Aarden

 

Tuurlijk. Op de eerste sneeuwdag van het jaar hier in het zuiden had ik een outdoor aarde-ervaring. Zo’n dag waarop Anne en ik normaal op de bank zouden zitten. Boek, thee en verder niets. Maar ja, ik had deze afspraak nu eenmaal gemaakt en de instructies waren meer dan duidelijk: “De ervaring gaat door, ongeacht het weer.” Donder, bliksem, aardverschuivingen, ik zou er niet onderuit komen. De overige instructies waren ook helder: foon mocht niet mee, en svp zo min mogelijk geurtjes op. Het laatste omdat je daardoor de geuren van het bos minder goed zou ruiken. Dus geen deodorant, shampoo en dergelijke. Ja hey… Ik snap het wel, maar m’n haar moest echt gewassen worden en op een dag als vandaag geen crème op m’n snoet? Als compromis deed ik geen lipstick op en liet ik het douchespul achterwege. Bijzonder om te merken dat mijn zintuigen al direct beter hun werk deden. Want ik merkte meteen dat de geur van mijn parfum nog in mijn sjaal hing. En mijn dagcrème rook ik ook veel duidelijker dan anders.

De aarde-ervaring dus. Ik weet niet hoe jullie dit soort ervaringen ingaan (of jullie dit soort dingen überhaupt doen, trouwens), maar ik bereid me dus nooit voor. Ik laat het altijd wel op me afkomen. Das niet altijd handig.. De navigatie op het laatste moment nog even instellen en er dan pas achterkomen dat je veel meer tijd nodig hebt dan je dacht bijvoorbeeld. Ik wist nu dat we het bos in zouden gaan en dat we daar opdrachten zouden doen, maar wat precies? O ja, we moesten een plastic zak meenemen om op te zitten. Check!

Heel makkelijk: het was spelen voor volwassenen! Ik heb tot aan het randje van m’n laarzen in de modder gestaan (ja, dat was dieper dan ik dacht!), ik heb vieze handen gehad, mos geknuffeld, druppels van de tak gedronken en sneeuw geproefd. Het verschil gevoeld tussen lopen op een verhard pad en het zachte gebladerte. Aarde, blaadjes en bomen geroken. Me verbaasd hoeveel ik rook en hoe lekker de geuren waren. Aards. Het bos op micro-niveau bekeken. Gewoon op m’n gat gezeten, ondanks de kou. En…. Op m’n blote poten door het bos gesjouwd. En ja, dat was kkkkoud! Maar op een gegeven moment is kou gewoon kou. Het is niet goed of slecht, je bent gewoon koud. Punt.

Natuurlijk was het veel meer dan spelen. Het was voelen met alle zintuigen. Je hoofd leegmaken, niet denken. Vooruit, even dan. ;) En gewoon doen. Ja zeggen. Geen “ja, maar”. Schouders omlaag, niet haasten. Ervaren. Niet rennen. Dit ga ik vaker doen! En het fijne is, dat kan heel makkelijk. In ieder stukje bos of park wat je maar tegenkomt. Verstillen, rust pakken. In je eigen tempo lopen. Van het gebaande pad af. Ergens op klimmen. Zitten. Kijken.

Mocht iemand nou zeggen, dit wil ik ook, dan kan dat natuurlijk! Er is nog een aarde-ervaring, in februari. Omdat Moeder Aarde daarna een andere fase ingaat, wordt de ervaring ook anders. Vanaf maart kun je een bosbeleving doen. Vast net zo mooi als de aarde-ervaring! Meer informatie kun je hier vinden: http://www.hestertielrooy.nl/agenda/ Het zal iedereen duidelijk zijn, ik vond het dus geweldig. :) En die foon? Tuurlijk had ik die wel mee. Maar alleen om deze Down Under foto voor jullie te maken, echt.