Crisis

Regelmatig hoor ik het: “Als ik toch eens niet zoveel spullen had en meer geld.” Om vervolgens foto’s op Facebook te plaatsen van de nieuwe aankopen. Te leuk om te laten schieten. Koopje! Kon ze niet laten staan op Marktplaats. Of: “We moeten echt rustig aan doen, vakantie zit er dit jaar niet in voor ons.” Om dan toch voor die superaanbieding op vakantieveiling.nl te gaan. “Jaaaaaaaa, eigenlijk zat het er niet aan, maar het was zo’n goede deal. En eten moeten we toch.”

            Zal ik doorgaan? Hoeft niet hè? Het huidige economische klimaat, oftewel De Crisis, heeft ervoor gezorgd dat we opener dan ooit zijn over onze financiële situatie. Met name als het wat minder gaat. Tja, de crisis. We gaan en masse naar de Lidl en de Aldi. Waar we nog steeds de luxe dingen in onze kar keilen. Want een stapje terug is prima, maar twee? Nee, dat is teveel van het goede. Jurkjes shoppen doen we voortaan in de aanbieding en dat dagje sauna? Twee voor de prijs van een! Want we zijn het waard, laten we dat vooral niet vergeten.

            Dan heb ik het maar niet over de uitbouw, laten we lekker goedkoop door onze Oost-Europese buren uitvoeren. Want al die spullen, die moeten natuurlijk wel ergens opgeborgen worden. Liefst een beetje netjes. En als we dan toch bezig zijn, rijden we voor wat inspiratie naar dat ene Scandinavische warenhuis, prikken we een vorkje voor een Euro, want is wel crisis, ja.

            Wat ik zo jammer vind, is dat het meestal bij klagen blijft. Hoe is het met de oplossingen? Kijken we daar niet naar? Op ons geliefde Marktplaats dingen verkopen bijvoorbeeld? Of niet meer die boekenwinkel binnenrennen zodra je je verveelt maar lid worden van de bieb? Of wat radicaler: boeken ruilen met je vrienden. Een keer per week kliekjesdag zodat die kliko niet zo dik wordt? Of – en dan word ik heel radicaal – minder kopen? Minder willen? Blij zijn met wat we hebben? Sterker nog – tevreden?

                                     

 Wordt vervolgd.