Goodbye, geven en ontvangen

Afgelopen anderhalve week was nogal roerig in de Kaza. Eigenlijk meer op het werk van Maria. Ik ben per 1 januari aanstaande namelijk boventallig verklaard, samen met mijn manager. Wij zijn verantwoordelijk voor de sales in de voormalige Sovjet-Unie. Hij is 50% in Boxmeer en 50% in Rusland, ik 100% in Boxmeer. Het nieuwe management wilde dat hij fulltime naar Moskou ging. Dat zag hij niet zitten, dus is men overeengekomen dat hij weggaat. Dat betekent dat mijn functie ook naar Moskou gaat. Ik zelf niet.

Je zou dus kunnen zeggen dat ik flink wat ontvangen heb. En zo zie ik dat ook. Ik hoef niet meteen weer aan de slag, ik krijg tijd om na te denken over wat ik wil. En in welke hoedanigheid ik weer de arbeidsmarkt opga. In loondienst of als zelfstandige. Daarin zal ik ook worden begeleid. Mocht iemand tips of advies hebben, altijd welkom! Ik weet wel wat ik wil, hoor.. Ik wil me heel graag op mijn schrijven richten. Als professional, niet alleen als blogger. Dat lijkt me geweldig!

Afgelopen week was ik in Kiev. We hebben daar producten op voorraad liggen en die dienen een keer per jaar geteld te worden. Dat gebeurt door het jaar heen natuurlijk ook, maar een keer moet de telling geauditeerd te worden. Door iemand die onafhankelijk is. Ik dus. Totdat ik naar Kiev ging, had ik mijn emoties netjes onder controle. Nix mis met emoties, hoor. Het enige wat ik voelde was opluchting. Sinds de overname zo'n zeven jaar geleden zijn er zoveel afdelingen en collega's onder de loep genomen, ik heb me niet vaak echt gerust gevoeld. Ja, als er weer een wave voorbij was en ik er niet bij zat.

Maar goed, Kiev dus. Dinsdag vloog ik, die dag zou de notificatie van ons vertrek uitgestuurd worden. Tot die tijd mocht ik niets zeggen. Op het werk althans, ik heb uiteraard wel meteen mijn familie en vrienden op de hoogte gebracht. Ik had een collega gevraagd of hij me van het vliegveld wilde ophalen, ik wilde graag een friendly face zien. Heel fijn, dat deed hij. Sterker nog, ze stonden met z'n tweeën me op te wachten. En toen brak ik. Werd ook wel tijd natuurlijk, de donderdag daarvoor was ik op de hoogte gebracht.

Er volgde een emotionele avond met tranen, eten en wodka. Heel veel wodka. Gedurende de avond drong het nieuws binnen bij de collega's en beetje bij beetje kwamen bij mij de apps en de mailtjes binnen. Heel erg lief! Ook fijn voor de emoties. :) Van te horen riep ik dat ik prima tegen wodka kon, doe maar gerust een grotere fles, hoor!

Voor alles is een eerste keer.. Ik zal jullie de details besparen, maar het toilet en ik waren dikke vrienden. En men, wat had ik een hoofdpijn de volgende dag. En wat was ik misselijk. Maar; als je ergens een kater wil hebben, doe het dan in Oekraine. Wat hebben ze daar goed spul, zeg! Pilletjes tegen de hoofdpijn, een of ander bruisspul tegen de misselijkheid.. In de loop van de dag voelde ik me weer kiplekker. Alleen alcohol en vis... Dat hoef ik voorlopig niet meer. :)

Het geven is altijd erg makkelijk in Oekraine. Bij vertrek is mijn koffer gevuld met stroopwafels, drop en ander lekkers. Andersom gaat er altijd chocolade en champagne mee terug. Deze keer ging mijn hart ook warm en dankbaar terug. Voor alle goede zorgen, de dikke knuffels en de lieve woorden.

Op naar week drie van de Geefmaand! X

Geven & Ontvangen

Nu had ik graag meer foto's geplaatst op dit logje, maar m'n e-mailaccount heeft kuren. Jullie moeten het hier dus mee doen. :)

Afgelopen week was de eerste week van de Geefmaand. Ik had dit jaar wel zin, maar niet zoveel puf. Het is voor mij dus een laidback Geefmaand en dat bevalt prima! Het heilige moeten is er dit jaar niet bij en daar zou ik zomaar aan kunnen wennen. Ook na de Geefmaand, vermoed ik zo..

Iedere dag deed ik een kaartje op de bus, hartstikke leuk! Een naar de mams, een paar hart-onder-de-riem-kaartjes en paar zomaarvoordeleukkaartjes. En een toitoitoikaartje. Nog 22 te gaan. :)

Een medeGeefmaanddeelnemer zamelt kleertjes en knuffels in voor een organisatie die zorgt dat ze echt, echt goed terecht komen, bij kindjes die er echt behoefte aan hebben. Zo'n mooi initiatief! Nu had ik niets liggen, maar geld is natuurlijk altijd welkm. Dus maakte ik wat euro's over, daar worden benodigdheden van gekocht.

Samen met Zusje en Neefjes maakte ik gisteren appelkaneelhangers. Om op te hangen, je huis gaat er heerlijk door ruiken. Ze zijn voor de verkoop eind november, bij het Kerst in de Keet evenement van Lien. De opbrengsten gaan naar een goed doel. Ik had mazzel, Zusje en Neefje hadden de taak om het toch best vieze deeg te mengen en te kneden. Appelmoes, kaneel en lijm zijn namelijk niet echt smakelijk samen. Ik had de verantwoordelijke taak om de vormpjes op de juiste plek in het deeg te steken. Iemand moet het ten slotte doen.

In het kader van: jammer, maar helaas stond ik van de week voor een dichte deur. Samen met twee zakken kleding en schoenen. Dat krijg je als je je vergist in de openingstijden.. Binnenkort volgt poging nummer twee.

Vandaag had ik het helemaal makkelijk: ik kocht deze boeken op de boekenmarkt in Gemert. Daar worden de boeken per kilo verkocht, jippie! Voor een luttel bedrag vulde ik mijn boekenkast (niet dat die leeg was, he?) en dat bedrag gaat linea recta naar diverse goede doelen. Top!

En verder lijkt deze maand dit jaar veel om ontvangen te gaan. Ik heb diverse mooie gesprekken gevoerd en heb veel warmte mogen ontvangen. Heel fijn. Waarover meer later. Geheimzinnig, he? ;) Groetjes, fijne week! X

Geven

 



 

Sommige dagen zijn gewoon GOED en vandaag was er zo een. Geen plannen, dus genoeg tijd om lekker een beetje te struinen en te kletsen met iedereen die op m'n pad kwam. De meneer van de boekhandel: "Ah, het meisje van de voetjes!" Mirjam Down Under dus. :) Een paar jaar geleden won ik bij hem een e-reader en vertelde ik hem over mijn project. Dat wist hij dus nog. De dame van de juwelier: "Hey, je beugel is eruit, wat is het mooi geworden!" Laat het vandaag nu precies drie jaar geleden zijn dat m'n beugel eruit ging. Vandaag viel het op. :) Nog even gezellig over tandartsen en aanverwante artikelen gekletst en daarna door naar de semi-kringloop die we sinds kort in Grave hebben. Daar geïnformeerd of ze nog spullen willen hebben en of ik die bij hen kon afgeven: "Ja, graag!" Fijn, zo'n stok achter de deur om de Kaza weer eens uit te mesten. :) Indrukwekkend hoor, de dame die ik sprak, komt vier dagen per week vanuit Didam naar Grave om de kringloop te runnen. Alle opbrengsten gaan naar De Fahari Foundation. Mooi om te zien wat een impact een relatief kleine organisatie heeft. Dat soort organisaties steun ik graag, nix geen strijkstok!

 

 

 

De club van 1000 deed ook mooie dingen vandaag. Er werden cadeautjes neergelegd, oude vrouwtjes werden geholpen met oversteken ;) en allerlei andere acties werden er ondernomen om de wereld een beetje gezelliger te maken. Ik maakte Grave onveilig met mijn pakketjes. Het blijft spannend om ze ongezien neer te leggen, hoewel het scheelt als je om zeven uur al op pad gaat.... Tja, de kapper had alleen om half negen tijd voor me. De winkels in Grave gaan om negen uur open, pakketje #2 was dus ook makkelijk gedropt. Zo leuk om even later te merken dat het pakketje foetsie is! Ik kreeg een mooie quote naar aanleiding van een van mijn posts op Instagram vandaag: "Geven is het nieuwe ontvangen". Daar kunnen we wel iets mee!

 

 

Morgen begint ook de November Geefmaand weer! Voor degenen die niet weten wat dat inhoudt: het begon allemaal met een boek. Een boek over 29 dagen geven. Zonder voorwaardes, zonder verwachtingen. Onvoorwaardelijk. In 2013 deden we dit met maar liefst vijftig mensen voor het eerst! Vorig jaar waren het er al zo'n honderd... Met z'n allen geven we iedere dag iets. Mag groot, mag klein. Het mag tastbaar zijn, het mag een knuffel of een grote smile zijn. Het maakt niet uit, je bepaalt het zelf. Alles is goed. Ik ga in ieder geval iedere dag een kaartje sturen. Dus mocht iemand een kaartje wensen, laat het me vooral weten. De komende weken laat ik jullie meer weten over mijn acties. To be continued!

 

En wat het fijnste is van deze dag? Hij is nog niet voorbij. Er gaat hier straks een rode-bieten-wortelschotel in de oven, er staat een rood wijntje me aan te kijken... Heerlijk!

 

X