Toet by Mirjam Down Under

Gisteren ging de toet weer naar de garage. Winterbandjes eraf, zomerbandjes erop, jeuj! Toet werd ook nog even nagekeken. Heel handig, de garage zit min of meer om de hoek bij het werk. Ik dump de toet 's ochtends daar en de heren brengen me dan naar het werk. En 's avonds pikken ze me weer op. Tenminste... Dat is de bedoeling. De vorige keer waren ze me vergeten! Stond ik daar te blauwbekken. Dat gebeurt Miss Down Under maar een keer, he? Aan het eind van de dag maar gebeld of toet al klaar is. "Momentje Mevrouw, ik ga even zoeken". Boel momentjes later: "Mevrouw, hij zou klaar moeten zijn, maar ik kan de sleutel nergens vinden." Pardon?? Ik zag toet al aan naar het einde van de horizon scheuren. Zonder mij. Ik weet het, ik heb een levendige verbeelding. Nog meer momentjes later: "Ik heb 'm gevonden, ze zijn 'm aan het wassen!" Pardon? "Ja, dat hoort bij onze service." Na! Aangezien ik aan een vrij ernstige vorm van autowasfobie lijd, was ik daar natuurlijk heel blij mee. Beetje jammer: het was alleen aan de buitenkant. Volgende keer beter heren!

Noot van de auteuse: tuurlijk weet ik wel dat het wasbeurtje ergens in de kosten zit. Maar ach, ben toch blij!