ik ook veel moest drinken. Dat deed ik braaf, totdat ik niet meer kon slikken. Toen mocht ik me met spoed bij het ziekenhuis melden. Het abces dat zich in mijn keel gevormd had, was namelijk niet onschuldig. En moest direct doorgeprikt worden. Hmm...

Vanmiddag belde ik voor de uitslag. En ja hoor, een blaasontsteking. Zometeen maar eens een medicinaal rood wijntje inschenken. Ik moet tenslotte veel drinken!

En vertel eens, hoe was jullie klaagvrije maandag?