Mijn minimalistische verjaardag in Veenhuizen

Huis in Veenhuizen

Ik had toch een minimalistische verjaardag? Echt geweldig, ik kreeg alleen maar cadeaus die ik echt wilde of ervaringen. Afgelopen weekend was het tijd voor mijn laatste cadeau, een echte klapper! Ik kreeg namelijk kaartjes voor het Pauperparadijs, een voorstelling aan de hand van het boek van Suzanna Jansen. Boek nog niet gelezen? Echt doen, het is prachtig. Suzanna vertelt hierin over haar zoektocht naar haar voorouders. Wat bleek? Vijf generaties woonden in de 'gestichten', de heropvoedingskampen in Veenhuizen. Een uniek heropvoedingsexperiment dat niet bepaald naar wens en verwachting verliep.

Prachtig he?

Op naar Veenhuizen dus en omdat het zo'n twee uur rijden is vanuit Brabant, besloten we een overnachting te boeken. In een pauperhotel. Geen idee wat het inhield, maar we zouden in ieder geval elektriciteit hebben. Geen grapje, er waren ook locaties zonder elektriciteit. Bijzonder. Veenhuizen is nog niet zo lang toegankelijk voor het grote publiek, het was lang een besloten gemeenschap. De omgeving is prachtig, veel kanalen, veel groen, heel open. De huizen met stichtelijke namen als 'Bitter en Zoet' zijn geweldig!

Ons toilet

Eerst gingen we naar ons hotel. We werden de tuin ingeleid en de woorden "Let op, als je wilt douchen, dan moet je eerst de buitenkraan openzetten.", waren een goede voorbode van ons verblijf. Een heuse caravan. Met buitentoilet en buitendouche. Of we zo vriendelijk wilden zijn om na onze boodschap water en zaagsel in het gat te doen, want het gat kwam in de tuin uit. Aha... We hadden wel een pot trouwens, we hoefden niet te hurken. :) We zaten even met de pootjes omhoog in 'onze' tuin en daarna was het op naar de voorstelling. Die speelde zich af op locatie, op de binnenplaats van een van de heropvoedingsinrichtingen. Heel mooi, een prachtige toevoeging aan de voorstelling. Goed dat we de avondvoorstelling hadden geboekt, 's middags zat je in de blakerende zon.

De voorstelling Het Pauperparadijs

Dankzij mevrouw De Mug in de caravan en de heer De Haan van een paar deuren verderop was onze nacht in het Pauperhotel niet echt comfortabel. Nog altijd beter dan de paupers het hadden, zij sliepen met z'n 80-en op zaal. Hun toilet was een grote ton. En ook die stond op zaal. Niet zo vreemd dat er veel paupers ziek waren. Maar goed, na een fijn ontbijt was het leed weer geleden en gingen we naar de Tuinen van Weldadigheid. En daar was het zo fijn dat dat bezoek een eigen logje verdient. Binnenkort meer dus, maar nu alvast een voorproefje.

Een vredig klokkend kipje met kroost

O ja, in het kader van Wabi Sabi en het echte leven laten zien, laat ik jullie zien wat mijn echte uitzicht was van de voorstelling. De mevrouw voor me had wat moeite met stilzitten en ze was best groot. Kijk maar. ;) Fijne zondag allemaal!

Het Pauperparadijs, de voorstelling

Helweek - Done

Done? Helweek duurt toch tot zondag 22.00 uur? Klopt, maar ik ben er klaar mee! En aangezien ik deze uitdaging voor mezelf aangegaan ben, verklaar ik hem hierbij tot gesloten.

De benaming Helweek is natuurlijk rijkelijk overdreven. Wat mij betreft zou hij veel beter “Wees je beste zelf” of “Live Life to the Max” kunnen heten. Maar dat bekt natuurlijk een stuk minder. Life changing? Welnee. Goed bevallen, dat wel. En ook zeker voor herhaling vatbaar. Alleen nu nog even niet. ;)

Waar ik het meeste tegen op zag, het opstaan om vijf uur ’s ochtends, viel reuze mee. Normaal gaat mijn wekker om tien over zes. Niet dat ik dan opsta… Meestal snooze ik nog een paar keer. Daarna mediteer ik zo’n tien minuten. Ik wilde schrijven dat ik daarna echt opsta, maar in werkelijkheid kijk ik nog minimaal een kwartier op mijn mobiel voor de recente updates op Instagram en Facebook. Daarna kom ik echt op gang.

Daar is natuurlijk wel wat tijd en efficiëntie te winnen. Deze week ging mijn wekker om vijf uur, daarna mediteerde ik en daarna begon de dag echt. Met een klein half uur rennen. En wandelen, want de laatste keer dat ik mijn renschoenen aanhad, is al lang geleden. Geen idee hoe lang precies. Een half uur rennen was dus niet haalbaar. J Of je nu om tien over zes opstaat, of om vijf uur, zoveel maakt dat niet uit. Het is allebei vroeg. Als je maar op tijd naar bed gaat, dan gaat dat prima. Tenzij het tropisch warm is en je meerdere malen ’s nachts wakker wordt. Dan wordt het lastiger. Gisteren en vandaag ben ik dus een uur langer blijven liggen. Heerlijk! Om zes uur opstaan in het weekend vind ik nog steeds heel netjes.

Maandag tot en met donderdag werkte ik deels op kantoor, deels thuis. Het gebouw waar ik normaal werk, wordt verbouwd en voorlopig werk ik in een gebouw dat uit containers samengesteld is. En dat is heel erg heet… Mijn kant van het ‘gebouw’ heeft verrijdbare airconditioning gekregen en dat scheelt wel wat. Maar als het ’s ochtends om acht uur al bijna dertig graden is… Dan wordt het lastig.

Maandag tot en met woensdag ging het werken perfect. Normaal gezien plan ik mijn werkzaamheden ook in, maar daar heb ik nu meer aandacht aan besteed en dat werkte super. Wat er gepland stond, deed ik. Simpel. Het scheelde dat het wat minder druk was dan anders (of werkte ik zoveel efficiënter? J), maar ik kreeg zoveel gedaan. Lekker! Ik had trouwens wel verwacht dat ik enorm vroeg op kantoor zou zijn. Dat viel wat tegen, ik was er zo rond kwart voor acht. Niet slecht natuurlijk, normaal ben ik er ergens tussen half negen en negen uur. Maar als je toch om vijf uur opstaat… Ik was even vergeten dat ik om half zes al door de buurt rende en dat Miss Anne langer dan anders uitgelaten diende te worden. Miss Kortsnoet kan niet tegen de hitte, daarom laat ik haar nu alleen ’s ochtends uit. Maar wel langer dan anders.  

Vrijdag had ik mijn part-time dag en bracht ik in een boek door: het dagboek van Pastoor Hoek. Pastoor Hoek was tijdens de Tweede Wereldoorlog pastor van de Breedeweg, een kerkdorp van Groesbeek. Hij schijnt een bijzondere persoonlijkheid te zijn geweest, een echte herder van zijn Katholieke kudde. Ik wilde het boek graag lezen voor mijn research over de evacuatie van mijn familie. Door de wat gedateerde schrijfstijl is het niet zo toegankelijk. Ik had bedacht dat ik het wel binnen een dag uit zou hebben… Niet dus. Gisteren maakte ik wasmiddel en deed ik de was. Ook poetste ik de keuken en de badkamer. Niet dat je het nu nog kunt zien en niet zo grondig als ik van te voren had bedacht, maar voor een dag met bijna veertig graden vond ik het wel prima.

En vandaag… tijd om bij te tanken en te reflecteren. En dit blog te schrijven. Wat ging er goed? Ik vond het heerlijk om even niet connected te zijn met alles en iedereen. Oftewel, om niet de hele tijd op mijn mobiel te gluren of er al iemand op een foto of post gereageerd had. Ik weet niet of jullie dat ook hebben, maar ik krijg echt een ‘rush’ als ik zie dat er iemand bij mij gereageerd heeft. Dan moet er natuurlijk ook meteen gekeken worden wat die persoon geschreven heeft. Wat een onzin…  Door het ontbreken van die ‘rushes’ was het makkelijker om me op mijn werk te concentreren. Of dat het werk bij mijn werkgever was of het stuk dat ik voor mijn eigen blog wilde schrijven. Het is zo simpel, gewoon de telefoon aan de kant leggen en niet kijken. Geen uitstelgedrag, die klus nu doen. Hetzelfde gold voor het koken. Vorige week had ik alle boodschappen al gedaan, waardoor ik deze week maar een keer extra hoefde te gaan. Voor de dingen die ik was vergeten. Niet erg, met tien minuten was ik weer thuis en hoefde ik de rest van de week niet meer aan de boodschappen te denken. Vorig weekend kookte ik wat meer, zodat ik maandagavond en dinsdagmiddag m’n prakkie alleen maar hoefde op te warmen. Ideaal! Als het maar lekker is, dan vind ik niet erg om een paar dagen achter elkaar hetzelfde te eten. De rest van de week wist ik precies wat ik wilde maken, nog meer rust.

Wat ging er mis? Niks. Vanaf donderdagavond heb ik niet meer gesport, dat was door de warmte niet meer te doen. Jammer, maar helaas. En vrijdag, de dag dat ik thuis was, heb ik toch wat vaker op m’n mobiel gespiekt. Het boek van Pastoor Hoek is bij vlagen best taai en door de warmte is m’n concentratie minder. Ach, als dat het ergste is. Kortom, ik ben heel erg tevreden over mezelf! Ik heb nu al zin in het wijntje dat ik me straks ga inschenken om de geslaagde Helweek te vieren en naar het uitslapen morgen.. Tien over zes, wat een luxe! Alleen die naam.. Daar moeten ze toch echt iets aan doen. J

Fijne zondag allemaal, ik wens jullie verkoeling! Liefs, Mirjam

Helweek

Een tijd terug las ik bij iemand over een helweek. "Interessant, misschien wel iets voor mij", dacht ik, sloot het blog en vergat het vervolgens weer. Tot afgelopen maandag. Weer een andere blogdame schreef erover, blijkbaar was het een groter initiatief, meerdere bloggers die samen aan de bak gingen. Leuk! Maar ja, om nu een dag te laat te beginnen... Ach, ik doe het gewoon een week later!

Nog nooit van een helweek gehoord? Oorspronkelijk schijnt het fenomeen uit het leger te komen. Denk aan afzien, heel veel modder en nachten doorhalen. Zoiets. Niemand die denkt dat ik dat ga doen, he? No way. Nee, ik ga de versie voor kantoordames doen. :)

Dat houdt in:

• Iedere dag om vijf uur opstaan. Aj..
• Een uur per dag sporten. Hmm....
• Focussen op het werk. Overdag geen privédingen en geen gebabbel met de collega's.
• Gezond eten, niet snoepen.
• Geen tv.
• Uiterlijk om tien uur de mand weer in. Top!
• O ja, de helweek loopt van maandag vijf uur tot zondag tien uur.

Je schijnt de nacht van donderdag op vrijdag te moeten doorhalen. Nou, dat dacht ik dus niet. Dat trek ik niet, dat sla ik over. De groeten. Ik heb vrijdag een afspraak met de tandarts, mijn brug wordt geplaatst. Twee weken geleden werd het voorwerk al gedaan, dankzij de diverse spuiten in mijn tandvlees en gehemelte heb ik geen centje pijn gevoeld. Ik kan me zo voorstellen dat er vrijdag weer wat spuiten gezet zullen worden. En om dan de nacht doorgehaald te hebben... Neen. Anders ook niet, hoor!

Ik blijf natuurlijk wel mediteren, dat komt er bij mij dus bij. Ik ben heel erg benieuwd! Alleen het idee al gaf me afgelopen week veel energie en focus. Niet dat ik niet gekletst heb... Maar ik ben me er wel meer van bewust en van de andere kant heb ik heel veel klussen ingepland en uitgevoerd, tijd ingeruimd voor het voorbereiden van vergaderingen, waardoor die sneller en efficiënter verliepen. En dat zou aankomende week dan nog beter moeten gaan... Als ik niet hartstikke crash door het vroege opstaan, natuurlijk.

Waarom ik dit wil doen? Zoals ik in mijn vorige blog al schreef, ik houd wel van een hype. :) En ik houd wel van een uitdaging. De helweek (vreselijke naam, trouwens) schijnt je leven te veranderen. Dat verwacht ik niet, het lijkt me wel een ervaring. En die wil ik graag meemaken. Ik meld me snel!

Groeten vanaf de bank, uiteraard met een wijntje en een bak chips. Een goede voorbereiding doet tenslotte wonderen. :) X