Bij het gesnerp van de gillende keukenmeiden en het geplof van de rotjes tik ik mijn laatste blog van 2014. Op de valreep werd dit nog een hectisch jaar, met veel emoties. Niet zozeer voor mij, maar voor iemand dicht in mijn omgeving. En daardoor toch ook voor mij. Ik heb m'n best gedaan om emotioneel gezien standvastig te blijven en dat is me ook behoorlijk goed gelukt. Niettemin werd het allemaal wel heel druk. Inmiddels ziet het er allemaal goed uit, we gaan 2015 met een redelijk schone lei en hoop in ons hart beginnen!
Wat de afgelopen weken voor mij persoonlijk heel druk maakte, waren de schilder, de kozijnenboer en de rolluikenman. Want ze kwamen allemaal nog even langs. Gezellig! Daardoor zit de voorkant van mijn huis nu prachtig in de verf, de achterkant heeft kunststof kozijnen en rolluiken. Wat een rust. Met die kozijnen ben ik zo'n twee jaar bezig geweest, op en af. Waarom dat zo lang geduurd heeft? Ik vind het lastig om keuzes te maken als ik niets van de materie af weet. Dat vertelde ik onlangs aan een buuf en zij kwam met de briljante opmerking: "Maar Mirjam, heel veel mensen zijn niet technisch aangelegd en weten niets van dit soort dingen!" O ja. Daar zit wat in. Goed voornemen nummer een!
Als we het daar dan toch over hebben... Die van 2014 zijn me behoorlijk goed afgegaan. Okay, ik heb niet de benedenboel getext, maar ik heb wel een schutting laten zetten (door de buurmannen, was nog gezellig ook), de leidingen in de keuken laten verleggen waardoor de ketel niet meer iedere maand bijgevuld hoeft te worden en de eerder genoemde klussen zijn verricht. Klus nummer een voor het nieuwe jaar is ook al in de maak (oftewel, ben internet aan het afstruinen voor klussende mannen): geluidsisolatie. Volgens de buurvrouw met haar op den tanden (kent U haar nog?), is het isolatiemateriaal in de muur zodanig uitgewerkt dat ik hen veel beter hoor dan eerst. Helaas. De buuf is nogal emotioneel en bij alles schijn je heel dui-du-luk en HARD te moeten articuleren.U snapt dat Mevrouw Maria niet blij is. Vooral niet omdat het geld op is bij de buurtjes en een oplossing dus volledig van mijn kant bekostigd zal moeten worden. Dat kan natuurlijk he, maar als je dan ziet dat het geld wel aan andere zaken / klussen / vakanties uitgegeven wordt... Ik weet het, ik mag en kan niet oordelen over de inhoud van hun porto. Lastig is dat wel.
Ik zou ook biowijn gaan kopen. Dat is gelukt, sterker nog, ik ben bio gaan koken! Voor het grootste deel dan. Sinds een paar maanden koop ik mijn groentes bij een biokweker in de buurt en dat bevalt zo goed! Ze hebben een website waarop heel makkelijke en lekkere recepten staan, ideaal. Er is een wereld voor me open gegaan. Zo lust ik sinds kort spruiten, witlof en bleekselderij. Sterker nog, ik vind het allemaal lekker. Net als rode kool met appeltjes, bonen en pompoen. Vooruit, tuinbonen en selderij vind ik nog steeds niet je dat. Mocht je m'n gerechten willen aanschouwen, kijk eens op Instagram op #biokokkin. Vind ik leuk. :) Daar ga ik dus zeker mee door in 2015.
Mijn plannen voor 2015? Ik wil in ieder geval doorgaan met mediteren. Ik merk dat me dat veel rust biedt. Ik heb me ook al ingeschreven voor twee stiltedagen in het klooster hier in Velp. En voor een stilteweekend in Nijmegen. Daar heb ik heel veel zin in! De yoga is er de laatste tijd bij ingeschoten, net als de buikspieroefeningen (argh). En dan heb ik het maar niet over het hardlopen... Dat staat dus ook op de 'to do' lijst.
En verder? Ach, we gaan het huis maar weer eens declutteren. Minder troepjes het huis in slepen. Dus ook minder vaak naar de kringloop. En..... Het wordt het jaar van de focus. Wat is goed voor mij? Wat wil ik? En daarvoor gaan dus. Heel simpel. :) En dat boek? Juist. 2015, here I come! En daarmee sluit ik af, tot volgend jaar!
Iedereen een heel fijne en veilige jaarwisseling gewenst. Dat 2015 mag bieden wat je nodig hebt! X
Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X
woensdag 31 december 2014
Hello & Goodbye
Dutch book addict & organic cook creative, blogging & posting about just that. And shoes. :) Guest appearances by Anne, la petite Francaise.
zaterdag 6 december 2014
Mindfulness enzo
Ben ik weer! Het heeft even geduurd. Nou ja, jullie zien het, het is bijna een maand geleden dat ik hier was en wat meldde. Ik weet niet goed waarom, maar het bloggen trekt me even (denk ik) wat minder. Ik ben niet de enige in blogland, ik weet het. Een kwestie van prioriteiten verleggen? Zou zomaar kunnen.
November was natuurlijk Geefmaand, hartstikke leuk. Ik heb schilders over de vloer gehad, gezellig. Dankzij hen heb ik nu een paarse voordeur, jeuj! Is weer eens wat anders dan het brave blauw dat de meeste buurtjes hebben. En ik ook tot voor kort. :) En ik heb gemediteerd. Zitten, liggend, lopend.
In september begon ik toch een cursus Mindfulness? Ik had (en helaas heb) last van Malen. In het Hoofd. Als ik een gesprek heb gehad dat niet naar mijn wensen is gegaan (en ja, die lat ligt best hoog), doe ik het rustig nog een keer over. En nog een keer en nog een keer... Ook een gesprek dat nog niet plaatsgevonden heeft. Dat kauw ik rustig een paar keer voor. Ook al weet ik best dat het geen zin heeft, dat zo'n gesprek meestal ook niet loopt zoals ik dat verwacht enzovoorts enzovoorts. Maakt niets uit.
Dus ik ging naar de Mindfulness. Samen met nog zo'n vijf mensen. Laat ik nou niet de enige zijn die dit doet! Vond ik echt een openbaring. Heel erg fijn om te horen. Bij aanvang van de de cursus vertelde de docente dat er vast oefeneningen en momenten zouden zijn die we als onprettig zouden ervaren. Maar, of we die, omwille van het uiteindelijke resultaat, toch wilden doen. "Gaat mij echt niet gebeuren," dacht ik, "ik ga ze vast allemaal geweldig vinden." Rasoptimist en zelfoverschatter die ik ben.
Iedere dag de bodyscan (je hele lichaam langsgaan met vriendelijke aandacht) doen, viel behoorlijk tegen. Drie kwartier op een matje liggen! En dan ook nog zonder in slaap te kukelen. Geen idee waar ik de tijd vandaan moest halen. En dan kwam daar ook eens meditatie bij. Tien minuten rechtop, op een harde stoel zitten. Vervolgens een kwartier, daarna twintig minuten... Pittig!
Zo tegen het midden van de cursus kwam een hele leuke oefening. Ja echt, ik meen het. We moesten iedere dag een positieve gebeurtenis opschrijven. Wat gebeurde er, hoe voelde je je, lichamelijk, wat dacht je, wat denk je nu terwijl je het opschrijft, wat voel je nu. Die week ben ik ook begonnen met #100happydays op Instagram, 100 dagen iets moois/positiefs posten. Maar ja, de week erop... Kwamen de negatieve dingen. Doordat je er bij stil 'moet' staan, worden ze natuurlijk groter. Niet erg natuurlijk, maar leuk... Neen. Even tussendoor: Volgens mijn Duitse mindfulnessjuf vinden wij in Nederland trouwens dat alles leuk moet zijn. Is het niet leuk, dan is het niet goed. Tja. Zit zeker wat in. Soms is het leven gewoon niet leuk. Kunnen we wel willen. Maar ja, pech. Jammer dan. Goed, week drie: stressvolle dingen. En dat was zwaar! Die week was ik op vakantie, in m'n eentje in de toet naar Belgie. Die week heb ik heel veel stress ervaren. Echt fysiek. Zo klopte m'n hart flink als ik weer eens het onbekende in stapte. Echt niet fijn. Maar ik deed het toch. Goed om uit de comfortzone te stappen? Of was het beter geweest om met Anne en een boek op de bank te blijven zitten? Ik weet het niet.
Wat ik wel merkte, is dat ik beter voor mezelf moet zorgen qua eten. Ik was rond lunchtijd in het centrum van het dichtsbijzijnde stadje. Heel makkelijk gevonden, prima te doen. Ik wilde eerst een klusje klaren en daarna wat eten. Hmm... Postkantoor (het klusje was een brief posten, maar ik had natuurlijk geen Belgische zegels) was verhuisd. Op zoek naar de nieuwe locatie. Ook makkelijk gevonden. Bleek dat mijn envelop te groot was en ik het als pakketje moest versturen. Nou.. Daar had ik geen zin in. Ontzettend fijn geholpen door de dame achter de balie, maar o, wat gromde en klaagde mijn maag! Andere envelop uitgezocht, adres erop en betaald bij de aardige madam. Anne meegesleept het centrum door, op zoek naar voer! Anne wilde natuuuuurlijk overal snuffelen, want hey, zo ruikt het thuis niet! Grom.... Boos.... Uiteindelijk bij een frietkot aangeland (want een bezoek aan de Zuiderburen zonder patatten, dat kan echt niet), waar ook de plaatselijke jeugd zat te lunchen. Mag van mij hoor. Maar men..... wat zat er een meisje te zaniken en te zeuren. Dat haar disgenoot z'n hamburger niet in dr gezicht heeft gedouwd, verbaast me nog steeds. Maar hey, misschien lag het wel aan mij, dat het zo gigantisch binnenkwam. Zou het? ;) Kortom: beter eten, beter voor mezelf zorgen!
Inmiddels is de cursus afgelopen en moet ik het allemaal 'zelf' doen. Zucht.. Daar ben ik meestal niet zo goed in. Maar! Tot nu begin ik iedere dag (ja, ook de werkdagen) met een meditatie van tien minuten. Gewoon in bed. In plaats van een keer snoozen. :) En 's avonds doe ik of een zitmeditatie of de bodyscan. Niet iedere dag, als ik iets anders heb, dan niet. Maar de overige dagen wel. Ook als ik geen zin heb. En tv kijken en Facebook en blogggen, dat is allemaal een stuk minder geworden. Zegt de dame die net een paar hele gave prijzen via Facebook won, maar goed! ;) Ik lees weer meer, ik zit af en toe op de bank zo van: wat zal ik nu eens gaan doen? En dan wordt niet automatisch de laptop aangeslingerd. Die overigens kapot is gegaan en waarover ik niet in paniek ben geraakt. Winst!
Is alles nu rozengeur en maneschijn in Kaza Maria? Helaas. De laatste weken is het enorm stressvol op het werk en daar reageer ik heel sterk op. Ik heb er heel veel last van. Ik weet natuurlijk niet hoe het was geweest als ik de cursus niet had gedaan. Misschien was het dan nog wel veel erger. Tja. Door het schrijven van dit stukje realiseer ik me dat ik niet in Leuk-land (zo noemden de Duitse vriendinnen van mijn juf Nederland!) leef en dat ik daar nu even (hoop ik) moe moet dealen. Nog even en het is Kerst. Vandaag de Kerstversiering maar eens naar beneden halen. Dat is uniek, meestal versier ik pas op het allerlaatste moment. En maar eens wat rustmomenten op het werk gaan inbouwen. Goed voor mezelf zorgen....
Iedereen een heel fijn weekend gewenst, geniet ervan! X
Dutch book addict & organic cook creative, blogging & posting about just that. And shoes. :) Guest appearances by Anne, la petite Francaise.
Abonneren op:
Posts (Atom)