Waarop ik ja gezegd had? Meedoen aan een Mud Run. Een wat? Rennen in de modder. Met obstakels. Met de allesontziende
Gisteren was het dus zover. Alle mailtjes en apps die ik de afgelopen weken kreeg, had ik vakkundig genegeerd, dus
Het was maar goed dat ik de mails en de website niet bekeken had, anders was ik beslist in bed blijven liggen. Dekbed over m'n hoofd, veel plezier dames! Hindernis nummer een, de hooibalen, viel nog wel mee, nummer twee, tijgeren door de modder ging ook nog wel, maar bij de aanblik van de grote plassen water en modder, de glijbaan van zo'n tien meter hoog en de vele schuttingen werd ik toch wel wat witjes rond m'n neus. Gelukkig waren er outdoor douches. Met koud water, natuurlijk. Zucht. O ja, had ik al gezegd dat we tussen de hindernissen ook nog moesten rennen? Door los zand. Of modder.
Om met dat laatste te beginnen: dat heb ik dus niet gedaan. Ja, heel even. In het begin. Maar al snel besloot ik mijn energie te sparen en te lopen. Met een flinke pas, dat wel. Gedurende de tocht, die trouwens zes kilometer lang was, heb ik me regelmatig afgevraagd wat ik in hemelsnaam aan het doen was en wat me bezield had om hieraan mee te doen. Maar goed, ik was er en omdraaien was geen optie, dus door. Wat ik echt hielp, was de sfeer. Iedereen hielp elkaar. Dankzij vele handjes en kontjes ben ik, Miss A-sportief, gewoon schuttingen overgegaan. Dat had ik van te voren nooit verwacht. Geweldig!
Sommige hindernissen heb ik niet gedaan. De glijbaan van tien meter heb ik aan me voorbij laten gaan. Hallo hoogtevrees! Net als de attractie (nou ja) waarbij je op een platform staat, er een lampje aangaat en je plons! naar beneden gelanceerd wordt. Ik durfde niet. Het fijne daaraan was ook weer de goede sfeer. "Wil je niet? Okay. Je mag ook gewoon naar beneden springen." Hartstikke fijn aanbod natuurlijk, maar ik ben toch maar gewoon met de trap naar beneden gegaan.
Kortom, ik heb een hoop over mezelf geleerd. Het is prima om grenzen aan te geven, ik ben de enige die ze voor mij kan aanvoelen en ze dus ook moet aangeven. Voortaan ga ik wat meer tijd nemen om dit soort beslissingen te nemen. Of dit soort events wel iets voor mij is. En de grootste winst: met behulp van anderen kan ik prima over barrières heen! Kwestie van aangeven en hulp aannemen. Dankjulliewel lieve dames! En alle lieve modderige mannen, voor de bewuste handjes en kontjes.
En dan duik ik nu weer heerlijk m'n comfortzone in. Met een boek op de bank dus. Fijne week allemaal! X
Super gedaan!! Top(sport)vrouw :)
BeantwoordenVerwijderenCouldn't have done it without you... XXX
VerwijderenMet heel veel plezier gelezen en we mogen echt trots zijn op ons zelf ook al was t maar 6 km.En Mirjam soms moet je idd dingen doen die jezelf niet voor ogen had
BeantwoordenVerwijderenAbsoluut! Ben ook echt trots op ons. Teamwork! XXX
VerwijderenWerd vandaag nog eens naar Blogger gelokt door Sandra van "A Beautiful Boardwalk", en dan ziet mijn lodderig (modderig ?) oog jouw postje in mijn leeslijst.
BeantwoordenVerwijderenHaha meisje toch !! Petje af, chapeau, respect !! Ik ben een doorwinterde loper, elke dag doe ik braaf mijn kilometers, welk weer het ook is, maar DIT ?? Nah, zou ik nog niet tegen betaling gedaan hebben ! Dus je mag terecht trots zijn op jezelf !!
Dankjewel!! Toen ik 's avonds in m'n tijgerpyjama min of meer schoongewassen op de bank zat, bedacht ik me ook dat ik me had moeten laten sponsoren.. Dat was voor iedereen een unieke kans geweest! Toch jammer.. ;)
VerwijderenHoe lang heb je onder de douche gestaan? Haha! Lijkt me eeg pittig, zes kilometer met al die bstakels. Maar even lekker helemaal vies worden is best mindful of niet?
BeantwoordenVerwijderenLang! En ik kan je vertellen, dat een keer niet genoeg is om alles weg te krijgen. :) Nou.. bergen zand in m'n schoenen vond ik niet zo zen. Maar het waden door modderwater vond ik wel weer erg tof! Heel prettig dat m'n haar net niet nat werd, daar houd ik dan weer niet van he? :)
Verwijderen