Tijd voor een nieuwe naam! Een naam die beter verwoordt wat je hier kunt verwachten. Ik blijf koken, lezen en schrijven. Maar ik ga jullie ook wat meer van mezelf laten zien. Mijn mening, visie en levensstijl. In al mijn tinten, zeker niet zwart-wit, wel lekker kleurrijk. De schoonheid van imperfectie. De kleine en toch grote dingen van het leven. Op avontuur in mijn Volkswagenbusje, ga je mee? X










vrijdag 24 juli 2015

Invictus


 
Kennen jullie dit gedicht? Ik vind het prachtig.
 
Vanuit de nacht die mij bedekt
Aardedonker van pool tot pool
Dank ik welke God dan ook
Voor mijn onoverwinnelijke ziel
 
In de klauwen van de omstandigheden
Gaf ik geen krimp, noch schreeuwde ik het uit
Onder geknuppel van het toeval
Is mijn hoofd bloedig, maar niet gebogen
 
Voorbij deze plek van toorn en tranen
Duikt slechts de verschrikking op van schaduw
Maar de dreiging van de jaren
Vindt en zal mij vinden onbevreesd
 
Het doet er niet toe hoe smal de poort
Hoe beladen met straf de toekomst ook is
Ik ben meester over mijn lot
Ik ben de gezagvoerder van mijn ziel

Zo probeer ik mijn leven ook te leiden; op mijn manier, op mijn kompas. Niet dat dat altijd lukt, verre van. Er zijn nog genoeg momenten en dagen dat ik me laat afleiden of dat ik last heb van het gedrag van anderen. Oftewel, van mijn reactie daarop. Maar goed, het gaat steeds beter.

Het is ook zeker niet zo dat ik invloed meen te hebben op het Leven of het Lot. Ja, je reactie kun je tot op zekere hoogte bepalen en natuurlijk helpt een positieve instelling, maar daarmee kun je onheil niet voorkomen. Echt niet. Pech overkomt je, of je aardig bent tegen de buurvrouw of niet.

Ik geloof ook niet dat bepaalde gebeurtenissen een bedoeling hebben. Natuurlijk leren we iedere dag levenslessen. Als het goed is. ;) Maar ik geloof niet dat "Iets zo heeft moeten zijn". Mooi, zoals sommige dingen soms samenvallen. En soms niet. Het leven is soms gewoon kneiterhard en snoeioneerlijk.

Vanwaar deze blog? Afgelopen maandag overleed Pauline, een levendige dame die ik via Instagram kende. Ze leed aan de ziekte van Crohn, vorige week werd er een deel van haar darmen verwijderd. Een dag na de operatie meldde ze dat alles goed gegaan was, daarna bleef het stil. Het bleek helemaal mis te zijn. Na dagen op de Intensive Care overleed ze tijdens een tweede spoedoperatie.

Dit deed me aan mijn vader denken. Tijdens een endoscopie werd zijn darmwand geperforeerd, waardoor er faeces in zijn buikholte terechtkwamen. Zijn darmen waren door de darmkanker in slechte staat, zo'n perforatie komt vaker voor. Tijdens een hersteloperatie kreeg hij een tijdelijk stoma. Alleen reageerde hij slecht op de narcose, hij deed er het hele weekend over om wakker te worden. Vreselijk. Er zou misschien sprake zijn van neurologische schade.. Dat was gelukkig niet zo, maar wat een weekend was dat. Van de darmkanker is hij overigens genezen, helaas bleek later dat hij een chronische vorm van leukemie en COPD had.

Maar goed, over Paulien. Ze was zo aan het leven, haar man en haar huisdieren gehecht. Door haar ziekte was ze veel thuis en kwamen er regelmatig foto's van haar voorbij op Instagram. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat ze er niet meer is.

Dus nee, we hebben geen invloed op het grote geheel. Feitelijk zijn we maar een papieren bootje op een grote oceaan. Maar wat we doen, en hoe we het doen, daarop hebben we wel invloed. Ik ga niet meer voor half, ik ga voor het gaatje! En als m'n lichaam een beetje meewerkt en me voor de verandering weer eens een nachtrust van acht uur gunt, dan ga ik daar morgen meteen weer mee aan de slag. :)

Veel liefs allemaal, geniet van het weekend!
xxx

zondag 12 juli 2015

Goud


Wat een fijne dag was het gisteren! Zo een met een gouden randje, letterlijk en figuurlijk. Hij begon voor mij om zes uur, zo.... Het zou een warme dag worden, niet bepaald het beste weer voor Miss Anne. Ook niet voor mij, trouwens. Dan is een rondje op de vroege morgen het beste. En ach, als ik toch zeven dagen achter elkaar om vijf uur op kan staan... Dan moet zes uur zeker lukken. Jaja, de helweek werkt door! :) Ziehier het Graafsche platteland! Ik blijf het mooi vinden.
 


Anne vond dat ze ook wel weer een keer in ons digitale huisje mocht verschijnen. Groot gelijk meis! Ze heeft nu, heel charmant, weer een derde oog. Geen idee wat ze gedaan heeft, maar het was opeens rood en dik op haar koppie. Daarna werd het een korst, die Zuster Mirjam er vakkundig afgepulkt heeft. Waarna deze mooie plek verscheen. De fotoshoot met de echte fotograaf hebben we maar weer even uitgesteld. :)
 

 
De familie Gans was zo aardig om even te blijven zitten.



 
Wat een mooie dag was het, he? Hoewel ik vandaag oprecht blij ben met het regenweer, ik gedij daar beter op. Lekker dagje aanpruttelen...
 

En nagenieten! Want samen met Mim ging ik naar Kitsch in de Keet, van Lien. Lien organiseerde een yard sale, met allerlei fijne kringloopgelukjes en aanverwante artikelen, in haar eigen keet natuurlijk. Het had wel wat weg van een bloggersmeetup, want er waren heel veel blogdinnen, zo gezellig! Veel dames die ik virtueel wel kende, maar nog niet analoog. Ook dames wier blogs ik nog niet kende, maar nu wel! Oo, leuk... Bijzonder, hoe zoiets dan gewoon werkt. Iedereen was in een topstemming, overal zag je mensen genieten. Van het mooie weer, het fijne weer, de mooie locatie..  Kortom: een prachtige dag. Dankjewel Lien!
 
Ik ben trouwens mijn #Missdownundergoesto busje vergeten bij Lien... Heel handig! Arm busje, dat wordt nog een hele trip, van Zuid-Limburg naar Grave. Maar hopen dat de bandjes dat houden!
 

 
Ik mocht ook nog kennis maken met de Griek! Ze vond m'n tenen zo woest aantrekkelijk (tja, wie niet), dat ze er prompt met m'n schoen vandoor ging. Dit is de foto van na deze actie, U ziet, dat ik mijn schoentjes nu beter bewaak... Anne was heel graag meegegaan naar het mooie Limburg, maar het was echt te warm voor Mme. Jammer, ze had zo graag kattenkwaad uitgehaald met de Griek! Lekker saampjes aan iets knabbelen (een houten stoeltje ofzo), gezellig tegen elkaar aan blaffen, cakeje scoren.. Of leuk de kipjes opjagen! Het mocht niet zo zijn. Misschien wel zo rustig. ;) Overigens, mocht iemand Mirjam Down Under en haar vurrukkulukke voetjes missen, dan kunt U haar vinden op Facebook. Als Mirjam Down Under. Kind kan de was doen. :)
 
Dan ga ik nog even verder genieten, ik wens iedereen een hele fijne zondag. Geniet ervan! X


zondag 5 juli 2015

Helweek - Done

Done? Helweek duurt toch tot zondag 22.00 uur? Klopt, maar ik ben er klaar mee! En aangezien ik deze uitdaging voor mezelf aangegaan ben, verklaar ik hem hierbij tot gesloten.

De benaming Helweek is natuurlijk rijkelijk overdreven. Wat mij betreft zou hij veel beter “Wees je beste zelf” of “Live Life to the Max” kunnen heten. Maar dat bekt natuurlijk een stuk minder. Life changing? Welnee. Goed bevallen, dat wel. En ook zeker voor herhaling vatbaar. Alleen nu nog even niet. ;)

Waar ik het meeste tegen op zag, het opstaan om vijf uur ’s ochtends, viel reuze mee. Normaal gaat mijn wekker om tien over zes. Niet dat ik dan opsta… Meestal snooze ik nog een paar keer. Daarna mediteer ik zo’n tien minuten. Ik wilde schrijven dat ik daarna echt opsta, maar in werkelijkheid kijk ik nog minimaal een kwartier op mijn mobiel voor de recente updates op Instagram en Facebook. Daarna kom ik echt op gang.

Daar is natuurlijk wel wat tijd en efficiĆ«ntie te winnen. Deze week ging mijn wekker om vijf uur, daarna mediteerde ik en daarna begon de dag echt. Met een klein half uur rennen. En wandelen, want de laatste keer dat ik mijn renschoenen aanhad, is al lang geleden. Geen idee hoe lang precies. Een half uur rennen was dus niet haalbaar. J Of je nu om tien over zes opstaat, of om vijf uur, zoveel maakt dat niet uit. Het is allebei vroeg. Als je maar op tijd naar bed gaat, dan gaat dat prima. Tenzij het tropisch warm is en je meerdere malen ’s nachts wakker wordt. Dan wordt het lastiger. Gisteren en vandaag ben ik dus een uur langer blijven liggen. Heerlijk! Om zes uur opstaan in het weekend vind ik nog steeds heel netjes.

Maandag tot en met donderdag werkte ik deels op kantoor, deels thuis. Het gebouw waar ik normaal werk, wordt verbouwd en voorlopig werk ik in een gebouw dat uit containers samengesteld is. En dat is heel erg heet… Mijn kant van het ‘gebouw’ heeft verrijdbare airconditioning gekregen en dat scheelt wel wat. Maar als het ’s ochtends om acht uur al bijna dertig graden is… Dan wordt het lastig.

Maandag tot en met woensdag ging het werken perfect. Normaal gezien plan ik mijn werkzaamheden ook in, maar daar heb ik nu meer aandacht aan besteed en dat werkte super. Wat er gepland stond, deed ik. Simpel. Het scheelde dat het wat minder druk was dan anders (of werkte ik zoveel efficiĆ«nter? J), maar ik kreeg zoveel gedaan. Lekker! Ik had trouwens wel verwacht dat ik enorm vroeg op kantoor zou zijn. Dat viel wat tegen, ik was er zo rond kwart voor acht. Niet slecht natuurlijk, normaal ben ik er ergens tussen half negen en negen uur. Maar als je toch om vijf uur opstaat… Ik was even vergeten dat ik om half zes al door de buurt rende en dat Miss Anne langer dan anders uitgelaten diende te worden. Miss Kortsnoet kan niet tegen de hitte, daarom laat ik haar nu alleen ’s ochtends uit. Maar wel langer dan anders.  

Vrijdag had ik mijn part-time dag en bracht ik in een boek door: het dagboek van Pastoor Hoek. Pastoor Hoek was tijdens de Tweede Wereldoorlog pastor van de Breedeweg, een kerkdorp van Groesbeek. Hij schijnt een bijzondere persoonlijkheid te zijn geweest, een echte herder van zijn Katholieke kudde. Ik wilde het boek graag lezen voor mijn research over de evacuatie van mijn familie. Door de wat gedateerde schrijfstijl is het niet zo toegankelijk. Ik had bedacht dat ik het wel binnen een dag uit zou hebben… Niet dus. Gisteren maakte ik wasmiddel en deed ik de was. Ook poetste ik de keuken en de badkamer. Niet dat je het nu nog kunt zien en niet zo grondig als ik van te voren had bedacht, maar voor een dag met bijna veertig graden vond ik het wel prima.

En vandaag… tijd om bij te tanken en te reflecteren. En dit blog te schrijven. Wat ging er goed? Ik vond het heerlijk om even niet connected te zijn met alles en iedereen. Oftewel, om niet de hele tijd op mijn mobiel te gluren of er al iemand op een foto of post gereageerd had. Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar ik krijg echt een ‘rush’ als ik zie dat er iemand bij mij gereageerd heeft. Dan moet er natuurlijk ook meteen gekeken worden wat die persoon geschreven heeft. Wat een onzin…  Door het ontbreken van die ‘rushes’ was het makkelijker om me op mijn werk te concentreren. Of dat het werk bij mijn werkgever was of het stuk dat ik voor mijn eigen blog wilde schrijven. Het is zo simpel, gewoon de telefoon aan de kant leggen en niet kijken. Geen uitstelgedrag, die klus nu doen. Hetzelfde gold voor het koken. Vorige week had ik alle boodschappen al gedaan, waardoor ik deze week maar een keer extra hoefde te gaan. Voor de dingen die ik was vergeten. Niet erg, met tien minuten was ik weer thuis en hoefde ik de rest van de week niet meer aan de boodschappen te denken. Vorig weekend kookte ik wat meer, zodat ik maandagavond en dinsdagmiddag m’n prakkie alleen maar hoefde op te warmen. Ideaal! Als het maar lekker is, dan vind ik niet erg om een paar dagen achter elkaar hetzelfde te eten. De rest van de week wist ik precies wat ik wilde maken, nog meer rust.

Wat ging er mis? Niks. Vanaf donderdagavond heb ik niet meer gesport, dat was door de warmte niet meer te doen. Jammer, maar helaas. En vrijdag, de dag dat ik thuis was, heb ik toch wat vaker op m’n mobiel gespiekt. Het boek van Pastoor Hoek is bij vlagen best taai en door de warmte is m’n concentratie minder. Ach, als dat het ergste is. Kortom, ik ben heel erg tevreden over mezelf! Ik heb nu al zin in het wijntje dat ik me straks ga inschenken om de geslaagde Helweek te vieren en naar het uitslapen morgen.. Tien over zes, wat een luxe! Alleen die naam.. Daar moeten ze toch echt iets aan doen. J

Fijne zondag allemaal, ik wens jullie verkoeling! Liefs, Mirjam

zaterdag 4 juli 2015

Mirjam las in juni

Groeten vanaf de bank! Alle shutters, gordijnen en rolluiken zitten nog dicht, geen idee wat voor weer het is buiten. Nou ja, warm natuurlijk. ;) Morgen meer over de helweek, maar nu eerst mijn boeken van afgelopen maand:

  1. De Vergeten Brief - Kate Morton. Van Kate Morton las ik een tijd terug De Vergeten Tuin, een mooie verrassing! De Vergeten Brief vond ik wat minder, hoewel het ook lekker weg leest. Als je nog iets voor in de koffer naar een zonbestemming zoekt, deze past prima!http://www.hebban.nl/boeken/vergeten-brief-kate-morton 
  2. Wetboek voor Bloggers - Charlotte's Law. Dit boek kreeg ik voor mijn verjaardag, lief! Ook lief, de reactie van een vriendin: "Beginnende Blogger?? Die tijd ben jij toch wel voorbij." Altijd fijn, een compliment. :) De ondertitel is: "De (on)geschreven regels voor succesvolle online schrijvers. Het is een vrij technisch boek, je leest meer het aantrekken van lezers door het goed inzetten van Google dan creatieve tips. En.... het bevat wat taalfouten, vooral in de eerste paar hoofdstukken. En als ik ergens slecht tegen kan... In het dankwoord wordt er melding gemaakt van de uitdagende deadline. Ah... Dat verklaart het. Prima boek hoor, alleen miste ik de creatieve kant. http://www.misslipgloss.nl/wetboek-voor-bloggers/
  3. Varkens aan de Hemel - Barbara Kingsolver. Wat is belangrijker, je roots of je toekomst? Liefde, afkomst, goede bedoelingen. Het boek gaat over een meisje van Cherokee-afkomst dat illegaal door een blanke vrouw wordt geadopteerd. Bijzonder!
  4. Het begon met een ster - Helga Weiss Ik heb een zwak voor boeken die in dagboekvorm geschreven zijn, dit moest dus mee naar huis. Heel bijzonder vond ik het niet, er zijn nu zoveel boeken verschenen die over de oorlog gaan. Dan moet het wat mij betreft wel heel goed zijn om een verschil te maken. http://vrouwenbibliotheek.nl/2014/01/06/het-begon-met-een-ster-door-helga-weiss/
  5. Bianca in galop - Yvonne Bril. De Bruna zamelde laatst toch kinderboeken in? Ik las Bianca nog een keer, om te kijken of ze bij mij mocht blijven of dat ze naar het goede doel van de Bruna mocht. Ze ging naar de Bruna!
  6. To kill a Mockingbird - Harper Lee. Een Amerikaanse bestseller uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Het speelt zich af in het zuiden, waar de blanke bevolking nog steeds hun best deed om de zwarte bevolking achter te stellen en daar ook bijzonder goed in slaagde.. Mooi!  https://nl.wikipedia.org/wiki/Harper_Lee
  7. De hand van mijnmoeder - Nafisa Haji. Hmm... Best okay, maar niet bijzonder, vooral omdat het boek dat ik daarna las, me van m'n sokken blies. Ik moet m'n best doen om iets van dit boek te herinneren, terwijl ik de beelden van het volgende boek zo voor me oproep. http://www.bol.com/nl/p/de-hand-van-mijn-moeder/1001004006420370/
  8. De Zwijgster - Chahdortt Djavann Less is definitely more! Slechts 114 pagina's, maar het komt binnen. Aanrader! http://www.literairnederland.nl/2010/03/05/de-zwijgster-chahdortt-djavann/
  9. Het Rosie Project & Het Rosie Effect - Graeme Simsion. Eindelijk de mustread van 2014 gelezen en ja, ze zijn leuk! http://mustreads.nl/recensie-het-rosie-project-graeme-simsion/
  10. Wat een man nodig heeft - Martin Bril. Wat dat is? Och, een auto, een vulpen, goede sokken.... Niet zoveel. ;) https://books.google.nl/books/about/Wat_een_man_nodig_heeft_druk_2.html?id=PE6bpwAACAAJ&hl=nl
Ik duik weer voor de ventilator, fijn weekend allen! X