Wabi Sabi enzo

Laatst ging ik weer op retraite. Net nadat ik boventallig werd verklaard, boekte ik dit weekend. Eigenlijk wilde ik een week gaan schrijven, gaaf! Maar toen kwam ik bij een weekend uit waar er allerlei creatieve oefeningen gegeven werden: boetseren, schilderen, tekenen en schrijven. In een jaar waarin alles anders is dan anders, vond ik dit wel een mooie uitdaging. "Maar jij kunt toch niet schilderen?", werd me daarna regelmatig gevraagd. Nee dus, maar dat hoefde ook niet. Prima! En zo tufte ik dus naar het klooster in Huissen, bij Arnhem.

Mooi, he? Het is nog een actief klooster. Toen ik 's ochtends in m'n Troetelbeertjespyjama naar de badkamer stiefelde, kwam ik iemand in een kazuifel tegen. Best bijzonder. ;)

Het thema van het weekend was "De schoonheid van imperfectie". Oftewel, het gaat om het doen, het gaat niet zozeer om het uiteindelijke resultaat. We zijn zo geconditioneerd dat ons werk mooi en goed, oftewel perfect moet zijn. Dat hoeft helemaal niet! Met de eerste oefening werd het meteen duidelijk hoe het weekend in elkaar zou zitten. Er lag papier en er lagen vetkrijtjes. Natuurlijk had ik al even gegluurd en besloten dat ik met rood aan de slag zou gaan. Lekker knallen! Maar nee hoor, we moesten een Hele Lelijke Tekening maken. Sterker nog, onze allerallerlelijkste tekening ooit. Daar ging m'n rode krijtje... Hup, terug in het bakje. En daar ging ik: krassen, met zwart en bruin. Lelijk, joh! Ja, ik volgde de instructies braaf op, dat dan weer wel. Het was nog vermoeiend ook nog! Er lagen boekjes klaar, daar mochten we onze tekening op plakken. Aan de buitenkant nog wel. In die boekjes kwamen al onze creaties van het weekend terecht.

We hoorden over Wabi Sabi. In Japan worden ouderen en dingen die oud zijn, geëerd. Waar hier de nadruk op jong en perfect ligt, staat ouderdom daar voor wijsheid en deze dient gerespecteerd te worden. Als een kommetje kapot valt, wordt dit gerepareerd. Met goud! Wij gooien het weg, gaan naar de Zweedse woningwinkel en slaan er meteen een dozijn in. Mijn kringloopgelukjes zijn dus ook hartstikke Wabi Sabi! En deze slippers zijn toch ook enorm Wabi Sabi? Niet van mij, trouwens. :) En wat vinden jullie van deze doekjes, het toonbeeld van Wabi Sabi, toch?

Het hele weekend boetseerden we, tekenden we (met links, leuk!) en werd er geschilderd. Op een gegeven moment was ik wel klaar met het hele "Het hoeft niet mooi te zijn." I know! Soms is het toch wel heel leuk om je creatie wel zo mooi mogelijk te maken. Het klopt natuurlijk wel, als het niet mooi mag of hoeft te zijn, dan ga je gewoon aan de slag. Kan het schelen! Gewoon lekker kliederen. Terwijl, als je het zo mooi mogelijk wil maken, je in je hoofd gaat zitten. En dat is niet bevorderlijk voor het creatieve proces. Nog wat foto's van het klooster:

Het was echt een anders dan anders trip en ik ben blij dat ik het gedaan heb. Zou ik het opnieuw doen? Nou... Dat denk ik niet. Het voelde voor mij niet echt als een retraite. Er zaten nu vier groepen in het klooster en dat was behoorlijk druk. Met de Dominicanen zelf hadden we geen contact en dat vind ik toch jammer. Ik denk dat ik eerder naar Nijmegen terugga voor een stilteretraite, dan naar Huissen. Hoewel de schrijfretraite me nog steeds trekt... We gaan het zien, komt goed! Voor nu wens ik jullie allemaal een heel fijn Hemelvaartweekend. Geniet van het zonnetje! X