Veertig enzo

Goed, twee weken geleden werd ik dus veertig en ik moet zeggen dat het me reuze meevalt. Scheelt ook dat ik enorm in de watten ben gelegd. De dag van te voren lag m'n mat al vol met ontzettend leuke en lieve post, waaronder deze hondenbikini / feestslinger van Mim. :) Op de dag zelf mocht ik eindelijk een pakketje openmaken dat met DHL binnengekomen was. Men, wat zat dat goed dicht! Het leek wel een Sinterklaas-surprise. Wat erin zat? Een potje van jade, heel mooi gemaakt. Ook had ik verjaardagspost die echt, echt pas op de dag zelf geopend mocht worden. Hele strenge postverstuurster. ;)

 

Amsterdam was natuurlijk super. Wat een weer! Er blijft zoveel te zien en te doen, geweldig. Zelfs als je verkeerd loopt. Ahum. Okay, na een dag heb ik wel weer genoeg van de hectiek van de Grote Stad, maar ik raak er ook altijd heel geïnspireerd, wat een leuke energie hangt er toch.

Laatst klikte ik op zo'n site met tarotkaarten. Doe ik anders nooit, maar ach. Leuk voor een keer. Trok ik toch De Dood! De kaart klinkt enger dan hij is, gelukkig. Met De Dood sluit je iets af, een periode in je leven. En je begint met een nieuwe fase. Dat klinkt goed!

Echt, ik ben verschrikkelijk verwend. Op het werk kreeg ik bloemen en een boek. Over een meisje dat ongewenst zwanger raakt tijdens de Tweede Wereldoorlog en opgevangen wordt door de nonnen. Niet bepaald gezellig. Van een Din op het werk een boek. Over Rusland, tepelklemmen en een seriemoordenaar. Of het mijn genre is, dat weet ik nog niet. De stijl is wel lekker vlot, maar die klemmen en die moorden... Meer later! Van mijn Oekrainse collega's kreeg ik dit tasje. Echt heel lief, alleen iets te veel hippie naar mijn smaak. Tasje gaat dus binnenkort naar een nieuwe eigenaresse.

Met andere woorden: als het decennium zo doorzet, dan kan ik daar heel goed mee leven!

Nat by Mirjam Down Under

Het regent, het regent, 

de pannetjes worden nat.

Daar kwamen twee Gravinnetjes,

die vielen op hun kinnetjes.

Het regent, het regent,

de pannetjes worden nat.

Niet alleen de pannetjes dus... 

Gelukkig vielen we niet,

niet op onze kinnetjes 

en

niet op ons gat.

Maar we waren wel nat!

En dat vond vooral 

Frau Antje

helemaal 

niet 

leuk!

Met een warme handdoek was het leed

gelukkig gauw geleden.

En dan nu met een boek op de bank!

Fijne avond samen.

X

Candy Shop by Mirjam Down Under

Let's go to the Candy Shop van 50 Cent - wat een foute vent, maar wat een lekker nummer! Vandaag was ik in mijn candy shop, de boekhandel. Voor mijn verjaardag had ik een prachtig boek gekregen, de Boekendief van Marcus Zusak. Nog niet gelezen? Echt doen! Maar ja, dat boek had ik dus al. Op naar de boekhandel dus, om een ander boek een goed tehuis te bieden in mijn boekenkast. Het verbaasde me dat ze me niet vroegen of ik mee wilde eten, want het duurde wel even voordat ik mijn keuze gemaakt had. Na flink wat keuzestress ben ik voor Stormvogel gegaan van Conn Iggulden. Volgens de achterflap is het een epische roman van een groot verhalenverteller, en het begin van een onmisbare leessensatie. Dat belooft dus nog wat. Nu ben ik wel benieuwd wat er in jullie candy shop staat! :) 

Europeesche Verkiezingen by Mirjam Down Under

Nou zou ik kunnen doen alsof dit een promo is voor de Europeesche verkiezingen. Alsof ik U allen oproep tot een massale run op de stemkantoren, wel stemmen, hoor! Dat trappen jullie natuurlijk nooit in. Jullie hebben meteen in de gaten dat het hier weer om een strakke actie van Miss Down Under gaat.

En ja hoor. Vanmorgen stond ik met stempas, legitimatie en rood potlood fris en fruitig klaar om te stemmen. Ik vond wel dat het slecht aangegeven stond waar het stemlokaal was. Niet erg, ik had hier al vaker gestemd, dus ik wist precies waar ik moest zijn. Hoewel ik wel moet toegeven dat ik in eerste instantie op het toilet stond. Maar goed, stemlokaal gevonden, zat er niemand! Heel vreemd. Tijd gecontroleerd, ze zouden echt open moeten zijn. Gelukkig kwam mijn redder in nood er al gauw aan: "Gefeliciteerd mevrouw, U bent de allereerste! Maar het is pas echt morgen." Tuurlijk.

Nieuwe kansen morgen dus. Zie ik jullie daar? :)

Veertig enzo by Mirjam Down Under

Goed, gisteren werd ik dus veertig. En ja, ik weet het: age is nothing but a number en je bent zo oud als je je voelt enzo, maar toch. Ik heb daar toch ideeën en gevoelens bij, ik kan er niets aan doen. Geen zorgen, ik zit niet in een midlife crisis, sterker nog, ik geloof dat ik me nog niet zo goed in m'n vel en op m'n plek heb gevoeld als nu. Groot voordeel van ouder worden! En er zijn zoveel mensen die deze leeftijd niet eens halen... Waar hebben we het dan over.

Om het heugelijke feit te vieren, ging ik gisteren met Miss B naar Amsterdam! Ik wilde al een tijd naar het Rijksmuseum, dit was natuurlijk de perfecte gelegenheid. Ook nog even een hap doen bij Dophert, een veganistisch restaurant, ook fijn. Hebben we hier niet hè, in de provincie? En ondertussen de sfeer van Amsterdam opsnuiven, altijd leuk. Het museum is mooi, prachtig verbouwd. Alleen had ik toch een beetje het gevoel in de Efteling te lopen. Het is een nieuw museum en ze hebben heel hard hun best gedaan (tien jaar lang, ha!) om het helemaal op te kalefateren in de oude stijl. Tja... Het is ook hartstikke onoverzichtelijk, we waren continu de weg kwijt. De derde verdieping was te bereiken via de tweede. Althans, een deel. Het andere deel zat wel gewoon op de derde. Hu? 

Maar goed! De kunst was mooi, ik heb prachtige werken gezien. Aanrader: een werk van Marie Jeannette de Lange door Jan Toorop. Een foto daarvan is te vinden op mijn Instagram @mirjamdownunder. Ertegenover hing ook een prachtig schilderij, ben alleen vergeten een foto te maken van het bordje ernaast. Door wie het gemaakt is, geen idee, vergeten. Zowiezo raakt mijn hoofd gauw vol in een museum, zoveel indrukken!. Ook hing er een prachtig Mondriaanjurkje, had mij vast prachtig gestaan. Maar ja. En natuurlijk heb ik een #selfie gedaan bij de Nachtwacht! Wat Obama kan, kan ik ook! En vooraan staan? Dat doen we natuurlijk Russian style! Gewoon naar voren lopen, bij de groep gaan staan en beetje bij beetje invoegen. Totdat je in het midden vooraan staat. Dan neem je je tijd om de perfecte selfie (nou ja....) te maken. Done! Ja hallo, ik heb ook betaald voor m'n entreekaartje, hoor!!

Nadat we bij het Rijks uitgekoekeloerd waren, zijn we langzaam teruggelopen naar het Centraal Station. Kwamen we toch langs een Minishop.... Wow! Daar moest natuurlijk ook even geloerd worden. En de allernieuwste editie moest uitgeprobeerd worden. Al zeg ik het zelf, hij stond me fantastisch. :)

Thuis aangekomen stond de visite al bijna op de stoep. Leve de Whatsapp: hallo, het wordt wat later! Wel handig dat de aansluitingen zo ver uit elkaar zitten, zo mis je het volgende treintje maar zelden. Top, NS! Ach, op zo'n relaxte dag kon ik me echt niet druk maken. En ik ben echt verwend! Van m'n Din Zonder Blog heb ik m'n lievelingsboek gekregen. Had ik dus al, maar ze kent m'n smaak dus goed. :) Ben nu internet aan het afstruinen voor een mooi alternatief, ik sta open voor suggesties. Van Miss Onny een handgemaakte creatie, prachtig! Zal vast gauw voorbijkomen hiero. En van Zusje nog een boek met tips om.... een boek te schrijven. Gaat vast goed komen zo. Ik geniet vandaag nog na (met aardbeiengebak :)) en wens jullie allen een hele fijne en zonnig zondag! X

#365letsspreadsomelove by Anne & Vrouwtje Down Under

De Instagrammers onder ons kennen deze hashtag vast wel, zo leuk! Iedere keer dat je een hartje spot, zet je 'm met deze hashtag op Instagram. Om de wereld een beetje mooier te maken. Sommige IG-ers proberen echt iedere dag een hartje te spotten, ik doe mee als ik er toevallig eentje zie. Vanmiddag waren de dames in Nijmegen en ja hoor, check! Wat een leukerd, zo is zelfs een wandeling in de regen leuk, toch?

Bullenmamadag by Anne & Vrouwtje Down Under

Moederdag begon voor deze Bullenmama wel heel vroeg. Zo rond een uur of twee stond Mme bij het bed te trappelen. Helaas niet met een zelfgeblaft gedicht of een ontbijtje. Nee, Anne moest een plas! En das bijzonder, want normaal draait Anne zich rond die tijd nog meerdere malen om. Achterdeur geopend en daar ging ze. Rondje door de tuin, plasssssssssss..... En nog een keer, en nog een keer. Vreemd. Daarna bleef Mme onrustig, dus om een uur drie gingen de dames nog maar even een rondje door de wijk doen. Mocht U twee dames in een flanelletje gezien hebben, dat waren wij. Na het rondje gelukkig weer een dut gedaan, dank U Anne.

Toen we opstonden, was het nog steeds niet over, balen. Toch Dokkie maar gebeld, "Ja hoor, komt U maar." Gelukkig had Dokkie gisteren al Moederdag gevierd. Fijn, hoefden we ons niet al te schuldig te voelen. :) De rode loper lag al uit (tja, je bent een VIB of je bent het niet) en daar kwamen we met ons potje pies. Jep, blaasontsteking! De boel werd voor de zekerheid nog even gecontroleerd, maar aangezien Mme haar eigengereide ik is, lijkt het mee te vallen. Pillen mee en daar gingen we, op naar Groesbeek. Alweer Omaatje ook met een zelfbereid moederdagcadeau werd verblijd. Die was daar gek genoeg niet heel erg content mee. Tss......