Dubbele Dokkie by Anne & Mirjam Down Under

Jaja, daar waren we weer! We mochten op controle komen, Anne's flap moest geïnspecteerd worden. En deze keer hadden we gewoon twee dokkies in plaats van een! Dokkie Een meende namelijk dat we toch moesten opereren. Hoewel Anne's flap alleen bovenaan verdikt is door het bloed en de gehoorgang niet vernauwd, meende ze dat dat toch nog zou kunnen gebeuren. En het verschrompelen van het kraakbeen kon pijn gaan doen. Of Mme nog steeds met dr koppie schudt. "Ja, maar niet alleen met dr kop, met dr hele lijf." Of Mme bij haar oor krabt. "Ja, maar ze heeft zowiezo jeuk, dat hoeft niet perse hierdoor veroorzaakt te worden." Hmm..... Dokkie Twee erbij gehaald. Haar hebben we meestal en ze weet dat we niet van operaties houden. Als het niet perse nodig is, tenminste. Dokkie Twee gaf aan nog vijf weken te willen wachten, dat is bij hen in de praktijk gebruikelijk. De operatie is me uitgelegd, daar stond ik niet over te juichen, best wel intensief. En na de operatie mag er natuurlijk ook niet gekrabbeld en gejeukt worden... Hoe dan ook krijgt ze haar puntoortje niet meer terug, het zal een flapoor blijven. Maar ja, als dat alles is... Haar prachtige persoonlijkheid houdt ze natuurlijk! Dokkie heeft het bloed weer uit het oor gehaald, voorlopig kan Mme er weer even tegenaan. En we wachten maar weer af.