Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










vrijdag 7 juli 2017

Op Feestboek is er weer een Challenge aan de gang: de No Spend Challenge. Een hele maand budgetteren en niets extra’s kopen. Beetje kort door de bocht, maar zoiets dus.

Interessant! Ik had me voorgenomen om niet meer zoveel op social media te zitten en niet meer met alle challenges mee te doen, want: prioriteiten stellen. Want ik wil een boek schrijven. En niet alles op Feestboek en Instagram meekrijgen. Alsof dat ooit gaat lukken, trouwens.

Op de achtergrond

Dus wilde ik op de achtergrond meedoen. Beetje meelezen, wat tips & tricks oppikken en niets extra’s uitgeven. Zou me vast prima lukken, meende ik. Meende ik... Want op 1 juli was ik in Nijmegen met de bf en z’n kinders.

Shop till you drop

En kocht ik een heel duur kussen. Omdat ik de laatste tijd zo’n last van m’n schouders heb, mijn eigen kussen wel aan vervanging toe was en het kussen van de bf al helemaal. Nou komt die pijn in m’n schouders niet alleen van die kussens. Ik zit ook veel te vaak achter de laptop. Maar dat wordt hopelijk binnenkort opgelost. Dan krijg ik m’n eigen werkplek op het werk met een computer van de zaak. Prettig.

Altijd al willen hebben...

Toen ik in de H&M stond (jawel, op zaterdagmiddag in de H&M, je moet wat over hebben voor de liefde), viel m’n oog op hele schattige bootschoentjes. Precies mijn maat! En goedkoop! Die wilde ik al een hele tijd, alleen dan van dat ene merk dat ook een paar aan kindjes in Afrika geeft. Alleen zijn die zo duur…

Met glitters!


En er hing ook een rugzakje! Kindermodelletje en in de sale. Wilde ik ook al een hele tijd, voor bij het wandelen met de honden. Handig, om daar mijn foon, de porto en van alles nog wat mee te nemen. Rugzakje werd dus ook afgerekend.

Cadeautje

Vervolgens kwamen we nog bij een heel goedkope winkel, zo eentje waar de muziek heel hard staat en alle klanten keihard schreeuwen. De bf en kinders verdwenen in de krochten van de shop, ik liep een beetje in m’n eentje te dolen. Opeens spotte ik een hele toffe sleutelhanger, bijna voor niets! Zonder na te denken sprintte ik ermee, hup, naar de kassa. Na het afrekenen dacht ik opeens aan de ‘No Spend Challenge’. Oeps.

En nog wat uitgaven

Gisteren was het ook fijn: ik zat achter de laptop toen mijn oog op een aantal onbetaalde rekeningen viel. Aj… Weliswaar afgelopen maand aangeschaft, maar ja, nog niet betaald. En te hard rijden in Nijmegen loont ook niet. Huppekee, weer ruim 50 Euro foetsie.

En toch winst

Gaat dus prima, met die challenge. Maar… wat ik wel echte winst vind, is het inzicht in mijn surfgedrag. Ik zit regelmatig gezellig op Instagram, Facebook of iets dergelijks, ik zie iets interessants, wat het dan ook mag zijn. En hup, ik ga direct kijken hoe duur die jurk, die broche of dat boek is. Niet dat ik iets nodig heb, he? Want mijn kasten zijn vol genoeg.

Maar toch moet ik dat internet weer op. En het is niet zo dat ik dan een knoop doorhak. Nee, ik kijk, meen dan dat ik er even over na moet denken en vervolgens kom ik nog een keer terug. Of ga ergens anders kijken of ik het goedkoper kan vinden. Niet dat ik het dan wel koop…

Ik geloof dat ik nog een challenge nodig heb: No Social Media Zone of zoiets. Iemand tips? 

maandag 26 juni 2017

Mijn hutje op de hei


zaterdag 13 mei 2017

Eerstewereldproblemen enzo

Een tijd geleden deelde Lien van Het Keetje van Lien haar noodkreet: de brievenbus tegenover haar huis ging verdwijnen! PostNL had in het kader van een bezuiniging/herindeling/herstructurering besloten dat de bus waar ze al jaren tegenaan keek, niet langer nodig was. Boe!

In mijn naïviteit dacht ik dat de mijne, nou ja, de bus die aan het einde van mijn straat staat, niet weg zou hoeven. Het was namelijk de enige in de wijk. No way dat ze alle ouden van dagen in het Blauwe Dorp hun postgelegenheid zouden ontnemen. Fout dus. Want laatst zat opeens deze sticker op 'mijn' bus:


Pardon? Ik weet natuurlijk dat dit een eerstewereldprobleem is, maar serieus? Ik postte een foto van mijn oude trouwe busje op Instagram en PostNL was zo vriendelijk om te reageren. Ik kon contact opnemen met de klantenservice en dan zouden ze ernaar gaan kijken. Geen beloftes natuurlijk, maar... Hup de barricades op dus!

Althans, dat was de bedoeling. Maar toen moest ik opeens bellen met de klantenservice en daar houd ik niet van. Ik app liever. Of ik stuur een mail. Ik klikte de site met de info weer weg, dat ging ik later wel doen. Niet dus. Vergeten. Overigens raar, dat je een postbedrijf moet bellen. Maar goed.

En toen zat mijn busje opeens dicht. Met de enorm heldere tekst: "tijdelijk buiten gebruik". Ik had me er inmiddels al bij neergelegd, anders was ik tenslotte wel een stuk fanatieker geweest met mijn protestactie. Voortaan zou ik zo'n 10 minuten moeten lopen. Voor mij geen probleem, maar de oudjes in de buurt?

En toen bleek dat de lokale sufferdjes* toch wel nut hebben. Want volgens mijn medebuurtbewoners en brievenbusgebruikers kwam er een nieuwe bus! En wel op het Pastoor Huppeldepupplein. Duurde even voordat ik in de gaten had dat dat plein zich aan de andere kant van mijn straat bevindt. Hey, ik woon er pas zo'n 13 jaar.

Het zou natuurlijk best handig zijn geweest als PostNL de nieuwe had geplaatst voordat de oude afgesloten werd. Van de andere kant had ik dan niet kunnen genieten van al die mensen die fanatieke pogingen deden om hun post door een dichte bus (buiten gebruik tenslotte) te schuiven. Zou PostNL een candid camera opgehangen hebben? :)

Na behoorlijk wat gemopper wassie daar dan eindelijk: onze nieuwe bus. Mooi istie, he? We zijn er allemaal erg blij mee. Ware het niet dat ook deze bus... Jaja! Tijdelijk buiten gebruik is.



*lokale sufferdje = het lokale krantje, niet mijn buren


zaterdag 6 mei 2017

Over kunst, kitsch en postbodes.

We zouden naar Wassenaar gaan, naar dit museum. Hartstikke gaaf, met een zwembad waar je in kunt staan! Het restaurant zag er ook top uit, dus daar gingen we. Niet. Want of het nu aan onze naam ligt of aan het aardrijkskundig onderwijs dat we ooit genoten, maar Mirjam en Mirjam dachten dus allebei dat Wassenaar bij Hilversum lag. En niet, zoals Mr. Google aangaf, in het westen. Waardoor onze reis een stuk langer zou zijn dan verwacht. Hmm...

Dan maar met de trein? Nou... Dan zou de reis nog 3 kwartier langer zijn. Enkele reis, he? We dachten nog even aan carpoolen. Tot bleek dat de carpoolplaatsen niet zulke reviews hadden. We hadden namelijk niet zo'n zin in seksuele voorlichting, opengebroken auto's en onzichtbare carpoolplaatsen. En dus gingen we...

 Naar het Kröller-Muller museum! Op onze mooie hoge Veluwe. Wat dichterbij en met een prachtig park eromheen. Uiteraard ging ik met mijn busje. Das pas handig parkeren! Altijd plek. :)

Nou moet ik zeggen dat ik voorlopig weer aan m'n moderne kunst quotum zit, hoor... Ik weet dat kunst niet altijd mooi hoeft te zijn. Het moet je aan het denken zetten enzo. Maar soms vind ik het wel fijn dat ik een beetje het idee heb waar het over gaat. Dat had ik bij Stanley Brouwn's master pieces (jaja, hij had er dus meerdere) dus niet. Ik zal dus ook niet gauw zeggen dat 'ik dat ook zou kunnen', want echt... Hoe kom je er op??

Maar goed, gelukkig was vriend Vincent er ook. En hoewel ik best snap dat ze hem 200 jaar geleden niet begrepen; wat is zijn werk mooi!! Van 'De aardappeleters' ben ik geen fan, dat is mij te donker en te benauwend. Maar zijn Franse werk... Geweldig. Alleen dat achtergrondbehangetje al! Ben wel benieuwd wat de dame in groen van haar portret vond. Vincent gaf haar wel een erg zuinig mondje. Ze moest eens weten dat miljoenen mensen haar inmiddels al gezien hebben.

 Mijn favoriet van Vincent: de postbode natuurlijk. :)

 Picasso was er ook, met dit schattige uiltje. Gemaakt uit allerlei afval. Knap he?  

Wat was het fris gisteren! Met de winterjas aan en sjaal om gingen we toch naar buiten. Dit stuk heette rechthoek met 2 gaten, geloof ik. Dekt de lading wel. :)


Heel leuk, overal staan deze stoeltjes buiten. Ideaal voor laid back outdoor kunstbeleving! Cocktail erbij...



Ondanks al onze coffee breaks en sitdown kunstbeleving strompelden we laat in de middag weer naar buiten. Moe van alle indrukken. De witte fietsen hebben we dus voor een andere keer gelaten. Ik geloof dat we niet de enige waren...


 Iemand nog een idee voor een anders dan anders kunstbeleving? Ik hoor het graag.
Fijn weekend! X

zaterdag 29 april 2017

Binnenkort in Nijmegen? Lees hier mijn toeristische tips!

Laatst was ik in Nijmegen. Daar ben ik wel vaker, de boy friend woont daar tenslotte. Ik ging la petite Francaise uitlaten en we kwamen op een plek terecht die ik graag met jullie deel. Het Waalhalla. Heel erg gaaf!

 Supercombinatie toch, onkruid en een industriele muur? Ik houd ervan!

 Ik zit nu in mijn groene fase... Wat vinden jullie ervan?


 En toen drukte ik per ongeluk op een nog steeds onbekend knopje.. En waren mijn foto's opeens in zwart-wit. Wel een coole pic, toch?

En zo waren de kleuren in het echt. Voorlopig althans, want het zou inmiddels alweer overgeschilderd kunnen zien. Toen ik er was, waren er ook artists aan het werk.

Een hartjesonderbroek en Adidasslippers. Ik word er blij van. :)

Bootjevaren, het kan allemaal aan de Waal. ;)

Kusjes vanaf de Waalkade!

Iemand had een beetje een offday...

En toen wandelde ik naar het Honigcomplex. Ook zo tof. Daar stond mijn volgende vakantiebestemming. Lekker rustig, zo zonder buren.

Wally was er ook.

En de muis! *jeugdsentiment*

En wat mij betreft het pronkstuk van die dag: de beer en het meisje. Prachtig!

Dus... Ben je een keer in de buurt? Kom zeker even kijken! Bij het Honigcomplex kun je ook een drankje doen en een hapje nuttigen, absoluut de moeite!

Groetjes, Mirjam

vrijdag 21 april 2017

Boeken en romantiek in Zeeland


We gingen een romantisch weekend weg. Er was namelijk iets te vieren. Op naar Zeeland!

Er gaan natuurlijk altijd boeken in de koffer, want stel je voor dat ik een vrije minuut hier of daar heb.


Op de eerste avond gingen we naar de bios, waar we tot onze verbazing stapels en stapels boeken zagen! En Beauty & the Beast met Matthew uit Downton Abbey. Nice! We hebben de boeken trouwens keurig laten liggen. 😊



Op zaterdag moesten we naar Middelburg, naar De Drukkerij. Ik volg dit culturele ontmoetingspunt/boekhandel/brasserie al een hele tijd op Instagram en hun feed is zo fijn! Als je ze nog niet kent, ga beslist kijken. Je krijgt heel veel boekentips, ze verkopen fijne gadgets en ze hebben regelmatig hele interessante gasten. Zo jammer dat ik op 2 uur rijden afstand woon.


Maar eerst gingen we ‘even’ Vlissingen in. En wow, wat is boekhandel ’t Spui leuk! Echt een hele leuke verrassing. Ze hebben een prachtige collectie, met onder andere hele mooie en bijzondere kinderboeken en erg aardig personeel. Na een tijdje konden we ons met moeite losscheuren en liepen we met 5 boeken weer naar buiten. Waar we dit fijne initiatief zagen: studeren, werken, kletsen en lezen bij De Leestafel. Dat wil ik ook! Vooral dat kletsen en lezen lijkt me wel wat.



Op naar Middelburg! Bij De Drukkerij kun je dus ook eten, he? Dat deden we eerst, wauwie! Mijn vegakroketten waren ook heus lekker, maar dit gerecht was het mooiste wat we in lange tijd zagen. En enorm lekker, trouwens.



Daarna gingen we boeken kijken. En lezen. En gadgets kijken. En kaarten. En tijdschriften. We wilden nog meer van Middelburg zien, want anders waren we de rest van de dag gebleven. Dit was onze gezamenlijke buit, van ’t Spui en De Drukkerij samen:



Er is een vacature, zal ik solliciteren?



De kringloop hebben we ook nog onveilig gemaakt, maar die was zo chaotisch, alle boeken stonden door elkaar. Daar had ik geen geduld voor. Wel grappig hoor, overal in de winkel lagen stapels boeken. Dus ging ik daar met alleen een paar blikken naar huis. Ook leuk.

Leuke stad, hoor, Middelburg, wat vinden jullie van dit gedicht?



En omdat het leven niet alleen om boeken draait:



En we kwamen ook nog een Little Free Library tegen! We waren ‘m bijna voorbijgereden, hup, in de ankers en gauw de inhoud checken! Het was wel een beetje een streng kastje, je moest opschrijven wat je meenam en het ook weer terugbrengen. Beetje lastig, even op en neer naar Zeeland. Maar goed, het slotje ging niet open, dus dat was toch geen optie. 😉 Daarom bleef Herman Koch zo achter. Veel plezier ermee Zeeland, tot een volgende keer!! X




vrijdag 17 maart 2017

Kom je ook naar het Feel Good en Shop Event in Veghel?

Shoppen, ik heb er niet zoveel meer mee. Al die mensen en al die spullen die ik niet nodig heb. Veel te veel prikkels. Als ik al naar de Grote Stad, dan is het hoogstens twee keer per jaar. Even naar de winkels waar ik moet zijn en dan huppekee, in de auto en weer terug naar de Kaza. Doei!!

En toch sta ik dit jaar weer op het Feel Good en Shop Event in Veghel. Want daar is het wel leuk! Alles staat lekker ruim opgesteld, geen kans op hakkentrappen, dank u. Het publiek en de shophouders zijn ontzettend gezellig, altijd in voor een gezellige babbel. Mocht ik last van m'n bloedsuikerspiegel krijgen, dan is er plenty te eten. En dan zijn er ook nog heel veel activiteiten georganiseerd.

Mijn persoonlijke favorieten? Komen ze!

Circus Patz natuurlijk met hun prachtige avonturenverhalen!

CP_productbalk_WH.png


Ben jij dol op verrassingen en hou je van ontdekken? Dan kun je bij Gelukjesdag terecht! Daar ben ik dus heel erg benieuwd naar!



















No Waste Design met hun duurzame producten. Ik hoop dat ze heel veel tassen meenemen, ik heb er namelijk nog 1 nodig! ;) Heel gaaf, die zijn dus allemaal hartstikke milieuvriendelijk en geen een dier heeft ervoor het loodje hoeven leggen. Maar ze hebben nog veel meer en alles is duurzaam dus. Tof!
















Jack Fudge met ja, fudge dus. :) Met bijvoorbeeld framboos - witte choco, maple - walnoot, en oreo. En citroen meringue, munt - chocola en drop. Hmm... was er niet iemand in mijn omgeving bijna jarig? :)
Fudge per smaak

Hier MOET ik natuurlijk in, als rechtgeaard busjesliefhebster... En dat mag gelukkig, want het is een fotobusje van Fotobusje, tof he?

En dan kun je ook nog heel lekker eten, je tenen laten lezen, shoppen dus... Ik ga me wel vermaken! Komen jullie ook? Het is volgende week zaterdag en zondag in ons gezellige Veghel, aan de Noordkade. Je kunt daar een kaartje kopen, maar het kan ook online, op www.feelgoodshopevent.nl. Als je met mij in dat fotobusje wil, dat kan op zaterdag. :) Dus... Zie ik je daar? Gezellig! O ja, wil je weten hoe het vorig jaar was? Even hier klikken!

zondag 12 maart 2017

Vrouwendag - op hoge hakken of op de barricades?


Het zal niemand ontgaan zijn, het was woensdag Vrouwendag. Nu is dit al jaren mijn favoriete feestdag. Niet om het zoveeljarig bestaan van mijn onbesneden vagina te vieren of omdat ik in de jaren negentig van de vorige eeuw een bachelor haalde, na vijf jaar studie en halfommetjes drinken in de stamkroeg. Of omdat ik zo blij ben dat mijn geslachtsgenoten al zo’n honderd jaar mogen stemmen.

Vrouwendag in Rusland

Daar ben ik uiteraard reuze blij en dankbaar om, maar ik vind Vrouwendag vooral geweldig omdat in Rusland de dag is waarop vrouwen en masse in de watten worden gelegd. Mannen geven hun vrouw, minnares, vrouwelijke collega’s de meest waanzinnige cadeaus. En hun moeder natuurlijk.

Nederlandse heren, letten we even op? Met een bosje bloemen van het tankstation hoeven de Russen niet aan te komen. De dames krijgen gigantische bossen rode rozen, sieraden, kaartjes voor de nieuwste musical. Een tas, eau de parfum (de grootste verpakking uiteraard) of iets leuks voor in de sponde. Dat soort dingen. Waarom ik dat zo leuk vind? Ik heb jaren met Rusland en omstreken gewerkt, er kwam altijd wel een fijn pakketje mijn kant op. Eigenbelang dus, jazeker.

Op de barricades

Hier grijpen we Vrouwendag meestal aan om aandacht aan de onderdrukte vrouw te schenken. Althans, om aan te geven hoe slecht het nog steeds met vrouwenrechten gesteld is. En dat daar eindelijk eens een einde moet komen. Heel belangrijk natuurlijk.

Op social media werden dit jaar met name de stoere vrouwen gefêteerd. En dat verbaast me. Ik juich het natuurlijk alleen maar toe dat iedereen, van welk geslacht, afkomst, seksuele oriëntatie dan ook, op de zeepkist kan klimmen. Zijn of haar mening kan geven, over ieder onderwerp. Bedoelen we dat met stoere vrouwen?

Verschil maken

Ik heb het gevoel van niet. Voor mij voelde het alsof er verschil werd gemaakt. Tussen stoer en sterk aan een kant en zwak, niet noemenswaardig aan de andere kant. Wat is stoer en wat is zwak eigenlijk? Is het een beter dan het ander?

Kortom, ik heb er moeite mee. Het lijkt alsof wij vrouwen een bepaalde groep beter vinden. Wanneer is dat gebeurd? En waarom? Vrouwenrechten zijn er, net zoals Vrouwendag, toch voor alle vrouwen? Of je dat nu viert met een flinke bos rozen of met een stevig debat? Het lijkt wel alsof wij vrouwen dat onderscheid zelf maken en dat vind ik een slechte ontwikkeling.

Samen vechten voor rechten

Want vrouwenrechten zijn en blijven ontzettend belangrijk. En daar moeten we als een vrouw voor staan. En vechten. Of we dat nu op hoge hakken doen of in tuinbroek. Als thuisblijfmoeder of carrièrenajaagster. We zijn allemaal verschillend en zo zijn we goed. Diversiteit is goed. Pas als we dat erkennen, en elkaar erkennen in plaats van afvallen, dan kunnen we als een vrouw voor onze rechten staan.


zondag 19 februari 2017

Soft living


Ik pleit voor
het Grote Genieten
van de kleine geneugten van het leven.

Een paardenbloem uitblazen,
die zingende vogel als je 's ochtends de deur uitstapt.
Een handdoek die op de verwarming heeft gelegen,
ingestopt worden, zo strak, dat je je bijna niet kunt bewegen.

Een bloemetje, zomaar in z'n eentje,
een hartje dat je spontaan ergens tegenkomt.

In een keer de weg vinden,
een glimlach,
een spontane knuffel.

Dat ene boek vinden waar je al zo lang naar op zoek was,
bij iemand aanschuiven aan tafel,
een kaartje op de mat,
de eerste keer dat je naar huis rijdt in het licht.

Slow living.
Soft living.
Ik houd ervan.

Fijne week!
X

zaterdag 11 februari 2017

En dan nu... Netflix aan

Een paar getallen over de afgelopen week: ik was 2 dagen in Amersfoort voor het werk, 1 dag in Zaltbommel voor een training en 2 dagen in good old Boxmeer. Ik stond in 2 files, woensdag een half uur op de A12 en donderdag een uur op de A2. Toch bijzonder dat de navigatie bleef volhouden dat ik echt de snelste route had genomen.

Zieke Anne

Woensdagavond werd Anne niet lekker, ze gaf zo'n 5 keer over. Geloof ik, ik ben maar gestopt met tellen. Een paar keer was ik op tijd was om de achterdeur open te doen, de andere keren... Nou ja, je snapt het. Gelukkig was de oppas zo lief om donderdag met Mme naar de dierenarts te gaan. Daar kreeg ze een prik tegen de misselijkheid.

Die werkte behoorlijk goed, tot gisteravond en ze alles eruit gooide wat ze die dag gegeten had. En dat was dus rauw vlees. Ik kon mijn wortelstamp gelukkig binnenhouden. Net. Vanmorgen zijn we teruggegaan naar de dierenarts, waar Anne weer een prik kreeg. Plus medicijnen om de eetlust aan te zwengelen. Ik kreeg een rekening. ;)

Troostvoer enzo

Als compensatie voor deze enerverende week haalde ik voor mezelf een ferme reep chocolade. En wijn. :) En eieren, waarvan er 1 stuk bleek te zijn bij thuiskomst. Vervolgens donderde ik er nog 1 op de grond. Zou het misschien mijn week niet zijn?

Mijn derriere is nu in ieder geval op de bank geparkeerd en voorlopig kom ik er niet meer vanaf. Straks nog een flink aantal Valentijnskaarten schrijven #nietplakkenmaarsmakken en dan beginnen we morgen weer helemaal opnieuw. Fijn weekend lieve mensen! X

maandag 23 januari 2017

Klaagvrije maandag

Stel, het is Klaagvrije maandag en uitgerekend op die dag word je om vier uur ofzo wakker. Geen idee hoe laat precies, omdat je je je stinkende best doet nergens aan te denken en als een roosje weer in slaap te vallen. Het lukt niet erg en na een tijdje merk je dat je naar het toilet moet. Dat is maar een paar stappen van je warme bed verwijderd, maar toch. Je doet weer heel erg hard je best om ook dat te negeren.

Hoge nood

Maar ja, 'wat moet dat moet' en je moet naar het toilet. Je rolt dus onder dat zalige flannellen dekbed uit en sprint op je blote voeten naar de badkamer. Je doet je business, installeert je voor een verkwikkend restant van je nachtrust van zeker honderdtwintig minuten (positief benaderen!). Totdat je merkt dat je weer moet toiletteren. En dat terwijl de vorige keer toch echt maar een paar minuten geleden was.

Negeren werkt niet, je gaat weer naar je Badezimmer en komt tot de conclusie dat je een blaasontsteking hebt. De symptomen kunnen jullie vast zelf wel verzinnen en anders is good old Google er ook nog. Het werden dus hele lange honderdtwintig minuten. Gelukkig viel ik net voor de wekker in slaap en kon ik nog een paar keer snoozen.

Bij de huisarts

Niet fris en niet fruitig stond ik met m'n potje urine bij de huisarts. Of het ochtendurine was: "Ja, van half vijf." Ik kreeg geen schouderklopje. En of ik het gekoeld bewaard had: "Jazeker, tussen de kaas en de spruiten." De doktersassistente had er beeld bij. "Weet u dat we een nieuw protocol hebben? U hoeft alleen nog maar te bellen, dan leggen we de antibiotica voor u klaar. U hoeft geen urine meer te brengen."

Klopt, alleen werd de vorige keer het protocol genegeerd. Want ik had net iets te vaak een blaasontsteking gehad en de dokter maakte zich zorgen. Hartstikke lief, alleen gingen we wel het weekend in en zag ik mezelf al het hele weekend op de pot zitten.

Mijn vorige blaasontsteking

Dus liet ik de dames weten dat ik het heus waardeerde dat ze meedachten. Alleen was een ochtendplas niet meer mogelijk omdat het al later op de ochtend was. Inmiddels had ik het kleine kamertje al meerdere keren bezocht. O ja. Vooruit dan maar. Maar toch alsnog een monster komen brengen. Heel verrassend had ik toen... een blaasontsteking.

"Wanneer zijn de klachten begonnen?" "Vannacht." "Aha! Dan is er misschien nog niets te zien in de urine. En meestal geven we het advies om het nog een dag of twee aan te kijken. En veel te drinken."

Een onschuldige keelontsteking?

Ik moest aan de keelontsteking denken die ik een paar maanden daarvoor had. Die ik toen ook een paar dagen moest aankijken. Waarbij ik ook veel moest drinken. Dat deed ik braaf, totdat ik niet meer kon slikken. Toen mocht ik me met spoed bij het ziekenhuis melden. Het abces dat zich in mijn keel gevormd had, was namelijk niet onschuldig. En moest direct doorgeprikt worden. Hmm...

Vanmiddag belde ik voor de uitslag. En ja hoor, een blaasontsteking. Zometeen maar eens een medicinaal rood wijntje inschenken. Ik moet tenslotte veel drinken!

En vertel eens, hoe was jullie klaagvrije maandag?

zondag 15 januari 2017

Leave a little sparkle...

En, hebben jullie nog goede voornemens? Ik weet het, ik ben laat. Het nieuwe jaar is alweer 15 dagen oud, maar ach, moet kunnen! Afgelopen jaar had ik grote plannen en gedeeltelijk heb ik ze ook waargemaakt. #kloptzichzelfopdeschouder Ik plande me suf, deed mee aan een mudrun en netwerkte me drie keer in de rondte.

Even geen plannen. Alhoewel?

Allemaal heel leuk (nou ja... die mudrun doen we dus noooooit meer), maar dit jaar had ik geen zin in grote plannen. Prima om een focus te hebben, maar ik merk dat de projecten mij toch altijd wel vinden. En hoewel ik er best weleens van baal; ik kan gewoon niet alles tegelijkertijd. Ik kan wel iedere dag willen handletteren en tekenen en een brief schrijven, en iets voor een ander willen betekenen en lui op de bank hangen... Maar dat lukt me niet.

Dus ga ik vrolijk door met mijn werk (heel erg leuk trouwens), mijn schrijf- en denktankactiviteiten voor Ogma (komt allen hier kijken), mijn vrijwilligerswerk voor Dedicon, trainen met Anne en de boy friend natuurlijk. En ik denk ook nog steeds heel graag mee met kleine ondernemers over hun social media-uitingen. O ja, en dit blog, natuurlijk. Bijna vergeten!

Leave a little sparkle

Ga ik verder niets doen? Nee, dat ook weer niet. Ik word graag uitgedaagd, he? ;) Ik heb besloten om iedere dag een 'sparkle' achter te laten. Zoiets als bij de November Geefmaand. O ja, daar ging ik ook nog over schrijven. Komt nog! Ik wil dus iedere dag iets aardigs doen. Leuk voor de ander en leuk voor mezelf want ik moet af en toe echt wel uit m'n comfortzone. Soms heb ik van die toffe spontane ideeën die ik dan door een soort schijterigheid toch niet doe. Dat ga ik dit jaar dan dus toch doen!

Dit wordt geen groot project, ik heb geen zin in een grote fanfare en borstklopperij. Ik ga hier dan ook niet regelmatig over bloggen, alleen als ik daar toevallig zin in heb. Mochten jullie willen weten wat ik tot nu toe heb ik gedaan; ik heb een deel van mijn kerstpakket gedoneerd, een boek extra leuk ingepakt laten zwerven, ik ben extra attent via de post geweest en heb ik wat meer rust en aandacht naar anderen geluisterd. Beviel mij prima en de ontvangers ook geloof ik. :)

Vooruit, toch nog een uitdaging

O ja... Ik heb toch nog een project. Als schop onder m'n derriere plaats ik het hier, want geheime plannetjes, die komen bij mij nooit uit. Ik wil een boek gaan schrijven. De docente/schrijfster/dichtster/coach waar ik ooit mijn cursussen creatief schrijven deed, gaat een groepje begeleiden, waaronder ondergetekende. Nu me nog even inschrijven en een onderwerp kiezen.

Fijne week allemaal, geniet ervan! X


zondag 8 januari 2017

Een Netflixfix nodig? 50 Tinten Mirjam helpt graag

Op het werk hadden we het laatst over Netflix. Ik was blijkbaar flink aan het oreren over mijn favoriete programma's, totdat iemand zei: "Je zou ook tv-programma's moeten recenseren, niet alleen boeken!" "Ik? Ik kijk bijna nooit iets!", was mijn reactie. Nou ja... Blijkbaar toch genoeg om iedereen persoonlijke kijktips te geven. Toch wel leuk om jullie ook mee te laten genieten van mijn expertise. Hieronder volgen mijn favorieten en niet-zo-favorieten van dit moment:

Gilmore Girls

Netflix is net als een grote zak chips, hij gaat open en je eet alles op, totdat de zak helemaal leeg is. Goed, er zijn mensen met wat meer wilskracht, die stoppen als ze misselijk zijn. Maar als dat weer gezakt is, wordt de zak alsnog leeggevroten. Met de Gilmore Girls is het net zo. Toen ik de griep had: Gilmore Girls. Even een uurtje voor mezelf: Gilmore Girls. Maak daar maar drie van, trouwens.

En niet dat ik de dames zo waanzinnig leuk vond. Vooral moeder Lorelai is af en toe behoorlijk egocentrisch en heeft de meest rare gewoontes. En niet leuk raar, maar gewoon iritant raar. En wat eten ze veel vlees! Het lijkt wel of de serie gesponsord wordt door de vleesindustrie. Bijna iedere aflevering wordt er een half zwijn aan hamburgers naar binnen gewerkt. Of steak. Maar goed, heb je zin in een zak chips of een hamburger: zeker de dames uit dat bijzondere stadje kijken.

White Collar

White Collar werd me laatst aangeraden met de woorden: "Lekkere vent zit erin, joh! Ik heb 'm samen met mijn vriend gekeken, zogenaamd omdat het zo'n leuke actieserie is. Was gewoon om de fijne hoofdpersoon. Hij vond de serie nog leuk ook, had helemaal niet in de gaten waarom ik
'm wilde zien, ha!" Nou probeerde ik dat trucje uit bij de Amerikaan, maar die trapte daar dus niet in. Beetje jammer. Hij vond 'White Collar' niet zo heel erg interessant en hij heeft ook wel een punt.

'White Collar' is gewoon behang, bewegend, dat dan weer wel. Leuk om bij te ontspannen en vooral niet te veel bij nadenken. Want het is natuurlijk best onrealistisch dat FBI-agent Peter Burke en zijn bijzonder lekkere hapje oftewel ex-misdadiger Neil Caffrey binnen een klein uur allerlei misdaden oplossen. Heel fijn natuurlijk en heel overzichtelijk, alles komt iedere keer weer helemaal goed. Heb je een uurtje voor jezelf en je moet kiezen tussen de sportschool of 'White Collar', dan wist ik het wel...

Jessica Jones

Sinds kort ben ik fan van de Marvelsuperhelden, hartstikke leuk! Iron Man, oftewel Robert Downey Jr, vond ik altijd al geweldig. Maar mijn favoriet is toch wel Jessica Jones. Als je het over girlpower hebt, dan is zij je vrouw! Ze is stoer, niets kan haar deren. Letterlijk zelfs. Op een man na en hij heeft haar dan ook flink zeer gedaan. En niet alleen haar. Ze gaat naar hem op zoek en o, wat baalde ik toen ze hem vond en de serie afgelopen was. Ze komt binnenkort terug in een andere serie op Netflix, samen met nog drie andere superhelden, Daredevil, Iron Fist en Luke Cage. Kom maar door met die popcorn mensen, ik ben er klaar voor!

Sherlock

O, Sherlock... Ik kom er maar eerlijk voor uit: ik ben verliefd op Benedict Cumberbatch, de acteur die Sherlock speelt. De boeken heb ik nog nooit gelezen (actiepunt, ik weet het), maar deze serie heb ik zo ongeveer in een keer afgekeken. Geweldig! Sherlock is slim, ontzettend knap (okay, beauty is in the eye of the beholder, maar toch) en ontzettend grappig.

De serie zit zo goed in elkaar. Zalig, die Britse humor. De eerste drie series had ik dan ook zo bekeken. Niet moeilijk, want er zijn maar een paar afleveringen per serie. Ik was zo blij toen ik hoorde dat Sherlock terug was! Beetje jammer dat er op Netflix maar een aflevering te zien is en de afleveringen op de BBC alleen in de UK te zien zijn. Op internet dan he? Zit ik hier met m'n wijntje en chippies...

Hebben jullie nog aanraders? Laat het me weten want ik ben wel weer toe aan een Netflixfix!