Het einde van een zoektocht

Daar ben ik weer! Mochten jullie niet meer weten hoe het ook alweer zat; de vorige keer vertelde ik dat ik Broertje gevonden had, hij was in 1944 overleden in Udenhout. Daar lag hij ook begraven. Ik ging nog nadenken hoe nu verder te gaan.

Gelukkig was daar het wereldwijde net. Ik kon Broertje niet vinden op de reguliere begraafplaatsen. Vreemd. Even meende ik dat het spoor daar zou ophouden. Maar nee! Ik kwam terecht op een site over de begraafplaats op Huize Assisie. Het bleek dat de cliënten die in de loop van de tijd daar kwamen te overlijden, daar ook begraven werden. Hey…  Zou Broertje daar dan ook liggen? Maar er stond ook bij dat de graven van de broeders wel bekend waren, zij waren met naam en toenaam begraven. Bij de cliënten gebeurde dat niet altijd.

Na nog wat gegoogle kwam ik terecht op een site waar een zoektocht beschreven stond naar een broertje. Dat broertje had ook op Huize Assisie gezeten. Interessant! Toch maar een mailtje geschreven om mijn zoektocht te beschrijven en naar de mogelijkheden te informeren. Heel snel kreeg ik antwoord en deze keer was het positief!

Althans, men had voor mij naar Broertje gezocht, maar ze konden hem niet vinden. Maar goed, hij kon ook nog een van de evacués zijn. O ja, dat had ik er niet bij vermeld. Of ik misschien het adres van de ouders van Broertje had. Nou nee. Maar wel zijn geboorte- en sterfdata. Twee dagen had ik post in mijn mailbox: gevonden! En wat ik wilde: copietjes van het dossier of wilde ik misschien een keer komen kijken? Makkelijke vraag. J

Kortom: vanmorgen toog ik met de mams en een van haar zussen naar Biezenmortel! Biezenmortel viel voorheen onder Udenhout, vandaar dat mijn vorige blog "Broertje in Udenhout" heette. Daar kregen we meteen het dossier in onze handen gedrukt met een verrassing: een foto van Broertje! We hebben het de laatste tijd natuurlijk vaak over hem gehad en een van mijn tantes had nog een familiefoto, genomen tijdens de bruiloft van een van Broertje’s zussen. Daar stond hij niet op, als enige van de familie. Zou hij toen al opgenomen zijn geweest? Ja, bleek vandaag. In de papieren staat dat hij in 1930 opgenomen was. Waarom hij opgenomen was, wisten we ook niet. Wel dat zijn ouders een wagenmakerij hadden. Daar stond veel gereedschap en dat was gevaarlijk voor hem. Vandaag las ik iets anders: onzedelijk gedrag. Tja. Er zat ook een briefje van mijn overgrootmoeder in. St. Nicolaas had in 1943 aan hem gedacht en hem een pakketje gestuurd. Mooi!

Ook kregen we een rondleiding over de gronden van Huize Assisie, onder andere de begraafplaats kregen we te zien. Wisten jullie trouwens dat een kerkhof alleen zo genoemd mag worden als er een kerk bij staat? Anders is het een begraafplaats. Weer wat geleerd. J Ook daar kregen we een verrassing: Broertje’s graf is er nog. Een aantal jaar geleden is de begraafplaats opgeknapt, er zijn wat graven geruimd en verplaatst. Wij hebben nooit iets gehoord over dat verplaatsen, we hadden dus aangenomen dat Broertje’s graf geruimd was. Zijn overlijden is tenslotte al zeventig jaar geleden. Het klopt dat er een aantal graven geruimd zijn, maar dat was allemaal met toestemming van de familie. Daarvoor is een gemeenschappelijk graf in de plaats gekomen, met grafsteen. Broertje ligt echter nog steeds op de oorspronkelijke plek. Weliswaar zonder steen, maar het is er nog en dankzij onze capabele gids weten we ook waar precies; op een grasveld bij de begraafplaats. Er is afgesproken dat dit grasveld intact blijft, er mag niet op gebouwd worden. We hebben een bloemetje neergelegd, ter ere van zijn leven en zijn nagedachtenis. En om het einde van deze zoektocht te markeren. Mooi dat we hem maar liefst zeventig jaar na zijn overlijden weer gevonden hebben.

Zijn er nu helemaal geen vragen meer? Toch wel. Het is onduidelijk waaraan Broertje overleden is. De familie was dol op hem, toch was hij niet bij het 25 jarig jubileum van zijn ouders of de bruiloft van zijn oudere zus. Terwijl hij toen nog in Boekel zat, zo ver was dat niet van zijn woonplaats. Hoe bracht hij zijn dagen door in Boekel en Biezenmortel? Volgens onze gids was hij van het laagste niveau en zal hij waarschijnlijk zijn dagen in bed doorgebracht hebben. Maar in zijn dossier staat dat hij wel naar school is geweest, hij kon een beetje lezen en schrijven. En thuis, hoewel meneer daar niet veel zin in had, werkte hij op het land. Met andere woorden: misschien komt er wel een vervolg op deze zoektocht!

 
 

 

Mirjam geeft en ruimt

Was ik weer! Het is vandaag groot feest, de jongste van mijn zus doet vandaag de communie. Laatst vertelde hij aan zijn moeder dat hij niet geloofde in Jezus, maar goed.. De communie wordt gedaan en wij hebben feest! Tante Maria gaat ook niet naar de kerk, die zit bomvol met ouders en grootouders, dus of er plek is... Ik sluit aan zodra het feestprogramma begint! Met een tasje met cadeautjes, natuurlijk.

Het geven gaat lekker! De communicant krijgt cadeaus die ik al een hele tijd terug gekocht had, beetje bij beetje wordt mijn cadeaukast leger. Heel prettig. Zijn moeder krijgt schaaltjes die ik nog steeds mooi vind (kerstpakket 2011, geloof ik), maar waar ik niets mee doe. In mijn keukenkastjes staan ze in de weg, ze zijn meer geschikt voor feestjes. En aangezien ik er niet van houd om mijn verjaardag te vieren...

Toen ik laatst vanaf Schiphol naar Minsk vloog, had ik hartvormige blaadjes bij me waar ik teksten opgeschreven had, als: "Love your smile",  "Enjoy your flight" en "Have a nice day!" Die heb ik in de boekhandel op Schiphol achtergelaten, in het vliegtuig, in het hotel... Best wel spannend! Voor mijn collega had ik Engelstalige boeken bij me en zoals gewoonlijk, een paar kilo kaas. Ik vroeg me wel af wat de douane zou denken als ik met mijn koffertje boeken, kaas en thermo-ondergoed voorbij zou komen. :)

Trui schreef een tijdje terug dat ze knuffelkonijntjes had gemaakt voor de safegroup Breda. Een heel mooi initiatief voor kindjes die in een blijfvanmijnlijfhuis terechtkomen. Je kunt je voorstellen dat je lang niet alles mee kunt nemen en dan wel een knuffel kunt gebruiken. Letterlijk en figuurlijk! Ik snuffelde (om maar in konijnentermen te blijven) even verder en kwam bij Stichting Happy Hippo terecht. Bleek dat ze nog best knuffels en zelfgemaakte slingers kunnen gebruiken. Nou kan ik nog steeds niet haken, maar ik had nog wel knuffels staan. En boekjes, en slingers.. Ongebruikt. Mailtje gestuurd en ja hoor, was welkom! Alles is met liefde in een pakket opgestuurd en komt hopelijk gauw op de bestemming aan.

En verder.. stuur ik nog steeds kaartjes, probeer ik met meer aandacht voor mezelf en de medemens door het leven te stappen en daarvan te genieten. Goed, ik ga me klaarmaken voor het feest en ik wens jullie een hele fijne dag, geniet ervan! X

Mirjam las in maart

Hallo allemaal! Lekker aan het genieten van een lang Paasweekend? Wat een weer, he? Zalig! Anne en ik zijn vanmorgen naar onze favoriete hangout geweest: Herperduin. Genieten. En daarna met een grote bak thee op de bank, lezen maar! Dit las ik afgelopen maand:

1. Familiekwesties - Rohinton Mistry. Ik vond dit boek in een soort Little Free Library in een hotel in Brugge. Een lucky find, want ik vond het erg mooi! De auteur beschrijft de familie, hun historie en de Indiase cultuur heel erg knap. Beetje bij beetje wordt duidelijk wat er allemaal gebeurd is binnen deze familie en zeker weten dat je wil weten hoe het afloopt... http://www.zoekeenboek.nl/boek/rohinton-mistry/familiekwesties/i/1001004001650448/
2. Vlinderhuid - Sergey Koeznetsov. Tja, tepelklemmen en blauwe plekken zijn mijn ding gewoon niet. En dan ook nog een seriemoordenaar.. Nee, dank U. Boek staat nu op Marktplaats. ;)http://www.boekerij.nl/nl/p4c6e861eb9b5c/11827/vlinderhuid.html
3. Levenslessen - Morrie Schwartz Als je "Mijn dinsdagen met Morrie" hebt gelezen, dan wil je dit boek ook lezen. Morrie Schwartz leed aan ALS, een ziekte die we dankzij de Ice Bucket Challenge wel kennen. Morrie ging er op een manier mee om die alleen maar tot grote bewondering kan leiden. http://www.zelfzorg.be/node/47
4. Lunch in Parijs - Elizabeth Bard. Een paar jaar geleden las ik dit boek voor het eerst. De recepten sloeg ik over, geen interesse. Maar nu heb ik ze toch doorgenomen en ze zien er super uit. Sterker nog, heerlijk! De mashed potato met knolselderij is goddelijk! En dat voor iemand die een maand geleden nog nooit een stamppot gemaakt had.. Ik bedoel maar. http://www.moetjelezen.com/2010/05/lunch-in-parijs-elizabeth-bard.html
5. Het verstoorde leven - Etty Hillesum. Mijn hart sloeg een slag over toen ik dit boek in de kringloop zag. Zulke goede verhalen had ik hierover gehoord, dit MOEST mee. En meteen gelezen, alles aan de kant. Etty was een bijzondere dame, met open vizier en een groot hart is zij, heel bewust naar het concentratiekamp gegaan, waar zij en haar familie overleden. Dat gezegd hebbende, haar schrijfstijl sprak me niet aan. Sorry Etty. http://nl.wikipedia.org/wiki/Etty_Hillesum
6. Weg met de Warboel - Karen Kingston. Miss Kingston schijnt een van de grondleggers van het declutteren te zijn, met name door haar aanpak: feng shui. Met interesse, soms verbijstering en soms een grote grijns heb ik het boek gelezen. Soms kon ik me in haar redeneringen vinden, soms vond ik het grote kul en soms snapte ik oprecht niet wat ze bedoelde. Maar overall vond ik het wel interessant, ik ga me toch maar eens wat meer verdiepen in het hele feng shui gebeuren. http://www.stofzuigerzen.nl/huishouden/nieuw-jaar-nieuwe-kansen-weg-met-de-warboel.html
7. A Princess Remembers - Gayatri Devi. Een prachtig boek om te zien, met sepiakleurige foto's van het dagelijks leven van maharaja's en maharani's. Nou vind ik biografieën meestal wat saai en deze is daar geen uitzondering op, maar de foto's maken een hoop goed. :) http://nl.wikipedia.org/wiki/Gayatri_Devi
8. PS Ik hou van je - Cecelia Ahern. In het kader van de zoveelste opruimronde las ik dit boek weer. Leuk, maar niet leuk genoeg om te blijven. Mis Ahern woont nu in de Little Free Library. :) http://www.bol.com/nl/p/ps-ik-hou-van-je/1001004005059896/
9. The Lilac Bus - Maeve Binchy. Dit boekje kocht ik tijdens mijn stage in Dublin, in 1996, als ik me niet vergis. Ierland was geweldig, de Iederen zo warm en hartelijk! Maeve Binchy's boeken zijn heerlijk, alsof je de brieven van een oude vriendin opnieuw leest. https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/maeve-binchy/the-lilac-bus/

Fijne Paas nog allemaal, geniet ervan! X

Het verschil tussen kip en vlees :)

De beste remedie tegen de zomerjetlag? Ik heb 'm gevonden! Gewoon op reis gaan naar een land met wat tijdsverschil. Dan weet je lichaam helemaal niet meer waar het aan toe is, werkt perfect. Afgelopen maandag testte ik deze theorie en ja hoor, accoord bevonden.

Waar ik was? In Wit-Rusland, het kleine broertje van Rusland. Zondag was ik nog heel blij dat ik de hele dag lekker lui op de bank kon zitten en dat ik maandag pas op pad hoefde. Maandag was ik toch iets minder blij... Toen ik op Schiphol aankwam, bleek dat mijn vlucht anderhalf uur vertraagd was. Niet erg, want die 90 minuutjes kon ik prima doorbrengen in een fijne zetel met een lekkere frappocinno en een goed boek. U kent de Amerikaanse keten vast wel. Ze hebben ook hele fijne cheesecake. ;) Ook nog wat zakelijke mailtjes beantwoord, helemaal goed.

Op naar de gate, waar de stewardessen en beveiliging gezellig met elkaar aan het kletsen waren. Hu, de vlucht naar Manchester is vertraagd? Maar ik ga naar Minsk? Heel bijzonder, ook het personeel wist niet wanneer we zouden vliegen. Geen info op de borden en ook geen vliegtuig. Best lastig. Naja, dat kwam uiteindelijk en het vee werd ingeladen. Beetje jammer dat we daarna nog zo'n anderhalf uur gezellig met z'n allen in dat blik zaten, maar ach, mijn boek was nog steeds goed. En ik was blij dat ik niet op dinsdag hoefde te vliegen, want dan zou het weer nog slechter zijn. Ook heel blij trouwens met mijn cheesecake! In het vliegtuig kregen we sandwietsjes. Op mijn vraag of er vlees op zat, want dat eet ik niet, kreeg ik het briljante antwoord: "Is chicken!" Toch maar uitgelegd dat ook kip onder de vleessoorten hoort...

In Minsk trof ik mijn Wit-Russische, Oekrainse en Russische collega's. Ieder jaar mag ik daar de koelcel in om onze voorraad te tellen, dit jaar gaf ik ook een training over een nieuw programma. Op de heenweg was mijn koffertje volgepropt met Engelstalige boeken, kaas en stroopwafels, op de terugweg met chocolade en bubbels. :)

En toen de terugweg. Toen ik een half uur voor vertrek bij de gate aankwam, bleek dat ook die vlucht vertraagd was. De nimmer vriendelijke dames van Belavia konden alleen vertellen dat het iets met de 'meteo' in Amsterdam was. Ah, slecht weer dus. Twee uur vertraging. En geen Amerikaanse keten met fijne zetels, wel een borrel op een hard stoeltje. Gelukkig ontmoette ik Ella, een 66-jarige Wit-Russische dame die op weg was naar haar dochter in Bordeaux. We hebben de tijd gezellig met elkaar doorgebracht, we hebben de wereldpolitiek doorgenomen (Ella meent dat Oekraine de MH17 heeft laten neerkomen, om de schuld op Rusland te kunnen schuiven), we hebben over de grote en de kleine dingen des levens gesproken. Heel bijzonder! Als vrienden gingen we uit elkaar.

Toen ik spuugmisselijk m'n koffer van de band wilde halen (niet fijn, de landing, ik zat met m'n zakje in de aanslag), wassie stuk! En nat, dus ik dacht dat de bubbels de reis niet overleefd hadden. Dat was niet het geval, maar m'n trouwe koffertje had wel een wiel minder dan toen ik 'm incheckte. Dus in de rij bij de KLM om een schaderapport op te laten maken. Doe je dat niet en bel je de volgende dag om je schade te melden, dan heb je pech. Dus ook al ben je moe en sacherijnig en misselijk en wil je heel graag naar huis, toch melden! En ach... Ik stond achter mensen in de rij die al drie dagen niet naar huis konden. Vertraging op vertraging, annulering op annulering. Dan is zo'n wieltje niet zo erg.

Heel lief, iedereen vond me ontzettend zielig. Terwijl ik nergens last van heb gehad. Ja, de reisziekte was ontzettend vervelend. Maar verder? Ik heb ontspannen kunnen lezen, nog een actie in het kader van #Mirjamgeeftin2015 uit kunnen voeren, lekker gegeten... En heel fijn, mooie mensen ontmoet en goede gesprekken gevoerd. Zou het dan toch... Zou ik mindful aan het worden zijn? :)

Zodadelijk ga ik The Passion voor het eerst bekijken, ben benieuwd! En dan wens ik jullie alvast een hele fijne Paas, geniet ervan! Ik heb al weekend, vier hele dagen vrij, zalig... X