Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










zondag 19 februari 2017

Soft living


Ik pleit voor
het Grote Genieten
van de kleine geneugten van het leven.

Een paardenbloem uitblazen,
die zingende vogel als je 's ochtends de deur uitstapt.
Een handdoek die op de verwarming heeft gelegen,
ingestopt worden, zo strak, dat je je bijna niet kunt bewegen.

Een bloemetje, zomaar in z'n eentje,
een hartje dat je spontaan ergens tegenkomt.

In een keer de weg vinden,
een glimlach,
een spontane knuffel.

Dat ene boek vinden waar je al zo lang naar op zoek was,
bij iemand aanschuiven aan tafel,
een kaartje op de mat,
de eerste keer dat je naar huis rijdt in het licht.

Slow living.
Soft living.
Ik houd ervan.

Fijne week!
X

zaterdag 11 februari 2017

En dan nu... Netflix aan

Een paar getallen over de afgelopen week: ik was 2 dagen in Amersfoort voor het werk, 1 dag in Zaltbommel voor een training en 2 dagen in good old Boxmeer. Ik stond in 2 files, woensdag een half uur op de A12 en donderdag een uur op de A2. Toch bijzonder dat de navigatie bleef volhouden dat ik echt de snelste route had genomen.

Zieke Anne

Woensdagavond werd Anne niet lekker, ze gaf zo'n 5 keer over. Geloof ik, ik ben maar gestopt met tellen. Een paar keer was ik op tijd was om de achterdeur open te doen, de andere keren... Nou ja, je snapt het. Gelukkig was de oppas zo lief om donderdag met Mme naar de dierenarts te gaan. Daar kreeg ze een prik tegen de misselijkheid.

Die werkte behoorlijk goed, tot gisteravond en ze alles eruit gooide wat ze die dag gegeten had. En dat was dus rauw vlees. Ik kon mijn wortelstamp gelukkig binnenhouden. Net. Vanmorgen zijn we teruggegaan naar de dierenarts, waar Anne weer een prik kreeg. Plus medicijnen om de eetlust aan te zwengelen. Ik kreeg een rekening. ;)

Troostvoer enzo

Als compensatie voor deze enerverende week haalde ik voor mezelf een ferme reep chocolade. En wijn. :) En eieren, waarvan er 1 stuk bleek te zijn bij thuiskomst. Vervolgens donderde ik er nog 1 op de grond. Zou het misschien mijn week niet zijn?

Mijn derriere is nu in ieder geval op de bank geparkeerd en voorlopig kom ik er niet meer vanaf. Straks nog een flink aantal Valentijnskaarten schrijven #nietplakkenmaarsmakken en dan beginnen we morgen weer helemaal opnieuw. Fijn weekend lieve mensen! X