Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










donderdag 31 december 2015

Vooruit dan maar...

Net als de rest van bloggend Nederland (en de rest van de wereld, vrees ik), toch maar een terugblik op 2015. Ja, ik weet het, ik klink vast als grumpy cat. Het is ook niet alsof dit moet en ook niet alsof jullie me nooit meer aankijken lezen als ik het niet doe ofzo. Dus geen idee waarom dit nu zo'n ding is. Maar goed.

In 2015 las ik bijna 100 boeken. Niet dat aantallen belangrijk zijn ofzo. ;) Er komt nog een overzicht met de boeken die ik in december las en mijn "best of". Ik ga hier niet meer bijhouden wat ik in 2016 lees, dat kunnen jullie op Instagram vinden met mijn hashtag #mirjamleestin2016. En natuurlijk kunnen jullie mijn boekenschrijfsels op Ogma vinden.

Ook was de Biokokkin erg actief. Geen idee hoeveel gerechten ik bereidde, maar het was fijn! Tof ook om te merken hoe niet alleen de gerechten lekkerder werden, maar ook m'n foto's mooier en beter. Natuurlijk ga ik door met koken. En als ik er aan denk, zal ik de foto's ook vaker hier posten. Met bereidingswijze. :)

De laatste maanden postte ik hier ieder weekend. Op Facebook en Instagram was ik als Mirjam Down Under te vinden en ook voor Cardcetera schreef ik een maandelijks blog. Dat blijf ik natuurlijk doen! Sinds kort ben ik als MirjamvanElst1 te vinden op Twitter. Nog even uitvinden hoe ik daar het beste mee kan omgaan. Voor Ogma ga ik over mijn vrij aanzienlijke boekenverslaving bloggen. Ogma wordt ontzettend tof, komt allen kijken! We zouden morgen 'live' gaan, maar we konden niet wachten... En.... op 11 en 12 maart ben ik te vinden op het Feel Good and Shop Event. Dat wordt zo leuk! 2016 druk? Welnee!

Ook had ik een baan. En die verloor ik. Tja. Nu heb ik er dus geen. Tenzij je het zoeken naar een andere baan een baan noemt. En het bloggen. En het netwerken. En koffie drinken. En plannen maken. 2016 druk? Welnee!

Iemand nog goede voornemens? Of slechte? :) Ik wel, daarover meer later. Ik hoop dat 2016 goed voor jullie zal zijn en als dat onverhoopt niet het geval is, dat jullie dan lieve menen om jullie heen hebben met wie je dat kan delen. Liefs en tot snel! X

zondag 27 december 2015

The kinky Buddhist

Dit wordt dus geen Kerstblog. :) Als U een verhaal verwacht over Ugly Christmas Sweaters, kerstkransjes en The Sound of Music: helaas. Mocht iemand het interessant vinden: ik vind het helemaal niet erg dat we geen witte Kerst hebben. Eten kan ik bij elk weertype en een boswandeling bevalt me ook prima bij 15 graden. Ja, echt.

Maar goed, die kinky Buddhist dus. Om een niet nader te noemen reden meldde ik me een tijd terug aan bij Tinder. Uweetwel, de datingapp. Naja, de reden is natuurlijk best duidelijk. De aanleiding laat ik even in het midden. Een paar vriendinnen zitten ook op Tinder en vonden het geweldig dat ik me ook eindelijk overopgegeven had. "Tof, dan kun je er over bloggen!"

Dat was dus niet de bedoeling. Ik wilde het graag respectvol houden en de heren niet als potentieel blogmateriaal zien. De verhalen die de dames vertelden, stemden me niet echt optimistisch. Rare opmerkingen, vervelende opmerkingen zelfs, mannen die wel thuis wilden afspreken, maar verder niet, opgewonden standjes. Jaja, dubbelzinnig, ik weet het. ;)

Naja, foto dus geupload en gaan kijken bij de mannen. Swipe, swipe, dubbelswipe. Nee, nee, ie, nee!Zo kwam ik iemand tegen die aan yoga deed. Ja, een man dus. :) En aan boeddhisme. Nog een paar dingen waarvan ik best een beetje blij werd. Herkenning! Dus naar rechts geswipet en ja hoor, een match. Aan het chatten gegaan en het was best gezellig. Communicatief, ook wel eens prettig. Je kunt nog zoveel dingen gemeenschappelijk hebben, als het niet klikt.. Okay, dat hij in een woongroep woonde, sprak me minder aan. Je hebt natuurlijk verschillende soorten woongroepen, maar samen slapen? Best extreem. Zou mijn voorkeur niet hebben. Maar goed, ik besloot open minded te blijven. Althans, dat te proberen.

En toen kregen we het over "50 Tinten". Een paar blogs geleden meldde ik hier dat ik uit m'n comfortzone was gegaan en de serie eindelijk had gelezen. Niet voor mezelf overigens, maar voor Ogma. Dat bedoelde ik ironisch. Ik zag mezelf al zitten, met m'n krulspelden in, m'n Nel Veerkamp pyjama aan en een bak thee op de bank. En Miss Grey en Meneer Steel erbij. Zover rijkt die comfortzone dus. Blijkbaar was mijn voorlopige recensie toch niet helemaal duidelijk, want hij zag het wel zitten.

Okay... Dit is een vrij land en iedereen mag zelf weten wat hij in de slaapkamer doet of laat. Maar ik sla over. SM-gewijs, dan he? Vooruit, ik heb wel eens gefantaseerd over een slaafje. Maar dat ging dan meer over een knappe Griek die het huishouden deed terwijl ik aan het werk was. En die het eten klaar had als ik om half zes de oprit opkwam. Zo aan kunnen schuiven, heerlijk toch? Griekse salade, fijn... En okay, hij had ook niet al te veel aan als hij met z'n plumeautje door de hut rende. Maar daar hield het dan wel mee op.

Ik weet dat ik wel eens de neiging heb wat wollig te communiceren. Ik wil voorkomen dat ik iemand kwets. En ook mijn Russische vrienden zijn niet altijd even concreet. Daar heb ik ook wel wat van overgenomen. Maar deze keer besloot ik heel duidelijk te zijn: "Nee, niet mijn ding. Brug te ver." Dan wilde hij graag de match opheffen, want hij zag toch wel meer in kinky, met liefde en respect. Nou ben ik ook helemaal voor liefde en respect, maar dan graag zonder spreidstangen, buttplugs en aanverwante artikelen*. U snapt, bij nader inzien bevalt het mij prima, die comfortzone.

Waarom hier nu toch over geschreven? Onder het mom van "Dat overkomt mij weer" vond ik het toch kunnen. Net als die fijne openhartige gesprekken die wildvreemden altijd met mij wensen te voeren. Over onderwerpen die ik echt, echt niet wil horen. Zoiets. De anonimiteit van mijn (nou ja...) Meneer Steel is natuurlijk geborgd, die geef ik niet vrij. Sterker nog, ik heb zijn volledige naam niet. Dus... Vandaar.

*Toch wel educatief, die 50 Tinten. ;)

zondag 20 december 2015

Afscheid


Het was een enerverende week. De zoveelste de laatste tijd. Ben benieuwd of het ooit nog rustig wordt. Vast! Het was mijn laatste week als Sales Support Manager. Een vreemde gewaarwording, ook omdat ik op de valreep nog een paar collega's mocht inwerken. Tja, ik ben dan wel boventallig verklaard, maar mijn werkzaamheden dienen in de toekomst wel gewoon nog uitgevoerd te worden. Ach ja. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik me niet hoefde te vervelen. Een collega uit Tsjechië krijgt het deel dat ik voorheen voor Noord- en Oost-Europa deed. Voor afgelopen week had ze nog nooit van het programma gehoord. Nu dient zij collega's te gaan helpen die er al een jaar mee werken. En nog steeds fouten maken. Tja. Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar zo goed mogelijk op gang te helpen, maar ja.

Verder kreeg ik heel veel hele lieve reacties op mijn vertrek. Ik schreef het al eerder, ik wist van veel collega's dat de relatie goed was, maar om dat nu zo bevestigd te krijgen, dat is toch wel erg fijn. Mooi ook om inzicht te krijgen in mijn functioneren! Zo werden mijn servicegerichtheid, positiviteit en mijn hulpvaardigheid met name genoemd. Fijn om dat in mijn mentale rugzak te kunnen stoppen.

Woensdag nam ik afscheid van een deel van mijn collega's. En daar kwamen de waterlanders.. "Hoe gaat het met je?" "Goed!" Brul.... Ach ja, het hoort erbij. Zonder deze emoties waren het geen goede 15 jaren geweest. Niet makkelijk, wel noodzakelijk. Meteen maar reclame gemaakt voor het Feel Good & Shop Event in maart. Daar ben ik namelijk te vinden als blogger. Naast heel veel toffe standhouders (echt even kijken op de site voor meer info!) komen er meerdere dames irl bloggen. Zo laat Mirjam Down Under zeker haar voeten lezen en denkt Kaza Maria nog na over de massageworkshop. En de kleur- en stijlanalyse. Altijd handig, tenslotte. Zeker als je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging. Om maar even een clichéuitdrukking te gebruiken. ;) Tot 1 januari kosten de kaartjes maar 5 Euro, das toch voor geef lieve mensen? Voor dat luttele bedrag kun je met heel veel toffe standhouders en hun waren kennismaken. En dan kun je ook nog gratis en voor niets met ondergetekende op de foto! Wie wil dat nou niet? Ik bedoel maar.

Donderdag waren de collega's van de gang aan de beurt. 's Ochtends ging het best goed, op de vraag of het een vreemde dag was, kon ik oprecht antwoorden dat het reuze meeviel. Ik had er tenslotte ruim een maand naartoe kunnen leven. Of me er op voor kunnen bereiden. Maar ja, toen werd er gespeecht en kwam er een groot boeket tevoorschijn... Slik. Daar waren ze weer, de waterlanders. Onder het geloei van het brandalarm werd me uitgeleide gedaan. Bijzonder...

Eerder deze week had ik contact met de dame bij wie ik mijn cursussen creatief schrijven volgde. Ik wilde graag met haar van gedachten wisselen. Dat is nu zo fijn, iedereen is bereid tijd voor me te maken. Heel bijzonder! Ik voel me echt vereerd. Anyway, ze bleek nog een plekje over te hebben in haar schrijfworkshop "Zicht op 2016". En laat die nou precies op mijn eerste vrije dag te vallen... Nou ben ik niet zo van tekenen van boven en dergelijke, maar dit viel zo mooi samen dat ik wel moest gaan. En wat was het fijn! Ik werd verwelkomd door een rode pump met een rode draad. Toch een teken? Het was in ieder geval een dag vol indrukken. Ik was bepaald niet de enige met haar emoties, voor alle deelnemers was 2015 een enerverend jaar geweest. We waren er allemaal wel klaar mee. Het was een dag vol terugblikken en vooruitkijken. En met prachtige woorden! Een gouden randje....

Jaarverslag 2015
 
Hoge hakken werden gympies
Onkruid in de achtertuin
Daar gaan we in 2016 mee aan de slag
Net als de groene weiden,
de schapen,
het schrijven
en vooruit,
een beetje onkruid.

zaterdag 12 december 2015

From Russia with Love


Afgelopen maandag vloog ik naar Moskou. Het oorspronkelijke plan was om met de collega's daar te gaan praten over een verpakkingsproject. De registraties gaan veranderen, dus zal het verpakkingsmateriaal van de producten ook aangepast moeten worden. Denk maar aan de medicijnen die je zelf in huis hebt. Als die opeens in de koelkast bewaard moeten worden, terwijl je ze voorheen op kamertemperatuur mocht bewaren, dan moet dat wel op het doosje en op de bijsluiter staan.

Maar ja, door mijn boventalligheid ga ik dat project niet meer begeleiden. Er was wel genoeg om over te dragen, dus ging ik toch. Fijn, want om de collega's zomaar opeens niet meer te zien na een samenwerking van vijftien jaar.. Dat voelde niet goed. Van te voren had ik al aangegeven dat ik graag een 'friendly face' op het vliegveld wilde zien. Zelf rijden is geen optie daar, de ringweg rond Moskou heeft zo'n zes banen en het is niet perse noodzakelijk dat de snelste keurig links rijdt. ;)

En ja hoor, een van de collega's met wie ik het meeste heb, stond me op te wachten. Samen reden we naar het restaurant, waar we twee andere collega's troffen. Daar spraken we over onze toekomst, onze verwachtingen en onze plannen. Voor ons allemaal gaat er tenslotte veel veranderen. Hoe vervelend we het ook vinden dat we binnenkort niet meer samenwerken, het zijn wel mooie en goede gesprekken. Winst!

De rest van de week stond in het teken van heel veel praten en heel veel eten. In Rusland hoef je nooit bang te zijn dat je de hond in de pot vindt, er is altijd wel iets te eten of te drinken. :) De wodka heb ik deze keer maar laten staan, ben deze keer voor de champagne gegaan!

Zo mooi, er kwamen zelfs klanten over uit Kazachstan en Armenië om afscheid van ons te nemen. Ik ben ontzettend in het zonnetje gezet en bedolven onder de chocolade en ander lokaal lekkers. Zo lief! En ook met hen waren de gesprekken heel waardevol. In de situatie waarin ik nu zit, zijn er altijd mensen die je tegenvallen, van wie je meer had verwacht. Ook bij mij is dat helaas zo. Maar als er dan mensen met een dikke knuffel en tranen in hun ogen afscheid van je nemen.... Of als ze gewoon duizenden kilometers reizen om je te vertellen dat ze de vriendschap zo waarderen en echt contact willen houden.. Dan smelt je toch?

En daarom houd ik zo van deze regio!





zondag 6 december 2015

Mirjam las in oktober en november


Op dit moment wil het lezen niet zo, mijn hoofd zit vol. Ik ben druk met het nemen van allerlei beslissingen, 17 december is mijn laatste werkdag. Er wordt nog veel gesproken over de overdracht, ik wil mijn klanten nog aan de gang te houden en gelukkig heb ik ook heel veel interessante en inspirerende gesprekken over de toekomst! Deze dagen lig ik dus met Harry Potter in bed, want midnight reading blijft een must. Niet lezen is geen optie. Het is alleen allemaal wat lichter en dat is prima. Ik was jullie mijn leeservaringen van oktober en november nog verschuldigd, hier komen ze:

  1. De Troost van Filosofie - Alain de Botton. Een vondst uit de Little Free Library! Ik las dit boek in de tuin van de Clarissen tijdens mijn retraite. Heerlijk, kop koffie erbij en verder niets. Alleen maar lezen. Volgens de tekst op de achterflap is filosofie de nieuwe rock 'n roll. Ik ben dus hartstikke koel! Niet dat iemand daaraan twijfelde natuurlijk. ;) Ik vind het nog steeds geweldig om nieuwe informatie tot me te nemen, hoewel, nieuw... Voor mij dan, he? http://cyrillansink.nl/teksten/essays-artikelen/de-troost-van-de-filosofie
  2. Dubbelspel - Frank Martinus Arion. Nog nooit van gehoord? Ik ook niet. En toch ontvingen zo ongeveer alle biebleden tien jaar geleden een exemplaar van dit boek. Ik vond een exemplaar in mijn Little Free Library (naja, die in de buurt dus, de eigenaren hebben de overdracht nog niet gedaan ;)) en schreef er een recensie over. Die binnenkort op een heel tof boekenblog te lezen zal zijn! http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/tekst/lg20059.html
  3. Een webshop is geen carrière - Marianne Zwagerman. Ik houd wel van iets aparts en de titel beloofde heel wat. Ik weet niet hoe jullie dat zien, maar een boek met columnachtige stukjes wordt al gauw een kunstje. In het kort: Mme Zwagerman vindt dat het vrouwelijk geslacht zich op de werkvloer nogal eens als een stel mutsen gedraagt. En dat hoeft helemaal niet. Als je echt een goede carrière ambieert, dan kan dat heus. Maar er dan wel voor gaan en niet mauwen. Ik snap wat ze bedoelt, ik erger me ook nogal eens aan de vakjes- en schapenmentaliteit. Knap wat Mme Zwagerman voor elkaar gekregen heeft, maar haar boek spreekt me niet erg aan. Next! http://www.bertramendeleeuw.nl/titel/een-webshop-geen-carriere
  4. Vijftig Tinten Grijs - EL James. Jaja, zoveel jaar na data las ik ook deel een en twee van de befaamde trilogie. Ter verdediging: ik wilde ook eens uit mijn comfortzone. En hoe doe je dat beter dan met de verhalen over Miss Steele en Mr. Grey? Uiteraard met een bak thee op de bank. Prima, uit die comfortzone, maar wel in stijl natuurlijk. :) Binnenkort meer op het boekenblog. Ja, alweer!
  5. Hoe ik het huis van mijn ouders heb leeggeruimd - Lydia Flem. Laat ik nou denken dat het hier om een opruimboekje ging, een boekje over minimalisme.. Nee, dus. Lydia Flem vertelt over een enig kind wier ouders zijn overleden. Aan haar de taak het huis leeg te ruimen, bepaald niet makkelijk. Ik heb nu al wel eens angstdromen over het appartement van mijn moeder, die hoe langer hoe meer moeite krijgt met het wegdoen van spullen. Er komt wel van alles het appartement in, maar eruit? Lastig om dat bespreekbaar te maken, het is natuurlijk wel haar huis. En daar heb ik bijzonder weinig over te zeggen. Overigens is ze een kranige 70-jarige en still going strong. Wat mij betreft duurt dat leegruimen nog minimaal twintig jaar! http://achillevandenbranden.blogspot.nl/2007/07/hoe-ik-het-huis-van-mijn-ouders-heb.html
  6. Wie heeft ons in Godsnaam geleerd dat regen slecht weer is? - Jan Jaap van Hoeckel. Omdenken! Waarom doen we wat we doen? En op deze manier? Er zijn andere wegen. Alleen zien we die niet altijd, gaan we toch voor die mainstream. Jan Jaap laat zien dat er ook andere manieren zijn, verhelderend! http://achillevandenbranden.blogspot.nl/2007/07/hoe-ik-het-huis-van-mijn-ouders-heb.html
En, hebben jullie gisteren een heerlijk avondje gehad? Wij vierden het met een nietmeergelovige die spontaan toch wel weer geloofde. Blijkbaar waren de cadeaus erg overtuigend. En ik was ook braaf geweest, want er zaten zomaar een paar boekenbonnen in de zak voor mij! Mocht iemand nog 'must reads' weten voor onder de Kerstboom, dan hoor ik het graag. Niet dat mijn boekenkast nog plek heeft en o ja, ik heb al een paar andere boeken besteld, maar goed. Heeft men ooit teveel boeken? Retorische vraag, mensen. ;)

Fijne zondag allemaal! X

zondag 29 november 2015

Kerst in November


Er was weer Kitsch in de Keet! Afgelopen zomer deed Lien al* haar kringloopaankopen in de verkoop in haar befaamde Keet / Pipowagen. En dat was ontzettend gezellig. Uit het hele land en zelfs van over de grenzen kwamen de bezoekers naar haar evenement. Dat smaakte naar meer. En naar warme chocolademelk, glühwein en marshmallows. Oftewel, Kerst in de Keet!

Dus stapten Mirjam & Mirjam gisteren weer in de Ka en zakten af naar het diepe Zuiden. Hoewel deze Mirjam principieel tegen White Christmas, kerstbomen en mistletoe is voordat onze Goedheiligman weer naar zijn Spaanse villa vertrekt. Maar goed, tradities zijn er om verbroken te worden. Of zoiets. En, er werd geld opgehaald voor een goed doel, de zielige hondjes in Griekenland. Tijdens de Geefmaand nog wel!

Aan zo'n lokroep moest natuurlijk wel gehoor worden gegeven. Dus, zakken voer, cadeautjes voor in de grabbelton en bakspul mee. Alles voor de Griekse adonissen op vier pootjes! Die grabbelton (voor volwassenen overigens) was trouwens een gigantisch succes. Echt, wat een aantrekkingskracht heeft zo'n ton met cadeautjes. Voor slechts 50 cent kon men in de ton duiken en er de meest waanzinnige cadeaus uit opvissen. Ik had 'm wel helemaal willen leegtrekken! Mocht niet. Ik heb dus maar staan meegenieten met de andere enthousiastelingen. Of die daar nu blij mee waren of niet. ;)

Mocht iemand zich nu afvragen waar deze omslag opeens vandaan komt, want als er iemand is die niet van dit soort evenementen houdt... Klopt! Althans; ik houd niet van mensenmassa's, schermutselingen om de beste vondsten en ellenbogen die overal in gedouwd worden. In andermans tempo langs allerlei troep schuifelen die je helemaal niet nodig hebt, veel te duur vreten waarvan mijn bloedsuikerspiegel (en daarmee mijn humeur) allerlei kanten op gaat en ander gezellig samenzijn met allemaal huiswijven. En dan heb ik het nog niet over de pijn in m'n rug. Maar zo'n evenement was het dus niet! Dit was gezellig, met oude en nieuwe bekenden. De wereld (en jurkjes) doornemen bij het kampvuur, onder het genot van een hap en een drank.

En dan nog een reden voor deze gezelligheid. Laten we wel wezen, wij, Nederlanders van onder de grote rivieren zijn gewoon gezellig. Met ons kun je lachen, ook al versta je ons soms niet. Ook dan zijn we de beroerdsten niet, we doen gewoon aan ondertiteling. CD van Bert en Ernie in de speler en swingen maar! En ook zo tof: binnenkort komt er weer zo'n gezellig evenement. Deze keer niet in het sjoene Limburg, maar in ons keimooie Brabant. Nieuwsgierig? Kijk hier maar eens: http://www.feelgoodshopevent.nl/ Maar vandaag gaan we eerst nagenieten, heerlijk, met een flinke bak thee op de bank!

*Gelooft U het? Ik niet, hoor.

zaterdag 14 november 2015

Goodbye, geven en ontvangen


Afgelopen anderhalve week was nogal roerig in de Kaza. Eigenlijk meer op het werk van Maria. Ik ben per 1 januari aanstaande namelijk boventallig verklaard, samen met mijn manager. Wij zijn verantwoordelijk voor de sales in de voormalige Sovjet-Unie. Hij is 50% in Boxmeer en 50% in Rusland, ik 100% in Boxmeer. Het nieuwe management wilde dat hij fulltime naar Moskou ging. Dat zag hij niet zitten, dus is men overeengekomen dat hij weggaat. Dat betekent dat mijn functie ook naar Moskou gaat. Ik zelf niet.

Je zou dus kunnen zeggen dat ik flink wat ontvangen heb. En zo zie ik dat ook. Ik hoef niet meteen weer aan de slag, ik krijg tijd om na te denken over wat ik wil. En in welke hoedanigheid ik weer de arbeidsmarkt opga. In loondienst of als zelfstandige. Daarin zal ik ook worden begeleid. Mocht iemand tips of advies hebben, altijd welkom! Ik weet wel wat ik wil, hoor.. Ik wil me heel graag op mijn schrijven richten. Als professional, niet alleen als blogger. Dat lijkt me geweldig!

Afgelopen week was ik in Kiev. We hebben daar producten op voorraad liggen en die dienen een keer per jaar geteld te worden. Dat gebeurt door het jaar heen natuurlijk ook, maar een keer moet de telling geauditeerd te worden. Door iemand die onafhankelijk is. Ik dus. Totdat ik naar Kiev ging, had ik mijn emoties netjes onder controle. Nix mis met emoties, hoor. Het enige wat ik voelde was opluchting. Sinds de overname zo'n zeven jaar geleden zijn er zoveel afdelingen en collega's onder de loep genomen, ik heb me niet vaak echt gerust gevoeld. Ja, als er weer een wave voorbij was en ik er niet bij zat.

Maar goed, Kiev dus. Dinsdag vloog ik, die dag zou de notificatie van ons vertrek uitgestuurd worden. Tot die tijd mocht ik niets zeggen. Op het werk althans, ik heb uiteraard wel meteen mijn familie en vrienden op de hoogte gebracht. Ik had een collega gevraagd of hij me van het vliegveld wilde ophalen, ik wilde graag een friendly face zien. Heel fijn, dat deed hij. Sterker nog, ze stonden met z'n tweeën me op te wachten. En toen brak ik. Werd ook wel tijd natuurlijk, de donderdag daarvoor was ik op de hoogte gebracht.

Er volgde een emotionele avond met tranen, eten en wodka. Heel veel wodka. Gedurende de avond drong het nieuws binnen bij de collega's en beetje bij beetje kwamen bij mij de apps en de mailtjes binnen. Heel erg lief! Ook fijn voor de emoties. :) Van te horen riep ik dat ik prima tegen wodka kon, doe maar gerust een grotere fles, hoor!

Voor alles is een eerste keer.. Ik zal jullie de details besparen, maar het toilet en ik waren dikke vrienden. En men, wat had ik een hoofdpijn de volgende dag. En wat was ik misselijk. Maar; als je ergens een kater wil hebben, doe het dan in Oekraine. Wat hebben ze daar goed spul, zeg! Pilletjes tegen de hoofdpijn, een of ander bruisspul tegen de misselijkheid.. In de loop van de dag voelde ik me weer kiplekker. Alleen alcohol en vis... Dat hoef ik voorlopig niet meer. :)

Het geven is altijd erg makkelijk in Oekraine. Bij vertrek is mijn koffer gevuld met stroopwafels, drop en ander lekkers. Andersom gaat er altijd chocolade en champagne mee terug. Deze keer ging mijn hart ook warm en dankbaar terug. Voor alle goede zorgen, de dikke knuffels en de lieve woorden.

Op naar week drie van de Geefmaand! X

zondag 8 november 2015

Geven & Ontvangen


Nu had ik graag meer foto's geplaatst op dit logje, maar m'n e-mailaccount heeft kuren. Jullie moeten het hier dus mee doen. :)

Afgelopen week was de eerste week van de Geefmaand. Ik had dit jaar wel zin, maar niet zoveel puf. Het is voor mij dus een laidback Geefmaand en dat bevalt prima! Het heilige moeten is er dit jaar niet bij en daar zou ik zomaar aan kunnen wennen. Ook na de Geefmaand, vermoed ik zo..

Iedere dag deed ik een kaartje op de bus, hartstikke leuk! Een naar de mams, een paar hart-onder-de-riem-kaartjes en paar zomaarvoordeleukkaartjes. En een toitoitoikaartje. Nog 22 te gaan. :)

Een medeGeefmaanddeelnemer zamelt kleertjes en knuffels in voor een organisatie die zorgt dat ze echt, echt goed terecht komen, bij kindjes die er echt behoefte aan hebben. Zo'n mooi initiatief! Nu had ik niets liggen, maar geld is natuurlijk altijd welkm. Dus maakte ik wat euro's over, daar worden benodigdheden van gekocht.

Samen met Zusje en Neefjes maakte ik gisteren appelkaneelhangers. Om op te hangen, je huis gaat er heerlijk door ruiken. Ze zijn voor de verkoop eind november, bij het Kerst in de Keet evenement van Lien. De opbrengsten gaan naar een goed doel. Ik had mazzel, Zusje en Neefje hadden de taak om het toch best vieze deeg te mengen en te kneden. Appelmoes, kaneel en lijm zijn namelijk niet echt smakelijk samen. Ik had de verantwoordelijke taak om de vormpjes op de juiste plek in het deeg te steken. Iemand moet het ten slotte doen.

In het kader van: jammer, maar helaas stond ik van de week voor een dichte deur. Samen met twee zakken kleding en schoenen. Dat krijg je als je je vergist in de openingstijden.. Binnenkort volgt poging nummer twee.

Vandaag had ik het helemaal makkelijk: ik kocht deze boeken op de boekenmarkt in Gemert. Daar worden de boeken per kilo verkocht, jippie! Voor een luttel bedrag vulde ik mijn boekenkast (niet dat die leeg was, he?) en dat bedrag gaat linea recta naar diverse goede doelen. Top!

En verder lijkt deze maand dit jaar veel om ontvangen te gaan. Ik heb diverse mooie gesprekken gevoerd en heb veel warmte mogen ontvangen. Heel fijn. Waarover meer later. Geheimzinnig, he? ;) Groetjes, fijne week! X

zaterdag 31 oktober 2015

Geven


 

 
Sommige dagen zijn gewoon GOED en vandaag was er zo een. Geen plannen, dus genoeg tijd om lekker een beetje te struinen en te kletsen met iedereen die op m'n pad kwam. De meneer van de boekhandel: "Ah, het meisje van de voetjes!" Mirjam Down Under dus. :) Een paar jaar geleden won ik bij hem een e-reader en vertelde ik hem over mijn project. Dat wist hij dus nog. De dame van de juwelier: "Hey, je beugel is eruit, wat is het mooi geworden!" Laat het vandaag nu precies drie jaar geleden zijn dat m'n beugel eruit ging. Vandaag viel het op. :) Nog even gezellig over tandartsen en aanverwante artikelen gekletst en daarna door naar de semi-kringloop die we sinds kort in Grave hebben. Daar geïnformeerd of ze nog spullen willen hebben en of ik die bij hen kon afgeven: "Ja, graag!" Fijn, zo'n stok achter de deur om de Kaza weer eens uit te mesten. :) Indrukwekkend hoor, de dame die ik sprak, komt vier dagen per week vanuit Didam naar Grave om de kringloop te runnen. Alle opbrengsten gaan naar De Fahari Foundation. Mooi om te zien wat een impact een relatief kleine organisatie heeft. Dat soort organisaties steun ik graag, nix geen strijkstok!
 
 
 
De club van 1000 deed ook mooie dingen vandaag. Er werden cadeautjes neergelegd, oude vrouwtjes werden geholpen met oversteken ;) en allerlei andere acties werden er ondernomen om de wereld een beetje gezelliger te maken. Ik maakte Grave onveilig met mijn pakketjes. Het blijft spannend om ze ongezien neer te leggen, hoewel het scheelt als je om zeven uur al op pad gaat.... Tja, de kapper had alleen om half negen tijd voor me. De winkels in Grave gaan om negen uur open, pakketje #2 was dus ook makkelijk gedropt. Zo leuk om even later te merken dat het pakketje foetsie is! Ik kreeg een mooie quote naar aanleiding van een van mijn posts op Instagram vandaag: "Geven is het nieuwe ontvangen". Daar kunnen we wel iets mee!
 
 
Morgen begint ook de November Geefmaand weer! Voor degenen die niet weten wat dat inhoudt: het begon allemaal met een boek. Een boek over 29 dagen geven. Zonder voorwaardes, zonder verwachtingen. Onvoorwaardelijk. In 2013 deden we dit met maar liefst vijftig mensen voor het eerst! Vorig jaar waren het er al zo'n honderd... Met z'n allen geven we iedere dag iets. Mag groot, mag klein. Het mag tastbaar zijn, het mag een knuffel of een grote smile zijn. Het maakt niet uit, je bepaalt het zelf. Alles is goed. Ik ga in ieder geval iedere dag een kaartje sturen. Dus mocht iemand een kaartje wensen, laat het me vooral weten. De komende weken laat ik jullie meer weten over mijn acties. To be continued!
 
En wat het fijnste is van deze dag? Hij is nog niet voorbij. Er gaat hier straks een rode-bieten-wortelschotel in de oven, er staat een rood wijntje me aan te kijken... Heerlijk!
 

zondag 25 oktober 2015

Holiday in de Kaza


Vakantie! Het blijft toch erg fijn. Ik had weer allerlei plannen, door mijn verkoudheid heb ik die toch maar voor een deel laten varen. Niet erg, lekker lui in de Kaza is ook aangenaam!

 
Ach, en dat lui is dan ook nog relatief. Er werd in ieder geval plenty of coffee gedronken. Helaas geen Belgische cappucino meer..
 
 
Ook met de pepernotenverslaving ging het prima. Laatst had ik de kaneelversie, ook vurrukkuluk.. Net als de truffelvariant. :)
 
 
Ik ging naar de schoonheidsspecialiste, nice!
 
 


Ik was weer eens in Nijmegen, waar ik deze pompoen-zwartebonenburger nuttigde in een nieuw biologisch, veganistisch tentje. Ook heel nice!



Ik wipte even (nou ja..) binnen bij Ieder z'n Vak, dat zit net naast het vegatentje. Bij Ieder z'n Vak kun je je werk tentoonstellen, je huurt dan een stelling (een vak) in de winkel. Het aanbod is daardoor heel gevarieerd, ik zag prachtige tassen (nietnodig, nietnodig, nietnodig...), heel gaaf gepersonaliseerd aardewerk en hele leuke jurkjes. Niet in mijn maat. ;) Ik kocht er dit mooie appeloventje. Het werkt supersimpel. Onderin doe je een waxinelichtje, bovenin een appeltje. Dat appeltje schil je en je haalt het klokhuis eruit. In het gat dat daardoor ontstaat, doe je allerlei lekkers. En bakken maar! Een puntje: het is dan wel handig om niet te grote appels te nemen. Het blaadje dat naast het oventje ligt, nam ik mee uit Belgie. Love it!

En verder.. werkte ik aan dit blog, ik vond het tijd voor een nieuwe opmaak. En ik was bezig met een heel tof nieuw project, waar ik ontzettend veel zin in heb. Waarover later meer. :)

Dan wens ik jullie nog een heel fijne zondagavond, geniet ervan! Liefs, M

vrijdag 23 oktober 2015

Memory Lane

Vorige week werd me op Facebook gevraagd om zeven dagen lang een track uit mijn jeugd te delen. Dat wilde ik wel. Het was de bedoeling om dan ook iemand anders uit te nodigen dit te doen. En dat werd me toch leuk! Echt een feest der herkenning. Ik dacht dat jullie het ook wel leuk zouden vinden om een 'flavour' van mijn jeugd te krijgen, hier komt dus mijn top zeven! Volledig willekeurig enzo:

Dennie Christian, Guust Flater & De Marsupilami - Wij zijn twee vrienden.
https://www.youtube.com/watch?v=FMbFsuZXkKQ&feature=player_embedded
Te erg, ik weet het.. Maar goed, dit is mijn fun list, niet mijn elevator pitch. ;) En geef toe, hier word je toch blij van? :)

De man die me liet horen wat echt goede muziek is! Prince - 1999.
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1Lmq6RDn5O8
Op Facebook deelde ik Purple Rain, het nummer waar het voor mij allemaal mee begon. Maar omdat ik dat nummer hier een tijdje terug al deelde, is hierbij Cream!

Aangezien je eerste gekochte singeltje een big deal schijnt te zijn, dit is die van mij: Miss Jackson met What have you done for me lately.
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=r9uizdKZAGE#t=0
Those moves! Dit nummer heb ik zo vaak gedraaid... En hard! Vonden de buren heel fijn. :)

George Michael - I want your sex. O George....
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=r3AP26ywQsQ#t=0

En dan het ultieme nostalgieliedje: Van Halen - Jump. Veertien, voor het eerst naar de disco, wat voelde ik me volwassen. Those were the days!
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=SwYN7mTi6HM#t=0

En omdat fout best lekker kan zijn: Vader Abraham met z'n Smurfen.
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=gnYggJwvALo#t=0
Geen commentaar verder.

En dan mijn laatste: Under the Bridge van de Peppers
https://youtu.be/lwlogyj7nFE?t=21
In 1993 ging ik met onze klas voor het eerst naar Rusland. Een memorabele trip... Ik kan me de kakkerlakken in het hotel in Moskou nog goed voor de geest halen. De locatie in Kirov was weliswaar kakkerlakkenvrij, maar er was niets te doen. We zaten in de middle of nowhere in Rusland. 's Ochtends hadden we Russische les, maar 's middags en 's avonds waren we op onszelf aangewezen. Dat betekende dus wodka drinken bij het kampvuur en liedjes zingen. Dit nummer dus!

Ik realiseer me nu dat ik Madonna vergeten ben, slecht! Gauw er nog bij.
https://www.youtube.com/watch?v=zHW5RVvg2v4&feature=player_embedded#t=0

Wat was het leuk om dit te delen! Opeens kwamen de Pet Shop Boys weer voorbij, Whitney Houston in haar goede jaren, Meatloaf (wie is daar niet mee opgegroeid??), ABC, Falco... Heerlijk, ik zat zo weer op m'n zolderkamertje bandjes op te nemen. Over jeugdsentiment gesproken. Wie wil er zijn of haar jeugdliefdes delen? Lijkt me leuk!

O ja, ik wilde de filmpjes meteen in beeld laten verschijnen. Geen idee hoe dat moet... Vandaar de links. Mocht iemand het weten en tijd hebben om het uit te leggen, graag! X

zaterdag 17 oktober 2015

Uitwaaien enzo


Ooit, in een ver en donker verleden was ik in Brugge. En daar had ik de lekkerste cappucino ever. Met slagroom. En dan niet van dat slappe spul uit een spuitbus, maar de echte. Van dat dikke spul, waar iemand wel een kwartier op heeft staan zwoegen. Of een machine, vooruit. :) De afgelopen dagen was ik aan de Belgische kust en wat heb ik op? Juist. Iedere dag genieten van het buitenlandgevoel. Hebben we thuis niet!

 
 
Ik ging om uit te waaien aan de kust om en Miss Creatuurtje te zien. Op weg naar De Haan, op de regenachtige ring van Antwerpen, samen met heel veel truckchauffeurs, had ik wel fantasieën over andere kusten. Van die stranden waar je in oktober wel in je bikini kunt lopen. Zonder winterjas en laarzen. Toch eens over nadenken voor volgend jaar. :) Maar goed!
 
Trui aka Miss Creatuurtje speelt binnenkort in een musical voor het goede doel. Heel erg gaaf! Ik mocht mee naar de repetitie. Die was in een oude loods, een heel mooie en koude locatie. Van te voren kreeg ik al de waarschuwing: warme kleding aandoen! Okay... Toch maar wat aanschaffen dus. Want al die jurkjes, leuk, maar niet warm. Super om dit mee te mogen maken. Ik had mazzel, dit was de eerste keer dat de hele voorstelling in een keer werd gerepeteerd. En het was tof! En, ondanks de blowers, koud. Heel koud!
 
 
Donderdag deden we een wandeling door en om De Haan. De wandeling had een bijzonder hoog uitwaaigehalte, mission accomplished dus. We zagen ook prachtige schelpjes, zoals dit lieve hartje. U kent het gezegde: "De Goden niet verzoeken?" Niet zo handig om te zeggen dat het zo fijn is dat het niet regende. Zucht. De rest van de wandeling werden we van boven gezegend. ;)
 
 
Ik liep ook nog een labyrint! Het mooie van een labyrint is dat je altijd in het midden komt en je verdwaalt nooit. Tijdens het lopen had ik een paar aha-momenten, daar kan ik wel iets mee. Zo mooi, op het moment dat ik vond dat het labyrint wel een keer afgelopen mocht zijn, was ik bij het einde. Timing!
 
 
En dan gingen we ook naar een Open Atelier Dag van lokale kunstenaars. Dit kunstwerk vond ik erg mooi, de meeste andere... Not so much. Kunst is natuurlijk emotie en je hoeft het niet te snappen of mooi te vinden, maar.... Er hingen veel dingen die ik niet aan mijn muren wil. Ben niet zo van het hele expliciete. ;) En de Belgische grondwet, in een nieuwe, kunstzinnige taal geschreven, hoeft van mij ook niet zo. Wel heel knap gevonden! Dit kunstwerk met de spiegel gaat over de vluchtelingenproblematiek.
 
En dan zit ik nu in m'n Familie Veerkamp pyjama op de bank, met een iets minder fijn souvenir: een fikse verkoudheid. Nou moet ik niet mauwen, want ik ben al zo'n vijf jaar niet meer verkouden geweest. Daardoor is het wel weer even wennen. Ik heb me vanmiddag naar de drogist gesleept: "Ja lieverd, ik weet hoe neusdruppels werken en paracetamol ook. Aardig dat je het vraagt." Dus.. We doen hier even rustig aan.
 
O ja, ik schreef weer een blog voor Cardcetera, dat vind je hier: http://www.cardcetera.com/index.php/2015/10/gastblog-mirjam-de-miss-down-under-kaartenset/?lang=nl Deze keer gaat het over de Mirjam Down Under kaartenreeks en het verhaal achter mijn schoenenverslaving. Ga je even kijken?
 
Iedereen een heel fijn weekend gewenst, geniet ervan! X
 
<script>
  (function(i,s,o,g,r,a,m){i['GoogleAnalyticsObject']=r;i[r]=i[r]||function(){
  (i[r].q=i[r].q||[]).push(arguments)},i[r].l=1*new Date();a=s.createElement(o),
  m=s.getElementsByTagName(o)[0];a.async=1;a.src=g;m.parentNode.insertBefore(a,m)
  })(window,document,'script','//www.google-analytics.com/analytics.js','ga');
  ga('create', 'UA-69100109-1', 'auto');
  ga('send', 'pageview');
</script>


zondag 11 oktober 2015

Kaza Maria op Stap




Be open to whatever comes next. Dat was wel het thema van mijn weekend. 

Afgelopen vrijdag ging ik op retraite. Althans, ik was te gast bij de Clarissen in Nijmegen. Vorig jaar deed ik het Orientatieweekend in Velp bij Grave en dat was geweldig. Zo rustgevend, zo warm. Vooral de stilteperiodes vond ik heerlijk, daarom besloot ik dit jaar naar de Clarissen in Nijmegen te gaan, voor een stilteweekend. Werd het toch geannuleerd… Balen! Voorheen zou ik waarschijnlijk in stilte hebben gebaald en het maar gelaten hebben, maar nu niet. Dus een mail gestuurd met de vraag om alternatieven. En ja hoor, ik kon als gast zonder programma komen. Dus geen groepsafspraken en opdrachten, maar alle tijd aan mezelf. Of ik dat wilde. Ja, graag!

 


Zo stond ik vrijdag met m’n boeken en m’n schrijfschrift op de stoep van “De Bron”. Zuster Maria verwelkomde me. Aankomend jaar hoopt ze haar 70-jarig jubileum te vieren, ze trad in 1946 in in het klooster. Ze is dan ook bijna negentig. Ik rolde bijna van m’n stoel toen ik dat hoorde. Zo ziet ze er namelijk niet uit! Op wat gehoordingetjes na is ze ook nog super van gezondheid. Als je zo toch oud mag worden..
 

De Bron zit op een bijzondere plek in Nijmegen. Aan een hele drukke weg, letterlijk midden in de samenleving. Als je binnenkomt, is het echter heel rustig. De tuin is een oase van rust, hoewel deze ook tussen allerlei Nijmeegse huisjes ingepropt zit. Ook bij de Clarissen is de sfeer fantastisch, heel warm en hartelijk. Zo werd me aan het einde van het diner een appeltje aangeboden. Kon er niet meer in. Neem maar mee naar je kamer. Okay. Of ik een bordje en een mes wilde? Nee, dank, lukt zo wel. Daarna kwam de volgende: of ik een mesje wilde. Nee, dank. J En daarna nog iemand… Kortom: ik voelde me heel erg welkom.

 


Omdat ik geen programma had, kon ik helemaal zelf bepalen wat ik de afgelopen dagen deed. Hoewel ik het wel zo netjes vond om niet alleen bij het eten te verschijnen. Daarom deed ik mee aan een groot deel van de kerkdiensten en nam ik zelfs deel aan bijbelstudie! Tja, als een 90-jarige met twee glimoogjes en een grote smile vraagt of je meedoet, kun jij dan weigeren? Ik niet. Het was nog interessant ook! Ook de kerkdienst van vandaag was voor mij heel anders dan anders. Niet dat je mij nog vaak in de kerk zult vinden, de keren dat ik er ben, zit ik er uit respect voor een ander. De dienst verliep een heel eind zoals ik gewend ben. Totdat het brood en de wijn op tafel kwamen. Vier glazen? Jep, iedereen deelde mee. Alle glazen gingen rond, samen met een doekje. Het brood werd per twee gebroken. Je deelde jouw stuk dus in twee stukken en gaf het aan je buur. Aan het einde van de dienst wenste iedereen elkaar de Vrede. Zou ik zomaar aan kunnen wennen!

 
Wat ben ik blij dat mijn programma niet doorging. Nu heb ik echt met de nonnen kunnen leven, een paar dagen deel mogen uitmaken van hun levenswijze. Als de Einzelganger die ik ben, is het niet helemaal de mijne. Wat me-time vind ik toch wel erg prettig. J Maar de liefdevolle manier waarop de dames met elkaar leven en vreemden in hun midden verwelkomen… zo mooi. Verder was het heerlijk om op m'n gemakje de omgeving te verkennen, in de tuin te zitten met een bakkie en te lezen. En verder he-le-maal niets. Zalig! Ook interesse? Kijk dan hier: http://www.clarissen.nl/nijmegen.html Geloof me: je zult het geweldig vinden.
 
O ja, met drie dikke smakkerds deed Zuster Maria me vandaag uitgeleide en hoewel ik letterlijk de zon instapte, was het best nog even lastig m'n fijne kokon weer uit te stappen. Gelukkig heb ik een fijn vooruitzicht: ik ga zeker een keer terug!

 



zondag 4 oktober 2015

Handen uit de Mouwen

Ook zo’n fijne vakantie gehad? Lekker genoten van zon, zee en strand? Quality time met je geliefden? Terwijl jij zandkastelen aan het bouwen was met je kids, gingen er ook veel anderen op reis. Het was letterlijk een volksverhuizing. Deze reizigers gingen niet naar de Costa del Sol, maar naar Stevensbeek, Baexem of St. Annaparochie. Bijzonder populaire bestemmingen deze zomer.

Mocht je deze locaties overwegen, dan eerst een waarschuwing: de accommodatie is wellicht iets minder luxe dan thuis. Maar ach, op vakantie is toch alles anders dan thuis. Dat hoort er gewoon erbij. Een kamer voor je hele gezin, of als je alleen reist, dan krijg je een kamergenoot. Zo maak je meteen nieuwe vrienden en leer je meteen wat over andere culturen en hun gebruiken. De keuken mag je met zo’n 65 accommodatiegenoten delen, net als de douches en toiletten.

Relaxen gaat er uitstekend, je hoeft niets te doen. Werken, studeren, dat is allemaal niet nodig. Je kunt lekker genieten van het mooie weer. Relaxed genieten van de nieuwe omgeving, je kunt de sights op je gemak bekijken. Daar heb je plenty tijd voor. Wel jammer dat dat zonder je kids moet, want die moeten naar school. Vanaf vier jaar zijn ze in Nederland tenslotte leerplichtig.

Ik vraag me wel eens af hoe zo’n reis moet zijn, weken in een truck of op zo’n krakkemikkig bootje. De kinderen zullen wel geen i-pad achter in de auto hebben. Airco zal er ook wel niet zijn. Een plaspauze of iedere twee uur de benen strekken? Hmm…. Als ik eerlijk ben, ben ik blij dat ik het niet weet. Ik sluit me ervoor af. Ik kan er tenslotte toch niets aan doen. Of ik dat akelige filmpje nu wel of niet kijk, ik maak de situatie daardoor niet beter. En een foto liken op Facebook? Daar zal ik de wereld ook niet mee redden.

Wat ik wel kon doen, was een aantal kids uit het asielzoekerscentrum in Stevensbeek een leuke middag bezorgen. Samen met de collega’s uit Boxmeer. Handen uit de mouwen, mensen! We produceerden kunst, trapten een balletje en deden ouderwetsche Hollandse spelen. Ik had de eer de Picasso’s, Pollocks en andere artiesten waar we nu nog nooit van hebben gehoord, te mogen begeleiden. Hun proces te faciliteren en hen te complimenteren met hun prachtige werk.

Het was genieten. Voor de kinderen, maar zeker ook voor de begeleiders. Want hoe blij word je als je een ander onbedaarlijk ziet lachen? Trots op het kunstwerk dat ze helemaal zelf gemaakt hebben? De bal keihard door het gat getrapt hebben? Een aria ten gehoor brengen door de muziekinstallatie? Wat overigens geen onderdeel was van het programma, maar tegen die tijd hadden we bijna alle regels al afgeschaft. Go with the flow!

En dan de onderwerpen van de kunstwerken... Heel veel harten en huizen. Ze hebben gelijk, daar gaat het tenslotte om. Als ik het zo bekijk, dan zit het wel goed met de volgende generatie. Nu de huidige nog even uitleggen hoe het allemaal zit.
 



 
N.B. De kinderen mochten alleen van de achterkant op de foto worden gezet. Vandaar dat ik alleen deze foto van deze twee broertjes deel.
 

 

 

 

zaterdag 3 oktober 2015

Mirjam las in augustus en september

Augustus lijkt alweer zo lang geleden, vinden jullie ook niet? Maar jullie hadden mijn leeslijst nog tegoed, dus hier komtie!

  1. De erfenis van de Boleyns - Philippa Gregory. Sommige boeken grijpen je. Alles aan de kant, ik moet lezen. Poetsen? Geen tijd. Anne uitlaten? Klein rondje. Hup, op de bank met een kop thee, lezen. En okay, het is natuurlijk fictie, maar toch, je leert er weer wat van. En dat kan nooit kwaad. :) http://rubriek.nl/boeken/recensie_de_erfenis_van_de_boleyns.php
  2. De donkere kamer van Damokles - WF Hermans. Vast de nummer een op de leeslijst van menig middelbaar scholier. Behalve bij mij dan. Odysseus en consorten hebben een goede invloed op me gehad, ik vind de klassiekers nu helemaal geweldig. Misschien maar goed dat ik 'm al die tijd niet gelezen heb, nu kon ik 'm echt waarderen. Voor degenen die 'm ook nog niet gelezen hebben: https://nl.wikipedia.org/wiki/De_donkere_kamer_van_Damokles
  3. Voor echt succesvol leven - Bas Haring. Iemand hier in de buurt heeft z'n kast met filosofieboeken opgeruimd en in de Little Free Library gelegd. Nu staan ze dus in de Kaza. :) Hoewel ik deze wel weer teruggebracht heb. Haring doet z'n best uit te leggen hoe wij met z'n allen denken over het fenomeen 'succes'. Wanneer is iets of iemand succesvol en waarom vinden we dat? En waarom vinden we dat belangrijk? Een andere manier van kijken, interessant. Zeker als je bedenkt dat Dhr. Haring zelf natuurlijk wel graag zijn boeken verkoopt. :) http://www.basharing.com/voor-een-echt-succesvol-leven/
  4. Een bijzondere liefde - Johanna Adorjan. Het verhaal achter de zelfdoding van de grootouders van de schrijfster. http://www.leestafel.info/johanna-adorjan
  5. De kleine Prins - Antoine de Saint-Exupery. Ik ging laatst naar de film, dus het boek moest ik natuurlijk ook opnieuw lezen. Prachtig. De film draait nog steeds, als je nog niet bent geweest: gaan!! https://www.youtube.com/watch?v=E4nRL_ZVr6s
  6. In de mist van het schimmenrijk - WF Hermans. Voor de verandering maar weer eens een klassieker. https://nl.wikipedia.org/wiki/In_de_mist_van_het_schimmenrijk
  7. Zou je denken? -  Lucy Eyre. Een introductie in de filosofie, in romanvorm. De bekende filosofen en hun theorieën worden geïntroduceerd. Heel leuk! Niet dat ik het nu snap.. Maar het is een mooi punt om te beginnen. En ik weet nu dat ik het niet snap, das ook winst! :) http://www.bol.com/nl/p/zou-je-denken/1001004002906366/
  8. De Metamorfose- Kafka. Je zult toch maar opeens in een gruwelijk groot insect veranderen... Het overkomt de hoofdpersoon in De Metamorfose. Ik las het gedeeltelijk in bed, lag ik toch opeens met een megakakkerlak in bed! Hoewel alle geleedpotigen toch echt buiten mogen blijven, heb ik hier heel erg van genoten. http://www.deboekensalon.nl/nieuws/famous-first-words-de-gedaanteverwisseling
  9. Paaz - Myrthe van der Meer. De wonderlijke wereld die psychiatrie heet... Heel interessant, heel vlot geschreven! http://www.myrthevdmeer.nl/
  10. Filosofie voor de zwijnen - Klaas Rozemond. Wat is beter, een tevreden varken te zijn (uiteraard wel een biobig) of een mens? Een mens die kan nadenken en zich kan realiseren wat men heeft en wat men (nog) niet heeft.. Ik ben er nog niet uit. Denk ik. http://www.jetnijkamp.nl/filosofievoordezwijnen.htm

Mocht iemand het opgevallen zijn, ik ben tegenwoordig 'into' filosofie. Zomaar letterlijk nog wel, kwam het op mijn pad. ;) Volgend jaar ga ik een cursus doen, heb ik besloten. Nu al zin in! Ik wil nu wat meer non-fictie gaan lezen. Gewoon, beetje bij beetje.

En dan wens ik jullie allemaal alvast een hele mooie zonnige zondag, geniet ervan! X

zondag 27 september 2015

Musica Maestro!

Laatst kreeg ik de vraag van welke muziek ik houd. Umm... Tja, geen idee. Het enige wat ik er op dat moment uit kreeg, was: "O, I am very mainstream." Prima elevator pitch Mirjam! Ja, dat gesprek ging dus in het Engels. Ben ik toch zo goed in, van die liftgesprekken. Over het weer kan ik wel een heel eind wegbabbelen.. Anyway, ik ging er toch over nadenken.

Eerst maar eens elimineren waar ik niet van houd. Er zijn mensen die door heel hippe ouders met een geweldige muzieksmaak worden opgevoed. Mijn vader had Op Volle Toeren en WDR3 opstaan. Moet ik nog meer zeggen? Hij luisterde naar Lady de Vlinder en een andere illegale zender. Het heeft voordelen, ik kan alle liedjes meezingen op een Foute Party. Niet dat ik daar ooit naartoe ga, maar goed. O ja, mijn moeder houd van Heintje en Amado. :)

Jazz, ook niet. Tenzij we Prince tot jazzmuzikant rekenen. Hij stond vorig jaar tenslotte op het North Sea Jazz. Prince - The Artist Formally Known As Prince - Prince vind ik geweldig. Tja, als tiener opgroeien in de jaren tachtig, dat wil wel. Maar die schelle jazztoeters? Nee. Vooruit, hier istie nog een keer: https://www.youtube.com/watch?v=F8BMm6Jn6oU

Of softrock. Dat klinkt toch als softporn? Das vleesch noch visch. Het echte werk, ja graag! Met van die fijne gitaren aub.

Ik wil vrolijk worden van muziek, me energiek voelen. Dat ik 's ochtends de auto in stap en naar mijn werk swing. Ik hoef geen diepgang, gewoon lekker funky! Kennen jullie Thriftshop van Macklemore & Ryan Lewis? Zo lekker! https://www.youtube.com/watch?v=QK8mJJJvaes Komt misschien ook door mijn kleine kringloopverslaving. :) Hun nieuwste, Downtown, is nog lekkerder: https://www.youtube.com/watch?v=JGhoLcsr8GA Ik weet het, zo fout, maar zo leuk!

Ik houd trouwen wel van fout, van wie zou ik dat toch hebben? Maar doe mij Abba dan maar: https://www.youtube.com/watch?v=XEjLoHdbVeE Swingen! Van hen kan ik trouwens ook alle lyrics meezingen. :)

Wat vinden jullie, origineel of cover? Mij boeit het niet zoveel, meestal neig ik naar het origineel. Bij True Colors van Phil Collins niet: https://www.youtube.com/watch?v=Ga7DIKcBeeM Komt misschien ook omdat niet kapot ben van Cindy Lauper en haar piepstemmetje.

Dan nog een Nederlands nummer: Mag ik dan bij jou van Claudia de Breij. Nu al een klassieker! https://www.youtube.com/watch?v=o5uvsEs79hM

Nog wat jeugdsentiment trouwens: Candy van Iggy: https://www.youtube.com/watch?v=6bLOjmY--TA

Meer weet ik zo gauw niet. Iemand nog een briljant idee voor mijn musical elevator pitch? Wie / wat mag er niet ontbreken? Waarmee ga ik ontzettend de blits maken? Mocht dat met Abba en Prince niet lukken. :) Dank!

zondag 20 september 2015

Projecten

En, lekker aan het genieten van een vrije zondag? Hier in de Kaza doen we rustig aan, prima zo, na een aantal weken vol afspraken. Grappig dat jullie mijn programma wat aan de drukke kant vonden. Dat had ik zelf niet helemaal door.. En ik had nog niet eens verteld over alle Challenges die ik deed / aan het doen ben! Bij dezen dus...

Iedere ochtend mediteer ik tien minuten. Heel fijn om de dag in rust beginnen en niet met de mobiel. Hoewel me dat niet iedere dag lukt. De blinkende icoontjes van Facebook en Instagram zijn toch wel erg verleidelijk. Even checken! Maar goed, normaal zit ik tien minuten in stilte met een app. Dat begon toch wel wat saai te worden. De app die ik gebruikte, was alleen muziek, geen geleide meditatie. Dat doe ik 's avonds, een klein half uur. Nu las ik op Facebook over een Meditatie Challenge, iedere dag zou je een link naar een meditatie krijgen, plus een werkboek, een affirmatie en een filmpje. Leuk! Die Challenge is inmiddels afgerond, het was wel verfrissend om een keer een ander soort meditatie te doen. Ik werd weer wakker geschud. Het was niet helemaal mijn ding, een heel enthousiaste dame die me 's ochtends om zes uur (vooruit, half zeven) bijzonder opgewekt en blij wakker gilde. En alle cadeautjes van partners die weggegeven werden, hadden van mij ook niet gehoeven. Het had daardoor wel watweg  van een groot reclamecircus. Maar goed, de meditatiesessies waren okay, fijn om een andere aanpak mee te maken. Ik heb nu een andere app met korte meditatiesessies gedownload, eens kijken wat dat is.

Ook via Facebook stuitte ik op de Plank Challenge. Schijnt een megarage te zijn. Zou zomaar kunnen, heb ik even gemist. In het kort: je doet een maand lang iedere dag de Plank, een yoga-oefening. Je bouwt het op van twintig seconden tot vijf minuten. Leuk! Appeltje eitje, dacht ik, die oefening ken ik van de yoga, dat kan ik. Ja..... Die eerste dagen was het inderdaad geen probleem. Inmiddels zit ik op negentig seconden en dat is best lang. En zwaar! Nu is het zo dat je drie dagen achter elkaar hetzelfde aantal seconden doet. Die eerste dag is heul zwaar, de tweede dag al een stuk makkelijker en de derde dag, ach.. Nou ja, zo makkelijk is het nou ook weer niet. Wel heel leuk om te doen. Je schijnt er megastrak van te worden. Dat moet ik nog zien. Van de week had ik wel spierpijn, dus het doet in ieder geval wel iets. Toch fijn, is anders zo zonde van de moeite, toch?

En ja, via Facebook doe ik mee aan nog een Challenge. Het lijkt wel een thema.. Het is de 15 dagen schrijven challenge. Ik loop gruwelijk achter, hij is eigenlijk al afgelopen, maar het is zo leuk om te doen! Je krijgt iedere dag een opdracht waardoor je echt 'outside the box' gaat. Je associeert met woorden, gedachtes, geuren... Heel erg tof om te doen! Het doet me erg denken aan de cursus die ik een paar jaar geleden deed. Mocht iemand interesse hebben, tik "15 dagen schrijven challenge" in op Facebook en je ziet de opdrachten vanzelf.

Als we het dan toch over schrijven hebben... Ik schreef weer gastblogs voor Cardcetera. Over het sturen van post natuurlijk! Je kunt ze hier http://www.cardcetera.com/index.php/2015/09/gastblog-mirjam-fake-it-til-you-make-it/?lang=nl en hier http://www.cardcetera.com/index.php/2015/08/gastblog-mirjam-staycation-groetjes-uit-balkonia/?lang=nl vinden. Leuk als je even gaat kijken!

Dat is nog niet alles. Ik ben een brief aan mezelf aan het schrijven. Weer zo'n mooi project! Het is gebaseerd op het project van een Amerikaanse docent, hij gaf zijn studenten de opdracht een brief te schrijven van tien kantjes. Hij zou die brief na twintig jaar retourneren. En dat doet hij ook, zijn hele huis staat vol met brieven. In twintig jaar tijd kun je behoorlijk wat brieven verzamelen.. Ook al zijn zijn studenten verhuisd, het maakt niet uit, ze krijgen hun brief terug. Er komt heel wat speurwerk aan te pas! Naar aanleiding van dit filmpje, startte Met Aandacht een soortgelijk project. Je schrijft een brief aan jezelf, maakt niet uit hoeveel kantjes en je stuurt hem naar haar. Jij geeft aan wanneer je hem terug wil hebben. Tof, he? Ik ben helemaal niet zo bezig met de toekomst, althans, als iemand me vraagt waar ik over vijf of tien jaar wil staan, dan moet ik toch even flink nadenken.... Maar nu ben ik toch wel erg nieuwsgierig geworden. Wie ben ik over vijf jaar, als er een brief met een heel bekend handschrift op de mat valt?


Anne en ik doen weer een cursus! Net als de andere leden van ons wandelklupje vond ik het wel weer tijd voor iets actiefs. Want sinds de gehoorzaamheidscursus afgelopen is, wandelen Anne en ik gezellig iedere maand met ons kluppie. Maar verder doen we bar weinig niets. Oftewel, we hangen heel relaxed samen op de bank. Nou zou je kunnen denken dat je daar ook je relatie mee onderhoudt. Maar dat is dus niet zo. Madam vindt het allemaal wel prima en ik ben ook niet enorm gemotiveerd. Maar nu niet meer! Sinds vorige week doen we de cursus "Coordinatie en Balans". En dat is leuk! Het is de bedoeling dat de hond zelfvertrouwen opbouwt (niet dat Anne dat echt nodig heeft, maar goed..), dat ze fysiek sterker worden en dat de relatie tussen hond en eigenaar verbetert. Dat doe je door diverse oefeningen, zoals deze. Anne stond natuurlijk in een keer perfect op dit krukje. :) Uiteindelijk moeten ze een rondje draaien op het krukje. Voorpootjes blijven stil staan, alleen de achterpootjes draaien. Dat kan ze nog niet. ;)

Mocht iemand zich afvragen waar ik de tijd vandaan haal voor al deze projecten. ) Het gaat een stuk beter met het slapen! Ik ben er nog niet helemaal, ik word nog wel wakker gedurende de nacht, maar ik zit er niet meer zo mee. Het lukt me best goed om te ontspannen, ik heb al een tijdje niet meer om vier uur 's nachts op de bank gezeten met een boek. Heerlijk. Afkloppen! Ik ga nu ook pas naar bed als ik moe ben. Daardoor zit er vaak gewoon een uur meer in de dag. Winwinsituatie!

En dan ga ik nu de #Biokokkin aan het werk zetten. Fijne avond altesaam! X

zondag 13 september 2015

Memory Lane enzo

Ben er weer! De afgelopen weken waren wat druk, ik praat jullie graag even bij. Met jongste neef Juul (die vandaag alweer acht wordt!) ging ik naar de film in Nijmegen. Dat werd spontaan een tripje down Memory Lane, want opeens realiseerde ik me dat we in een stukje van de stad zaten waar wij vroeger onze tripjes naar 'de grote stad' begonnen. Dit standbeeld stond er vroeger ook al!


 
We gingen naar De Kleine Prins, een prachtige animatiefilm. De film gaat over een meisje, wier moeder een Plan heeft. Het meisje moet naar een prestigieuze school. Helaas haalt ze het toelatingsexamen niet. Moeder besluit naar een betere buurt te verhuizen zodat de school haar dochter wel moet aannemen. Tijdens de schoolvakantie moet het meisje studeren, iedere minuut is volgepland. Dan ontmoet ze de excentrieke buurman. Haar leert haar waar het echt om gaat in het leven. Ze beleven samen de prachtigste avonturen. Kortom, aanrader!
 
 
De zondag daarna gingen we naar Eindhoven, naar het museum over de Middeleeuwen en de Prehistorie. Het was heet! Uitgeblust sjokten Zusje en ik over het terrein, de heren hadden nergens last van. Met dit pontje ging je van de Prehistorie zomaar naar de Middeleeuwen, bijzonder! Wat de heren het leukste van het museum vonden? Het bouwen met blokken! Tuurlijk, dat kun je thuis niet...
 
 
Ik ben dus echt niet voor poseren gemaakt, wat heb ik er een hekel aan. Of zou ik een pietsie kritisch zijn? ;) Hier ben ik wel blij mee, hoor!
 
 
En toen was het Appreciation Day. Wereldwijd kregen alle collega's een dag vrij, als dank, omdat we het zo goed gedaan hebben. Samen met Zusje ging ik naar Nijmegen. De matinee met neef Juul was zo goed bevallen, dat deed ik graag nog een keer. Met Zusje ging ik naar de film over Amy Winehouse, indrukwekkend... De film bestaat uit korte privéfilmpjes, de personen die erin voorkomen, vertellen iets over de Amy uit die tijd. Je volgt haar van een frisse jonge meid van 14 die totaal geen idee heeft van haar talent tot de wandelende money machine. Verder deed ik nog wat inspiratie op in de grootste boekhandel van Nijmegen (zo mooi, die Engelstalige boeken! veel mooier dan de Nederlandse boeken, toch?), aten we een hapje en doken we de kringloop en de Flying Tiger in. We zouden wel niet gaan winkelen, maar ja... :)
 
 
De dag daarna was ik in... Nijmegen! In de zomer wordt er een bombardementswandeling georganiseerd en die was toevallig die dag. En laat die rondleiding toch om de hoek van de bioscoop beginnen waar we Amy en De Kleine Prins zagen.. Zoals jullie wellicht weten, werd Nijmegen in 1944 door de Amerikanen gebombardeerd. Officieel was dat per ongeluk, daar is men op dit moment toch niet zeker van. Er kwamen zo'n 800 mensen om. De laatste jaren is er meer aandacht voor dit bombardement, na de oorlog wilde men verder. Niet achterom kijken, de boel weer opbouwen. Anderhalf uur liepen we met onze gids door het centrum van Nijmegen. We hoorden over de prachtige gebouwen die helaas nooit meer verrezen en lichaamsdelen die teruggevonden werden van de overledenen. Vreselijk natuurlijk, maar na anderhalf uur dood en verderf was ik wel blij dat het afgelopen was. Ook bijzonder, de gids had een kegel. Toch niet helemaal wat je van zo'n rondleiding verwacht....
 
 
Bedrijfsuitje! Met de collega's crossten we met onze tuktuks door het land van Flipje. En dat beviel bepaald niet mee. Die tuktuks worden tot auto's gerekend, dus je mag er niet mee op het fietspad. Je moet dus op de openbare weg. Fijn joh, een 80 kilometerweg met zo'n veredelde brommer. Vooral als degene die rijdt (de enige die van ons klupje die het aandurfde) een Amerikaan is, die nog nooit met versnellingen heeft gereden. En tot nu toe alleen op tractoren en in auto's heeft gereden... Er zat ook een bingo bij, we moesten nummers zoeken, daar foto's van maken met ons erop en wie de meeste rijtjes had, zou winnen. Ahum... Na afloop bleek dat we ook puzzels hadden moeten invullen. Degene die het bingovel beheerde (ik dus), had de hele puzzel niet gezien. Oeps... Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik zit namelijk in het meest fanatieke klupje. Ik wil ook graag winnen hoor, maar ik kan ook prima tegen m'n verlies. Dat kan niet gezegd worden over een aantal andere deelnemers. Zucht.. Totdat ik ze even herinnerde aan de prijs. De winnaar mocht namelijk terugkomen om te battelen tegen alle andere winnaars en de uiteindelijke winnaar krijgt dan 1000 Euro. Nou.. Dat geloof ik wel. O ja, daar had ik wel een punt. Maar het was toch niet eerlijk, want wij hadden een rijtje en de anderen niet! Volgend jaar ga ik dus niet mee.
 
 
Verder ben ik nog steeds aan het lezen! Omdat ik in augustus vrij weinig las en al over Odysseus en zijn avonturen schreef, schrijf ik eind september "Mirjam las in augustus en september" samen. Mochten jullie je afvragen hoe het zit. :) In de Little Free Library hiero lagen laatste meerdere boeken over filosofie. Interessant! Ik ben nu met het derde boek bezig en hoewel ik lang niet alles snap (gelukkig is dat de bedoeling, geloof ik ;)), vind ik het allemaal ontzettend interessant. Dit boek is een soort roman, meer een introductie. De meeste bekende theorieën worden pp een toegankelijke manier aangestipt. Nooit geweten dat ik nog eens een passie voor filosofie zou ontwikkelen...
 
 
Gisteren was ik op Appelpop! Normaal nix voor mij, veel te veel mensen enzo. Maar ja, de line up was wel heel erg goed en het was ook best dichtbij. In Tiel. :) Dus toch maar ook die comfort zone gestapt en gegaan. Inderdaad, niet mijn ding. Wat een mensenmassa! Bij Racoon stonden we buiten de tent, prima plek, prima geluid ook. Maar Kensington wilden we (nou ja...) toch wel graag op het podium zien. Een half uur voordat ze begonnen, stonden we borst aan bil en meenden mensen nog steeds dat ze naar voren konden en moesten. Zucht... Door de twee heren van twee meter zagen we dus ook helemaal niets. Tof! Kortom, buiten de tent genoten van de muziek en de duizenden mensen die uit hun dak gingen.
 
Goed, vandaag zit ik dus heerlijk in m'n comfortzone. Op de bank, in m'n joggingbroek en Miss Anne naast me. Iedereen een hele fijne dag gewenst! X