Veertig enzo

Goed, twee weken geleden werd ik dus veertig en ik moet zeggen dat het me reuze meevalt. Scheelt ook dat ik enorm in de watten ben gelegd. De dag van te voren lag m'n mat al vol met ontzettend leuke en lieve post, waaronder deze hondenbikini / feestslinger van Mim. :) Op de dag zelf mocht ik eindelijk een pakketje openmaken dat met DHL binnengekomen was. Men, wat zat dat goed dicht! Het leek wel een Sinterklaas-surprise. Wat erin zat? Een potje van jade, heel mooi gemaakt. Ook had ik verjaardagspost die echt, echt pas op de dag zelf geopend mocht worden. Hele strenge postverstuurster. ;)

 

Amsterdam was natuurlijk super. Wat een weer! Er blijft zoveel te zien en te doen, geweldig. Zelfs als je verkeerd loopt. Ahum. Okay, na een dag heb ik wel weer genoeg van de hectiek van de Grote Stad, maar ik raak er ook altijd heel geïnspireerd, wat een leuke energie hangt er toch.

Laatst klikte ik op zo'n site met tarotkaarten. Doe ik anders nooit, maar ach. Leuk voor een keer. Trok ik toch De Dood! De kaart klinkt enger dan hij is, gelukkig. Met De Dood sluit je iets af, een periode in je leven. En je begint met een nieuwe fase. Dat klinkt goed!

Echt, ik ben verschrikkelijk verwend. Op het werk kreeg ik bloemen en een boek. Over een meisje dat ongewenst zwanger raakt tijdens de Tweede Wereldoorlog en opgevangen wordt door de nonnen. Niet bepaald gezellig. Van een Din op het werk een boek. Over Rusland, tepelklemmen en een seriemoordenaar. Of het mijn genre is, dat weet ik nog niet. De stijl is wel lekker vlot, maar die klemmen en die moorden... Meer later! Van mijn Oekrainse collega's kreeg ik dit tasje. Echt heel lief, alleen iets te veel hippie naar mijn smaak. Tasje gaat dus binnenkort naar een nieuwe eigenaresse.

Met andere woorden: als het decennium zo doorzet, dan kan ik daar heel goed mee leven!

Nat by Mirjam Down Under

Het regent, het regent, 

de pannetjes worden nat.

Daar kwamen twee Gravinnetjes,

die vielen op hun kinnetjes.

Het regent, het regent,

de pannetjes worden nat.

Niet alleen de pannetjes dus... 

Gelukkig vielen we niet,

niet op onze kinnetjes 

en

niet op ons gat.

Maar we waren wel nat!

En dat vond vooral 

Frau Antje

helemaal 

niet 

leuk!

Met een warme handdoek was het leed

gelukkig gauw geleden.

En dan nu met een boek op de bank!

Fijne avond samen.

X

Candy Shop by Mirjam Down Under

Let's go to the Candy Shop van 50 Cent - wat een foute vent, maar wat een lekker nummer! Vandaag was ik in mijn candy shop, de boekhandel. Voor mijn verjaardag had ik een prachtig boek gekregen, de Boekendief van Marcus Zusak. Nog niet gelezen? Echt doen! Maar ja, dat boek had ik dus al. Op naar de boekhandel dus, om een ander boek een goed tehuis te bieden in mijn boekenkast. Het verbaasde me dat ze me niet vroegen of ik mee wilde eten, want het duurde wel even voordat ik mijn keuze gemaakt had. Na flink wat keuzestress ben ik voor Stormvogel gegaan van Conn Iggulden. Volgens de achterflap is het een epische roman van een groot verhalenverteller, en het begin van een onmisbare leessensatie. Dat belooft dus nog wat. Nu ben ik wel benieuwd wat er in jullie candy shop staat! :) 

Europeesche Verkiezingen by Mirjam Down Under

Nou zou ik kunnen doen alsof dit een promo is voor de Europeesche verkiezingen. Alsof ik U allen oproep tot een massale run op de stemkantoren, wel stemmen, hoor! Dat trappen jullie natuurlijk nooit in. Jullie hebben meteen in de gaten dat het hier weer om een strakke actie van Miss Down Under gaat.

En ja hoor. Vanmorgen stond ik met stempas, legitimatie en rood potlood fris en fruitig klaar om te stemmen. Ik vond wel dat het slecht aangegeven stond waar het stemlokaal was. Niet erg, ik had hier al vaker gestemd, dus ik wist precies waar ik moest zijn. Hoewel ik wel moet toegeven dat ik in eerste instantie op het toilet stond. Maar goed, stemlokaal gevonden, zat er niemand! Heel vreemd. Tijd gecontroleerd, ze zouden echt open moeten zijn. Gelukkig kwam mijn redder in nood er al gauw aan: "Gefeliciteerd mevrouw, U bent de allereerste! Maar het is pas echt morgen." Tuurlijk.

Nieuwe kansen morgen dus. Zie ik jullie daar? :)

Veertig enzo by Mirjam Down Under

Goed, gisteren werd ik dus veertig. En ja, ik weet het: age is nothing but a number en je bent zo oud als je je voelt enzo, maar toch. Ik heb daar toch ideeën en gevoelens bij, ik kan er niets aan doen. Geen zorgen, ik zit niet in een midlife crisis, sterker nog, ik geloof dat ik me nog niet zo goed in m'n vel en op m'n plek heb gevoeld als nu. Groot voordeel van ouder worden! En er zijn zoveel mensen die deze leeftijd niet eens halen... Waar hebben we het dan over.

Om het heugelijke feit te vieren, ging ik gisteren met Miss B naar Amsterdam! Ik wilde al een tijd naar het Rijksmuseum, dit was natuurlijk de perfecte gelegenheid. Ook nog even een hap doen bij Dophert, een veganistisch restaurant, ook fijn. Hebben we hier niet hè, in de provincie? En ondertussen de sfeer van Amsterdam opsnuiven, altijd leuk. Het museum is mooi, prachtig verbouwd. Alleen had ik toch een beetje het gevoel in de Efteling te lopen. Het is een nieuw museum en ze hebben heel hard hun best gedaan (tien jaar lang, ha!) om het helemaal op te kalefateren in de oude stijl. Tja... Het is ook hartstikke onoverzichtelijk, we waren continu de weg kwijt. De derde verdieping was te bereiken via de tweede. Althans, een deel. Het andere deel zat wel gewoon op de derde. Hu? 

Maar goed! De kunst was mooi, ik heb prachtige werken gezien. Aanrader: een werk van Marie Jeannette de Lange door Jan Toorop. Een foto daarvan is te vinden op mijn Instagram @mirjamdownunder. Ertegenover hing ook een prachtig schilderij, ben alleen vergeten een foto te maken van het bordje ernaast. Door wie het gemaakt is, geen idee, vergeten. Zowiezo raakt mijn hoofd gauw vol in een museum, zoveel indrukken!. Ook hing er een prachtig Mondriaanjurkje, had mij vast prachtig gestaan. Maar ja. En natuurlijk heb ik een #selfie gedaan bij de Nachtwacht! Wat Obama kan, kan ik ook! En vooraan staan? Dat doen we natuurlijk Russian style! Gewoon naar voren lopen, bij de groep gaan staan en beetje bij beetje invoegen. Totdat je in het midden vooraan staat. Dan neem je je tijd om de perfecte selfie (nou ja....) te maken. Done! Ja hallo, ik heb ook betaald voor m'n entreekaartje, hoor!!

Nadat we bij het Rijks uitgekoekeloerd waren, zijn we langzaam teruggelopen naar het Centraal Station. Kwamen we toch langs een Minishop.... Wow! Daar moest natuurlijk ook even geloerd worden. En de allernieuwste editie moest uitgeprobeerd worden. Al zeg ik het zelf, hij stond me fantastisch. :)

Thuis aangekomen stond de visite al bijna op de stoep. Leve de Whatsapp: hallo, het wordt wat later! Wel handig dat de aansluitingen zo ver uit elkaar zitten, zo mis je het volgende treintje maar zelden. Top, NS! Ach, op zo'n relaxte dag kon ik me echt niet druk maken. En ik ben echt verwend! Van m'n Din Zonder Blog heb ik m'n lievelingsboek gekregen. Had ik dus al, maar ze kent m'n smaak dus goed. :) Ben nu internet aan het afstruinen voor een mooi alternatief, ik sta open voor suggesties. Van Miss Onny een handgemaakte creatie, prachtig! Zal vast gauw voorbijkomen hiero. En van Zusje nog een boek met tips om.... een boek te schrijven. Gaat vast goed komen zo. Ik geniet vandaag nog na (met aardbeiengebak :)) en wens jullie allen een hele fijne en zonnig zondag! X

#365letsspreadsomelove by Anne & Vrouwtje Down Under

De Instagrammers onder ons kennen deze hashtag vast wel, zo leuk! Iedere keer dat je een hartje spot, zet je 'm met deze hashtag op Instagram. Om de wereld een beetje mooier te maken. Sommige IG-ers proberen echt iedere dag een hartje te spotten, ik doe mee als ik er toevallig eentje zie. Vanmiddag waren de dames in Nijmegen en ja hoor, check! Wat een leukerd, zo is zelfs een wandeling in de regen leuk, toch?

Bullenmamadag by Anne & Vrouwtje Down Under

Moederdag begon voor deze Bullenmama wel heel vroeg. Zo rond een uur of twee stond Mme bij het bed te trappelen. Helaas niet met een zelfgeblaft gedicht of een ontbijtje. Nee, Anne moest een plas! En das bijzonder, want normaal draait Anne zich rond die tijd nog meerdere malen om. Achterdeur geopend en daar ging ze. Rondje door de tuin, plasssssssssss..... En nog een keer, en nog een keer. Vreemd. Daarna bleef Mme onrustig, dus om een uur drie gingen de dames nog maar even een rondje door de wijk doen. Mocht U twee dames in een flanelletje gezien hebben, dat waren wij. Na het rondje gelukkig weer een dut gedaan, dank U Anne.

Toen we opstonden, was het nog steeds niet over, balen. Toch Dokkie maar gebeld, "Ja hoor, komt U maar." Gelukkig had Dokkie gisteren al Moederdag gevierd. Fijn, hoefden we ons niet al te schuldig te voelen. :) De rode loper lag al uit (tja, je bent een VIB of je bent het niet) en daar kwamen we met ons potje pies. Jep, blaasontsteking! De boel werd voor de zekerheid nog even gecontroleerd, maar aangezien Mme haar eigengereide ik is, lijkt het mee te vallen. Pillen mee en daar gingen we, op naar Groesbeek. Alweer Omaatje ook met een zelfbereid moederdagcadeau werd verblijd. Die was daar gek genoeg niet heel erg content mee. Tss......

Verdubbeldag by Mirjam Down Under

Verdubbeldag! De Verdubbelhond en haar chauffeuses moesten daar natuurlijk bij zijn, want het afgelopen jaar deden ze fanatiek mee aan de vele Verdubbeldaden. Vandaag waren er diverse Verdubbelactiviteiten uit te voeren, zoals een Zero Waste Lunch bereiden (en opeten!), postkaarten maken voor Post voor Kanjers, Loesje-schrijfworkshops en A Little Something doosjes in elkaar zetten. Zo leuk! Op het laatste moment werd er nog een activiteit aan het programma toegevoegd: Anne-knuffelen. Bijzonder geslaagd, vond ook de Verdubbelhond.

Stoere Chick, Anne Frank, Ontdekking & Update

Wie die stoere chick is? Anne natuurlijk! Afgelopen zaterdag hadden we behendigheid op de cursus, leuk! Onze trainer is daar niet zo van, maar aangezien wij het seniorenkluppie zijn, kunnen we wel een potje bij 'm breken. Ach, het spul stond toch al op het veld en hij vond het wel best. En Anne deed het supergoed! De grote honden waren allemaal bang, maar Mme niet. Alle hindernissen werden lekker ontspannen, met groot zelfvertrouwen (okay, ook met een begeleidende brok, maar toch) genomen. Zelfs de wip! En die was best spannend. Sterker nog, we hebben 'm als enige genomen. Zelfs toen hij ook nog hoger gezet werd, en dat was echt hoog voor de korte pootjes van Miss Anne. U snapt: ik ben een trotse bullenmoeder.

Zondag had ik een leuke actie: ik had het Dagboek van Anne Frank slechts driemaal in de kast staan, waaronder eentje gloednieuw, nog in de verpakking. Ik vond het wel een mooie geste om die versie weg te geven op Dodenherdenking. Onder het mom: opdat we niet vergeten. Dat heb ik geweten.... Ik had al heel snel een reactie. Mooi, boek weg! Daarna een reactie van iemand die allergisch weg en het boek ook graag wilde hebben. Ze wilde het al heel lang lezen en omdat het nog in de verpakking zat, was het ideaal voor haar. Geen last van haren, rook, pollen en nog meer ongein. Vond ik ook een mooi idee, dus voorgesteld of mevrouw Twee het dan eerst kon krijgen en daarna naar mevrouw Een kon sturen. In de tussentijd reageerde ook mevrouw Drie. En toen begon het gedoe: Mevrouw Twee vond het prima, maar eigenlijk wilde ze het heel graag houden. Zodat ook Zusje en Vader het ook konden lezen. Het werd een heel, heel lang verhaal, maar uiteindelijk (en veertig reacties later) gaat het boek naar mevrouw Een. Zucht.... Moraal van het verhaal: duidelijk regels aangeven!!

Jaja, ik heb een ontdekking gedaan. Okay, de Nobelprijs zal ik er zeker niet mee winnen en ik loop ook jaren achter bij de rest van Nederland, maar ik ben er blij mee. Eindelijk heb ik Uitzending Gemist ontdekt! Via via hoorde ik van een mooie aflevering van College Tour met Ruby Wax. Dus toch maar eens Uitzending Gemist geïnstalleerd en nu ben ik fan. En verslaafd aan College Tour! Inmiddels heb ik de afleveringen met Ruby, Nigella Lawson en Erwin Olaf gezien. Wat een mooie mensen zijn dat toch, met bijzondere verhalen. Daar houd ik wel van. Geen doorsnee! Met een schuin oog heb ik al verlekkerd naar de andere afleveringen gekeken: leuk! Daar ben ik voorlopig nog wel zoet mee. Nog even en m'n tv kan de deur uit..

De vorige keer schreef ik toch dat het onttroepen wat gestagneerd was? Ik ben weer helemaal los! Op Marktplaats staat van alles en dat loopt best lekker. De Engelstalige pockets vliegen ook het huis uit, net als allerlei kleine prulletjes. Nu is het wel zaak om het vol te houden en nog belangrijker: nix meer de hut in te slapen. Tegelijkertijd moet ik wel bekennen dat er vandaag een jurkje met de post kwam... Ik vond toch wel dat ik op m'n verjaardag een nieuw jurkje verdiend had. En het is nog wel een kroonjaar.... Het is nog niet zover hoor, duurt nog even. Heel even. :) Maar goed, ik moet het jurkje nog passen. Misschien past het wel niet. ;)

Prima Ballerina by Mirjam Down Under

Kennen jullie het programma Bloed, zweet en blaren? Ik vind het heel erg leuk, je krijgt een mooie inkijk in het dagelijks leven van de dansers en iedereen om hen heen. Het werd me al snel duidelijk: niet mijn ding! Behalve dat ik mijn benen niet achter m'n oren kan leggen, vind ik een zekere mate van vrijheid wel prettig. Okay, ik tuf ook bijna iedere dag naar Boxmeer en m'n agenda wordt tot op zekere hoogte ook voor me bepaald, maar..... toch.

Maar goed, ik zit dus helemaal in de balletmodus. En laat de Junior Company nou in de buurt komen! In de Junior Company dansen aanstormende talenten, zeg maar de Igone de Jongh's van morgen. Gaaf! En daar was ik gisteren. Het Zwanenmeer kwam voorbij, The Sleeping Beauty en ook nog een lekker pompeus Russisch stuk: Diana et Acteon. Ook nog wat modern spul. Mooi! En knap hoor, zoals die dames op hun spitzen dansen en zomaar in de lucht gegooid worden. Ik dacht altijd dat dat het enige was dat mannen deden. Nee dus, ze springen zelf ook. Heel hoog. En die tutu's.... Wil ik ook! Toch maar eens voor m'n verjaardag vragen. :)

Hinkstapsprong by Mirjam Down Under

"Centrum Grave voor voetgangers bereikbaar", stond er op het bord. Naja, vooruit dan maar. Per auto was ook leuk geweest, maar daar reken ik tegenwoordig al niet meer op. Ik weet niet hoe het bij jullie is, maar hiero ligt alles open. Er moeten pijpen worden vervangen. Dat was blijkbaar niet genoeg gedoe, want afgelopen week werd ook de watermeter vervangen. En aankomende week hebben we een dagdeel geen water. Als het goed is. Dat wordt dus water opvangen en met geknepen billetjes zitten! Maar goed, het centrum dus. Het was misschien handiger geweest als er op het bord had gestaan "Centrum Grave bereikbaar voor voetgangers zonder kinderwagen, blindegeleidehond of rollator. Een enigszins werkend evenwichtsorgaan is ook wel handig. En hakken? Niet doen, hier kunt U de lieslaarzen vinden. Naast de polsstokken." Zucht.