The kinky Buddhist

Dit wordt dus geen Kerstblog. :) Als U een verhaal verwacht over Ugly Christmas Sweaters, kerstkransjes en The Sound of Music: helaas. Mocht iemand het interessant vinden: ik vind het helemaal niet erg dat we geen witte Kerst hebben. Eten kan ik bij elk weertype en een boswandeling bevalt me ook prima bij 15 graden. Ja, echt.

Maar goed, die kinky Buddhist dus. Om een niet nader te noemen reden meldde ik me een tijd terug aan bij Tinder. Uweetwel, de datingapp. Naja, de reden is natuurlijk best duidelijk. De aanleiding laat ik even in het midden. Een paar vriendinnen zitten ook op Tinder en vonden het geweldig dat ik me ook eindelijk overopgegeven had. "Tof, dan kun je er over bloggen!"

Dat was dus niet de bedoeling. Ik wilde het graag respectvol houden en de heren niet als potentieel blogmateriaal zien. De verhalen die de dames vertelden, stemden me niet echt optimistisch. Rare opmerkingen, vervelende opmerkingen zelfs, mannen die wel thuis wilden afspreken, maar verder niet, opgewonden standjes. Jaja, dubbelzinnig, ik weet het. ;)

Naja, foto dus geupload en gaan kijken bij de mannen. Swipe, swipe, dubbelswipe. Nee, nee, ie, nee!Zo kwam ik iemand tegen die aan yoga deed. Ja, een man dus. :) En aan boeddhisme. Nog een paar dingen waarvan ik best een beetje blij werd. Herkenning! Dus naar rechts geswipet en ja hoor, een match. Aan het chatten gegaan en het was best gezellig. Communicatief, ook wel eens prettig. Je kunt nog zoveel dingen gemeenschappelijk hebben, als het niet klikt.. Okay, dat hij in een woongroep woonde, sprak me minder aan. Je hebt natuurlijk verschillende soorten woongroepen, maar samen slapen? Best extreem. Zou mijn voorkeur niet hebben. Maar goed, ik besloot open minded te blijven. Althans, dat te proberen.

En toen kregen we het over "50 Tinten". Een paar blogs geleden meldde ik hier dat ik uit m'n comfortzone was gegaan en de serie eindelijk had gelezen. Niet voor mezelf overigens, maar voor Ogma. Dat bedoelde ik ironisch. Ik zag mezelf al zitten, met m'n krulspelden in, m'n Nel Veerkamp pyjama aan en een bak thee op de bank. En Miss Grey en Meneer Steel erbij. Zover rijkt die comfortzone dus. Blijkbaar was mijn voorlopige recensie toch niet helemaal duidelijk, want hij zag het wel zitten.

Okay... Dit is een vrij land en iedereen mag zelf weten wat hij in de slaapkamer doet of laat. Maar ik sla over. SM-gewijs, dan he? Vooruit, ik heb wel eens gefantaseerd over een slaafje. Maar dat ging dan meer over een knappe Griek die het huishouden deed terwijl ik aan het werk was. En die het eten klaar had als ik om half zes de oprit opkwam. Zo aan kunnen schuiven, heerlijk toch? Griekse salade, fijn... En okay, hij had ook niet al te veel aan als hij met z'n plumeautje door de hut rende. Maar daar hield het dan wel mee op.

Ik weet dat ik wel eens de neiging heb wat wollig te communiceren. Ik wil voorkomen dat ik iemand kwets. En ook mijn Russische vrienden zijn niet altijd even concreet. Daar heb ik ook wel wat van overgenomen. Maar deze keer besloot ik heel duidelijk te zijn: "Nee, niet mijn ding. Brug te ver." Dan wilde hij graag de match opheffen, want hij zag toch wel meer in kinky, met liefde en respect. Nou ben ik ook helemaal voor liefde en respect, maar dan graag zonder spreidstangen, buttplugs en aanverwante artikelen*. U snapt, bij nader inzien bevalt het mij prima, die comfortzone.

Waarom hier nu toch over geschreven? Onder het mom van "Dat overkomt mij weer" vond ik het toch kunnen. Net als die fijne openhartige gesprekken die wildvreemden altijd met mij wensen te voeren. Over onderwerpen die ik echt, echt niet wil horen. Zoiets. De anonimiteit van mijn (nou ja...) Meneer Steel is natuurlijk geborgd, die geef ik niet vrij. Sterker nog, ik heb zijn volledige naam niet. Dus... Vandaar.

*Toch wel educatief, die 50 Tinten. ;)