Over bijzondere verdienmodellen, eenzame bankjes en een ontdekking in het bos.

Stond ik afgelopen weekend toch zomaar op een braderie. Als ik ergens nog niet met een stok naartoe te slaan ben... Maar ja, een vriendin stond daar met een kraampje en ze had iemand nodig om dat kraampje te bevrouwen als zij er even niet was. Ze geeft namelijk blotevoetenwandelingen en het was de bedoeling dat ze af en toe met een groep de omgeving zou verkennen. Op blote voeten dus. Ach, ik was toch in Nijmegen, het was weer eens wat anders, waarom niet. Ik kon best een paar uur helpen. Een paar dagen voor de markt zag ik een aankondiging waarin de markt braderie genoemd werd. Pardon? Kantklossen, houten karrenwielen met droogbloemen erop, oudhollandse spelen, ik zag het zo voor me. Zucht. Maar goed, ik had het beloofd. Op naar Nijmegen dus!

Het was een prachtige locatie. Een wijds uitzicht, helemaal de polder in. Overal mooie details, hartstikke authentiek. Het was vrij rustig toen wij aankwamen, we deden dus eerst een rondje over de markt. En het was leuk! Er stond een hardrockfamilie met zelfgemaakte poppen en troepjes die van hem het huis niet meer in mochten. Een personal trainer stond er ook met z'n vriendin, of ik wel eens aan sport deed. Neu. Zijn vriendin werd helemaal enthousiast over Anne (logisch), dus in plaats van over sport, stonden we over Franse bulletjes te beppen. De mevrouw van de Tupperware was helemaal lyrisch over haar snijpotje dat bijna vanzelf tomaten enzo sneed. Met een plankje en een mes kan ik dat zelf ook. Doe ik heel normaal over, hoor. En ja hoor, een mevrouw met een spinnewiel! Het aanbod was dus heel divers, niet bepaald de standaardbraderie. Gezellig!

Even een impressie van de locatie. Ik ben op dit moment in de ban van bankjes. Van die eenzame bankjes midden in de natuur. Waar je nooit iemand op ziet zitten. Sneu toch? Dit zitje vond ik ook zo zielig, sta je daar gezellig met z'n tweetjes, maakt er niemand gebruik van je. En dat terwijl ze zo geschikt zijn als love seat.

Er stond ook een kraam met houtproducten. Picknicktafels, onderzetters, dat soort werk. En hele leuke huisjes! Nou had ik natuurlijk niks nodig, maar ja. Ze waren ook helemaal niet duur, maar 2.50 Eur. Nou kan ik m'n klep nooit houden, dus vertelde ik de verkoper dat ze veel meer voor die huisjes konden vragen. "Nou... Tja... Eh...", was het antwoord. "Neem maar mee." Nee, ik wil ervoor betalen! "Ja, die grote, die is wat duurder. Doe maar een Euro. En die kleine ook." Hu? Ik gaf  'm een briefje van vijf, zodat hij zich nog kon bedenken. Maar nee hoor, ik kreeg keurig drie Euro terug. Bijzonder verdienmodel, niet?

Nou ben ik meestal niet zo van de rozen. Ik vind ze altijd een beetje overdreven en nogal van zichzelf vervuld. Dit vond ik dan wel weer een mooi plaatje.

 Mijn naamgenoot was er ook!

 Ik heb wel eens slechtere rooklocaties gezien.

 Een van de authentieke details. Je zult hier toch maar naar het toilet mogen!

Achter ons kraampje was een bosje. Best een beetje eng, behoorlijk donker, met heel veel begroeiing. Roodkapje zou er zomaar kunnen wonen. Ik liep er langs en zag een oude deur staan. Prachtig verweerd, blauw-groenig. Hartstikke wabi sabi! Op m'n blote voetjes liep ik het bosje in, gauw gekeken of er geen wolf was die me op wilde eten en met m'n camera op de deur gestort. Ik werd er helemaal blij van! Was ik op de braderie toch weer even uit m'n comfortzone...

Fijne week allemaal! X