Memory Lane enzo

Ben er weer! De afgelopen weken waren wat druk, ik praat jullie graag even bij. Met jongste neef Juul (die vandaag alweer acht wordt!) ging ik naar de film in Nijmegen. Dat werd spontaan een tripje down Memory Lane, want opeens realiseerde ik me dat we in een stukje van de stad zaten waar wij vroeger onze tripjes naar 'de grote stad' begonnen. Dit standbeeld stond er vroeger ook al!

 

We gingen naar De Kleine Prins, een prachtige animatiefilm. De film gaat over een meisje, wier moeder een Plan heeft. Het meisje moet naar een prestigieuze school. Helaas haalt ze het toelatingsexamen niet. Moeder besluit naar een betere buurt te verhuizen zodat de school haar dochter wel moet aannemen. Tijdens de schoolvakantie moet het meisje studeren, iedere minuut is volgepland. Dan ontmoet ze de excentrieke buurman. Haar leert haar waar het echt om gaat in het leven. Ze beleven samen de prachtigste avonturen. Kortom, aanrader!

 

 

De zondag daarna gingen we naar Eindhoven, naar het museum over de Middeleeuwen en de Prehistorie. Het was heet! Uitgeblust sjokten Zusje en ik over het terrein, de heren hadden nergens last van. Met dit pontje ging je van de Prehistorie zomaar naar de Middeleeuwen, bijzonder! Wat de heren het leukste van het museum vonden? Het bouwen met blokken! Tuurlijk, dat kun je thuis niet...

 

 

Ik ben dus echt niet voor poseren gemaakt, wat heb ik er een hekel aan. Of zou ik een pietsie kritisch zijn? ;) Hier ben ik wel blij mee, hoor!

 

 

En toen was het Appreciation Day. Wereldwijd kregen alle collega's een dag vrij, als dank, omdat we het zo goed gedaan hebben. Samen met Zusje ging ik naar Nijmegen. De matinee met neef Juul was zo goed bevallen, dat deed ik graag nog een keer. Met Zusje ging ik naar de film over Amy Winehouse, indrukwekkend... De film bestaat uit korte privéfilmpjes, de personen die erin voorkomen, vertellen iets over de Amy uit die tijd. Je volgt haar van een frisse jonge meid van 14 die totaal geen idee heeft van haar talent tot de wandelende money machine. Verder deed ik nog wat inspiratie op in de grootste boekhandel van Nijmegen (zo mooi, die Engelstalige boeken! veel mooier dan de Nederlandse boeken, toch?), aten we een hapje en doken we de kringloop en de Flying Tiger in. We zouden wel niet gaan winkelen, maar ja... :)

 

 

De dag daarna was ik in... Nijmegen! In de zomer wordt er een bombardementswandeling georganiseerd en die was toevallig die dag. En laat die rondleiding toch om de hoek van de bioscoop beginnen waar we Amy en De Kleine Prins zagen.. Zoals jullie wellicht weten, werd Nijmegen in 1944 door de Amerikanen gebombardeerd. Officieel was dat per ongeluk, daar is men op dit moment toch niet zeker van. Er kwamen zo'n 800 mensen om. De laatste jaren is er meer aandacht voor dit bombardement, na de oorlog wilde men verder. Niet achterom kijken, de boel weer opbouwen. Anderhalf uur liepen we met onze gids door het centrum van Nijmegen. We hoorden over de prachtige gebouwen die helaas nooit meer verrezen en lichaamsdelen die teruggevonden werden van de overledenen. Vreselijk natuurlijk, maar na anderhalf uur dood en verderf was ik wel blij dat het afgelopen was. Ook bijzonder, de gids had een kegel. Toch niet helemaal wat je van zo'n rondleiding verwacht....

 

 

Bedrijfsuitje! Met de collega's crossten we met onze tuktuks door het land van Flipje. En dat beviel bepaald niet mee. Die tuktuks worden tot auto's gerekend, dus je mag er niet mee op het fietspad. Je moet dus op de openbare weg. Fijn joh, een 80 kilometerweg met zo'n veredelde brommer. Vooral als degene die rijdt (de enige die van ons klupje die het aandurfde) een Amerikaan is, die nog nooit met versnellingen heeft gereden. En tot nu toe alleen op tractoren en in auto's heeft gereden... Er zat ook een bingo bij, we moesten nummers zoeken, daar foto's van maken met ons erop en wie de meeste rijtjes had, zou winnen. Ahum... Na afloop bleek dat we ook puzzels hadden moeten invullen. Degene die het bingovel beheerde (ik dus), had de hele puzzel niet gezien. Oeps... Dat werd me niet in dank afgenomen. Ik zit namelijk in het meest fanatieke klupje. Ik wil ook graag winnen hoor, maar ik kan ook prima tegen m'n verlies. Dat kan niet gezegd worden over een aantal andere deelnemers. Zucht.. Totdat ik ze even herinnerde aan de prijs. De winnaar mocht namelijk terugkomen om te battelen tegen alle andere winnaars en de uiteindelijke winnaar krijgt dan 1000 Euro. Nou.. Dat geloof ik wel. O ja, daar had ik wel een punt. Maar het was toch niet eerlijk, want wij hadden een rijtje en de anderen niet! Volgend jaar ga ik dus niet mee.

 

 

Verder ben ik nog steeds aan het lezen! Omdat ik in augustus vrij weinig las en al over Odysseus en zijn avonturen schreef, schrijf ik eind september "Mirjam las in augustus en september" samen. Mochten jullie je afvragen hoe het zit. :) In de Little Free Library hiero lagen laatste meerdere boeken over filosofie. Interessant! Ik ben nu met het derde boek bezig en hoewel ik lang niet alles snap (gelukkig is dat de bedoeling, geloof ik ;)), vind ik het allemaal ontzettend interessant. Dit boek is een soort roman, meer een introductie. De meeste bekende theorieën worden pp een toegankelijke manier aangestipt. Nooit geweten dat ik nog eens een passie voor filosofie zou ontwikkelen...

 

 

Gisteren was ik op Appelpop! Normaal nix voor mij, veel te veel mensen enzo. Maar ja, de line up was wel heel erg goed en het was ook best dichtbij. In Tiel. :) Dus toch maar ook die comfort zone gestapt en gegaan. Inderdaad, niet mijn ding. Wat een mensenmassa! Bij Racoon stonden we buiten de tent, prima plek, prima geluid ook. Maar Kensington wilden we (nou ja...) toch wel graag op het podium zien. Een half uur voordat ze begonnen, stonden we borst aan bil en meenden mensen nog steeds dat ze naar voren konden en moesten. Zucht... Door de twee heren van twee meter zagen we dus ook helemaal niets. Tof! Kortom, buiten de tent genoten van de muziek en de duizenden mensen die uit hun dak gingen.

 

Goed, vandaag zit ik dus heerlijk in m'n comfortzone. Op de bank, in m'n joggingbroek en Miss Anne naast me. Iedereen een hele fijne dag gewenst! X