Amsterdam!

Vorige week waren Zusje en ik in Amsterdam. We hadden kaartjes voor Macklemore & Ryan Lewis en bleven een nachtje. Koud vijf minuten in de stad, terwijl ik dit koele karretje op de foto zette, had ik m'n eerste compliment in de pocket: "That's a cool picture, you must be a professional photographer!" "Well sure I am!" Het zette meteen de toon voor het weekend, gezellig! 

 *Zet me straks maar op de foto, als ik m'n haar gedaan heb.* Sorry Zusje! ;)

Toen we bij ons hotel aanbelden, ging de deur open en zagen we... deze trap. En hetzelfde behang als wij thuis hadden in de jaren zeventig. :) Naar boven gesjokt, heel blij dat we niet voor twee weken spullen bij ons hadden; u zit op de derde verdieping. Oftewel, we mochten nog twee trappen beklimmen. De echte Amsterdam experience!

Lekker geslapen? Nou... Beetje jammer dat de onderburen zich niet realiseerden dat je beter geen wiet kunt roken in een hotel. Want ja, die brandalarms, he? Ik zag mezelf al in m'n bijna nixje op de straten van Amsterdam staan. Na drie verdiepingen naar beneden te zijn gesprongen...  Wel heel luxe: we kregen ontbijt op bed. Bij gebrek aan een eetzaal, maar dat mocht de pret niet drukken.

Je zult maar met een boeken- en postblogger op pad zijn. "Moment Zusje, even kijken!" En als je dan niet zo van de boeken en kaarten bent... Dan heb je het zwaar. Gelukkig is ze wel wat gewend. ;)

 We hadden het heerlijk. Plenty of time, we besloten om het voorprogramma van Macklemore & Ryan Lewis te skippen en op ons gemakje door de stad te lopen en wat te eten op het terras. Zonnebril op, mensen kijken, winkels kijken, relaxed!

 Gelukkig voor Zusje zagen we wel meer dan alleen boeken- en kaartenwinkels. Zoals deze karakteristieke gevels. En Macklemore & Ryan Lewis natuurlijk. We hadden zitplaatsen, vind ik altijd wel lekker. Even een adempauze als je moe bent van het dansen. Maar dat zat er deze keer niet in, Mr. Macklemore verzocht ons vriendelijk te gaan staan. Dat deden alle 5000 bezoekers braaf, dus .wij ook natuurlijk. Hallo zere pootjes!

Zo fijn, de rust van dit hofje in de Amsterdamse hectiek. In de kapel van het hofje staken we een kaars aan voor een nichtje dat die dag gecremeerd werd. Mooi om haar leven daar te kunnen herdenken.

Wabi Sabi! Nee, dat is geen gerecht van een Chinese rijsttafel. Hierover meer in een volgend blog.  

Geweldig toch, deze heren op een rijtje?

En natuurlijk heel veel fietsen en de grachten!