Kaza Maria op Stap

Be open to whatever comes next. Dat was wel het thema van mijn weekend. 

Afgelopen vrijdag ging ik op retraite. Althans, ik was te gast bij de Clarissen in Nijmegen. Vorig jaar deed ik het Orientatieweekend in Velp bij Grave en dat was geweldig. Zo rustgevend, zo warm. Vooral de stilteperiodes vond ik heerlijk, daarom besloot ik dit jaar naar de Clarissen in Nijmegen te gaan, voor een stilteweekend. Werd het toch geannuleerd… Balen! Voorheen zou ik waarschijnlijk in stilte hebben gebaald en het maar gelaten hebben, maar nu niet. Dus een mail gestuurd met de vraag om alternatieven. En ja hoor, ik kon als gast zonder programma komen. Dus geen groepsafspraken en opdrachten, maar alle tijd aan mezelf. Of ik dat wilde. Ja, graag!

 

Zo stond ik vrijdag met m’n boeken en m’n schrijfschrift op de stoep van “De Bron”. Zuster Maria verwelkomde me. Aankomend jaar hoopt ze haar 70-jarig jubileum te vieren, ze trad in 1946 in in het klooster. Ze is dan ook bijna negentig. Ik rolde bijna van m’n stoel toen ik dat hoorde. Zo ziet ze er namelijk niet uit! Op wat gehoordingetjes na is ze ook nog super van gezondheid. Als je zo toch oud mag worden..

 

De Bron zit op een bijzondere plek in Nijmegen. Aan een hele drukke weg, letterlijk midden in de samenleving. Als je binnenkomt, is het echter heel rustig. De tuin is een oase van rust, hoewel deze ook tussen allerlei Nijmeegse huisjes ingepropt zit. Ook bij de Clarissen is de sfeer fantastisch, heel warm en hartelijk. Zo werd me aan het einde van het diner een appeltje aangeboden. Kon er niet meer in. Neem maar mee naar je kamer. Okay. Of ik een bordje en een mes wilde? Nee, dank, lukt zo wel. Daarna kwam de volgende: of ik een mesje wilde. Nee, dank. J En daarna nog iemand… Kortom: ik voelde me heel erg welkom.

 

Omdat ik geen programma had, kon ik helemaal zelf bepalen wat ik de afgelopen dagen deed. Hoewel ik het wel zo netjes vond om niet alleen bij het eten te verschijnen. Daarom deed ik mee aan een groot deel van de kerkdiensten en nam ik zelfs deel aan bijbelstudie! Tja, als een 90-jarige met twee glimoogjes en een grote smile vraagt of je meedoet, kun jij dan weigeren? Ik niet. Het was nog interessant ook! Ook de kerkdienst van vandaag was voor mij heel anders dan anders. Niet dat je mij nog vaak in de kerk zult vinden, de keren dat ik er ben, zit ik er uit respect voor een ander. De dienst verliep een heel eind zoals ik gewend ben. Totdat het brood en de wijn op tafel kwamen. Vier glazen? Jep, iedereen deelde mee. Alle glazen gingen rond, samen met een doekje. Het brood werd per twee gebroken. Je deelde jouw stuk dus in twee stukken en gaf het aan je buur. Aan het einde van de dienst wenste iedereen elkaar de Vrede. Zou ik zomaar aan kunnen wennen!

 

Wat ben ik blij dat mijn programma niet doorging. Nu heb ik echt met de nonnen kunnen leven, een paar dagen deel mogen uitmaken van hun levenswijze. Als de Einzelganger die ik ben, is het niet helemaal de mijne. Wat me-time vind ik toch wel erg prettig. J Maar de liefdevolle manier waarop de dames met elkaar leven en vreemden in hun midden verwelkomen… zo mooi. Verder was het heerlijk om op m'n gemakje de omgeving te verkennen, in de tuin te zitten met een bakkie en te lezen. En verder he-le-maal niets. Zalig! Ook interesse? Kijk dan hier: http://www.clarissen.nl/nijmegen.html Geloof me: je zult het geweldig vinden.

 
O ja, met drie dikke smakkerds deed Zuster Maria me vandaag uitgeleide en hoewel ik letterlijk de zon instapte, was het best nog even lastig m'n fijne kokon weer uit te stappen. Gelukkig heb ik een fijn vooruitzicht: ik ga zeker een keer terug!