Het einde van een zoektocht

Daar ben ik weer! Mochten jullie niet meer weten hoe het ook alweer zat; de vorige keer vertelde ik dat ik Broertje gevonden had, hij was in 1944 overleden in Udenhout. Daar lag hij ook begraven. Ik ging nog nadenken hoe nu verder te gaan.

Gelukkig was daar het wereldwijde net. Ik kon Broertje niet vinden op de reguliere begraafplaatsen. Vreemd. Even meende ik dat het spoor daar zou ophouden. Maar nee! Ik kwam terecht op een site over de begraafplaats op Huize Assisie. Het bleek dat de cliënten die in de loop van de tijd daar kwamen te overlijden, daar ook begraven werden. Hey…  Zou Broertje daar dan ook liggen? Maar er stond ook bij dat de graven van de broeders wel bekend waren, zij waren met naam en toenaam begraven. Bij de cliënten gebeurde dat niet altijd.

Na nog wat gegoogle kwam ik terecht op een site waar een zoektocht beschreven stond naar een broertje. Dat broertje had ook op Huize Assisie gezeten. Interessant! Toch maar een mailtje geschreven om mijn zoektocht te beschrijven en naar de mogelijkheden te informeren. Heel snel kreeg ik antwoord en deze keer was het positief!

Althans, men had voor mij naar Broertje gezocht, maar ze konden hem niet vinden. Maar goed, hij kon ook nog een van de evacués zijn. O ja, dat had ik er niet bij vermeld. Of ik misschien het adres van de ouders van Broertje had. Nou nee. Maar wel zijn geboorte- en sterfdata. Twee dagen had ik post in mijn mailbox: gevonden! En wat ik wilde: copietjes van het dossier of wilde ik misschien een keer komen kijken? Makkelijke vraag. J

Kortom: vanmorgen toog ik met de mams en een van haar zussen naar Biezenmortel! Biezenmortel viel voorheen onder Udenhout, vandaar dat mijn vorige blog "Broertje in Udenhout" heette. Daar kregen we meteen het dossier in onze handen gedrukt met een verrassing: een foto van Broertje! We hebben het de laatste tijd natuurlijk vaak over hem gehad en een van mijn tantes had nog een familiefoto, genomen tijdens de bruiloft van een van Broertje’s zussen. Daar stond hij niet op, als enige van de familie. Zou hij toen al opgenomen zijn geweest? Ja, bleek vandaag. In de papieren staat dat hij in 1930 opgenomen was. Waarom hij opgenomen was, wisten we ook niet. Wel dat zijn ouders een wagenmakerij hadden. Daar stond veel gereedschap en dat was gevaarlijk voor hem. Vandaag las ik iets anders: onzedelijk gedrag. Tja. Er zat ook een briefje van mijn overgrootmoeder in. St. Nicolaas had in 1943 aan hem gedacht en hem een pakketje gestuurd. Mooi!

Ook kregen we een rondleiding over de gronden van Huize Assisie, onder andere de begraafplaats kregen we te zien. Wisten jullie trouwens dat een kerkhof alleen zo genoemd mag worden als er een kerk bij staat? Anders is het een begraafplaats. Weer wat geleerd. J Ook daar kregen we een verrassing: Broertje’s graf is er nog. Een aantal jaar geleden is de begraafplaats opgeknapt, er zijn wat graven geruimd en verplaatst. Wij hebben nooit iets gehoord over dat verplaatsen, we hadden dus aangenomen dat Broertje’s graf geruimd was. Zijn overlijden is tenslotte al zeventig jaar geleden. Het klopt dat er een aantal graven geruimd zijn, maar dat was allemaal met toestemming van de familie. Daarvoor is een gemeenschappelijk graf in de plaats gekomen, met grafsteen. Broertje ligt echter nog steeds op de oorspronkelijke plek. Weliswaar zonder steen, maar het is er nog en dankzij onze capabele gids weten we ook waar precies; op een grasveld bij de begraafplaats. Er is afgesproken dat dit grasveld intact blijft, er mag niet op gebouwd worden. We hebben een bloemetje neergelegd, ter ere van zijn leven en zijn nagedachtenis. En om het einde van deze zoektocht te markeren. Mooi dat we hem maar liefst zeventig jaar na zijn overlijden weer gevonden hebben.

Zijn er nu helemaal geen vragen meer? Toch wel. Het is onduidelijk waaraan Broertje overleden is. De familie was dol op hem, toch was hij niet bij het 25 jarig jubileum van zijn ouders of de bruiloft van zijn oudere zus. Terwijl hij toen nog in Boekel zat, zo ver was dat niet van zijn woonplaats. Hoe bracht hij zijn dagen door in Boekel en Biezenmortel? Volgens onze gids was hij van het laagste niveau en zal hij waarschijnlijk zijn dagen in bed doorgebracht hebben. Maar in zijn dossier staat dat hij wel naar school is geweest, hij kon een beetje lezen en schrijven. En thuis, hoewel meneer daar niet veel zin in had, werkte hij op het land. Met andere woorden: misschien komt er wel een vervolg op deze zoektocht!