Mirjam Down Under in Brugge!

Mocht iemand zich afvragen of Mirjam Down Under er niet bij was, in Brugge. Jawel, hoor!

Gezellig bij Trui, met Kapoentje natuurlijk. 

  

Ook een fijn VW-busje!

 

Wat een knapperd, hè? 

En ze was met het busje! 

Uiteraard pool position geparkeerd op de Markt.

When in Rome, do as the Romans. Lekker, echte Belgische frietjes!

Ik ga naar Belgie en neem mee....

Tijdens mijn kindertijd was ik zeker van een ding (van wel meer dingen hoor!): iedere zomervakantie kwam tante Coba af. Ja, ze kwam af, want ze kwam helemaal uit Belgie! Hoe ze daar terechtgekomen is, is een bijzonder verhaal, maar daarover meer een andere keer. Tante Coba was een van de oudste zussen van mijn vader en zijn favoriete zus. Nou klitten ze allemaal nogal aan elkaar, waarschijnlijk omdat ze hun ouders vroeg verloren. Maar deze twee... Vier handen op een buik.

Ik kan me nog goed herinneren hoe ze kwam, de hele auto volgestouwd! Want ja, een vakantie van zes weken... Daar heb je nogal wat voor nodig. En dan al die mattaarten voor de hele familie! Makkelijk zal het voor mijn moeder niet zijn geweest, een gast aan tafel die zo lang bleef, de logeerkamer (oftewel mijn slaapkamer, ik sliep dan op een matras bij mijn ouders) overnam en zich met alles bemoeide. Want verlegen, dat was ze niet bepaald. Maar het was heerlijk om mijn vader te zien genieten en dat was mijn moeder veel waard.

Inmiddels komt tante Coba niet meer. Mijn vader is er niet meer en hoewel mijn moeder hem beloofde dat de deur altijd open zou staan voor tante Coba, is ze nog maar een keer afgekomen. Tijdens dat bezoek bleek dat de dames bijzonder weinig gemeen hadden. Zo is mijn moeder nogal van de Hup! en tante Coba is meer van de langzaamaanclub. Kopje koffie in de nachtjapon, boterhammetje (gesmeerd door de mams), babbeltje erbij... Tegen de tijd dat ze klaar was voor de dag, was die van mijn moeder al half voorbij. Eigenlijk hadden ze met name mijn vader gemeen.

Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat ik afgelopen dinsdag ook afging! En ook mijn bolide was tot de nok gevuld. Okay, echt groot istie niet, maar toch. Ik had voor het werk een bijeenkomst in Brugge, en het meeste wat ik bij me had, was daarvoor. Voor mezelf had ik een minikoffertje bij me, en voor mijn collega's de bekende exportartikelen als kaas en stroopwafels. En blikken, want ik ging op de heenreis op bezoek bij Trui oftewel ons aller Miss Creatuurtje. Dat was me toch gezellig! Ik had beloofd m'n best te doen met het sociaal programma van het werk mee te doen. Maar ja.... Opeens was het te laat. Altijd een goed teken!

Het was fijn... Heerlijk gegeten, ontzettend genoten van het mooie weer en het fijne gezelschap. Gezellig gebabbeld, Kapoentje geknuffeld. Zo'n mooi voorbeeld van Klein Geluk. Oftewel: Groot Geluk. Prachtig om Grote Dochter te zien stralen, op weg naar de diploma-uitreiking (met lof geslaagd, bravo!) en een spannende, maar ongetwijfeld mooi nieuw hoofdstuk!

Het weerzien met de collega's was ook fijn, we zijn inmiddels met zo'n 75 man/vrouw! Dat was 13 jaar geleden wel anders.. We hebben een heel stabiel team, veel collega's ken ik dus al zo lang als ik er werk. Zo'n weerzien is dus erg fijn. We zijn weliswaar erg verschillend, de Russische/Oekrainse/Wit-Russische cultuur is gewoon anders dan die van ons en dat betekent voor mij dat ik heel bewust moet communiceren. Nou ja, moet... Het is in ieder geval erg handig! Soms moet ik heel duidelijk m'n kracht laten zien en soms m'n zachte kant. Laveren dus. Maar ach, bij de Nederlandse collega's is dat niet anders. :) En wat ik heel bijzonder (en prettig) vind, is dat we elkaar flink de waarheid kunnen zeggen, het enorm oneens met elkaar kunnen zijn, maar dat dat de relatie niet schaadt. Heerlijk! Geen onderhuidse vervelende dingen, geen gedoe van de vorige keer.

Gisteren reed ik weer terug naar huis, dacht U dat de bolide leeg was? Welnee! Want naast de kilo chocolade en de liters bubbels ging er nog iets mee terug: bergen energie! Overgehouden aan een heerlijk bezoek met zoveel fijne mensen. Waarvoor mijn grote dank.......... :)

En dan nog een kleine foto-impressie, enjoy!

De Bioboer by Mirjam Down Under

Laat ik het maar gewoon toegeven. Ik ben het liefste thuis. Ik mag dan wel regelmatig op het vliegtuig stappen naar exotische oorden (Rusland, ha!), maar thuis is het toch het fijnst. En helemaal op zondag. Zondag is mijn trutteldag, mijn nixdag. Regelmatig maak ik plannen om de hort op te gaan en als puntje dan bij paaltje komt, dan blijf ik toch thuis. Geen zin. Lekker thuis in de tuin of op de bank. Aanmodderen of aanlummelen. Een fijne kop koffie erbij, heerlijk!

Vandaag niet, vandaag ben ik helemaal naar Reek geweest. Jawel! Voor degenen die Brabant niet zo goed kennen: Reek ligt net achter Grave. Het was dus echt een wereldreis. ;) Anne's oppas zit er ook, dus ik kom regelmatig in het buitengebied van Reek. Jaja, Reek heeft een centrum en een buitengebied! En er zit een biokweker die vandaag open dag hield. Dat moest natuurlijk wel even gecheckt worden.

De wereldreis was zeker de moeite waard, nog nooit heb ik iemand zo bevlogen en interessant horen vertellen over courgettes, boswortelen en sla. Echt! Hebt U wel eens van de selderijvlieg gehoord? En wist U dat wilde sla stiekem helemaal geen sla is? En dat alles (zo'n twee hectare) met het handje geschoffeld wordt? Behoorlijk indrukwekkend!

Met een biowijntje en soeppie huppelde ik weer naar huis. Binnenkort wordt hier alleen nog met biogroenten gekookt. Met een beetje mazzel ben ik dan ook meteen m'n kookblock kwijt, mooi! Interesse? Klik hier voor meer info.

Nachtkastje

"Wat ligt er op je nachtkastje?", een van mijn lievelingsvragen in interviews! Of "Laat zien wat er in je koffer zit", ook zo'n leuke. "Waar mogen we je 's nachts voor wakker maken?" Das een makkelijke, sushi natuurlijk.

Misschien wat kneuterig, maar kan mij het schelen, ik vind dit leuk. Dus hierbij mijn nachtkastje. Heel handig, er past heel veel in. Is weliswaar niet de bedoeling, maar het gebeurt gewoon. Tja. Goed, op het tafeltje dus drie rijen boeken waar ik allemaal min of meer in aan het lezen ben. Slechte gewoonte nummer een. M'n concentratieboog is een stuk minder geworden sinds het wereldwijdeweb en de slimme foon, dus ik ben nogal eens geneigd naar een ander boek over te hoppen. Slechte gewoonte nummer twee: het einde alvast lezen omdat ik de spanning niet meer kan verdragen! Heel verrassend; dan boeit het boek me meestal niet meer. Stom...

Maar goed. Bovenop liggen Vlinderhuis van Sergej Koeznetsov, Nu komt mijn boek er echt! van Sandra Di Bortolo, The Golem and the Djinni van Helene Wecker en Duiveldans van Geurt Franzen. Rechts liggen De Kathedraal van de Zee van Ildefonso Falcones, Theo de Kroegterrier van James Herriot en Stormvogel van Conn Iggulden. Op een stapel achter deze boeken liggen Verrassing! van diverse schrijfsters, onder andere Lien van Het keetje van Lien, Forty Rules of Love van Elif Shafak, Het Grote Problemen Boek waar mijn verhaal over Anne in staat en Zonder Suiker van Anne Marie Reuzenaar. O ja, ook nog Groots & Meeslepend Leven van Nou Niestadt.

Okay, ik kom er nu achter dat ik zo'n zeven boeken min of meer aan het lezen ben. Van deze stapels dan, hè? Wat mijn favorieten van deze zijn? The Golem and the Djinni van Helene Wecker vind ik erg mooi, het gaat over twee mythische figuren die ieder hun weg moeten vinden in het moderne New York. En Forty Rules of Love van Elif Shafak was ook prachtig, inspirerend! Beide boeken zijn ook in het Nederlands verkrijgbaar. Op Amazon waren ze in het Engels toevallig goedkoper, vandaar. En ja, de boeken van James Herriot vind ik ook zo leuk! Lekker kneuterig, ik zie hem zo voor me, in z'n oude (en stinkende ;)) Landrover, honden erin en rijden maar! O ja, de Kathedraal van de Zee is tot nu toe ook prachtig Wat hebben we een mazzel dat we nu leven en niet in de Middeleeuwen....

Nu ben ik natuurlijk heel erg benieuwd wat er op jullie nachtkastjes ligt!

Kookblock

Ik heb een kookblock. Nee, geen kookblog! Ik heb geen zin om te koken, boodschappen te doen of gewoon geen inspiratie. Eten vind ik nog wel leuk! Het is nog niet zo erg dat ik iedere dag bij de Chinees en friettent heb gezeten, maar de supermarkt vaart wel bij mijn sushiverslaving (alleen op vrijdag en zaterdag verkrijgbaar, ik heb het onder controle) en de diepvriespizza's waren ook lekker van de week.

Vandaag toch maar weer eens naar de supermarkt getogen, voor een fijne sushilunch. Tis tenslotte vrijdag. :) Ik stond even te dubben welke ik mee zou nemen, werd ik aangesproken door een medewerkster. Blijkbaar zag ik er nogal hongerig uit, want ze vroeg of ik een stukje sushi wilde proberen. Tuurlijk! Van m'n moeder had het vast niet gemogen, maar de grootste keek me zo verleidelijk aan.... Gelukkig werd de winkeldame niet boos. Sterker nog, ze bood me er nog een aan. Ze moest er toch vanaf. Okay! Er kwam nog een dame aan, haar werd ook een hapje aangeboden. Hoefde ze niet, ze kende de leverancier van de sushi al. Ha, ik ook!

Daarna ben ik de rest van de supermarkt maar eens rondgewandeld en laten ze toch een nieuwe smaak van Tony Chono-Nelly vast in het assortiment hebben. Nou eet ik in principe geen choco meer, maar ja, deze ervaring wilde ik toch niet missen: melk-karamel-zeezout. Lekker! Te erg, hij is alweer bijna bijna op. Vanaf morgen geen choco meer dus. Echt!

Maar goed, ook nog even wat echt eten ingeslagen, linzen en een kokosdrankje! En mais, om te gaan poffen. Als gezonde snack, zonder suiker en zout. Bij die winkel van dat hospakje hebben ze een hoop biospullen, valt niet tegen. Nou wil ik eigenlijk veel liever in kleine, lokale winkels kopen in plaats van die massale ketens, maar ja, nu was ik er toch... Fijn, die principes.

Maar goed! Vandaag heb ik maar weer eens braaf gekookt, spaghetti met gegrilde groentes. Dat blijft m'n superrecept. Maar ik sta open voor nieuwe ervaringen, dus als jullie een fijn vegetarisch recept hebben, dan houd ik me aanbevolen Heel fijn weekend allemaal, geniet ervan! X

Vijf Min by Mirjam Down Under

Je hebt van die dagen... Die je, als je in een glazen bol kon kijken, zou overslaan. Waarbij het voor iedereen veel beter zou zijn als je in je nest zou blijven. Vandaag was zo'n dag. Er hebben zich geen rampen voltrokken, het was niet eens een bad hair day (naar mijn bescheiden mening) en m'n panty leeft ook nog. Maar toch. Gewoon niet fijn. Een vijf min.

Voorheen zou ik mezelf getroost hebben met een uitgebreide shopsessie. Zomerjurkje, de nieuwste van de een of andere hippe schrijver, een paar fijne hakken... Maar ja, dat doet deze consuminderaarster niet meer, dus de retailtherapy vond plaats bij de kringloop. Verrassend hè? Hoe vinden jullie mijn champagnekoeler? :) Als iemand weet wat het echt is, dan hoor ik het graag. O ja, of de therapie geholpen heeft? Welnee! Maar ik ben wel deze plastieken handtas rijker. En ik houd niet eens van oranje. Ha!

Therapie by Anne & Vrouwtje Down Under

Toen ik Miss Anne drie jaar geleden uit het asiel haalde, blafte Mme geen Nederlands. En ik geen Hongaars. Anne leek haar Frans ook te zijn vergeten en dat van mij was nogal roestig. We hadden dus een communicatiedingetje. We kwamen wel een heel eind met de aloude lichaamstaal, maar soms begrepen we elkaar gewoon niet. En dat was best frustrerend, voor ons allebei. Daarom besloten we in therapie te gaan. En eerlijk is eerlijk, het heeft onze relatie goed gedaan. We begrijpen elkaar nu veel beter, vaak hebben we aan een woord genoeg. Ik snap dat Anne het milieu hoog heeft zitten en dat ze daarom af en checkt of het afval goed gescheiden is. Anne begrijpt dat ik in het weekend graag uitslaap. Net zoals in iedere relatie is het geven en nemen. En dat doen we graag. Met liefde!

En mocht iemand denken dat Anne nu moe is: welnee! Ze bekijkt gewoon even de binnenkant van haar oogjes. :)