De Biokokkin vertelt...

Laatst gingen we met de collega's eten. Omdat het bijna zomer was of zoiets. En er moest nog een bon ingewisseld worden, dus daar gingen we met z'n allen. Nou is Boxmeer niet heel erg progressief en dus ook niet op het gebied van eten. Prima eten, hoor, daar niet van, maar vegetarisch... Dat gaat nog wel, maar als je veganistisch zou willen eten, dan zou je op het spreekwoordelijke houtje moeten bijten. Of op een blaadje sla. :)

Ik eet echt geen vlees, vis soms, niet vaak. Thuis maak ik het maar zelden en in restaurants eet ik het als er niets lekkers vegetarisch op de kaart staat. Goed, in het Boxmeersche zat ik achter dus achter een flinke omelet. Ik heb maar niet gevraagd of ze scharrel waren. ;) En ja hoor, op een gegeven moment kwam het gesprek weer op het vegetarierschap. Soms word ik daar best moe van. Ik vraag tenslotte ook niet aan iedere carnivoor waarom hij of zij vlees eet. Maar goed, ik neem de vragen toch serieus. Stel je voor dat ik een vleeseter zou kunnen bekeren...

Het werd toch een interessant gesprek. Opeens hoorde ik mezelf namelijk vragen stellen die mij doorgaans worden gesteld. Een collega vertelde dat er die dag een kindje bij haar dochter zou komen spelen en dat dat kindje zou blijven eten. En dat kindje was vegetarisch. Prima hoor, dat dat kind vegetarisch was, maar Collega in kwestie moest wel werken. Dus ze zou wel een groenteburger of zoiets in de pan mikken. Waarop ik vroeg of ze niet een keer zonder vlees kon koken. Nee, want daar had ze geen tijd voor! En de Man stelde toch wel erg veel prijs op zijn stukje vlees.

Geen tijd? Koken zonder vlees kost toch niet meer tijd dan met vlees? Nee, maar ze kende geen recepten zonder vlees. Ah... Waarop ik vroeg of ze altijd vlees eten. Ja, of vis. En ze ging niet voor een keer alles aanpassen. Dat was maar lastig. Waarop ik bijval kreeg van de collega die altijd over alles en iedereen een mening heeft. Verrassend genoeg, is dat meestal niet mijn mening. :) Maar deze keer was het anders, ze vertelde dat ze altijd vegetarisch kookt voor haar vegetarische schoonzus. Geen probleem. En als haar vegetarische schoonzus voor hen kookt, is dat ook zonder vlees en hartstikke lekker. Zozo... Ik vertelde dat ik ook moest wennen aan het zonder vlees koken, maar dat het me nu heel goed bevalt (mag ook wel inmiddels) en dat ik door het groentenpakket heel graag en erg lekker kook.  Na al die enthousiaste verhalen stond Collega er toch wel voor open, voor dat koken zonder vlees. De volgende dag heb ik dus een paar van mijn succesnummers gestuurd. Ben benieuwd. :)

Toen ik vegetarisch werd, nam ik me voor om mensen niet te willen bekeren. Het is tenslotte mijn persoonlijke beslissing en ik wilde niet de hele tijd op de kansel staan. Inmiddels zijn we zo'n tien jaar verder en hoewel ik andermans beslissing respecteer, net zoals ik verwacht dat ze mijn beslissing respecteren, merk ik dat ik steeds meer de behoefte voel om mijn mening te geven. Gevraagd en ongevraagd. Ik vind namelijk echt dat wij onze verantwoordelijkheid kunnen en moeten nemen. Het product vlees was eerst een levend wezen. En hoe wij die levende wezens behandelen, daarin tonen wij wat wij waard zijn. Verantwoordelijk omgaan met degene die van jou afhankelijk is, daardoor laat je zien wat voor mens je bent. Door de vraag in stand te houden, houd je het aanbod in stand. Zo simpel is het.