Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










maandag 23 januari 2017

Klaagvrije maandag

Stel, het is Klaagvrije maandag en uitgerekend op die dag word je om vier uur ofzo wakker. Geen idee hoe laat precies, omdat je je je stinkende best doet nergens aan te denken en als een roosje weer in slaap te vallen. Het lukt niet erg en na een tijdje merk je dat je naar het toilet moet. Dat is maar een paar stappen van je warme bed verwijderd, maar toch. Je doet weer heel erg hard je best om ook dat te negeren.

Hoge nood

Maar ja, 'wat moet dat moet' en je moet naar het toilet. Je rolt dus onder dat zalige flannellen dekbed uit en sprint op je blote voeten naar de badkamer. Je doet je business, installeert je voor een verkwikkend restant van je nachtrust van zeker honderdtwintig minuten (positief benaderen!). Totdat je merkt dat je weer moet toiletteren. En dat terwijl de vorige keer toch echt maar een paar minuten geleden was.

Negeren werkt niet, je gaat weer naar je Badezimmer en komt tot de conclusie dat je een blaasontsteking hebt. De symptomen kunnen jullie vast zelf wel verzinnen en anders is good old Google er ook nog. Het werden dus hele lange honderdtwintig minuten. Gelukkig viel ik net voor de wekker in slaap en kon ik nog een paar keer snoozen.

Bij de huisarts

Niet fris en niet fruitig stond ik met m'n potje urine bij de huisarts. Of het ochtendurine was: "Ja, van half vijf." Ik kreeg geen schouderklopje. En of ik het gekoeld bewaard had: "Jazeker, tussen de kaas en de spruiten." De doktersassistente had er beeld bij. "Weet u dat we een nieuw protocol hebben? U hoeft alleen nog maar te bellen, dan leggen we de antibiotica voor u klaar. U hoeft geen urine meer te brengen."

Klopt, alleen werd de vorige keer het protocol genegeerd. Want ik had net iets te vaak een blaasontsteking gehad en de dokter maakte zich zorgen. Hartstikke lief, alleen gingen we wel het weekend in en zag ik mezelf al het hele weekend op de pot zitten.

Mijn vorige blaasontsteking

Dus liet ik de dames weten dat ik het heus waardeerde dat ze meedachten. Alleen was een ochtendplas niet meer mogelijk omdat het al later op de ochtend was. Inmiddels had ik het kleine kamertje al meerdere keren bezocht. O ja. Vooruit dan maar. Maar toch alsnog een monster komen brengen. Heel verrassend had ik toen... een blaasontsteking.

"Wanneer zijn de klachten begonnen?" "Vannacht." "Aha! Dan is er misschien nog niets te zien in de urine. En meestal geven we het advies om het nog een dag of twee aan te kijken. En veel te drinken."

Een onschuldige keelontsteking?

Ik moest aan de keelontsteking denken die ik een paar maanden daarvoor had. Die ik toen ook een paar dagen moest aankijken. Waarbij ik ook veel moest drinken. Dat deed ik braaf, totdat ik niet meer kon slikken. Toen mocht ik me met spoed bij het ziekenhuis melden. Het abces dat zich in mijn keel gevormd had, was namelijk niet onschuldig. En moest direct doorgeprikt worden. Hmm...

Vanmiddag belde ik voor de uitslag. En ja hoor, een blaasontsteking. Zometeen maar eens een medicinaal rood wijntje inschenken. Ik moet tenslotte veel drinken!

En vertel eens, hoe was jullie klaagvrije maandag?

zondag 15 januari 2017

Leave a little sparkle...

En, hebben jullie nog goede voornemens? Ik weet het, ik ben laat. Het nieuwe jaar is alweer 15 dagen oud, maar ach, moet kunnen! Afgelopen jaar had ik grote plannen en gedeeltelijk heb ik ze ook waargemaakt. #kloptzichzelfopdeschouder Ik plande me suf, deed mee aan een mudrun en netwerkte me drie keer in de rondte.

Even geen plannen. Alhoewel?

Allemaal heel leuk (nou ja... die mudrun doen we dus noooooit meer), maar dit jaar had ik geen zin in grote plannen. Prima om een focus te hebben, maar ik merk dat de projecten mij toch altijd wel vinden. En hoewel ik er best weleens van baal; ik kan gewoon niet alles tegelijkertijd. Ik kan wel iedere dag willen handletteren en tekenen en een brief schrijven, en iets voor een ander willen betekenen en lui op de bank hangen... Maar dat lukt me niet.

Dus ga ik vrolijk door met mijn werk (heel erg leuk trouwens), mijn schrijf- en denktankactiviteiten voor Ogma (komt allen hier kijken), mijn vrijwilligerswerk voor Dedicon, trainen met Anne en de boy friend natuurlijk. En ik denk ook nog steeds heel graag mee met kleine ondernemers over hun social media-uitingen. O ja, en dit blog, natuurlijk. Bijna vergeten!

Leave a little sparkle

Ga ik verder niets doen? Nee, dat ook weer niet. Ik word graag uitgedaagd, he? ;) Ik heb besloten om iedere dag een 'sparkle' achter te laten. Zoiets als bij de November Geefmaand. O ja, daar ging ik ook nog over schrijven. Komt nog! Ik wil dus iedere dag iets aardigs doen. Leuk voor de ander en leuk voor mezelf want ik moet af en toe echt wel uit m'n comfortzone. Soms heb ik van die toffe spontane ideeën die ik dan door een soort schijterigheid toch niet doe. Dat ga ik dit jaar dan dus toch doen!

Dit wordt geen groot project, ik heb geen zin in een grote fanfare en borstklopperij. Ik ga hier dan ook niet regelmatig over bloggen, alleen als ik daar toevallig zin in heb. Mochten jullie willen weten wat ik tot nu toe heb ik gedaan; ik heb een deel van mijn kerstpakket gedoneerd, een boek extra leuk ingepakt laten zwerven, ik ben extra attent via de post geweest en heb ik wat meer rust en aandacht naar anderen geluisterd. Beviel mij prima en de ontvangers ook geloof ik. :)

Vooruit, toch nog een uitdaging

O ja... Ik heb toch nog een project. Als schop onder m'n derriere plaats ik het hier, want geheime plannetjes, die komen bij mij nooit uit. Ik wil een boek gaan schrijven. De docente/schrijfster/dichtster/coach waar ik ooit mijn cursussen creatief schrijven deed, gaat een groepje begeleiden, waaronder ondergetekende. Nu me nog even inschrijven en een onderwerp kiezen.

Fijne week allemaal, geniet ervan! X


zondag 8 januari 2017

Een Netflixfix nodig? 50 Tinten Mirjam helpt graag

Op het werk hadden we het laatst over Netflix. Ik was blijkbaar flink aan het oreren over mijn favoriete programma's, totdat iemand zei: "Je zou ook tv-programma's moeten recenseren, niet alleen boeken!" "Ik? Ik kijk bijna nooit iets!", was mijn reactie. Nou ja... Blijkbaar toch genoeg om iedereen persoonlijke kijktips te geven. Toch wel leuk om jullie ook mee te laten genieten van mijn expertise. Hieronder volgen mijn favorieten en niet-zo-favorieten van dit moment:

Gilmore Girls

Netflix is net als een grote zak chips, hij gaat open en je eet alles op, totdat de zak helemaal leeg is. Goed, er zijn mensen met wat meer wilskracht, die stoppen als ze misselijk zijn. Maar als dat weer gezakt is, wordt de zak alsnog leeggevroten. Met de Gilmore Girls is het net zo. Toen ik de griep had: Gilmore Girls. Even een uurtje voor mezelf: Gilmore Girls. Maak daar maar drie van, trouwens.

En niet dat ik de dames zo waanzinnig leuk vond. Vooral moeder Lorelai is af en toe behoorlijk egocentrisch en heeft de meest rare gewoontes. En niet leuk raar, maar gewoon iritant raar. En wat eten ze veel vlees! Het lijkt wel of de serie gesponsord wordt door de vleesindustrie. Bijna iedere aflevering wordt er een half zwijn aan hamburgers naar binnen gewerkt. Of steak. Maar goed, heb je zin in een zak chips of een hamburger: zeker de dames uit dat bijzondere stadje kijken.

White Collar

White Collar werd me laatst aangeraden met de woorden: "Lekkere vent zit erin, joh! Ik heb 'm samen met mijn vriend gekeken, zogenaamd omdat het zo'n leuke actieserie is. Was gewoon om de fijne hoofdpersoon. Hij vond de serie nog leuk ook, had helemaal niet in de gaten waarom ik
'm wilde zien, ha!" Nou probeerde ik dat trucje uit bij de Amerikaan, maar die trapte daar dus niet in. Beetje jammer. Hij vond 'White Collar' niet zo heel erg interessant en hij heeft ook wel een punt.

'White Collar' is gewoon behang, bewegend, dat dan weer wel. Leuk om bij te ontspannen en vooral niet te veel bij nadenken. Want het is natuurlijk best onrealistisch dat FBI-agent Peter Burke en zijn bijzonder lekkere hapje oftewel ex-misdadiger Neil Caffrey binnen een klein uur allerlei misdaden oplossen. Heel fijn natuurlijk en heel overzichtelijk, alles komt iedere keer weer helemaal goed. Heb je een uurtje voor jezelf en je moet kiezen tussen de sportschool of 'White Collar', dan wist ik het wel...

Jessica Jones

Sinds kort ben ik fan van de Marvelsuperhelden, hartstikke leuk! Iron Man, oftewel Robert Downey Jr, vond ik altijd al geweldig. Maar mijn favoriet is toch wel Jessica Jones. Als je het over girlpower hebt, dan is zij je vrouw! Ze is stoer, niets kan haar deren. Letterlijk zelfs. Op een man na en hij heeft haar dan ook flink zeer gedaan. En niet alleen haar. Ze gaat naar hem op zoek en o, wat baalde ik toen ze hem vond en de serie afgelopen was. Ze komt binnenkort terug in een andere serie op Netflix, samen met nog drie andere superhelden, Daredevil, Iron Fist en Luke Cage. Kom maar door met die popcorn mensen, ik ben er klaar voor!

Sherlock

O, Sherlock... Ik kom er maar eerlijk voor uit: ik ben verliefd op Benedict Cumberbatch, de acteur die Sherlock speelt. De boeken heb ik nog nooit gelezen (actiepunt, ik weet het), maar deze serie heb ik zo ongeveer in een keer afgekeken. Geweldig! Sherlock is slim, ontzettend knap (okay, beauty is in the eye of the beholder, maar toch) en ontzettend grappig.

De serie zit zo goed in elkaar. Zalig, die Britse humor. De eerste drie series had ik dan ook zo bekeken. Niet moeilijk, want er zijn maar een paar afleveringen per serie. Ik was zo blij toen ik hoorde dat Sherlock terug was! Beetje jammer dat er op Netflix maar een aflevering te zien is en de afleveringen op de BBC alleen in de UK te zien zijn. Op internet dan he? Zit ik hier met m'n wijntje en chippies...

Hebben jullie nog aanraders? Laat het me weten want ik ben wel weer toe aan een Netflixfix!