Afgelopen maandag vloog ik naar Moskou. Het oorspronkelijke plan was om met de collega's daar te gaan praten over een verpakkingsproject. De registraties gaan veranderen, dus zal het verpakkingsmateriaal van de producten ook aangepast moeten worden. Denk maar aan de medicijnen die je zelf in huis hebt. Als die opeens in de koelkast bewaard moeten worden, terwijl je ze voorheen op kamertemperatuur mocht bewaren, dan moet dat wel op het doosje en op de bijsluiter staan.
Maar ja, door mijn boventalligheid ga ik dat project niet meer begeleiden. Er was wel genoeg om over te dragen, dus ging ik toch. Fijn, want om de collega's zomaar opeens niet meer te zien na een samenwerking van vijftien jaar.. Dat voelde niet goed. Van te voren had ik al aangegeven dat ik graag een 'friendly face' op het vliegveld wilde zien. Zelf rijden is geen optie daar, de ringweg rond Moskou heeft zo'n zes banen en het is niet perse noodzakelijk dat de snelste keurig links rijdt. ;)
En ja hoor, een van de collega's met wie ik het meeste heb, stond me op te wachten. Samen reden we naar het restaurant, waar we twee andere collega's troffen. Daar spraken we over onze toekomst, onze verwachtingen en onze plannen. Voor ons allemaal gaat er tenslotte veel veranderen. Hoe vervelend we het ook vinden dat we binnenkort niet meer samenwerken, het zijn wel mooie en goede gesprekken. Winst!
De rest van de week stond in het teken van heel veel praten en heel veel eten. In Rusland hoef je nooit bang te zijn dat je de hond in de pot vindt, er is altijd wel iets te eten of te drinken. :) De wodka heb ik deze keer maar laten staan, ben deze keer voor de champagne gegaan!
Zo mooi, er kwamen zelfs klanten over uit Kazachstan en Armenië om afscheid van ons te nemen. Ik ben ontzettend in het zonnetje gezet en bedolven onder de chocolade en ander lokaal lekkers. Zo lief! En ook met hen waren de gesprekken heel waardevol. In de situatie waarin ik nu zit, zijn er altijd mensen die je tegenvallen, van wie je meer had verwacht. Ook bij mij is dat helaas zo. Maar als er dan mensen met een dikke knuffel en tranen in hun ogen afscheid van je nemen.... Of als ze gewoon duizenden kilometers reizen om je te vertellen dat ze de vriendschap zo waarderen en echt contact willen houden.. Dan smelt je toch?
En daarom houd ik zo van deze regio!
Oh wow dat is toch wel allemaal heel bijzonder! Mooi hoor om te lezen hoe fijn het ook was alhoewel het ook zeker niet makkelijk zal zijn geweest. Al die herinneringen, al die bijzondere ontmoetingen die nemen ze je nooit meer af! Dikke knuffels!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Susan! Het was idd niet makkelijk, er zijn behoorlijk wat tranen gevallen. Maar ja, als dat betekent dat de band goed is... Dan is dat maar de consequentie, toch? Fijne zondag!
VerwijderenWat een verhaal en wat mooi al moet het ook wel een beetje dubbel voor je zijn geweest!Heel veel succes toegewenst op je 'nieuwe werkpad'Mirjam!Xx
BeantwoordenVerwijderenThanks Angeline! Het was terugkijken op een mooie tijd en vooruitblikken naar een tijd die voor ons allemaal onduidelijk is. Dat is het natuurlijk altijd wel. :) Ik heb er maar zoveel mogelijk geprobeerd van te genieten. Groetjes!
VerwijderenIk heb aan je gedacht afglopen week. Zal zeker emotioneel zijn na vijftien jaar, is toch een hle periode in je leven die je afsluit. ,maar gelukkig wel met een hoop lieve mensen, zodat je er toch met plezier op kunt terugkijken. Ik ben benieuwd welke volgend uitdaging je zult aangaan, het komt zeker goed, daar ben ik van overtuigd!!!
BeantwoordenVerwijderenWat bijzonder om dit zo te mogen ervaren, een stukje lichtglans in deze rare tijd!
BeantwoordenVerwijderenHeftig..... dat was je laatste keer waarschijnlijk, zakelijk gezien dan....
BeantwoordenVerwijderenGeweldig dat die mensen zoveel moeite genomen heb je voor, waarschijnlijk omdat je het waard bent.... Toch??!!!
In zulke tijden leer je de mensen kennen, ik duim voor je dat je weer een mooie tijd tegemoet kan zien maar dat moet ook wel gaan lukken!!!
Succes meis!! xxx