Mindfulness enzo

Ben ik weer! Het heeft even geduurd. Nou ja, jullie zien het, het is bijna een maand geleden dat ik hier was en wat meldde. Ik weet niet goed waarom, maar het bloggen trekt me even (denk ik) wat minder. Ik ben niet de enige in blogland, ik weet het. Een kwestie van prioriteiten verleggen? Zou zomaar kunnen. November was natuurlijk Geefmaand, hartstikke leuk. Ik heb schilders over de vloer gehad, gezellig. Dankzij hen heb ik nu een paarse voordeur, jeuj! Is weer eens wat anders dan het brave blauw dat de meeste buurtjes hebben. En ik ook tot voor kort. :) En ik heb gemediteerd. Zitten, liggend, lopend. In september begon ik toch een cursus Mindfulness? Ik had (en helaas heb) last van Malen. In het Hoofd. Als ik een gesprek heb gehad dat niet naar mijn wensen is gegaan (en ja, die lat ligt best hoog), doe ik het rustig nog een keer over. En nog een keer en nog een keer... Ook een gesprek dat nog niet plaatsgevonden heeft. Dat kauw ik rustig een paar keer voor. Ook al weet ik best dat het geen zin heeft, dat zo'n gesprek meestal ook niet loopt zoals ik dat verwacht enzovoorts enzovoorts. Maakt niets uit. Dus ik ging naar de Mindfulness. Samen met nog zo'n vijf mensen. Laat ik nou niet de enige zijn die dit doet! Vond ik echt een openbaring. Heel erg fijn om te horen. Bij aanvang van de de cursus vertelde de docente dat er vast oefeneningen en momenten zouden zijn die we als onprettig zouden ervaren. Maar, of we die, omwille van het uiteindelijke resultaat, toch wilden doen. "Gaat mij echt niet gebeuren," dacht ik, "ik ga ze vast allemaal geweldig vinden." Rasoptimist en zelfoverschatter die ik ben. Iedere dag de bodyscan (je hele lichaam langsgaan met vriendelijke aandacht) doen, viel behoorlijk tegen. Drie kwartier op een matje liggen! En dan ook nog zonder in slaap te kukelen. Geen idee waar ik de tijd vandaan moest halen. En dan kwam daar ook eens meditatie bij. Tien minuten rechtop, op een harde stoel zitten. Vervolgens een kwartier, daarna twintig minuten... Pittig! Zo tegen het midden van de cursus kwam een hele leuke oefening. Ja echt, ik meen het. We moesten iedere dag een positieve gebeurtenis opschrijven. Wat gebeurde er, hoe voelde je je, lichamelijk, wat dacht je, wat denk je nu terwijl je het opschrijft, wat voel je nu. Die week ben ik ook begonnen met #100happydays op Instagram, 100 dagen iets moois/positiefs posten. Maar ja, de week erop... Kwamen de negatieve dingen. Doordat je er bij stil 'moet' staan, worden ze natuurlijk groter. Niet erg natuurlijk, maar leuk... Neen. Even tussendoor: Volgens mijn Duitse mindfulnessjuf vinden wij in Nederland trouwens dat alles leuk moet zijn. Is het niet leuk, dan is het niet goed. Tja. Zit zeker wat in. Soms is het leven gewoon niet leuk. Kunnen we wel willen. Maar ja, pech. Jammer dan. Goed, week drie: stressvolle dingen. En dat was zwaar! Die week was ik op vakantie, in m'n eentje in de toet naar Belgie. Die week heb ik heel veel stress ervaren. Echt fysiek. Zo klopte m'n hart flink als ik weer eens het onbekende in stapte. Echt niet fijn. Maar ik deed het toch. Goed om uit de comfortzone te stappen? Of was het beter geweest om met Anne en een boek op de bank te blijven zitten? Ik weet het niet. Wat ik wel merkte, is dat ik beter voor mezelf moet zorgen qua eten. Ik was rond lunchtijd in het centrum van het dichtsbijzijnde stadje. Heel makkelijk gevonden, prima te doen. Ik wilde eerst een klusje klaren en daarna wat eten. Hmm... Postkantoor (het klusje was een brief posten, maar ik had natuurlijk geen Belgische zegels) was verhuisd. Op zoek naar de nieuwe locatie. Ook makkelijk gevonden. Bleek dat mijn envelop te groot was en ik het als pakketje moest versturen. Nou.. Daar had ik geen zin in. Ontzettend fijn geholpen door de dame achter de balie, maar o, wat gromde en klaagde mijn maag! Andere envelop uitgezocht, adres erop en betaald bij de aardige madam. Anne meegesleept het centrum door, op zoek naar voer! Anne wilde natuuuuurlijk overal snuffelen, want hey, zo ruikt het thuis niet! Grom.... Boos.... Uiteindelijk bij een frietkot aangeland (want een bezoek aan de Zuiderburen zonder patatten, dat kan echt niet), waar ook de plaatselijke jeugd zat te lunchen. Mag van mij hoor. Maar men..... wat zat er een meisje te zaniken en te zeuren. Dat haar disgenoot z'n hamburger niet in dr gezicht heeft gedouwd, verbaast me nog steeds. Maar hey, misschien lag het wel aan mij, dat het zo gigantisch binnenkwam. Zou het? ;) Kortom: beter eten, beter voor mezelf zorgen! Inmiddels is de cursus afgelopen en moet ik het allemaal 'zelf' doen. Zucht.. Daar ben ik meestal niet zo goed in. Maar! Tot nu begin ik iedere dag (ja, ook de werkdagen) met een meditatie van tien minuten. Gewoon in bed. In plaats van een keer snoozen. :) En 's avonds doe ik of een zitmeditatie of de bodyscan. Niet iedere dag, als ik iets anders heb, dan niet. Maar de overige dagen wel. Ook als ik geen zin heb. En tv kijken en Facebook en blogggen, dat is allemaal een stuk minder geworden. Zegt de dame die net een paar hele gave prijzen via Facebook won, maar goed! ;) Ik lees weer meer, ik zit af en toe op de bank zo van: wat zal ik nu eens gaan doen? En dan wordt niet automatisch de laptop aangeslingerd. Die overigens kapot is gegaan en waarover ik niet in paniek ben geraakt. Winst! Is alles nu rozengeur en maneschijn in Kaza Maria? Helaas. De laatste weken is het enorm stressvol op het werk en daar reageer ik heel sterk op. Ik heb er heel veel last van. Ik weet natuurlijk niet hoe het was geweest als ik de cursus niet had gedaan. Misschien was het dan nog wel veel erger. Tja. Door het schrijven van dit stukje realiseer ik me dat ik niet in Leuk-land (zo noemden de Duitse vriendinnen van mijn juf Nederland!) leef en dat ik daar nu even (hoop ik) moe moet dealen. Nog even en het is Kerst. Vandaag de Kerstversiering maar eens naar beneden halen. Dat is uniek, meestal versier ik pas op het allerlaatste moment. En maar eens wat rustmomenten op het werk gaan inbouwen. Goed voor mezelf zorgen.... Iedereen een heel fijn weekend gewenst, geniet ervan! X