Mirjam goes to.... Marrakech!

De afgelopen dagen bevond ik me in de wereld van duizend en een nacht. Ik waande me een prinses in de meest prachtige paleizen. Ook zag ik mannen met handkarren, ezeltjes die zware lasten trokken en vrouwen die van top tot teen bedekt waren. Maar ook zag (en hoorde) ik brommers, als grote bromvliegen snorden ze voorbij. Soms met hele gezinnen erop, vrouwen in hun djellaba's of modern geklede mannen. Kortom, ik was in Marrakech.

 

 

De eerste dag hadden we al direct een vervelende ervaring. Door de taxi afgezet, zochten we ons een weg naar het hotel. Door de mensenmassa van het grote plein. Iemand wilde ons de weg wel tonen, bijzonder vriendelijk. Bij aankomst wilden we hem wat kleingeld geven. Te weinig. Dat was ook het ook, dus twintig dirham (twee euro) gegeven, hij wilde er vijf. Nee. Dat werd vervelend, hij werd boos. Wij installeerden ons in onze kamer en gingen wat eten. Meneer de gids stond er nog, nog steeds boos. Hij liep met ons mee, terwijl hij allerlei scheldwoorden riep. Geen prettig begin dus.

 

 

De volgende dag gingen we op pad. Plan gemaakt, niet gevolgd. Expect the unexpected! Dat is het motto van Marokko wel. Ik maakte een foto in het steegje waar ons hotel ook zat. Daar raakten we aan de praat met een man die door opdook. Of we al bij de berbermarket waren geweest? Nee? Dan moesten we echt nog gaan. De markt was heel bijzonder en die dag was de laatste dag. Jaja, knikten we. Nee, dachten we, want dat was niet het plan. Heel Nederlands! Vervolgens kwamen we iemand anders tegen die ook over die berbermarket begon. Dat moest dan toch wel iets bijzonders zijn. We hadden toch genoeg tijd, allons!

 

 

 

Plots hadden we een gids die ons door de stad loodste. Bijzonder pittoreske straatjes, maar meneer had haast. De goedgelovige Hollandse gansjes kwamen uit bij een leerlooierij. Argh.. Bij aankomst kregen we een flink bos munt in de hand gedrukt, tegen de stank. Heel hard nodig! U kent de foto's met al die uitgesproken kleuren? Niet gezien. Dat is blijkbaar in oktober. Zowiezo keek ik meer naar mijn voeten, om te voorkomen dat ik een duik in een van de baden zou nemen. En verder? Kamelenhuiden, koeienhuiden... Nee, dank U. Vervolgens hop hop, naar de ledershop. Tuurlijk.. Na een paar fooien hier en daar voor deze ongevraagde tour op naar het paleis, het oorspronkelijke plan. Met jaja, een pitstop in een winkeltje. Berbermarket? Nooit gezien.

 

Wat we wel zagen, was heel veel viezigheid en armoede. Mensen op een vuilnisbelt, bedelaars. En een stank! Niet te harden. Het sprookje van duizend en een nacht heeft duidelijk twee kanten. Een flinke cultureshock dus.

 

 

Zou ik ooit teruggaan? Nee. Ik ben op veel bestemmingen geweest waar ik heel graag naartoe terug wil. Niet dat ik dat tot nu toe ooit heb gedaan, maar de wens was er wel. Voor mij is Marrakech met haar kolkende mensenmassa, het gedrang, het geroep te veel. De tegenstelling met mijn wereld is voor mij te groot. De paleizen waren prachtig, net als de tuin van Yves Saint Laurent, ik heb zalig gegeten en toch.... Nee. Misschien klinkt dit allemaal wel erg negatief. Toch heb ik wel een fijne vakantie gehad. Ik heb weer een stukje van de wereld ontdekt, prachtige mensen gezien (geen foto's van gemaakt, dat wordt niet gewaardeerd in de islam), kortom me ondergedompeld in een heel andere cultuur. Ik heb de tajine ontdekt (heerlijk eten, echt!), had de rust om een drietal boeken uit te lezen (jaja, ondanks het bijna fulltime lopen in de Grote Stad!) en heb hele mooie dingen gezien. Zoals deze ooievaars. In een paar dorpen verderop kun je ze blijkbaar ook zien, maar dit zijn Marokkaanse en dus heel bijzonder! Voor mij althans. :)

 

Ik ga nu een heel Nederlands frietje halen, dat vind ik altijd zo lekker na een trip naar het buitenland. Verder eens nadenken over aankomende week, want ik heb nog vrij, zo fijn. En verder rustig aan, want iedere dag rond half vrij gewekt worden door de imam, dat is best wel vroeg...

 

Hebben jullie al vakantieplannen? Ik hoor het graag! X