Op Feestboek is er weer een Challenge aan de gang: de No Spend Challenge. Een hele maand budgetteren en niets extra’s kopen. Beetje kort door de bocht, maar zoiets dus.

Interessant! Ik had me voorgenomen om niet meer zoveel op social media te zitten en niet meer met alle challenges mee te doen, want: prioriteiten stellen. Want ik wil een boek schrijven. En niet alles op Feestboek en Instagram meekrijgen. Alsof dat ooit gaat lukken, trouwens.

Op de achtergrond

Dus wilde ik op de achtergrond meedoen. Beetje meelezen, wat tips & tricks oppikken en niets extra’s uitgeven. Zou me vast prima lukken, meende ik. Meende ik... Want op 1 juli was ik in Nijmegen met de bf en z’n kinders.

Shop till you drop

En kocht ik een heel duur kussen. Omdat ik de laatste tijd zo’n last van m’n schouders heb, mijn eigen kussen wel aan vervanging toe was en het kussen van de bf al helemaal. Nou komt die pijn in m’n schouders niet alleen van die kussens. Ik zit ook veel te vaak achter de laptop. Maar dat wordt hopelijk binnenkort opgelost. Dan krijg ik m’n eigen werkplek op het werk met een computer van de zaak. Prettig.

Altijd al willen hebben...

Toen ik in de H&M stond (jawel, op zaterdagmiddag in de H&M, je moet wat over hebben voor de liefde), viel m’n oog op hele schattige bootschoentjes. Precies mijn maat! En goedkoop! Die wilde ik al een hele tijd, alleen dan van dat ene merk dat ook een paar aan kindjes in Afrika geeft. Alleen zijn die zo duur…

Met glitters!

En er hing ook een rugzakje! Kindermodelletje en in de sale. Wilde ik ook al een hele tijd, voor bij het wandelen met de honden. Handig, om daar mijn foon, de porto en van alles nog wat mee te nemen. Rugzakje werd dus ook afgerekend.

Cadeautje

Vervolgens kwamen we nog bij een heel goedkope winkel, zo eentje waar de muziek heel hard staat en alle klanten keihard schreeuwen. De bf en kinders verdwenen in de krochten van de shop, ik liep een beetje in m’n eentje te dolen. Opeens spotte ik een hele toffe sleutelhanger, bijna voor niets! Zonder na te denken sprintte ik ermee, hup, naar de kassa. Na het afrekenen dacht ik opeens aan de ‘No Spend Challenge’. Oeps.

En nog wat uitgaven

Gisteren was het ook fijn: ik zat achter de laptop toen mijn oog op een aantal onbetaalde rekeningen viel. Aj… Weliswaar afgelopen maand aangeschaft, maar ja, nog niet betaald. En te hard rijden in Nijmegen loont ook niet. Huppekee, weer ruim 50 Euro foetsie.

En toch winst

Gaat dus prima, met die challenge. Maar… wat ik wel echte winst vind, is het inzicht in mijn surfgedrag. Ik zit regelmatig gezellig op Instagram, Facebook of iets dergelijks, ik zie iets interessants, wat het dan ook mag zijn. En hup, ik ga direct kijken hoe duur die jurk, die broche of dat boek is. Niet dat ik iets nodig heb, he? Want mijn kasten zijn vol genoeg.

Maar toch moet ik dat internet weer op. En het is niet zo dat ik dan een knoop doorhak. Nee, ik kijk, meen dan dat ik er even over na moet denken en vervolgens kom ik nog een keer terug. Of ga ergens anders kijken of ik het goedkoper kan vinden. Niet dat ik het dan wel koop…

Ik geloof dat ik nog een challenge nodig heb: No Social Media Zone of zoiets. Iemand tips? 

Mijn hutje op de hei

Kennen jullie het fenomeen ‘Tiny House’? Ieniemiehuisje, met een minimum aan spullen en weinig tot geen kosten. Mooi streven, het leek me alleen nooit haalbaar. Voor mij dan, he? Met mijn 4 boekenkasten, 2 kledingkasten en best een hoop andere spullen.

Een huisje in het bos

Totdat ik op bezoek ging bij een vriendin, in een chalet in het bos. Ah… Wat een verademing! Je hoorde er helemaal niets, behalve de wind in de bomen en de vogels. Het meubilair was basic, maar wel van alle gemakken voorzien. Hello Clair en Frank Underwood!* Okay, de gaskachel en het enkelvoudig glas spraken me wat minder aan, maar goed.

Hondsitter aan huis

En nu had ze toch een oppas nodig! Voor haar hond. Even gecheckt en ja hoor, een oppas aan huis was best een goed idee. Dus togen Anne en ik voor een weekend naar het huisje in het bos. Na een paar drukke werkweken achter de rug en minimaal nog 1 voor de boeg, waren we er hard aan toe, een beetje relaxen.

Nou ja, relaxen… Anne nam haar taak heel serieus. Voorbijgangers, vogels en eekhoorns werden ernstig toegeblaft. Zodat ze niet zouden denken dat het huisje leegstond. Uiteraard werden alle manden getest, of ze wel Anne-proof waren. Gelukkig waren die allemaal in orde.

En ik? Ik las wat, deed wat dutjes en gluurde bij de buren. Wat een tof park! Voor ieder wat wils, van Dynasty mansions, tot tenten tot huisjes met een heel hoog kitschgehalte. Geweldig! Alleen daarvan genoot ik al. Maar natuurlijk genoot ik ook immens van de vogels die boven mijn hoofd aan het zingen waren, van de dagen die opeens zoveel langer leken dan thuis. En van de boeken die ik las.

Mijn to be read stapel

Om ervoor te zorgen dat ik niet zonder leesvoer kwam te zitten (stel je voor tenslotte), nam ik deze stapel mee. Over Jos twijfelde ik nog of hij wel mee mocht, maar we als tussendoortje was hij aangenaam gezelschap. Zo grappig, Jos schreef precies zoals hij praatte. Tijdens het lezen hoorde ik hem dan ook de hele tijd in mijn hoofd. Nostalgie, heerlijk!

Beetje jammer dat het mooie weer niet aanhield. Op de een of andere manier belandde ik daardoor toch weer op de bank met Clair en Frank Underwood. Op zich niet erg natuurlijk, maar ik ging eigenlijk voor een uitgebreid leesweekend. Binnenkort maar weer eens een nieuwe poging doen, ergens in Drenthe. In een TB-huisje.

En nu?

Of het ‘Tiny House’ iets voor mij is? Het is een beetje kamperen met je eigen douche en toilet. Best aangenaam! Hoewel ik mijn vaatwasser wel miste. Toch maar weer eens een poging doen al mijn spullen te minimaliseren. Jos en een ander boek van deze stapel liggen al in de Little Free Library, dus ik ga goed.

*Mijn huidige Netflixfix: House of Cards.

Eerstewereldproblemen enzo

Een tijd geleden deelde Lien van Het Keetje van Lien haar noodkreet: de brievenbus tegenover haar huis ging verdwijnen! PostNL had in het kader van een bezuiniging/herindeling/herstructurering besloten dat de bus waar ze al jaren tegenaan keek, niet langer nodig was. Boe!

In mijn naïviteit dacht ik dat de mijne, nou ja, de bus die aan het einde van mijn straat staat, niet weg zou hoeven. Het was namelijk de enige in de wijk. No way dat ze alle ouden van dagen in het Blauwe Dorp hun postgelegenheid zouden ontnemen. Fout dus. Want laatst zat opeens deze sticker op 'mijn' bus:

Pardon? Ik weet natuurlijk dat dit een eerstewereldprobleem is, maar serieus? Ik postte een foto van mijn oude trouwe busje op Instagram en PostNL was zo vriendelijk om te reageren. Ik kon contact opnemen met de klantenservice en dan zouden ze ernaar gaan kijken. Geen beloftes natuurlijk, maar... Hup de barricades op dus!

Althans, dat was de bedoeling. Maar toen moest ik opeens bellen met de klantenservice en daar houd ik niet van. Ik app liever. Of ik stuur een mail. Ik klikte de site met de info weer weg, dat ging ik later wel doen. Niet dus. Vergeten. Overigens raar, dat je een postbedrijf moet bellen. Maar goed.

En toen zat mijn busje opeens dicht. Met de enorm heldere tekst: "tijdelijk buiten gebruik". Ik had me er inmiddels al bij neergelegd, anders was ik tenslotte wel een stuk fanatieker geweest met mijn protestactie. Voortaan zou ik zo'n 10 minuten moeten lopen. Voor mij geen probleem, maar de oudjes in de buurt?

En toen bleek dat de lokale sufferdjes* toch wel nut hebben. Want volgens mijn medebuurtbewoners en brievenbusgebruikers kwam er een nieuwe bus! En wel op het Pastoor Huppeldepupplein. Duurde even voordat ik in de gaten had dat dat plein zich aan de andere kant van mijn straat bevindt. Hey, ik woon er pas zo'n 13 jaar.

Het zou natuurlijk best handig zijn geweest als PostNL de nieuwe had geplaatst voordat de oude afgesloten werd. Van de andere kant had ik dan niet kunnen genieten van al die mensen die fanatieke pogingen deden om hun post door een dichte bus (buiten gebruik tenslotte) te schuiven. Zou PostNL een candid camera opgehangen hebben? :)

Na behoorlijk wat gemopper wassie daar dan eindelijk: onze nieuwe bus. Mooi istie, he? We zijn er allemaal erg blij mee. Ware het niet dat ook deze bus... Jaja! Tijdelijk buiten gebruik is.

*lokale sufferdje = het lokale krantje, niet mijn buren

Over kunst, kitsch en postbodes.

We zouden naar Wassenaar gaan, naar dit museum. Hartstikke gaaf, met een zwembad waar je in kunt staan! Het restaurant zag er ook top uit, dus daar gingen we. Niet. Want of het nu aan onze naam ligt of aan het aardrijkskundig onderwijs dat we ooit genoten, maar Mirjam en Mirjam dachten dus allebei dat Wassenaar bij Hilversum lag. En niet, zoals Mr. Google aangaf, in het westen. Waardoor onze reis een stuk langer zou zijn dan verwacht. Hmm...

Dan maar met de trein? Nou... Dan zou de reis nog 3 kwartier langer zijn. Enkele reis, he? We dachten nog even aan carpoolen. Tot bleek dat de carpoolplaatsen niet zulke reviews hadden. We hadden namelijk niet zo'n zin in seksuele voorlichting, opengebroken auto's en onzichtbare carpoolplaatsen. En dus gingen we...

 Naar het Kröller-Muller museum! Op onze mooie hoge Veluwe. Wat dichterbij en met een prachtig park eromheen. Uiteraard ging ik met mijn busje. Das pas handig parkeren! Altijd plek. :)

Nou moet ik zeggen dat ik voorlopig weer aan m'n moderne kunst quotum zit, hoor... Ik weet dat kunst niet altijd mooi hoeft te zijn. Het moet je aan het denken zetten enzo. Maar soms vind ik het wel fijn dat ik een beetje het idee heb waar het over gaat. Dat had ik bij Stanley Brouwn's master pieces (jaja, hij had er dus meerdere) dus niet. Ik zal dus ook niet gauw zeggen dat 'ik dat ook zou kunnen', want echt... Hoe kom je er op??

Maar goed, gelukkig was vriend Vincent er ook. En hoewel ik best snap dat ze hem 200 jaar geleden niet begrepen; wat is zijn werk mooi!! Van 'De aardappeleters' ben ik geen fan, dat is mij te donker en te benauwend. Maar zijn Franse werk... Geweldig. Alleen dat achtergrondbehangetje al! Ben wel benieuwd wat de dame in groen van haar portret vond. Vincent gaf haar wel een erg zuinig mondje. Ze moest eens weten dat miljoenen mensen haar inmiddels al gezien hebben.

 Mijn favoriet van Vincent: de postbode natuurlijk. :)

 Picasso was er ook, met dit schattige uiltje. Gemaakt uit allerlei afval. Knap he?  

Wat was het fris gisteren! Met de winterjas aan en sjaal om gingen we toch naar buiten. Dit stuk heette rechthoek met 2 gaten, geloof ik. Dekt de lading wel. :)

Heel leuk, overal staan deze stoeltjes buiten. Ideaal voor laid back outdoor kunstbeleving! Cocktail erbij...

Ondanks al onze coffee breaks en sitdown kunstbeleving strompelden we laat in de middag weer naar buiten. Moe van alle indrukken. De witte fietsen hebben we dus voor een andere keer gelaten. Ik geloof dat we niet de enige waren...

 Iemand nog een idee voor een anders dan anders kunstbeleving? Ik hoor het graag.

Fijn weekend! X

Binnenkort in Nijmegen? Lees hier mijn toeristische tips!

Laatst was ik in Nijmegen. Daar ben ik wel vaker, de boy friend woont daar tenslotte. Ik ging la petite Francaise uitlaten en we kwamen op een plek terecht die ik graag met jullie deel. Het Waalhalla. Heel erg gaaf!

 Supercombinatie toch, onkruid en een industriele muur? Ik houd ervan!

 Ik zit nu in mijn groene fase... Wat vinden jullie ervan?

 En toen drukte ik per ongeluk op een nog steeds onbekend knopje.. En waren mijn foto's opeens in zwart-wit. Wel een coole pic, toch?

En zo waren de kleuren in het echt. Voorlopig althans, want het zou inmiddels alweer overgeschilderd kunnen zien. Toen ik er was, waren er ook artists aan het werk.

Een hartjesonderbroek en Adidasslippers. Ik word er blij van. :)

Bootjevaren, het kan allemaal aan de Waal. ;)

Kusjes vanaf de Waalkade!

Iemand had een beetje een offday...

En toen wandelde ik naar het Honigcomplex. Ook zo tof. Daar stond mijn volgende vakantiebestemming. Lekker rustig, zo zonder buren.

Wally was er ook.

En de muis! *jeugdsentiment*

En wat mij betreft het pronkstuk van die dag: de beer en het meisje. Prachtig!

Dus... Ben je een keer in de buurt? Kom zeker even kijken! Bij het Honigcomplex kun je ook een drankje doen en een hapje nuttigen, absoluut de moeite!

Groetjes, Mirjam

Boeken en romantiek in Zeeland

We gingen een romantisch weekend weg. Er was namelijk iets te vieren. Op naar Zeeland!

Er gaan natuurlijk altijd boeken in de koffer, want stel je voor dat ik een vrije minuut hier of daar heb.

Op de eerste avond gingen we naar de bios, waar we tot onze verbazing stapels en stapels boeken zagen! En Beauty & the Beast met Matthew uit Downton Abbey. Nice! We hebben de boeken trouwens keurig laten liggen. 😊

Op zaterdag moesten we naar Middelburg, naar De Drukkerij. Ik volg dit culturele ontmoetingspunt/boekhandel/brasserie al een hele tijd op Instagram en hun feed is zo fijn! Als je ze nog niet kent, ga beslist kijken. Je krijgt heel veel boekentips, ze verkopen fijne gadgets en ze hebben regelmatig hele interessante gasten. Zo jammer dat ik op 2 uur rijden afstand woon.

Maar eerst gingen we ‘even’ Vlissingen in. En wow, wat is boekhandel ’t Spui leuk! Echt een hele leuke verrassing. Ze hebben een prachtige collectie, met onder andere hele mooie en bijzondere kinderboeken en erg aardig personeel. Na een tijdje konden we ons met moeite losscheuren en liepen we met 5 boeken weer naar buiten. Waar we dit fijne initiatief zagen: studeren, werken, kletsen en lezen bij De Leestafel. Dat wil ik ook! Vooral dat kletsen en lezen lijkt me wel wat.

Op naar Middelburg! Bij De Drukkerij kun je dus ook eten, he? Dat deden we eerst, wauwie! Mijn vegakroketten waren ook heus lekker, maar dit gerecht was het mooiste wat we in lange tijd zagen. En enorm lekker, trouwens.

Daarna gingen we boeken kijken. En lezen. En gadgets kijken. En kaarten. En tijdschriften. We wilden nog meer van Middelburg zien, want anders waren we de rest van de dag gebleven. Dit was onze gezamenlijke buit, van ’t Spui en De Drukkerij samen:

Er is een vacature, zal ik solliciteren?

De kringloop hebben we ook nog onveilig gemaakt, maar die was zo chaotisch, alle boeken stonden door elkaar. Daar had ik geen geduld voor. Wel grappig hoor, overal in de winkel lagen stapels boeken. Dus ging ik daar met alleen een paar blikken naar huis. Ook leuk.

Leuke stad, hoor, Middelburg, wat vinden jullie van dit gedicht?

En omdat het leven niet alleen om boeken draait:

En we kwamen ook nog een Little Free Library tegen! We waren ‘m bijna voorbijgereden, hup, in de ankers en gauw de inhoud checken! Het was wel een beetje een streng kastje, je moest opschrijven wat je meenam en het ook weer terugbrengen. Beetje lastig, even op en neer naar Zeeland. Maar goed, het slotje ging niet open, dus dat was toch geen optie. 😉 Daarom bleef Herman Koch zo achter. Veel plezier ermee Zeeland, tot een volgende keer!! X

Kom je ook naar het Feel Good en Shop Event in Veghel?

Shoppen, ik heb er niet zoveel meer mee. Al die mensen en al die spullen die ik niet nodig heb. Veel te veel prikkels. Als ik al naar de Grote Stad, dan is het hoogstens twee keer per jaar. Even naar de winkels waar ik moet zijn en dan huppekee, in de auto en weer terug naar de Kaza. Doei!!

En toch sta ik dit jaar weer op het Feel Good en Shop Event in Veghel. Want daar is het wel leuk! Alles staat lekker ruim opgesteld, geen kans op hakkentrappen, dank u. Het publiek en de shophouders zijn ontzettend gezellig, altijd in voor een gezellige babbel. Mocht ik last van m'n bloedsuikerspiegel krijgen, dan is er plenty te eten. En dan zijn er ook nog heel veel activiteiten georganiseerd.

Mijn persoonlijke favorieten? Komen ze!

Circus Patz natuurlijk met hun prachtige avonturenverhalen!




Ben jij dol op verrassingen en hou je van ontdekken? Dan kun je bij Gelukjesdag terecht! Daar ben ik dus heel erg benieuwd naar!

No Waste Design met hun duurzame producten. Ik hoop dat ze heel veel tassen meenemen, ik heb er namelijk nog 1 nodig! ;) Heel gaaf, die zijn dus allemaal hartstikke milieuvriendelijk en geen een dier heeft ervoor het loodje hoeven leggen. Maar ze hebben nog veel meer en alles is duurzaam dus. Tof!

Jack Fudge met ja, fudge dus. :) Met bijvoorbeeld framboos - witte choco, maple - walnoot, en oreo. En citroen meringue, munt - chocola en drop. Hmm... was er niet iemand in mijn omgeving bijna jarig? :)

Hier MOET ik natuurlijk in, als rechtgeaard busjesliefhebster... En dat mag gelukkig, want het is een fotobusje van Fotobusje, tof he?

En dan kun je ook nog heel lekker eten, je tenen laten lezen, shoppen dus... Ik ga me wel vermaken! Komen jullie ook? Het is volgende week zaterdag en zondag in ons gezellige Veghel, aan de Noordkade. Je kunt daar een kaartje kopen, maar het kan ook online, op www.feelgoodshopevent.nl. Als je met mij in dat fotobusje wil, dat kan op zaterdag. :) Dus... Zie ik je daar? Gezellig! O ja, wil je weten hoe het vorig jaar was? Even hier klikken!