Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zaterdag 14 november 2015

Goodbye, geven en ontvangen


Afgelopen anderhalve week was nogal roerig in de Kaza. Eigenlijk meer op het werk van Maria. Ik ben per 1 januari aanstaande namelijk boventallig verklaard, samen met mijn manager. Wij zijn verantwoordelijk voor de sales in de voormalige Sovjet-Unie. Hij is 50% in Boxmeer en 50% in Rusland, ik 100% in Boxmeer. Het nieuwe management wilde dat hij fulltime naar Moskou ging. Dat zag hij niet zitten, dus is men overeengekomen dat hij weggaat. Dat betekent dat mijn functie ook naar Moskou gaat. Ik zelf niet.

Je zou dus kunnen zeggen dat ik flink wat ontvangen heb. En zo zie ik dat ook. Ik hoef niet meteen weer aan de slag, ik krijg tijd om na te denken over wat ik wil. En in welke hoedanigheid ik weer de arbeidsmarkt opga. In loondienst of als zelfstandige. Daarin zal ik ook worden begeleid. Mocht iemand tips of advies hebben, altijd welkom! Ik weet wel wat ik wil, hoor.. Ik wil me heel graag op mijn schrijven richten. Als professional, niet alleen als blogger. Dat lijkt me geweldig!

Afgelopen week was ik in Kiev. We hebben daar producten op voorraad liggen en die dienen een keer per jaar geteld te worden. Dat gebeurt door het jaar heen natuurlijk ook, maar een keer moet de telling geauditeerd te worden. Door iemand die onafhankelijk is. Ik dus. Totdat ik naar Kiev ging, had ik mijn emoties netjes onder controle. Nix mis met emoties, hoor. Het enige wat ik voelde was opluchting. Sinds de overname zo'n zeven jaar geleden zijn er zoveel afdelingen en collega's onder de loep genomen, ik heb me niet vaak echt gerust gevoeld. Ja, als er weer een wave voorbij was en ik er niet bij zat.

Maar goed, Kiev dus. Dinsdag vloog ik, die dag zou de notificatie van ons vertrek uitgestuurd worden. Tot die tijd mocht ik niets zeggen. Op het werk althans, ik heb uiteraard wel meteen mijn familie en vrienden op de hoogte gebracht. Ik had een collega gevraagd of hij me van het vliegveld wilde ophalen, ik wilde graag een friendly face zien. Heel fijn, dat deed hij. Sterker nog, ze stonden met z'n tweeën me op te wachten. En toen brak ik. Werd ook wel tijd natuurlijk, de donderdag daarvoor was ik op de hoogte gebracht.

Er volgde een emotionele avond met tranen, eten en wodka. Heel veel wodka. Gedurende de avond drong het nieuws binnen bij de collega's en beetje bij beetje kwamen bij mij de apps en de mailtjes binnen. Heel erg lief! Ook fijn voor de emoties. :) Van te horen riep ik dat ik prima tegen wodka kon, doe maar gerust een grotere fles, hoor!

Voor alles is een eerste keer.. Ik zal jullie de details besparen, maar het toilet en ik waren dikke vrienden. En men, wat had ik een hoofdpijn de volgende dag. En wat was ik misselijk. Maar; als je ergens een kater wil hebben, doe het dan in Oekraine. Wat hebben ze daar goed spul, zeg! Pilletjes tegen de hoofdpijn, een of ander bruisspul tegen de misselijkheid.. In de loop van de dag voelde ik me weer kiplekker. Alleen alcohol en vis... Dat hoef ik voorlopig niet meer. :)

Het geven is altijd erg makkelijk in Oekraine. Bij vertrek is mijn koffer gevuld met stroopwafels, drop en ander lekkers. Andersom gaat er altijd chocolade en champagne mee terug. Deze keer ging mijn hart ook warm en dankbaar terug. Voor alle goede zorgen, de dikke knuffels en de lieve woorden.

Op naar week drie van de Geefmaand! X

12 opmerkingen:

  1. Ik heb vannacht gedroomd dat ik mijn baan verloor. Moet er niet aan denken, maar bij jou is het helaas werkelijkheid. Hopelijk is het de opening naar iets nieuws....daar ben ik van overtuigd! En met jouw capaciteiten en charmes maak ik me geen zorgen! Liefs!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ahhhhhhhh meis, ik schrik er van! Wat vreselijk waardeloos :(
    Maar soms moet je loslaten om iets anders te kunnen grijpen en daar vervolgens weer heeeel gelukkig van te worden, misschien wel NOG gelukkiger!!! Dus ik hoop dat dit afscheid alleen maar deuren zal openen voor je!!!
    Ik denk aan je!!! xxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel lieverd! Ik bedacht me vandaag dat ik sinds 1997 continu heb gewerkt, op de vakanties na, natuurlijk. Tijd voor een hele nieuwe periode.... X

      Verwijderen
  3. Ondanks je boventalligheid moet ik wel lachen om je kater verhaal. Ik wens je toe dat je deze kans kunt grijpen, dat je een weg vindt om dit om te zetten in iets moois. Maak een plan, stel een doel en ga..
    warme groet, Christel

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het was een uitermate goed voorbeeld van overgave, zullen we maar zeggen. ;) En een goede katalysator. Dankjewel, vanaf januari ga ik een begeleidingstraject in, gaat zeker lukken! Liefs, M

      Verwijderen
  4. Ff lekker zuipen met vrienden is heel erg therapeutisch. Succes met de schrijfloopbaan, gaat écht wel lukken ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt! Ik zou het bijna medicinaal willen nemen. Beetje jammer dat ik dan weer medicijnen tegen dat medicijn moest innemen. Maar goed! Dank voor het vertrouwen! :)

      Verwijderen
  5. Ik schrik er van. Boventallig worden verklaard is weliswaar niet persoonlijk, maar het betreft wel jouw persoon!
    Het is mooi dat je ook al kansen ziet voor iets nieuws, maar het is wel even slikken.

    Over het boek van Tara Stiles: afgaande op de foto's vroeg ik me af of ik haar wel serieus ging nemen. Zo jong, fris, lenig. Wat voor levenslessen zou zijn voor mij kunnen hebben, vroeg ik me af. Enerzijds waren haar 'lichte' foto's aantrekkelijk, maar ze kwamen ook over als 'ladiedadieda....o o o eens had ik een zwaar leven, maar tralalalala kijk eens naar wat ik nu allemaal kan.' Let wel, zo kwamen de foto's op mij over. In haar tekst komt een andere kant aan bod. Een kant waarin ze vertelt dat ze terug ging naar wat zij als kind leuk vond om te doen, dat ze heel veel heeft moeten leren en nog steeds bijleert. En dát vond ik een goeie balans voor haar flierefluiterige foto's.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel! Idd, het is puur zakelijk. Dat maakt het voor mij wel makkelijker. Het scheelt ook dat ik het aan heb zien komen. Zo'n nieuwe structuur vraagt om veranderingen en aangezien wij als deel van de Russische organisatie in Nederland zaten... Dat was niet helemaal logisch.
      Het Tara Stiles boek klinkt interessant, ook door de 'tegenstrijdigheid', leuk!

      Verwijderen
  6. :-* lieverd het komt allemaal goed. Natuurlijk is het nu even niet leuk maar zoals jezelf gelukkig al ziet is nu de kans om te gaan doen wat je al een tijd wilde. Ik weet zeker dat dit goed komt. Want jij kunt dit. Neem de tijd om op zoek te gaan naar die baan die je graag wilt hebben. Nu heb je de mogelijkheid gekregen. Dat is dan het cadeautje wat je van je baas hebt gekregen. Maak er gebruik van ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel lieve Conny. Dat is ook zo... De ene dag is het wat lastiger dan de andere, maar ach... Dat is ook vast ergens goed voor. ;) xxx

      Verwijderen