Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Ik luister en kijk graag naar alles en iedereen om me heen. Vaak sta ik in mezelf te gniffelen, of knoop ik met de ander een gesprekje aan over hetgeen ik zie of hoor. Zo stond ik laatst vol verbazing te kijken hoe de man voor me zijn winkelwagentje inlaadde. Met militaire precisie! Zelf ben ik mee van: "Kwak, daar is nog een plekje." Zo wordt mijn koelkast trouwens ook ingeruimd. Dit was een duidelijk gevalletje van dwangstoornis. En helemaal niet netjes, maar ik moest mijn verbazing toch even delen met de caissière.
Vandaag gooiden de mensen voor mij een flinke struik andijvie op de bank. Sinds een tijdje weet ik dat cavia's daarvan smullen, mooi! Mijn buurcavia's smikkelen dus regelmatig van mijn bio-andijvie, want daarvoor heb ik echt nog geen recept gevonden dat ik weg te kanen vind. Iemand nog tips? Graag! Ook de andijvie die deze mensen kochten, was voor de cavia's. Want caviavoer was blijkbaar onlangs een stuk duurder geworden. Hierop zit 19% btw, terwijl er op konijnenvoer maar 6% btw zit. De reden daarachter? Flappies kunnen ook dienen als voedsel. Ah.. Nuttige informatie, toch? Ik vind het in ieder geval leuk, zo'n microconversatie.
Zo zag ik laatst een opsporingsbericht op Facebook. Vreselijk natuurlijk, als er iemand in je directe omgeving vermist is. Ik kijk altijd even, niet uit sensatie, maar of degene bij mij in de buurt woont. Even delen is tenslotte een kleine moeite.
Om dit bericht moest ik toch wel even gniffelen. Althans, om de beschrijving van de vermiste. Je zult zo maar omschreven worden:
- Leeftijd: over the hill (niet echt hoor, ik probeer de privacy van degene een beetje te borgen)
- Draagt bril (net als minstens de helft van alle Nederlanders)
- Smal postuur, dikke buik
- Lengte: heul lang
- Vertrokken op een damesfiets (
Wat denken jullie hiervan? Petite dame zowel van postuur als van statuur, met open blik en mind, blauwe ogen en roze/antracietkleurige bril. Roodbruin haar tot over de oren. Gekleed in een kek jurkje met daaronder hoge hakken (of haar nieuwe klompjes), met daarbij een behoorlijk zware vintage handtas. Zeer waarschijnlijk draagt ze het parfum Noa en heeft ze roze lipstick op. Ze draagt geen oorbellen, wel een horloge met verschillende bedeltjes eraan. Begeleid door een chocoladekleurig Frans bulletje met twee flaporen en een roze tuigje.
Goden niet verzoeken, zegt U? Helemaal waar. Ik ben ook echt niet van plan van de aardbodem te verdwijnen. Hoogstens om in een hangmat te gaan hangen, met een goede cocktail en een lekker boek) Maar mocht het ooit nodig zijn, dan wil ik natuurlijk wel graag gevonden worden. :) Overigens kunt U het kekke jurkje in het weekend gerust vervangen door een jeans of joggingbroek. Zalig!
Iemand anders nog inspirerend tips? Fijn weekend en niet kwijtraken, he? X
Haha heerlijk dat soort gesprekken om je heen.... Juist het alledaagse maakt het bijzonder! Je opsporingsbericht staat in ieder geval klaar, best lastig voor iemand met zoveel schoenen, haha. Bedankt trouwens voor je leuke kaartje. We gaan elkaar snel zien, gezellig!!
BeantwoordenVerwijderenLeuk is dat, hé, rond spieden op zoek naar bloginspiratie. Meneer F. ziet het altijd meteen aan mijn ogen als we ergens zijn en er gebeurt iets bijzonders: 'Zeker weer bloginspiratie?'
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me inderdaad wel droevig als je zo omschreven wordt. Als mijn man op die manier naar me keek zou ik ook op mijn damesfiets springen en er vandoor gaan... :-)
Ja, idd, ogen en oren gespitst! Van de week hoorde ik weer iets... Maar dat volgt in een apart blogje.:)
VerwijderenWat mij ook opvalt, is dat je meestal niet hoort of die mensen weer terug zijn. Kan ook zijn dat ik de notificaties mis, natuurlijk. Maar je zult toch maar zomaar kwijt zijn.... Vreselijk.