Invictus

 

Kennen jullie dit gedicht? Ik vind het prachtig.

 

Vanuit de nacht die mij bedekt

Aardedonker van pool tot pool

Dank ik welke God dan ook

Voor mijn onoverwinnelijke ziel

 

In de klauwen van de omstandigheden

Gaf ik geen krimp, noch schreeuwde ik het uit

Onder geknuppel van het toeval

Is mijn hoofd bloedig, maar niet gebogen

 

Voorbij deze plek van toorn en tranen

Duikt slechts de verschrikking op van schaduw

Maar de dreiging van de jaren

Vindt en zal mij vinden onbevreesd

 

Het doet er niet toe hoe smal de poort

Hoe beladen met straf de toekomst ook is

Ik ben meester over mijn lot

Ik ben de gezagvoerder van mijn ziel

Zo probeer ik mijn leven ook te leiden; op mijn manier, op mijn kompas. Niet dat dat altijd lukt, verre van. Er zijn nog genoeg momenten en dagen dat ik me laat afleiden of dat ik last heb van het gedrag van anderen. Oftewel, van mijn reactie daarop. Maar goed, het gaat steeds beter.

Het is ook zeker niet zo dat ik invloed meen te hebben op het Leven of het Lot. Ja, je reactie kun je tot op zekere hoogte bepalen en natuurlijk helpt een positieve instelling, maar daarmee kun je onheil niet voorkomen. Echt niet. Pech overkomt je, of je aardig bent tegen de buurvrouw of niet.

Ik geloof ook niet dat bepaalde gebeurtenissen een bedoeling hebben. Natuurlijk leren we iedere dag levenslessen. Als het goed is. ;) Maar ik geloof niet dat "Iets zo heeft moeten zijn". Mooi, zoals sommige dingen soms samenvallen. En soms niet. Het leven is soms gewoon kneiterhard en snoeioneerlijk.

Vanwaar deze blog? Afgelopen maandag overleed Pauline, een levendige dame die ik via Instagram kende. Ze leed aan de ziekte van Crohn, vorige week werd er een deel van haar darmen verwijderd. Een dag na de operatie meldde ze dat alles goed gegaan was, daarna bleef het stil. Het bleek helemaal mis te zijn. Na dagen op de Intensive Care overleed ze tijdens een tweede spoedoperatie.

Dit deed me aan mijn vader denken. Tijdens een endoscopie werd zijn darmwand geperforeerd, waardoor er faeces in zijn buikholte terechtkwamen. Zijn darmen waren door de darmkanker in slechte staat, zo'n perforatie komt vaker voor. Tijdens een hersteloperatie kreeg hij een tijdelijk stoma. Alleen reageerde hij slecht op de narcose, hij deed er het hele weekend over om wakker te worden. Vreselijk. Er zou misschien sprake zijn van neurologische schade.. Dat was gelukkig niet zo, maar wat een weekend was dat. Van de darmkanker is hij overigens genezen, helaas bleek later dat hij een chronische vorm van leukemie en COPD had.

Maar goed, over Paulien. Ze was zo aan het leven, haar man en haar huisdieren gehecht. Door haar ziekte was ze veel thuis en kwamen er regelmatig foto's van haar voorbij op Instagram. Ik vind het nog steeds onbegrijpelijk dat ze er niet meer is.

Dus nee, we hebben geen invloed op het grote geheel. Feitelijk zijn we maar een papieren bootje op een grote oceaan. Maar wat we doen, en hoe we het doen, daarop hebben we wel invloed. Ik ga niet meer voor half, ik ga voor het gaatje! En als m'n lichaam een beetje meewerkt en me voor de verandering weer eens een nachtrust van acht uur gunt, dan ga ik daar morgen meteen weer mee aan de slag. :)

Veel liefs allemaal, geniet van het weekend!
xxx