Mijn minimalistische verjaardag in Veenhuizen

Huis in Veenhuizen

Ik had toch een minimalistische verjaardag? Echt geweldig, ik kreeg alleen maar cadeaus die ik echt wilde of ervaringen. Afgelopen weekend was het tijd voor mijn laatste cadeau, een echte klapper! Ik kreeg namelijk kaartjes voor het Pauperparadijs, een voorstelling aan de hand van het boek van Suzanna Jansen. Boek nog niet gelezen? Echt doen, het is prachtig. Suzanna vertelt hierin over haar zoektocht naar haar voorouders. Wat bleek? Vijf generaties woonden in de 'gestichten', de heropvoedingskampen in Veenhuizen. Een uniek heropvoedingsexperiment dat niet bepaald naar wens en verwachting verliep.

Prachtig he?

Op naar Veenhuizen dus en omdat het zo'n twee uur rijden is vanuit Brabant, besloten we een overnachting te boeken. In een pauperhotel. Geen idee wat het inhield, maar we zouden in ieder geval elektriciteit hebben. Geen grapje, er waren ook locaties zonder elektriciteit. Bijzonder. Veenhuizen is nog niet zo lang toegankelijk voor het grote publiek, het was lang een besloten gemeenschap. De omgeving is prachtig, veel kanalen, veel groen, heel open. De huizen met stichtelijke namen als 'Bitter en Zoet' zijn geweldig!

Ons toilet

Eerst gingen we naar ons hotel. We werden de tuin ingeleid en de woorden "Let op, als je wilt douchen, dan moet je eerst de buitenkraan openzetten.", waren een goede voorbode van ons verblijf. Een heuse caravan. Met buitentoilet en buitendouche. Of we zo vriendelijk wilden zijn om na onze boodschap water en zaagsel in het gat te doen, want het gat kwam in de tuin uit. Aha... We hadden wel een pot trouwens, we hoefden niet te hurken. :) We zaten even met de pootjes omhoog in 'onze' tuin en daarna was het op naar de voorstelling. Die speelde zich af op locatie, op de binnenplaats van een van de heropvoedingsinrichtingen. Heel mooi, een prachtige toevoeging aan de voorstelling. Goed dat we de avondvoorstelling hadden geboekt, 's middags zat je in de blakerende zon.

De voorstelling Het Pauperparadijs

Dankzij mevrouw De Mug in de caravan en de heer De Haan van een paar deuren verderop was onze nacht in het Pauperhotel niet echt comfortabel. Nog altijd beter dan de paupers het hadden, zij sliepen met z'n 80-en op zaal. Hun toilet was een grote ton. En ook die stond op zaal. Niet zo vreemd dat er veel paupers ziek waren. Maar goed, na een fijn ontbijt was het leed weer geleden en gingen we naar de Tuinen van Weldadigheid. En daar was het zo fijn dat dat bezoek een eigen logje verdient. Binnenkort meer dus, maar nu alvast een voorproefje.

Een vredig klokkend kipje met kroost

O ja, in het kader van Wabi Sabi en het echte leven laten zien, laat ik jullie zien wat mijn echte uitzicht was van de voorstelling. De mevrouw voor me had wat moeite met stilzitten en ze was best groot. Kijk maar. ;) Fijne zondag allemaal!

Het Pauperparadijs, de voorstelling