Afscheid

Het was een enerverende week. De zoveelste de laatste tijd. Ben benieuwd of het ooit nog rustig wordt. Vast! Het was mijn laatste week als Sales Support Manager. Een vreemde gewaarwording, ook omdat ik op de valreep nog een paar collega's mocht inwerken. Tja, ik ben dan wel boventallig verklaard, maar mijn werkzaamheden dienen in de toekomst wel gewoon nog uitgevoerd te worden. Ach ja. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik me niet hoefde te vervelen. Een collega uit Tsjechië krijgt het deel dat ik voorheen voor Noord- en Oost-Europa deed. Voor afgelopen week had ze nog nooit van het programma gehoord. Nu dient zij collega's te gaan helpen die er al een jaar mee werken. En nog steeds fouten maken. Tja. Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar zo goed mogelijk op gang te helpen, maar ja.

Verder kreeg ik heel veel hele lieve reacties op mijn vertrek. Ik schreef het al eerder, ik wist van veel collega's dat de relatie goed was, maar om dat nu zo bevestigd te krijgen, dat is toch wel erg fijn. Mooi ook om inzicht te krijgen in mijn functioneren! Zo werden mijn servicegerichtheid, positiviteit en mijn hulpvaardigheid met name genoemd. Fijn om dat in mijn mentale rugzak te kunnen stoppen.

Woensdag nam ik afscheid van een deel van mijn collega's. En daar kwamen de waterlanders.. "Hoe gaat het met je?" "Goed!" Brul.... Ach ja, het hoort erbij. Zonder deze emoties waren het geen goede 15 jaren geweest. Niet makkelijk, wel noodzakelijk. Meteen maar reclame gemaakt voor het Feel Good & Shop Event in maart. Daar ben ik namelijk te vinden als blogger. Naast heel veel toffe standhouders (echt even kijken op de site voor meer info!) komen er meerdere dames irl bloggen. Zo laat Mirjam Down Under zeker haar voeten lezen en denkt Kaza Maria nog na over de massageworkshop. En de kleur- en stijlanalyse. Altijd handig, tenslotte. Zeker als je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging. Om maar even een clichéuitdrukking te gebruiken. ;) Tot 1 januari kosten de kaartjes maar 5 Euro, das toch voor geef lieve mensen? Voor dat luttele bedrag kun je met heel veel toffe standhouders en hun waren kennismaken. En dan kun je ook nog gratis en voor niets met ondergetekende op de foto! Wie wil dat nou niet? Ik bedoel maar.

Donderdag waren de collega's van de gang aan de beurt. 's Ochtends ging het best goed, op de vraag of het een vreemde dag was, kon ik oprecht antwoorden dat het reuze meeviel. Ik had er tenslotte ruim een maand naartoe kunnen leven. Of me er op voor kunnen bereiden. Maar ja, toen werd er gespeecht en kwam er een groot boeket tevoorschijn... Slik. Daar waren ze weer, de waterlanders. Onder het geloei van het brandalarm werd me uitgeleide gedaan. Bijzonder...

Eerder deze week had ik contact met de dame bij wie ik mijn cursussen creatief schrijven volgde. Ik wilde graag met haar van gedachten wisselen. Dat is nu zo fijn, iedereen is bereid tijd voor me te maken. Heel bijzonder! Ik voel me echt vereerd. Anyway, ze bleek nog een plekje over te hebben in haar schrijfworkshop "Zicht op 2016". En laat die nou precies op mijn eerste vrije dag te vallen... Nou ben ik niet zo van tekenen van boven en dergelijke, maar dit viel zo mooi samen dat ik wel moest gaan. En wat was het fijn! Ik werd verwelkomd door een rode pump met een rode draad. Toch een teken? Het was in ieder geval een dag vol indrukken. Ik was bepaald niet de enige met haar emoties, voor alle deelnemers was 2015 een enerverend jaar geweest. We waren er allemaal wel klaar mee. Het was een dag vol terugblikken en vooruitkijken. En met prachtige woorden! Een gouden randje....

Jaarverslag 2015

 

Hoge hakken werden gympies

Onkruid in de achtertuin

Daar gaan we in 2016 mee aan de slag

Net als de groene weiden,

de schapen,

het schrijven

en vooruit,

een beetje onkruid.