Vooruit dan maar...

Net als de rest van bloggend Nederland (en de rest van de wereld, vrees ik), toch maar een terugblik op 2015. Ja, ik weet het, ik klink vast als grumpy cat. Het is ook niet alsof dit moet en ook niet alsof jullie me nooit meer aankijken lezen als ik het niet doe ofzo. Dus geen idee waarom dit nu zo'n ding is. Maar goed.

In 2015 las ik bijna 100 boeken. Niet dat aantallen belangrijk zijn ofzo. ;) Er komt nog een overzicht met de boeken die ik in december las en mijn "best of". Ik ga hier niet meer bijhouden wat ik in 2016 lees, dat kunnen jullie op Instagram vinden met mijn hashtag #mirjamleestin2016. En natuurlijk kunnen jullie mijn boekenschrijfsels op Ogma vinden.

Ook was de Biokokkin erg actief. Geen idee hoeveel gerechten ik bereidde, maar het was fijn! Tof ook om te merken hoe niet alleen de gerechten lekkerder werden, maar ook m'n foto's mooier en beter. Natuurlijk ga ik door met koken. En als ik er aan denk, zal ik de foto's ook vaker hier posten. Met bereidingswijze. :)

De laatste maanden postte ik hier ieder weekend. Op Facebook en Instagram was ik als Mirjam Down Under te vinden en ook voor Cardcetera schreef ik een maandelijks blog. Dat blijf ik natuurlijk doen! Sinds kort ben ik als MirjamvanElst1 te vinden op Twitter. Nog even uitvinden hoe ik daar het beste mee kan omgaan. Voor Ogma ga ik over mijn vrij aanzienlijke boekenverslaving bloggen. Ogma wordt ontzettend tof, komt allen kijken! We zouden morgen 'live' gaan, maar we konden niet wachten... En.... op 11 en 12 maart ben ik te vinden op het Feel Good and Shop Event. Dat wordt zo leuk! 2016 druk? Welnee!

Ook had ik een baan. En die verloor ik. Tja. Nu heb ik er dus geen. Tenzij je het zoeken naar een andere baan een baan noemt. En het bloggen. En het netwerken. En koffie drinken. En plannen maken. 2016 druk? Welnee!

Iemand nog goede voornemens? Of slechte? :) Ik wel, daarover meer later. Ik hoop dat 2016 goed voor jullie zal zijn en als dat onverhoopt niet het geval is, dat jullie dan lieve menen om jullie heen hebben met wie je dat kan delen. Liefs en tot snel! X

The kinky Buddhist

Dit wordt dus geen Kerstblog. :) Als U een verhaal verwacht over Ugly Christmas Sweaters, kerstkransjes en The Sound of Music: helaas. Mocht iemand het interessant vinden: ik vind het helemaal niet erg dat we geen witte Kerst hebben. Eten kan ik bij elk weertype en een boswandeling bevalt me ook prima bij 15 graden. Ja, echt.

Maar goed, die kinky Buddhist dus. Om een niet nader te noemen reden meldde ik me een tijd terug aan bij Tinder. Uweetwel, de datingapp. Naja, de reden is natuurlijk best duidelijk. De aanleiding laat ik even in het midden. Een paar vriendinnen zitten ook op Tinder en vonden het geweldig dat ik me ook eindelijk overopgegeven had. "Tof, dan kun je er over bloggen!"

Dat was dus niet de bedoeling. Ik wilde het graag respectvol houden en de heren niet als potentieel blogmateriaal zien. De verhalen die de dames vertelden, stemden me niet echt optimistisch. Rare opmerkingen, vervelende opmerkingen zelfs, mannen die wel thuis wilden afspreken, maar verder niet, opgewonden standjes. Jaja, dubbelzinnig, ik weet het. ;)

Naja, foto dus geupload en gaan kijken bij de mannen. Swipe, swipe, dubbelswipe. Nee, nee, ie, nee!Zo kwam ik iemand tegen die aan yoga deed. Ja, een man dus. :) En aan boeddhisme. Nog een paar dingen waarvan ik best een beetje blij werd. Herkenning! Dus naar rechts geswipet en ja hoor, een match. Aan het chatten gegaan en het was best gezellig. Communicatief, ook wel eens prettig. Je kunt nog zoveel dingen gemeenschappelijk hebben, als het niet klikt.. Okay, dat hij in een woongroep woonde, sprak me minder aan. Je hebt natuurlijk verschillende soorten woongroepen, maar samen slapen? Best extreem. Zou mijn voorkeur niet hebben. Maar goed, ik besloot open minded te blijven. Althans, dat te proberen.

En toen kregen we het over "50 Tinten". Een paar blogs geleden meldde ik hier dat ik uit m'n comfortzone was gegaan en de serie eindelijk had gelezen. Niet voor mezelf overigens, maar voor Ogma. Dat bedoelde ik ironisch. Ik zag mezelf al zitten, met m'n krulspelden in, m'n Nel Veerkamp pyjama aan en een bak thee op de bank. En Miss Grey en Meneer Steel erbij. Zover rijkt die comfortzone dus. Blijkbaar was mijn voorlopige recensie toch niet helemaal duidelijk, want hij zag het wel zitten.

Okay... Dit is een vrij land en iedereen mag zelf weten wat hij in de slaapkamer doet of laat. Maar ik sla over. SM-gewijs, dan he? Vooruit, ik heb wel eens gefantaseerd over een slaafje. Maar dat ging dan meer over een knappe Griek die het huishouden deed terwijl ik aan het werk was. En die het eten klaar had als ik om half zes de oprit opkwam. Zo aan kunnen schuiven, heerlijk toch? Griekse salade, fijn... En okay, hij had ook niet al te veel aan als hij met z'n plumeautje door de hut rende. Maar daar hield het dan wel mee op.

Ik weet dat ik wel eens de neiging heb wat wollig te communiceren. Ik wil voorkomen dat ik iemand kwets. En ook mijn Russische vrienden zijn niet altijd even concreet. Daar heb ik ook wel wat van overgenomen. Maar deze keer besloot ik heel duidelijk te zijn: "Nee, niet mijn ding. Brug te ver." Dan wilde hij graag de match opheffen, want hij zag toch wel meer in kinky, met liefde en respect. Nou ben ik ook helemaal voor liefde en respect, maar dan graag zonder spreidstangen, buttplugs en aanverwante artikelen*. U snapt, bij nader inzien bevalt het mij prima, die comfortzone.

Waarom hier nu toch over geschreven? Onder het mom van "Dat overkomt mij weer" vond ik het toch kunnen. Net als die fijne openhartige gesprekken die wildvreemden altijd met mij wensen te voeren. Over onderwerpen die ik echt, echt niet wil horen. Zoiets. De anonimiteit van mijn (nou ja...) Meneer Steel is natuurlijk geborgd, die geef ik niet vrij. Sterker nog, ik heb zijn volledige naam niet. Dus... Vandaar.

*Toch wel educatief, die 50 Tinten. ;)

Afscheid

Het was een enerverende week. De zoveelste de laatste tijd. Ben benieuwd of het ooit nog rustig wordt. Vast! Het was mijn laatste week als Sales Support Manager. Een vreemde gewaarwording, ook omdat ik op de valreep nog een paar collega's mocht inwerken. Tja, ik ben dan wel boventallig verklaard, maar mijn werkzaamheden dienen in de toekomst wel gewoon nog uitgevoerd te worden. Ach ja. Het zorgde er in ieder geval voor dat ik me niet hoefde te vervelen. Een collega uit Tsjechië krijgt het deel dat ik voorheen voor Noord- en Oost-Europa deed. Voor afgelopen week had ze nog nooit van het programma gehoord. Nu dient zij collega's te gaan helpen die er al een jaar mee werken. En nog steeds fouten maken. Tja. Ik heb mijn uiterste best gedaan om haar zo goed mogelijk op gang te helpen, maar ja.

Verder kreeg ik heel veel hele lieve reacties op mijn vertrek. Ik schreef het al eerder, ik wist van veel collega's dat de relatie goed was, maar om dat nu zo bevestigd te krijgen, dat is toch wel erg fijn. Mooi ook om inzicht te krijgen in mijn functioneren! Zo werden mijn servicegerichtheid, positiviteit en mijn hulpvaardigheid met name genoemd. Fijn om dat in mijn mentale rugzak te kunnen stoppen.

Woensdag nam ik afscheid van een deel van mijn collega's. En daar kwamen de waterlanders.. "Hoe gaat het met je?" "Goed!" Brul.... Ach ja, het hoort erbij. Zonder deze emoties waren het geen goede 15 jaren geweest. Niet makkelijk, wel noodzakelijk. Meteen maar reclame gemaakt voor het Feel Good & Shop Event in maart. Daar ben ik namelijk te vinden als blogger. Naast heel veel toffe standhouders (echt even kijken op de site voor meer info!) komen er meerdere dames irl bloggen. Zo laat Mirjam Down Under zeker haar voeten lezen en denkt Kaza Maria nog na over de massageworkshop. En de kleur- en stijlanalyse. Altijd handig, tenslotte. Zeker als je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging. Om maar even een clichéuitdrukking te gebruiken. ;) Tot 1 januari kosten de kaartjes maar 5 Euro, das toch voor geef lieve mensen? Voor dat luttele bedrag kun je met heel veel toffe standhouders en hun waren kennismaken. En dan kun je ook nog gratis en voor niets met ondergetekende op de foto! Wie wil dat nou niet? Ik bedoel maar.

Donderdag waren de collega's van de gang aan de beurt. 's Ochtends ging het best goed, op de vraag of het een vreemde dag was, kon ik oprecht antwoorden dat het reuze meeviel. Ik had er tenslotte ruim een maand naartoe kunnen leven. Of me er op voor kunnen bereiden. Maar ja, toen werd er gespeecht en kwam er een groot boeket tevoorschijn... Slik. Daar waren ze weer, de waterlanders. Onder het geloei van het brandalarm werd me uitgeleide gedaan. Bijzonder...

Eerder deze week had ik contact met de dame bij wie ik mijn cursussen creatief schrijven volgde. Ik wilde graag met haar van gedachten wisselen. Dat is nu zo fijn, iedereen is bereid tijd voor me te maken. Heel bijzonder! Ik voel me echt vereerd. Anyway, ze bleek nog een plekje over te hebben in haar schrijfworkshop "Zicht op 2016". En laat die nou precies op mijn eerste vrije dag te vallen... Nou ben ik niet zo van tekenen van boven en dergelijke, maar dit viel zo mooi samen dat ik wel moest gaan. En wat was het fijn! Ik werd verwelkomd door een rode pump met een rode draad. Toch een teken? Het was in ieder geval een dag vol indrukken. Ik was bepaald niet de enige met haar emoties, voor alle deelnemers was 2015 een enerverend jaar geweest. We waren er allemaal wel klaar mee. Het was een dag vol terugblikken en vooruitkijken. En met prachtige woorden! Een gouden randje....

Jaarverslag 2015

 

Hoge hakken werden gympies

Onkruid in de achtertuin

Daar gaan we in 2016 mee aan de slag

Net als de groene weiden,

de schapen,

het schrijven

en vooruit,

een beetje onkruid.

From Russia with Love

Afgelopen maandag vloog ik naar Moskou. Het oorspronkelijke plan was om met de collega's daar te gaan praten over een verpakkingsproject. De registraties gaan veranderen, dus zal het verpakkingsmateriaal van de producten ook aangepast moeten worden. Denk maar aan de medicijnen die je zelf in huis hebt. Als die opeens in de koelkast bewaard moeten worden, terwijl je ze voorheen op kamertemperatuur mocht bewaren, dan moet dat wel op het doosje en op de bijsluiter staan.

Maar ja, door mijn boventalligheid ga ik dat project niet meer begeleiden. Er was wel genoeg om over te dragen, dus ging ik toch. Fijn, want om de collega's zomaar opeens niet meer te zien na een samenwerking van vijftien jaar.. Dat voelde niet goed. Van te voren had ik al aangegeven dat ik graag een 'friendly face' op het vliegveld wilde zien. Zelf rijden is geen optie daar, de ringweg rond Moskou heeft zo'n zes banen en het is niet perse noodzakelijk dat de snelste keurig links rijdt. ;)

En ja hoor, een van de collega's met wie ik het meeste heb, stond me op te wachten. Samen reden we naar het restaurant, waar we twee andere collega's troffen. Daar spraken we over onze toekomst, onze verwachtingen en onze plannen. Voor ons allemaal gaat er tenslotte veel veranderen. Hoe vervelend we het ook vinden dat we binnenkort niet meer samenwerken, het zijn wel mooie en goede gesprekken. Winst!

De rest van de week stond in het teken van heel veel praten en heel veel eten. In Rusland hoef je nooit bang te zijn dat je de hond in de pot vindt, er is altijd wel iets te eten of te drinken. :) De wodka heb ik deze keer maar laten staan, ben deze keer voor de champagne gegaan!

Zo mooi, er kwamen zelfs klanten over uit Kazachstan en Armenië om afscheid van ons te nemen. Ik ben ontzettend in het zonnetje gezet en bedolven onder de chocolade en ander lokaal lekkers. Zo lief! En ook met hen waren de gesprekken heel waardevol. In de situatie waarin ik nu zit, zijn er altijd mensen die je tegenvallen, van wie je meer had verwacht. Ook bij mij is dat helaas zo. Maar als er dan mensen met een dikke knuffel en tranen in hun ogen afscheid van je nemen.... Of als ze gewoon duizenden kilometers reizen om je te vertellen dat ze de vriendschap zo waarderen en echt contact willen houden.. Dan smelt je toch?

En daarom houd ik zo van deze regio!

Mirjam las in oktober en november

Op dit moment wil het lezen niet zo, mijn hoofd zit vol. Ik ben druk met het nemen van allerlei beslissingen, 17 december is mijn laatste werkdag. Er wordt nog veel gesproken over de overdracht, ik wil mijn klanten nog aan de gang te houden en gelukkig heb ik ook heel veel interessante en inspirerende gesprekken over de toekomst! Deze dagen lig ik dus met Harry Potter in bed, want midnight reading blijft een must. Niet lezen is geen optie. Het is alleen allemaal wat lichter en dat is prima. Ik was jullie mijn leeservaringen van oktober en november nog verschuldigd, hier komen ze:

1. De Troost van Filosofie - Alain de Botton. Een vondst uit de Little Free Library! Ik las dit boek in de tuin van de Clarissen tijdens mijn retraite. Heerlijk, kop koffie erbij en verder niets. Alleen maar lezen. Volgens de tekst op de achterflap is filosofie de nieuwe rock 'n roll. Ik ben dus hartstikke koel! Niet dat iemand daaraan twijfelde natuurlijk. ;) Ik vind het nog steeds geweldig om nieuwe informatie tot me te nemen, hoewel, nieuw... Voor mij dan, he? http://cyrillansink.nl/teksten/essays-artikelen/de-troost-van-de-filosofie
2. Dubbelspel - Frank Martinus Arion. Nog nooit van gehoord? Ik ook niet. En toch ontvingen zo ongeveer alle biebleden tien jaar geleden een exemplaar van dit boek. Ik vond een exemplaar in mijn Little Free Library (naja, die in de buurt dus, de eigenaren hebben de overdracht nog niet gedaan ;)) en schreef er een recensie over. Die binnenkort op een heel tof boekenblog te lezen zal zijn! http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/20ste/tekst/lg20059.html
3. Een webshop is geen carrière - Marianne Zwagerman. Ik houd wel van iets aparts en de titel beloofde heel wat. Ik weet niet hoe jullie dat zien, maar een boek met columnachtige stukjes wordt al gauw een kunstje. In het kort: Mme Zwagerman vindt dat het vrouwelijk geslacht zich op de werkvloer nogal eens als een stel mutsen gedraagt. En dat hoeft helemaal niet. Als je echt een goede carrière ambieert, dan kan dat heus. Maar er dan wel voor gaan en niet mauwen. Ik snap wat ze bedoelt, ik erger me ook nogal eens aan de vakjes- en schapenmentaliteit. Knap wat Mme Zwagerman voor elkaar gekregen heeft, maar haar boek spreekt me niet erg aan. Next! http://www.bertramendeleeuw.nl/titel/een-webshop-geen-carriere
4. Vijftig Tinten Grijs - EL James. Jaja, zoveel jaar na data las ik ook deel een en twee van de befaamde trilogie. Ter verdediging: ik wilde ook eens uit mijn comfortzone. En hoe doe je dat beter dan met de verhalen over Miss Steele en Mr. Grey? Uiteraard met een bak thee op de bank. Prima, uit die comfortzone, maar wel in stijl natuurlijk. :) Binnenkort meer op het boekenblog. Ja, alweer!
5. Hoe ik het huis van mijn ouders heb leeggeruimd - Lydia Flem. Laat ik nou denken dat het hier om een opruimboekje ging, een boekje over minimalisme.. Nee, dus. Lydia Flem vertelt over een enig kind wier ouders zijn overleden. Aan haar de taak het huis leeg te ruimen, bepaald niet makkelijk. Ik heb nu al wel eens angstdromen over het appartement van mijn moeder, die hoe langer hoe meer moeite krijgt met het wegdoen van spullen. Er komt wel van alles het appartement in, maar eruit? Lastig om dat bespreekbaar te maken, het is natuurlijk wel haar huis. En daar heb ik bijzonder weinig over te zeggen. Overigens is ze een kranige 70-jarige en still going strong. Wat mij betreft duurt dat leegruimen nog minimaal twintig jaar! http://achillevandenbranden.blogspot.nl/2007/07/hoe-ik-het-huis-van-mijn-ouders-heb.html
6. Wie heeft ons in Godsnaam geleerd dat regen slecht weer is? - Jan Jaap van Hoeckel. Omdenken! Waarom doen we wat we doen? En op deze manier? Er zijn andere wegen. Alleen zien we die niet altijd, gaan we toch voor die mainstream. Jan Jaap laat zien dat er ook andere manieren zijn, verhelderend! http://achillevandenbranden.blogspot.nl/2007/07/hoe-ik-het-huis-van-mijn-ouders-heb.html

En, hebben jullie gisteren een heerlijk avondje gehad? Wij vierden het met een nietmeergelovige die spontaan toch wel weer geloofde. Blijkbaar waren de cadeaus erg overtuigend. En ik was ook braaf geweest, want er zaten zomaar een paar boekenbonnen in de zak voor mij! Mocht iemand nog 'must reads' weten voor onder de Kerstboom, dan hoor ik het graag. Niet dat mijn boekenkast nog plek heeft en o ja, ik heb al een paar andere boeken besteld, maar goed. Heeft men ooit teveel boeken? Retorische vraag, mensen. ;)

Fijne zondag allemaal! X